Uwielbiam książki Agaty Christie i uwielbiam ich ekranizacje. David Suchet zagrał fenomenalnie H.P/ Ten duet sprawdził się perfekcyjnie.
Niedziela na wsi. Pięć małych świnek. Morderstwo w Orient Expressie. Kurtyna to majstersztyk. Zapada w pamięci na długo. Ten moment kiedy Suchet opuszcza pociąg( Morderstwo w Orient Expressie) idzie ku policjantom za nim tłum.....morderców. Ten moment jego wyraz twarzy no po prostu cudo !
Niedziela na wsi- pamiętna groteskowa scena nad basenem. Piękno okolicy, niebieska woda, ładna posiadłość , tłum ludzi nad basenem wszystko w zwolnionym tempie.....Poirot pierwotnie myśli, że to gra...
Kurtyna- moment kiedy Poirot umiera rozrywa serce.....
Pięć małych świnek- Ostatnia scena kiedy przy pięknej sentymentalnej muzyce wszyscy spowrotem wracają na miejsce cudownych chwil i zbrodni......prawie doskonałej. Ha !
Ekranizacje nie odstawiły fuszerki. Bardzo dużo wysiłku i pracy, mnóstwo szczegółów i detali ubogacają moim zdaniem jeszcze książki Królowej Kryminału. Może jestem w błędzie, ale takie jest moje skromne zdanie.

Ps. Nawet laptopa mam z inicjałami HP :D

Ps.2 Skusiłem się na lakierki, chociaż ich nie nosiłem.

Ps. 3 Żadne sto lat dla Poirota- to zdecydowanie za mało. Wieczność jest w sam raz.

Uwielbiam książki Agaty Christie i uwielbiam ich ekranizacje. David Suchet zagrał fenomenalnie H.P/ Ten duet sprawdził się perfekcyjnie.
Niedziela na wsi. Pięć małych świnek. Morderstwo w Orient Expressie. Kurtyna to majstersztyk. Zapada w pamięci na długo. Ten moment kiedy Suchet opuszcza pociąg( Morderstwo w Orient Expressie) idzie ku policjantom za nim...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Sto lat? To już?

Sto lat? To już?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Chyba trzeba znowu coś poczytać

Chyba trzeba znowu coś poczytać

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Sugeruje Pan, że kryminały Agaty Christie to "ramota" i proza "cokolwiek archaiczna". Zupełnie się z tymi określeniami nie zgadzam. Klasyka ma to do siebie, że opiera się upływowi czasu i jako taka jest właśnie ponadczasowa, a nie przestarzała. Po czym poznajemy utwory wybitne? M.in. po tym, że są wciąż wydawane, komentowane, żyją w wyobraźni kolejnych pokoleń czytelników. Założenie, że coś jest lepsze, dlatego że jest nowsze wydaje mi się pomyłką. Jeśli zaś chodzi o pogłębiony wymiar współczesnych kryminałów (społeczny, jak Pan pisze): u Christie nie ma może analiz socjologicznych, ale jest bardzo dużo psychologii, wnikliwej znajomości ludzkich charakterów i zachowań. No i styl: elegancki, wykwintny, niepowtarzalny. Wielu dzisiejszych "mistrzów" kryminału nie dorasta pod tym względem pani Agacie do pięt. Miłej niedzieli życzę:)

Sugeruje Pan, że kryminały Agaty Christie to "ramota" i proza "cokolwiek archaiczna". Zupełnie się z tymi określeniami nie zgadzam. Klasyka ma to do siebie, że opiera się upływowi czasu i jako taka jest właśnie ponadczasowa, a nie przestarzała. Po czym poznajemy utwory wybitne? M.in. po tym, że są wciąż wydawane, komentowane, żyją w wyobraźni kolejnych pokoleń czytelników....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post