Rozważna czy romantyczna? Czarne czy białe? A dlaczego nie wybrać czegoś pomiędzy, czegoś łączącego i to, i to?
Często myślimy, że jedna rzecz wyklucza drugą - skoro ktoś czyta książki historyczne, nawet nie zerknie w kierunku fantasy. Jeśli lubimy czerwień, na pewno nie kupimy białej róży. Jednak czy jeden wybór musi odrzucać drugi? Człowiek jest istotą złożoną, pełną sprzeczności. Czy myśląc racjonalnie w sprawach biznesowych nie możemy pozwolić sobie na szaleństwo i beztroskę w gronie przyjaciół? Czy będąc zakochanym nie można kierować się sercem, jednocześnie dopuszczając do głosu rozsądek?

Osoba romantyczna jest uznawana za lekkoducha i wrażliwca, dla którego nie liczą się szare elementy codzienności, tylko chmury przybierające różne kształty i wiersze o nieszczęśliwej miłości, przepełnione wyszukanymi, melancholijnymi zwrotami. Romantyczka jest widziana jako dziewczyna, która oczekuje obrzucania ją płatkami róż, noszenia na rękach i słów ,, Ukochana, wybawicielko mego udręczonego serca" .Wrażliwa, optymistyczna, uduchowiona i delikatna.

Z kolei rozważnej przykleja się etykietkę niedostępnej, wybrednej i nieciekawej. Postępowanie według ustalonych schematów, poważna mina, dyskwalifikacja zabawy. Osoba kompletnie pozbawiona wyobraźni, uroku i spontaniczności, jednocześnie intrygująca i tajemnicza. Zawsze musi wszystko dokładnie zaplanować, rozłożyć na czynniki pierwsze i obejrzeć z każdej strony, zanim podejmie decyzję, w przeciwieństwie do romantycznej, która działa natychmiastowo i pod wpływem chwilowego uczucia.

Czy jednak kobieta nie może mieć dwóch stron - tej romantycznej, którą ukazuje przy ukochanym w nastrojowych, przepełnionych miłością chwilach , i tej rozważnej, kiedy staje przed trudnym wyborem i musi na moment zmienić się z marzycielki w ostoję spokoju? Taka kobieta jest przecież niczym nieodkryta wyspa - nawet jeśli znajdziesz mapę, nie jest ona dokładna, nie uwzględni każdego skrętu i uskoku. Bycie kontrastującą całością jest o wiele ciekawsze niż umieszczenie siebie w poszczególnej kategorii. Kobieta rozważno-romantyczna ma do zaoferowania o wiele więcej, niż tylko romantyczna lub tylko rozważna. Zauroczy słodkim uśmiechem i zabawą w chowanego, a potem szczegółowo przedstawi menu na następny dzień i pokaże rachunek za prąd . Zabierze do krainy wyobraźni, innym razem ściągając na ziemię. Będzie intrygującą zagadką każdego dnia i pokaże, że nie trzeba być albo taką, albo taką.

Nie trzeba określać siebie jedną kategorią. Mamy XXI wiek. Jane Austen stworzyła rozważną i romantyczną. A gdyby połączyła je w całość, w jedność? Jaka wtedy byłaby jej bohaterka? Jaka byłaby w dzisiejszych czasach? W obu przypadkach na pewno wyjątkowa, bo jedna osoba o dwóch tak różnych, uzupełniających się wzajemnie twarzach, nie będzie musiała wybierać- żyć rozważnie, czy żyć romantycznie...

Książki:
Richard Paul Evans- Obiecaj mi
Richard Paul Evans - Bliżej słońca
John Marsden - Jutro.
Richard Paul Evans- Kolory tamtego lata
Richard Paul Evans - Stokrotki w śniegu

Rozważna czy romantyczna? Czarne czy białe? A dlaczego nie wybrać czegoś pomiędzy, czegoś łączącego i to, i to?
Często myślimy, że jedna rzecz wyklucza drugą - skoro ktoś czyta książki historyczne, nawet nie zerknie w kierunku fantasy. Jeśli lubimy czerwień, na pewno nie kupimy białej róży. Jednak czy jeden wybór musi odrzucać drugi? Człowiek jest istotą złożoną, pełną...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Rozważna czy romantyczna – oto jest pytanie!
Jest li w istocie szlachetniejszą rzeczą na każdym kroku zdążać za rozumem, czy też za serca rytmem i szumem? ;)

Myślę, że rozwaga bardzo ułatwia życie. Dlatego też podejmowanie przemyślanych decyzji to moja domena. Wprost nie potrafię być spontaniczna, a o romantyczności nie ma już co marzyć. Jednak, kiedy czytam powieści, w których romantyczne kochanki stają się obiektem westchnień i sensem życia autorów, to sama marzę, by być jedną z nich. Te walory w relacjach damsko- męskich to jednak nie wszystko.

Chciałabym być romantyczna bo:
1. Mogłabym całymi dniami chodzić sobie po ukochanych górach, podziwiać piękno krajobrazu, oddawać się refleksjom metafizycznym i pozyskiwać inspirację dla własnych prób pisarskich. Za nic miałabym obowiązki dnia codziennego, bo cóż ważniejszego może być od tej chwili, która właśnie trwa?

2. Zawsze działałabym spontanicznie. Mogłabym bez skrępowania wyznawać uczucia tym, których kocham. Co prawda brałabym pod uwagę odrzucenie, ale kto powiedział, że miłość romantyczna musi być szczęśliwa?

3. Wiedziona intensywnymi uczuciami mogłabym nieustannie zmieniać swoje obiekty westchnień. Ciągle poszukiwałabym czystej i odwzajemnionej miłości, bo monogamia bywa przecież szkodliwa dla zdrowia.

Dzięki romantycznej naturze moje życie radykalnie by się zmieniło. Stałabym się istotką nieco wrażliwszą. Zyskałabym przy tym niezależność i spontaniczność, których tak często mi brakuje. Czego chcieć więcej? :)

Książki:
Paweł Huelle: "Weiser Dawidek"
Lew Tołstoj: "Sonata Kreutzerowska"
Norman Daves: "Powstanie `44"
Wiesław Myśliwski: "Traktat o łuskaniu fasoli"
Anne Frank: "Dziennik"

Rozważna czy romantyczna – oto jest pytanie!
Jest li w istocie szlachetniejszą rzeczą na każdym kroku zdążać za rozumem, czy też za serca rytmem i szumem? ;)

Myślę, że rozwaga bardzo ułatwia życie. Dlatego też podejmowanie przemyślanych decyzji to moja domena. Wprost nie potrafię być spontaniczna, a o romantyczności nie ma już co marzyć. Jednak, kiedy czytam powieści, w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dlaczego lepiej być romantyczną? To proste.

Chociaż bystra ja nie jestem,
dobrze przecież wiem,
że dziewczyną romantyczną zawsze lepiej być,
wtedy łatwiej jest nam żyć,
tutaj kwiaty, tam buziaki, później jeszcze bal,
a gdy róże ci się znudzą, to masz jeszcze tulipany
Zawsze w nocy śnisz i marzysz,
zwykle o czymś miłym,
a gdy rano się obudzisz to z uśmiechem na twarzy,
możesz patrzyć w chmury, albo w gwiazdy nocą,
jednak nigdy nie zapomnisz, aby być radosną,
muszę jednak stwierdzić,że poetką ja nie jestem,
lecz czasami, tak chwilami lubię porymować,
więc dlatego moi mili, muszę przyznać szczerze,
że choć dobrze być rozważną, wolę być tą drugą.

Książki:
1) Jutro 2. W pułapce nocy (John Marsden)
2) Jutro 3. W objęciach chłodu (John Marsden)
3) Jutro 4. Przyjaciele mroku (John Marsden)
4) Jutro 5. Gorączka (John Marsden)
5) Jutro 6. Cienie (John Marsden)

Dlaczego lepiej być romantyczną? To proste.

Chociaż bystra ja nie jestem,
dobrze przecież wiem,
że dziewczyną romantyczną zawsze lepiej być,
wtedy łatwiej jest nam żyć,
tutaj kwiaty, tam buziaki, później jeszcze bal,
a gdy róże ci się znudzą, to masz jeszcze tulipany
Zawsze w nocy śnisz i marzysz,
zwykle o czymś miłym,
a gdy rano się obudzisz to z uśmiechem na twarzy,
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czasy Austen bardzo różnią się od naszych. Wtedy kobieta powinna była wyjść za mąż, mając co najwyżej 25 lat. A kiedy już kogoś poślubiła, nie mogła się z tego wycofać. Była skazana na swojego wybranka do końca, rozwód właściwe nie wchodził w grę, a odejście od męża groziło skandalem i degradacją społeczną. Ponowne wyjście za mąż było nie do pomyślenia. Czytając takie powieści to ogromnie żal mi tych kobiet. Nawet najbardziej niezależne kobiety nie mogły same podróżować po świecie, nie wyjeżdżały na wakacje, jedyny ich cel to - zdobycie upragnionego męża. Jeżeli przy okazji się w nim zakochały, to jakoś mogły przetrwać, gorzej bywało wtedy, gdy zauroczenie mijało, a po fali romantyczności pozostały ino postrzępione wspomnienia.

Współczesne kobiety są w zdecydowanie lepszej sytuacji. Wszystkie doświadczenia z seksem i związkami stanowią dokładne przeciwieństwo tych, które opisuje Austen. Uważają swą wolność za coś oczywistego, zapominają o rozsądnych aspektach świata Austen, o powadze, z jaką traktowała dopasowanie i wzajemność uczuć.

Dopasowanie i wzajemne uczucia to dziś niestety za mało. Aby stworzyć przyszłościowy związek trzeba wziąć pod uwagę rozważne argumentu, tudzież często materialne. Dlatego współczesna kobieta (planując związek) powinna być przede wszystkim rozważna, jednak na dnie serca pozostawić sobie nutkę romantyzmu. A oto dekalog dla współczesnej rozważnej romantyczki.

1. Powtarzaj sobie pozytywne komunikaty na swój temat, czyli afirmacje, np. Lubię siebie. Jestem piękną kobietą, Potrafię osiągnąć dowolny cel.
2. Nie wpadaj w obsesję na jego punkcie.
3. Pozbądź się uprzedzeń.
4. Wyłącz swoje komplikatory.
5. Pamiętaj, że znasz swój związek lepiej niż twoi przyjaciele.
6. Określ swoje priorytety – nie można mieć wszystkiego.
7. Nie chodź do wróżki.
8. Nie pozwól by złe doświadczenia wpłynęły na twoje życie.
9. Nie wiąż się ze strachu przed samotnością.
10. Zaufaj intuicji!

A gdy coś nie wyjdzie to na szczęście, nie żyjemy w XIX-wieku i zawsze można się rozwieść ;)


A pożądane książki to:
Wiesław Myśliwski „Traktat o łuskaniu fasoli”
Toni Morrison „Umiłowana”
Malcolm Gladwell „Błysk! Potęga przeczucia”
Andrzej Franaszek „Miłosz. Biografia”
Andrzej Skworz, Andrzej Niziołek „Biblia dziennikarstwa”

Czasy Austen bardzo różnią się od naszych. Wtedy kobieta powinna była wyjść za mąż, mając co najwyżej 25 lat. A kiedy już kogoś poślubiła, nie mogła się z tego wycofać. Była skazana na swojego wybranka do końca, rozwód właściwe nie wchodził w grę, a odejście od męża groziło skandalem i degradacją społeczną. Ponowne wyjście za mąż było nie do pomyślenia. Czytając takie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Choć czasami chciałabym, żeby wyłączył się we mnie zmysł nieuleczalnej romantyczki, to jednak szybko mi to mija i cieszę się z tego, że jestem jaka jestem. Bo pomimo tego, że podążanie za głosem serca nie zawsze wychodzi na dobre, to warto żyć dla takich chwil. Chwil szczęścia i uniesienia, szczerego uśmiechu i rozpierającej radości. Warto iść za głosem sera i czasami działać bez określonego planu, bo bywa, że dzięki temu możemy zyskać znacznie więcej i rozważanie każdego kroku niekoniecznie się sprawdza.

Analizowanie każdej rzeczy i twarde stąpanie po ziemi często pozbawia ludzi pięknych marzeń, dzięki którym wierzymy w lepsze jutro. Ktoś powie: „Może to i dobrze, bo przynajmniej nie przeżywamy tak ogromnego rozczarowania”. Fakt, w tej kwestii rozważni zdecydowanie stoją po lepszej stronie. Ale pomimo tego, że czasami życie da popalić i najpiękniejsze marzenia pękają jak mydlane bańki, to jednak za nic nie chciałabym przejść na stronę, w której góruje rozum. Bo dzięki tym marzeniom i nadziei udaje nam się przejść przez życie z niezachwianą wiarą w szczęście i dobre zakończenie, udaje nam się dostrzec najdrobniejsze i najpiękniejsze szczegóły niewidoczne dla „rozważnego” oka. Doskonale opisał to Mickiewicz w wierszu „Romantyczność”. Z konfrontacji dwóch stanowisk zwycięsko wyszedł romantyk.

Bo tak jak do niego
„Czucie i wiara silniej mówi do mnie
Niż mędrca szkiełko i oko. „



Książki:
Richard Paul Evans- Kolory tamtego lata
Maria Nurowska- Drzwi do piekła
Ann Brashares- Nigdy i na zawsze
Eric-Emmanuel Schmitt- Historie miłosne
Eduardo Mendoza- Wyspa niesłychana

Choć czasami chciałabym, żeby wyłączył się we mnie zmysł nieuleczalnej romantyczki, to jednak szybko mi to mija i cieszę się z tego, że jestem jaka jestem. Bo pomimo tego, że podążanie za głosem serca nie zawsze wychodzi na dobre, to warto żyć dla takich chwil. Chwil szczęścia i uniesienia, szczerego uśmiechu i rozpierającej radości. Warto iść za głosem sera i czasami...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czy lepiej być rozważną czy romantyczną? To prawie tak samo trudne pytanie, jak słynne szekspirowskie „Być albo nie być?”. Ja wybrałabym bycie romantyczką.
1.Będąc kobietą romantyczną, można przeżywać każde zdarzenie w naszym życiu z pewną dozą tajemniczości i magii. Rozwaga obrazuje życie jako suchy fakt. Wszystko jest zaplanowane, dopracowane. Oprócz tego rozwaga to pochodna strachu. Kobieta często czegoś nie robi, usprawiedliwiając się, iż to jest poprawny wybór. Rzeczywistość jest jednak inna- często omijamy pewne sytuacje, gdyż boimy się możliwych konsekwencji. Romantyczki zaś są silniejsze i potrafią stawić czoła nowym wyzwaniom.
2.Każdy z nas ma jakiś cel, do którego dąży za wszelką cenę. Jednakże zapominamy po drodze o „postojach”, gdzie moglibyśmy odetchnąć. Romantyzm zaś to przysłowiowy przystanek. Kobieta-romantyczka może nie być pierwszą na mecie, ale jej droga będzie lepsza. Romantycy nie zatracają w sobie zdolności do marzeń, w których znajdują schronienie w trudnych chwilach. Są zdolni do niezwykle silnej miłości, nie rozważają za i przeciw, nie szukają żadnych przeciwności- poddają się uczuciu i płyną z prądem. Co los da, to przyjmą, bo trzymając się razem, będą w stanie przezwyciężyć wszystkie trudności.
3.Postępowanie w zgodzie z „kodeksem” romantyków to prawdziwa szkoła życia. Kierując się rozwagą sprawimy, że nasze życie będzie puste, bez iskierki. Niczego tak naprawdę nie doświadczymy. Rozwaga stoi u bram i nie pozwala nam wychylić się zza bezpiecznego muru doświadczeń. Romantyzm zaś to wachlarz uczuć tj. radość, złość, nadzieja, tęsknota, smutek, strach, miłość, rozczarowanie, duma. Według mnie lepiej wszystko samemu skosztować i poznać od wewnątrz, niż kroczyć przez życie bez swoistego bagażu wspomnień i pragnień.
Prawdziwą ostoją dla ludzi jest ich własna wyobraźnia, która zanika przez roztropność i nieczułość wobec otaczającego świata, dlatego też warto się zatrzymać choćby na chwilę i przemyśleć, co tak naprawdę jest w życiu dla nas ważne.
Książki:
- Lynn Sheene, "Ostatnie spotkanie w Paryżu"
- Paul Britton, „Profil mordercy”
- Tomek Michniewicz, „Gorączka. W świecie poszukiwaczy skarbów”
- Jane Graves, „Mąż z ogłoszenia”
- Richard Paul Evans, Bliżej słońca

Czy lepiej być rozważną czy romantyczną? To prawie tak samo trudne pytanie, jak słynne szekspirowskie „Być albo nie być?”. Ja wybrałabym bycie romantyczką.
1.Będąc kobietą romantyczną, można przeżywać każde zdarzenie w naszym życiu z pewną dozą tajemniczości i magii. Rozwaga obrazuje życie jako suchy fakt. Wszystko jest zaplanowane, dopracowane. Oprócz tego rozwaga to...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Gdy słyszę słowo rozważna w głowie natychmiast pojawia mi się osoba mądra i silna. Człowiek, który potrafi patrzeć na świat trzeźwym wzrokiem. Człowiek, który potrafi podejmować decyzje tak, by nie ranić osób. Człowiek, który czuje grunt pod nogami. Człowiek na tyle mądry i rozważny by wiedzieć jak działać w danej sytuacji.
Natomiast gdy słyszę słowo romantyczna widzę osobę, która wybiega wyobraźnią bardzo daleko. To osoba, dla której uczucia są bardzo ważne i dość mocno je odczuwa. To człowiek, który jest delikatny i najlepiej odnalazłby się w XIX wieku.
Ale czy nie w każdej rozważnej tkwi trochę romantyczki, a w romantyczce nie tkwi trochę rozważnej? Oczywiście, że tak. Te dwie osobowości dopełniają się. I nieważne, że jest między nimi duża przepaść. Każda rozważna ma w sobie trochę cech romantyczki i na odwrót. Przecież każda rozważna marzy i szuka swojego księcia. Przecież każda romantyczna chce, bądź jest silna i potrafi postawić na swoim. Te osobowości są jak woda i ogień. Połączone tworzą coś niesamowitego. Jeżeli już mam wybrać to stawiam na rozważną romantyczkę.

Książki:
Eric-Emmanuel Schmitt "Oskar i Pani Róża"
Bogna Ziembicka "Droga do Różan"
Lauren Oliver "Delirium"
Bettina Belitz "Pożeracz snów"
Bogna Ziembicka "Wiosna w Różanach"

Gdy słyszę słowo rozważna w głowie natychmiast pojawia mi się osoba mądra i silna. Człowiek, który potrafi patrzeć na świat trzeźwym wzrokiem. Człowiek, który potrafi podejmować decyzje tak, by nie ranić osób. Człowiek, który czuje grunt pod nogami. Człowiek na tyle mądry i rozważny by wiedzieć jak działać w danej sytuacji.
Natomiast gdy słyszę słowo romantyczna widzę...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dla mnie wybór jest oczywisty – rozważna.
Po pierwsze – panuje jakieś dziwne przekonanie, że romantyczna to ta, która pragnie miłości, a rozważna miłość ma za nic. Skąd ten pomysł? Jak każda chyba kobieta pragnę miłości i mam nadzieję, że będzie mi dane zestarzeć się z moim Mężem. Ale! Polecam piosenkę „Miłość to nie pluszowy miś”, dalej: „Miłość – to żaden film w żadnym kinie, ani róże, ani całusy małe, duże...”. Nie zależy mi na wspólnym wzdychaniu do księżyca i kolacjach przy świecach, a za trzy lata – na nowym księciu z bajki, bo „uczucie już się wypaliło”. Zakochanie to tylko etap, czy tego chcemy czy nie – może przerodzić się w wierną, dojrzałą miłość, albo „minąć” – i wtedy romantyczna dusza szuka dalej, bo przecież gdzieś na świecie czeka na nią miłość idealna, rodem z powieści. Ja w tym czasie buduję jedyną w swoim rodzaju, cudowną i silną więź z mężczyzną, którego zdecydowałam się kochać, bo wiem, że emocje przychodzą i odchodzą, a my opieramy się na czymś trwalszym i mocniejszym niż one: wierności, wzajemnej trosce, przynależności do siebie.
Po drugie – jak każda matka, chciałabym być dla synka oparciem. Myślę, że byłoby mi ciężko, stawiając na pierwszym miejscu romantyczne ideały i podążanie za uczuciem. Także w tej roli według mnie lepiej się sprawdzi kobieta nudna ;), stabilna emocjonalnie i przewidywalna.
Po trzecie – mówi się, że romantycy przeżywają życie bardziej intensywnie. A ja pytam: jakie życie? Pogrążając się w marzeniach, wzdychając do wzorców wyniesionych z baśni, patrząc wciąż w przyszłość, bo teraźniejszość zawsze jest naznaczona rysami? Wolę żyć tu i teraz, czerpać pełnymi garściami z tego co mam, cieszyć się prozaicznymi drobiazgami, a na koniec nie żałować, że całe życie goniłam za czymś, co okazało się nieosiągalne.

W razie czego chciałabym książki:
„Dom żółwia. Zanzibar”
„Kobiety dyktatorów”
„Rozmowa w „Katedrze””
„Abaddon, Anioł Zagłady”
„Tu jesteśmy. Kosmiczne wyprawy, wizje i eksperymenty”.

Dla mnie wybór jest oczywisty – rozważna.
Po pierwsze – panuje jakieś dziwne przekonanie, że romantyczna to ta, która pragnie miłości, a rozważna miłość ma za nic. Skąd ten pomysł? Jak każda chyba kobieta pragnę miłości i mam nadzieję, że będzie mi dane zestarzeć się z moim Mężem. Ale! Polecam piosenkę „Miłość to nie pluszowy miś”, dalej: „Miłość – to żaden film w żadnym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Myślę, że współczesna kobieta jest jednak bardziej rozważna.

Jest to w dużej mierze uwarunkowane realiami, w jakich przyszło nam żyć. Trudno być melancholijną, gdy życie wymaga od nas wiele samozaparcia. Nie siedzimy w domu i nie czekamy na tą wielką miłość, wpatrując się w okno. Zakasujemy rękawy, zdobywamy wykształcenie, ciężko pracujemy, jesteśmy silne i samowystarczalne, bierzemy sprawy we własne ręce, nie czekamy, działamy, dokonujemy wyborów. To nie pasuje do romantycznej wizji. Nie pasują do niej brudne skarpetki, pampersy i kupowanie papieru toaletowego w markecie.

Oczywiście w każdej z nas jest odrobina romantyzmu, szczególnie gdy mamy po 12 lat. Jednak z czasem, gdy zdobywamy doświadczenie, przeżywamy rozczarowania, stajemy się bardziej pragmatyczne i romantyzm przestaje odgrywać kluczową rolę.
Współczesna kobieta nawet jeśli wewnątrz marzy o swoim księciu na białym koniu, to w końcu wybiera mężczyznę, który będzie dobrym mężem, partnerem i ojcem.

Najbardziej romantyczne bywają pierwsze randki, jest w nich dużo tajemniczości i niepewności. Jednak z czasem zasłona opada i zaczynamy oprócz tych "motylków w brzuchu" dostrzegać też wady i zalety naszego partnera.
Czy w takim razie nie kochamy naszych wybranków? Oczywiście, że kochamy, ale ta miłość jest inna, bardziej rozważna, stabilna i dojrzała.

Wielkie romantyczne historie nie zawsze mają happy end. Większość wielkich młodzieńczych miłości moich znajomych, zakończyła się rozwodem. Podczas, gdy te mniej piękne, mniej romantyczne małżeństwa są ze sobą i budują więź, która trwale ich zespala.

Dwieście lat temu powłóczyste spojrzenia, długie zaloty, intrygi jakoś bardziej się komponowały z otoczeniem, ze strojami pięknych pań, które nie miały żadnych obowiązków, szukały wyłącznie rozrywki. Marzyły o wielkiej miłości, a w rzeczywistości różnie bywało... W końcu mało która kobieta mogła sobie wybrać męża i w tej sytuacji zakochane po uszy lądowały z zupełnie innym mężczyzną w zaplanowanym od dawna związku. Nikt ich nie pytał o zdanie.
Niespełnione miłości łatwo się idealizuje, upiększa i łatwo uciekać w takie marzenia. Jednak mało które z nich potrafią przetrwać zderzenie z rzeczywistością.

Dzisiaj życie płynie szybciej, nie mamy czasu na długie zaloty, same wybieramy z kim chcemy być. Zakochujemy się, po czym okazuje się, że jednak nasz partner nie jest idealny. I tak czekają nas rozstania, powroty, nowe związki, a czasami nawet udaje nam się trafić na miłość naszego życia, z którą da się spędzić wiele lat.

I okazuje się, że w tym rozważnym życiu, też może być romantycznie...

Książki:
E.Giffin "Siedem lat później"
R.P.Evans "Kolory tamtego lata"
E.E.Schmitt "Oskar i Pani Róża"
D.Wells "Nie jestem seryjnym mordercą"
K.Fossum "Utracona"

Myślę, że współczesna kobieta jest jednak bardziej rozważna.

Jest to w dużej mierze uwarunkowane realiami, w jakich przyszło nam żyć. Trudno być melancholijną, gdy życie wymaga od nas wiele samozaparcia. Nie siedzimy w domu i nie czekamy na tą wielką miłość, wpatrując się w okno. Zakasujemy rękawy, zdobywamy wykształcenie, ciężko pracujemy, jesteśmy silne i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej