Wybranie ulubionej bohaterki literackiej to dla mnie nie lada wyzwanie. Przywiązałam się do wielu postaci, często skrajnie od siebie różnych. Sara mała księżniczka to bohaterka mojego dzieciństwa, z Hermioną przeżyłam początki nastoletnich lat a z czasem pojawiło się jeszcze wiele innych heroin. Ostatecznie typuję Katarzynę Aragońską z powieści Philippy Gregory "Wieczna księżniczka".

Postać inspirowana historyczną władczynią Anglii, pierwszą żoną Henryka VIII, jest niezwykle wyraźna. Jako nieodrodna córka Izabeli Kastylijskiej została wychowana na królową i to wraz z wiarą w Boga stanowić miało i stanowiło sens jej życia. Jako dziecko widziała wojnę i swoją matkę na czele wojska w ogniu bitwy - jako dorosła kobieta sama stanęła na czele wojny ze Szkotami. Jako nastolatka wyruszyła do Anglii by zostać jej królową. Pokochała swojego męża, opłakała jego szybką śmierć i resztę życia poświęciła wypełnieniu przysięgi złożonej mu na łożu śmierci. Obiecała zostać królową Anglii i słowa dotrzymała mimo biedy, upokorzeń oraz trudnego charakteru Henryka VIII. Jako władczyni łagodziła humory króla, zarządzała finansami dworu, wygrała wojnę i nie pozwoliła się złamać nawet w więzieniu w Tower.

Katarzynę należy podziwiać za jej wytrwałość, upór i niezłomną wolę, ale przede wszystkim za odwagę, by po każdej porażce wstać i wysoko unieść głowę.

Wybranie ulubionej bohaterki literackiej to dla mnie nie lada wyzwanie. Przywiązałam się do wielu postaci, często skrajnie od siebie różnych. Sara mała księżniczka to bohaterka mojego dzieciństwa, z Hermioną przeżyłam początki nastoletnich lat a z czasem pojawiło się jeszcze wiele innych heroin. Ostatecznie typuję Katarzynę Aragońską z powieści Philippy Gregory...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Postaci kobiece jakoś nie zapadają mi w pamięć tak wyraźnie jak te męskie. Jest jednak kobieta, która ostatnio często pojawia się w mych myślach. Kiedy sobie nie radzę z życiem, kiedy dopadają mnie problemy i wszystko wydaje mi się beznadziejne, myślę o Lisbeth Salander, o jej wewnętrznej sile skrywającej się w tak drobnym ciele. Determinacja tej dziewczyny w dążeniu do celu pozwala mi wierzyć, że ja też mogę osiągnąć to, co sobie zaplanuje i też znajdę wyjście z trudnych sytuacji (może tylko trochę bardziej zgodne z prawem). Do tego imponuje mi jej niebywała inteligencja. Już sam fakt, że jako uzdolniona hakerka, musi znać doskonale języki programowania, budzi mój podziw. Do tego jeszcze fotograficzna pamięć i świetne zdolności analityczne. Szacun. Chociaż nie można nazwać jej pięknością, to jednak siła charakteru jaką posiada i jej umiejętności, sprawiły, że postać ta zostawiła widoczny ślad w moim myśleniu i postrzeganiu świata.

Postaci kobiece jakoś nie zapadają mi w pamięć tak wyraźnie jak te męskie. Jest jednak kobieta, która ostatnio często pojawia się w mych myślach. Kiedy sobie nie radzę z życiem, kiedy dopadają mnie problemy i wszystko wydaje mi się beznadziejne, myślę o Lisbeth Salander, o jej wewnętrznej sile skrywającej się w tak drobnym ciele. Determinacja tej dziewczyny w dążeniu do...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Od razu pomyślałam o Eowinie z "Władcy pierścieni" Tolkiena i Brienne z "Sagi pieśni lodu i ognia" Martina, ale doszłam do wniosku, że choć lubię bohaterki-heroiny przełamujące stereotypy o nieśmiałych i niesamodzielnych dziewicach, to jednak najbliższa jest mi Teresa z "Nieznośnej lekkości bytu" Milana Kundery. Dlaczego? Bo jest PRAWDZIWA. Aż do bólu. Słaba i nieporadna kiedy jest samotna (i nie chodzi tu o płytkie znaczenie "bycia singlem"), neurotyczna, zagubiona w swoim jestestwie, żyjąca z ciężarem na barkach, który zostawiła jej równie neurotyczna matka. Cały czas mam przed oczami jej obraz stojącej przed lustrem i szukającej wzrokiem swojego własnego ja. Mogłabym pisać i pisać, ale niektóre argumenty muszę pominąć milczeniem klawiatury, bo tak osobistych skojarzeń i porównań nie chcę podejmować na forum.

Od razu pomyślałam o Eowinie z "Władcy pierścieni" Tolkiena i Brienne z "Sagi pieśni lodu i ognia" Martina, ale doszłam do wniosku, że choć lubię bohaterki-heroiny przełamujące stereotypy o nieśmiałych i niesamodzielnych dziewicach, to jednak najbliższa jest mi Teresa z "Nieznośnej lekkości bytu" Milana Kundery. Dlaczego? Bo jest PRAWDZIWA. Aż do bólu. Słaba i nieporadna...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moją ulubioną bohaterką literacką jest Dzwoneczek z cyklu Jakuba Ćwieka "Chłopcy". Nieodłączna towarzyszka przygód Pana zostaje nieco przemeblowana przez autora, ale założenie zostaje to samo. Jest silna i pełna słabości. Chłodna i wrażliwa. Beznamiętna i niezwykle emocjonalna. Z siłą przebicia rozwścieczonej lwicy broni swojej rodziny, ostrymi pazurami oczyszcza sobie obraną drogę, bywa wulgarna i agresywna, ale!... Dzwoneczek jest jedną z najbardziej troskliwych i czułych istot. Wszystko co robi robi z myślą o swoich dzieciakach, potrafi poświęcić nieskończenie wiele dla szczęścia ludzi, których kocha, ale umie również zadbać o swoje szczęście i przyjemność. Służy dobrą radą, podsuwa ramię, kiedy potrzebne jest wsparcie i przytula w chwilach smutku. Jak to Tuwim pisał o pewnej kobiecie:
"A że Pan Bóg ją stworzył, a szatan opętał,
Jest więc odtąd na wieki i grzeszna, i święta."
Dzwoneczek to moja ulubiona, zdolna do poświęceń, inteligentna i przebojowa bohaterka literacka.

Moją ulubioną bohaterką literacką jest Dzwoneczek z cyklu Jakuba Ćwieka "Chłopcy". Nieodłączna towarzyszka przygód Pana zostaje nieco przemeblowana przez autora, ale założenie zostaje to samo. Jest silna i pełna słabości. Chłodna i wrażliwa. Beznamiętna i niezwykle emocjonalna. Z siłą przebicia rozwścieczonej lwicy broni swojej rodziny, ostrymi pazurami oczyszcza sobie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Bellatriks Lestrange (zd. Black). Na tle wszystkich tych nudnych i jałowych bohaterek literackich lśni niczym czarny nieoszlifowany diament. Stuknięta, aż miło. Do dziś pamiętam jeden z fan artów, na którym Bell wraz z mężem tańczą skąpanie we krwi. Miodzio . ♥ To tak bardzo w jej stylu.
Nie jest to być może doskonały materiał na żonę. I jakoś też nie widzę jej w roli „najlepszej psiapsiółki”. Ale jako kreacja literacka – niebanalna, wstrząsająca i niepoczytalna – sprawdza się idealnie.

Bellatriks Lestrange (zd. Black). Na tle wszystkich tych nudnych i jałowych bohaterek literackich lśni niczym czarny nieoszlifowany diament. Stuknięta, aż miło. Do dziś pamiętam jeden z fan artów, na którym Bell wraz z mężem tańczą skąpanie we krwi. Miodzio . ♥ To tak bardzo w jej stylu.
Nie jest to być może doskonały materiał na żonę. I jakoś też nie widzę jej w roli...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Postaci kobiece w literaturze mają w większości wspólny mianownik, który wskazuje nie na ich wzbudzający sympatię charakter, ale na ich wyrazistość.
Dla mnie postać ulubiona to taka, którą po prostu polubiłam (jak nazwa wskazuje). To bohaterka, z którą w realnym życiu miałabym życzliwe relacje albo taka, którą podziwiam i sama chciałabym być jak ona. Niestety, w książkach nie ma ich wiele. Więcej jest bohaterek oryginalnych, które doskonale wiedzą, czego chcą od życia, ale nie są postaciami pozytywnymi, bowiem nie zachowują się etycznie.
Jest jednak jedna postać i sympatyczna, i charakterystyczna. Taka, o której myśl wywołuje uśmiech i jednocześnie nie jest błaha. To Elizabeth Bennet, bohaterka powieści „Duma i uprzedzenie” Jane Austen. Kobieta niezwykle inteligentna, miła, dobra, walcząca o prawo do decydowania o sobie, o dużym poczuciu wolności osobistej w czasach, gdy społeczeństwo kobietom tego odmawiało. Ona jest moją ulubioną bohaterką literacką, książkową przyjaciółką i wzorem.

Postaci kobiece w literaturze mają w większości wspólny mianownik, który wskazuje nie na ich wzbudzający sympatię charakter, ale na ich wyrazistość.
Dla mnie postać ulubiona to taka, którą po prostu polubiłam (jak nazwa wskazuje). To bohaterka, z którą w realnym życiu miałabym życzliwe relacje albo taka, którą podziwiam i sama chciałabym być jak ona. Niestety, w książkach...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Biblia to nie tylko święta księga chrześcijaństwa, to też skarbnica ciekawych motywów, toposów, archetypów. Moja ulubiona bohaterka swój literacki debiut przeżywa właśnie na kartach Starego Testamentu.
A jest nią Salome, córka Heroda i Herodiady, piękna tancerka, która za namową matki za swój czarujący taniec zażyczyła sobie w nagrodę podanie jej głowy proroka Jana Chrzciciela na srebrnej tacy. Dlaczego zatem mówię o niej jako o ulubienicy? Salome jest bowiem fascynująca w swojej niejednoznaczności - czy była tylko bezwolnym narzędziem w rękach matki? Czy może jest pierwszą literacką femme fatale, rozpustną, igrającą z ludzkim życiem? Stała się postacią-legendą, motywem wykorzystywanym przez malarzy, poetów, z których każdy widzi w Salome co innego. A ja? Dla mnie Salome jest jak klejnot, mieniący się różnymi kolorami w zależności od tego, jakie światło nań padnie. I ta właśnie wieloznaczność jest w literaturze najpiękniejsza.

Biblia to nie tylko święta księga chrześcijaństwa, to też skarbnica ciekawych motywów, toposów, archetypów. Moja ulubiona bohaterka swój literacki debiut przeżywa właśnie na kartach Starego Testamentu.
A jest nią Salome, córka Heroda i Herodiady, piękna tancerka, która za namową matki za swój czarujący taniec zażyczyła sobie w nagrodę podanie jej głowy proroka Jana...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ulubiona bohaterka? Przede wszystkim ta prawdziwa, która bohaterką jest nie tylko w książce, ale i w życiu. O kim mowa? O Joannie Sałydze, autorce książki "Chustka", w której opisuje swoją codzienną walkę z chorobą. Kobieta z charakterem, naturalna, silna, wytrwała, kochająca mama i żona, która walczy z przeciwnościami losu i z determinacją dąży do wyleczenia. Sprawiająca, że czytelnik płacze i śmieje się na przemian. Pani Joanna pokazuje nam, że cierpienie przynosi też dobre rzeczy, wskazuje, co jest w życiu najważniejsze i pozwala nabrać dystansu do spraw mało ważnych. Otwiera nam oczy na życie, z którego powinniśmy brać garściami wszystko, co najlepsze, bo nigdy nie wiadomo, jaką niespodziankę szykuje dla nas los. Joanna Sałyga to bohaterka, której słowa, postawa potrafią wpłynąć na zmianę myślenia i postrzegania czytelnika, jak to było w moim przypadku, za co bardzo ją cenię. Chustka[bookLink]173960|Chustka[/bookLink]

Ulubiona bohaterka? Przede wszystkim ta prawdziwa, która bohaterką jest nie tylko w książce, ale i w życiu. O kim mowa? O Joannie Sałydze, autorce książki "Chustka", w której opisuje swoją codzienną walkę z chorobą. Kobieta z charakterem, naturalna, silna, wytrwała, kochająca mama i żona, która walczy z przeciwnościami losu i z determinacją dąży do wyleczenia. Sprawiająca,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Bez dwóch zdań. Moją ulubioną bohaterką literacką jest Bridget Jones.
Uwielbiam śmiać się, czytając książki, a przy tej śmiałam się w głos. Uwielbiam, gdy rozterki i pragnienia życiowe bohaterów są mi bliskie – a która kobieta nie marzy o odnalezieniu swojego księcia z bajki. I w końcu sama Bridget – naturalna, wrażliwa (czasem aż nadto), zabawna, marzycielka, która próbuje podołać wyzwaniom współczesności i zdarzają się jej przeróżne wpadki. Uwielbiam ją, bo jakkolwiek każda z nas starałaby się kamuflować to i tak każda ma w sobie coś z Bridget. ;)

Bez dwóch zdań. Moją ulubioną bohaterką literacką jest Bridget Jones.
Uwielbiam śmiać się, czytając książki, a przy tej śmiałam się w głos. Uwielbiam, gdy rozterki i pragnienia życiowe bohaterów są mi bliskie – a która kobieta nie marzy o odnalezieniu swojego księcia z bajki. I w końcu sama Bridget – naturalna, wrażliwa (czasem aż nadto), zabawna, marzycielka, która...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jedną z moich ulubionych bohaterek jest Elizabeth Bennet z "Dumy i uprzedzenia" autorstwa Jane Austen. Jest postacią, która swoją postawą wybiega w przyszłość. Zna swoją wartością i uparcie dąży do postawionych sobie celów, nawet gdy są sprzeczne z opinią innych. Nie stara się udawać kogoś kim nie jest, zawsze jest sobą, nawet kiedy jest to źle postrzegane przez towarzystwo. W przeciwieństwie do kobiet w tamtych czasach, nie poszukuje desperacko męża i nie postrzega urody jako coś obowiązkowego i bardzo ważnego. Nie jest tak piękna jak jej starsza siostra, ale braki w wyglądzie uzupełnia inteligencją i mądrym spojrzeniem na świat. Jest śmiała, bezpośrednia oraz świadoma swoich zalet i celu w życiu. Jej sarkastyczne uwagi i ciekawe spojrzenie na świat sprawiły, że zapadła mi głęboko w pamięć. Jest to postać na której, mimo upływu tylu lat, dalej mogą wzorować się dziewczyny i kobiety.

Jedną z moich ulubionych bohaterek jest Elizabeth Bennet z "Dumy i uprzedzenia" autorstwa Jane Austen. Jest postacią, która swoją postawą wybiega w przyszłość. Zna swoją wartością i uparcie dąży do postawionych sobie celów, nawet gdy są sprzeczne z opinią innych. Nie stara się udawać kogoś kim nie jest, zawsze jest sobą, nawet kiedy jest to źle postrzegane przez...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej