Książka dziś do mnie dotarła ;)

Książka dziś do mnie dotarła ;)

Gratulacje:)

Gratulacje:)

Dziękuję :)
Gratuluję pozostałym wyróżnionym ;)

Dziękuję :)
Gratuluję pozostałym wyróżnionym ;)

I kolejne przedświąteczne rozdanie. Książki otrzymują:
przeblysk
pressentiment
Selenka14
Zielin
Vesna-Parun

Gratulujemy! Skontaktujemy się z Wami osobiście.

I kolejne przedświąteczne rozdanie. Książki otrzymują:
przeblysk
pressentiment
Selenka14
Zielin
Vesna-Parun

Gratulujemy! Skontaktujemy się z Wami osobiście.

Dziękujemy za zgłoszenia! Laureatów ogłosimy w piątek.

Dziękujemy za zgłoszenia! Laureatów ogłosimy w piątek.

Przypomniała mi się moja własna historia. Miałam wtedy może 16 lat. Chodziłam z pewnym chłopakiem, moja pierwsza, wielka miłość :)
Pewnego razu wiosną znajomi urządzili grilla był tam oczywiście mój chłopak Damian i moja przyjaciółka Kasia. Ja niestety byłam chora, lecz z perspektywy czasu, cieszę się, że mnie tam nie było. Jeszcze tego samego wieczoru Kasia odwiedziła mnie. Zdziwiło mnie to, że nie jest na grillu. Przyszła powiedzieć mi, że Damian zachowywał się wobec niej zbyt natrętnie.
Poczułam się zraniona i zdradzona gdy mi o tym powiedziała. Jednak ucieszyłam się, z jej lojalności wobec mnie. Nie chciałabym być oszukiwana. Przecież ona nic nie zrobiła, winny był mój chłopak. Wiedziała, że cierpię, ale dzięki niej nasza przyjaźń przetrwała i zrobiłabym dla niej to samo, bo dzięki jej wsparciu, dzięki temu, że była przy mnie szybko uporałam się z bólem i upokorzeniem jakie zadał mi Damian. Dlatego uważam, że prawdziwa przyjaźń jest w stanie znieść wszystko oraz wszystko wybaczyć nawet najbardziej bolesną prawdę.

Przypomniała mi się moja własna historia. Miałam wtedy może 16 lat. Chodziłam z pewnym chłopakiem, moja pierwsza, wielka miłość :)
Pewnego razu wiosną znajomi urządzili grilla był tam oczywiście mój chłopak Damian i moja przyjaciółka Kasia. Ja niestety byłam chora, lecz z perspektywy czasu, cieszę się, że mnie tam nie było. Jeszcze tego samego wieczoru Kasia odwiedziła...

Nawet jeśli prawda jest bolesna to prawdziwy przyjaciel zasługuje na nią, bo "najgorsza prawda jest lepsza od najmniejszego kłamstwa". Przecież mój przyjaciel gdyby się dowiedział o tym, że go okłamałam równie dobrze może nie chcieć już nim być dla mnie. Okłamując go straciłabym jego zaufanie do mnie, a po co mi przyjaciel, który nie wierzy w moje słowa?

Nawet jeśli prawda jest bolesna to prawdziwy przyjaciel zasługuje na nią, bo "najgorsza prawda jest lepsza od najmniejszego kłamstwa". Przecież mój przyjaciel gdyby się dowiedział o tym, że go okłamałam równie dobrze może nie chcieć już nim być dla mnie. Okłamując go straciłabym jego zaufanie do mnie, a po co mi przyjaciel, który nie wierzy w moje słowa?

Myślę, że nie potrafiłabym normalnie spotykać się z przyjaciółką zatając bolesną prawdę przed nią. A prawda zawsze wychodzi na jaw. wtedy dopiero mogłabym stracić przyjaciółkę - jakby dowiedziała się, że ją okłamałam w tak ważnej sprawie.
Przykład z życia wzięty: dwie, nierozłączne koleżanki, aż w końcu chłopak jednej zdradził ją z drugą i trzymali to w sekrecie przez jakieś półroku. W końcu sprawa wyszła na jaw, Zdradzona wybaczyła swojemu chłopakowi, ale nie koleżance, nie mogła wyjść z podziwu jak ta druga mogła jej w ogóle patrzeć w oczy.
Drugi: byłam w podobnej sytuacji, z tym że moja koleżanka mi to powiedziała. My się dalej przyjaźnimy, a jeśli chodzi o chłopaka...do dziś się z niego śmiejemy:D
Podsumowując: jeśli chodzi o mówienie prawdy, zawsze trochę ryzykujemy, ale lepiej mieć czyste sumienie i wiesz, że karma cię nie dopadnie niż żyć w kłamstwie i patrzeć na cierpienie ważnej dla ciebie osoby.

Myślę, że nie potrafiłabym normalnie spotykać się z przyjaciółką zatając bolesną prawdę przed nią. A prawda zawsze wychodzi na jaw. wtedy dopiero mogłabym stracić przyjaciółkę - jakby dowiedziała się, że ją okłamałam w tak ważnej sprawie.
Przykład z życia wzięty: dwie, nierozłączne koleżanki, aż w końcu chłopak jednej zdradził ją z drugą i trzymali to w sekrecie przez...

Możemy ukryć prawdę pięknymi słowami, ale nasze oczy zawsze ją zdradzą. Strach, niepewność i zwątpienie - to wszystko odbija się w naszych spojrzeniach i prawdziwy przyjaciel zawsze to dostrzeże. Bo pisząc o prawdziwym przyjacielu nie myślę o jakiejś przelotnej znajomości czy o koleżance, z którą siedzę w szkolnej ławce, ale o osobie, która często zna mnie dużo lepiej niż ja sama siebie, o osobie, która byłaby w stanie zrobić dla mnie naprawdę dużo. Nie potrafiłabym okłamać takiej osoby, co więcej, nie potrafiłabym żyć ze świadomością, że mój przyjaciel wyczuwa, że nie jestem z nim do końca szczera. Możliwe, że naczytałam się zbyt wielu książek, ale zawsze myślałam, że przyjaźń polega między innymi na wspólnym przezwyciężaniu problemów i radzeniu sobie z trudną prawdą oraz na wyzbyciu się wszelkiego egoizmu względem drugiej osoby, bo trudno jest mówić o przyjaźni, kiedy dużo ważniejsze jest dla nas nasze własne dobro, niż szczerość wobec przyjaciela. Jeśli nagle zaczniemy wszystko przewartościowywać i decydować o tym, co najbliższe nam osoby powinny wiedzieć, a czego nie to zapędzimy się w ślepy zaułek, z którego nie będzie nawet odwrotu.

Możemy ukryć prawdę pięknymi słowami, ale nasze oczy zawsze ją zdradzą. Strach, niepewność i zwątpienie - to wszystko odbija się w naszych spojrzeniach i prawdziwy przyjaciel zawsze to dostrzeże. Bo pisząc o prawdziwym przyjacielu nie myślę o jakiejś przelotnej znajomości czy o koleżance, z którą siedzę w szkolnej ławce, ale o osobie, która często zna mnie dużo lepiej niż...

Kochany Przyjacielu.
Wolałabym żebyś mi tego nie mówił. Życie w słodkiej nieświadomości było bardziej spokojne. Nie musiałam wysilać się na zadawanie pytań i szukanie odpowiedzi. Dlaczego? Dlaczego mnie zdradził? Dlaczego mamił obietnicą wiecznej miłości, która nawet nie miała prawa istnieć? Dlaczego wierzyłam? Kochany Przyjacielu. Stałeś się dla mnie posłańcem śmierci. Wybrałeś najtrudniejsze zadanie jakie kiedykolwiek istniało. Wiedziałeś, że ta rana zostanie zadana mi wcześniej czy później. Dlatego wolałeś zadać mi ją sam, z miłości do mnie, niż gdyby miała przyjść na mnie z rąk wrogów. Zerwałeś z moich oczu zasłonę marzeń i nadziei. Sprawiłeś, że jestem ogołocona z wiary. Zburzyłeś fundament mojego istnienia. A mimo to widzę z otchłani Twoją pogodną twarz. Widzę, że czekasz na mnie i na moje przebaczenie. Widzę, że każdy Twój krok był wyrazem troski i współczucia. Podejdź zatem do mnie Przyjacielu i nie obawiaj się. Z miłości do Ciebie, zrobiłabym tak samo.

Kochany Przyjacielu.
Wolałabym żebyś mi tego nie mówił. Życie w słodkiej nieświadomości było bardziej spokojne. Nie musiałam wysilać się na zadawanie pytań i szukanie odpowiedzi. Dlaczego? Dlaczego mnie zdradził? Dlaczego mamił obietnicą wiecznej miłości, która nawet nie miała prawa istnieć? Dlaczego wierzyłam? Kochany Przyjacielu. Stałeś się dla mnie posłańcem śmierci....