Pierwszą książką, która nie tyle przemeblowała moją głowę, co rozpoczęła zapełnianie pustki był „Hobbit” J.R.R. Tolkiena. To ona pierwsza sprawiła, że czytanie zaczęło mnie pochłaniać, a kolejne pozycje mogły w końcu zapełniać głowę. Przemeblowań po drodze było co najmniej kilka, jednak ostatnie duże zrobiła „Historia na śmierć i życie” W. Tochmana. Spodziewałem się standardowego true crime, a otrzymałem wielopoziomowy reportaż tylko pozornie o Monice Osińskiej - pierwszej kobiecie, nastolatce skazanej w Polsce na karę dożywotniego pozbawienia wolności. Okazuje się, że w takim samym stopniu jest to książka o reporterce Lidii Ostałowskiej, która rozpoczęła pracę nad tą historią. Okrutna i głupia zbrodnia i wyrok wymierzony pod ostrzałem opinii publicznej jest tylko pretekstem do rozprawy nad zasadnością istnienia kary dożywocia, a także nad wpływem polityki i opinii publicznej na sądy. Muszę, przyznać, że autorowi udało się przemodelować moje dotychczasowe myślenie. Bo czy możemy mówić o resocjalizacji jeśli skazujemy kogoś (tym bardziej nastolatków) na ostateczne wykluczenie ze społeczeństwa i pozbawiamy nadziei? Czy kara dożywotniego więzienia nie jest karą śmierci rozłożoną na lata i torturą, której przecież zakazuje konwencja genewska? Te pytanie stawia autor i de facto sam na nie odpowiada, ale skutecznie zaszczepiając w czytelniku problem.

Pierwszą książką, która nie tyle przemeblowała moją głowę, co rozpoczęła zapełnianie pustki był „Hobbit” J.R.R. Tolkiena. To ona pierwsza sprawiła, że czytanie zaczęło mnie pochłaniać, a kolejne pozycje mogły w końcu zapełniać głowę. Przemeblowań po drodze było co najmniej kilka, jednak ostatnie duże zrobiła „Historia na śmierć i życie” W. Tochmana. Spodziewałem się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Książki od zawsze stanowiły dla mnie niezwykłe źródło inspiracji i wiedzy, bo książki mają niesamowitą moc przemeblowania umysłu i serca czytelnika. Dla mnie kilka tytułów wywarło głęboki wpływ na moje myśli i sposób postrzegania świata. Pierwsza to powieść "1984" George'a Orwella, gdzie ponura wizja totalitaryzmu skłoniła mnie do głębszej refleksji nad zagrożeniami dla wolności jednostki. Kolejna to "Mistrz i Małgorzata" Michaiła Bułhakowa, gdzie książka zaskakuje czytelnika swoją wielowątkową fabułą, prowokując go do refleksji nad naturą zła i ludzkiej wolności. Natomiast ostatnia pozycja to powieść Tomasza Manna "Czarodziejska góra", która przenosi mnie w inny wymiar czasu i miejsca ukazując bogactwo kulturowe i zawiłości losów bohaterów wzbudzając mnie  przy tym do wielu refleksji na temat ludzkiej natury i społecznych zawirowań. Myślę, że te książki wniosły wiele cennych lekcji do mojego życia ponieważ skłaniły mnie do refleksji nad kondycją ludzką i "zmusiły" niejako do poszukiwania odpowiedzi na trudne pytania.

Książki od zawsze stanowiły dla mnie niezwykłe źródło inspiracji i wiedzy, bo książki mają niesamowitą moc przemeblowania umysłu i serca czytelnika. Dla mnie kilka tytułów wywarło głęboki wpływ na moje myśli i sposób postrzegania świata. Pierwsza to powieść "1984" George'a Orwella, gdzie ponura wizja totalitaryzmu skłoniła mnie do głębszej refleksji nad zagrożeniami dla...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W mojej głowie wielkie przemeblowanie sprawiła książka  Bezsenność, czyli o tym, jak snu szukałam[bookLink]4984778|Bezsenność, czyli o tym, jak snu szukałam[/bookLink]. Od kilku lat śpię snem przysłowiowego zająca, bo nie dość, że sama zmagam się z ze skorupiakiem chodzącym do tylu, to jeszcze pod opieką miałam wtedy chorą mamę, więc często budziła mnie dzwonkiem w środku nocy...  Lektura tej książki pozwoliła mi poprzestawiać sobie w głowie różne priorytety i jakby kawałki puzzli wskoczyły na właściwe miejsca. Dowiedziałam się jednocześnie, że nie tylko ja mam wielkie problemy, ale i inni również i też nie zawsze sobie mogą z tym dać radę. Jestem teraz jakby bardziej uporządkowana i w głowie mam mniejszy bajzel. A to jest ważne.

W mojej głowie wielkie przemeblowanie sprawiła książka  Bezsenność, czyli o tym, jak snu szukałam[bookLink]4984778|Bezsenność, czyli o tym, jak snu szukałam[/bookLink]. Od kilku lat śpię snem przysłowiowego zająca, bo nie dość, że sama zmagam się z ze skorupiakiem chodzącym do tylu, to jeszcze pod opieką miałam wtedy chorą mamę, więc często budziła mnie dzwonkiem w środku...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Takich książek, które przewietrzyły mi głowę, a tym samym zweryfikowały poglądy i przekonania na różne sprawy, było i jest wiele. Gdybym miał wybrać jedną, a przynajmniej jednego pisarza, to byłby to Scott M. Peck, autor książki „Droga rzadziej wędrowana” (różne wydania mają tytuł różnie przełożony), „Bezlitosna łaska” i innych. Peck napisał oficjalnie i czarno na białym coś, czego w czasach mojego dzieciństwa kwestionować nie było wolno pod żadnym pozorem, a mianowicie, że to nie jest prawda, że każda matka kocha swoje dzieci.
Patologiczne matki skrzywdziły tysiące dzieci w Polsce, z różnych powodów i w różny sposób, ale przekonania, że każda z nich te swoje dzieci kocha, nie wolno było podważać. Co najwyżej dodawano „na swój sposób”. I tak do krzywd wyrządzonych przez matki dochodziła jeszcze jedna - społeczne przekonanie, że tak może wyglądać matczyna miłość.

„Choroba psychiczna to unikanie rzeczywistości za wszelką cenę; zdrowie psychiczne to pogodzenie się z rzeczywistością bez względu na cenę” — Scott Peck.

Takich książek, które przewietrzyły mi głowę, a tym samym zweryfikowały poglądy i przekonania na różne sprawy, było i jest wiele. Gdybym miał wybrać jedną, a przynajmniej jednego pisarza, to byłby to Scott M. Peck, autor książki „Droga rzadziej wędrowana” (różne wydania mają tytuł różnie przełożony), „Bezlitosna łaska” i innych. Peck napisał oficjalnie i czarno na białym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dla mnie były to ostatnio dwie powieści Józefa Mackiewicza: "Droga donikąd" i "Nie trzeba głośno mówić". Uzmysłowiły mi i w pełnym świetle pokazały sytuację ludzi mieszkających na Kresach podczas II wojny światowej. Do tej pory nie zdawałem sobie w pełni sprawy jak różnorodny etnicznie był to region. Książki te uświadomiły mi również jak wyglądało życie zwykłych ludzi podczas wielkich zmian politycznych oraz jak poszczególni ludzie i grupy etniczne starali się ustawić podczas zmian władzy na sowiecką, a później hitlerowską.

Dla mnie były to ostatnio dwie powieści Józefa Mackiewicza: "Droga donikąd" i "Nie trzeba głośno mówić". Uzmysłowiły mi i w pełnym świetle pokazały sytuację ludzi mieszkających na Kresach podczas II wojny światowej. Do tej pory nie zdawałem sobie w pełni sprawy jak różnorodny etnicznie był to region. Książki te uświadomiły mi również jak wyglądało życie zwykłych ludzi...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Bez zastanowienia wymienię dwie, będzie to SHANTARAM Roberts'a i MAŁE ŻYCIE Yanagihary. Totalnie nie w moim klimacie, wzięte do ręki po licznych opiniach, nie zawsze dobrych. Fabuły w które totalnie przepadłam, zaspałam do pracy, i które zawsze będę każdemu polecała. Pierwsza, pełna przygód, barw, smaków i zapachów, a przy tym wypełniona mądrościami historia, której nie sposób zapomnieć. Druga, z takim ładunkiem emocjonalnym, że człowiek płacze całym sobą, a jednak brnie z każdą kartką dalej, uzależniając się od losów bohaterów. Lektury idelanie do "przemeblowania", poukładania, przemyślenia, bo, nie da się ukryć, że "nieumeblowane" trudno i tak wypełnić, a tymi lekturami myślę, że raczej to niemożliwe.    

Bez zastanowienia wymienię dwie, będzie to SHANTARAM Roberts'a i MAŁE ŻYCIE Yanagihary. Totalnie nie w moim klimacie, wzięte do ręki po licznych opiniach, nie zawsze dobrych. Fabuły w które totalnie przepadłam, zaspałam do pracy, i które zawsze będę każdemu polecała. Pierwsza, pełna przygód, barw, smaków i zapachów, a przy tym wypełniona mądrościami historia, której nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Lubię tę lekkość, z którą Lem zadaje nam proste pytania, które potrafią obrócić nasze myślenie o 180 stopni. Tak było z jego "Edenem" - trudnym, rzucającym wyzwanie i ostatecznie całkowicie połykającym wyobraźnię swoją wyjątkową opowieścią. Czy było przemeblowanie? Było. Czy to tu stało? Nie wiem. A może wcześniej tego tu nie było...

Lubię tę lekkość, z którą Lem zadaje nam proste pytania, które potrafią obrócić nasze myślenie o 180 stopni. Tak było z jego "Edenem" - trudnym, rzucającym wyzwanie i ostatecznie całkowicie połykającym wyobraźnię swoją wyjątkową opowieścią. Czy było przemeblowanie? Było. Czy to tu stało? Nie wiem. A może wcześniej tego tu nie było...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Było kilka książek, które "przemeblowały" moją głowę, jednak, te której najbardziej zmieniły mój światopogląd to:
*Reportaż "Chłopki" - niesamowicie opowiedziana historia życia naszych babek w czasach podporządkowywania się mężczyznom. Książka pomogła mi zrozumieć, że seksizm, to problem wciąż istniejący, a pewne zachowania w kulturze są wnukami starych przyzwyczajeń
*Homo sapiens - książka wybitna, przeprowadzająca przez kolejne etapy rozwoju człowieka, zostawiająca czytelnika z wieloma pytaniami dotyczącymi życia, społeczeństwa i wszechświata. Skłaniająca do rozważenia czym jest dla nas człowieczeństwo.
*Reportaż "Głusza" - to chyba pierwsza książka, która faktycznie zwróciła moją uwagę na problemy mniejszości. Nie spodziewała bym się, że edukacja osób niesłyszących jest wciąż na tak niskim poziomie. Nie byłam też świadoma ich trudności w nauczenia się języka polskiego, który de facto jest dla nich językiem obcym.

Oczywiście każda mądra książka w jakiś sposób na nas wpływa, jednak to te trzy pozycje zmieniły mnie najbardziej. 

Było kilka książek, które "przemeblowały" moją głowę, jednak, te której najbardziej zmieniły mój światopogląd to:
*Reportaż "Chłopki" - niesamowicie opowiedziana historia życia naszych babek w czasach podporządkowywania się mężczyznom. Książka pomogła mi zrozumieć, że seksizm, to problem wciąż istniejący, a pewne zachowania w kulturze są wnukami starych przyzwyczajeń
*Homo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej