Do mnie też już dotarła :)

Do mnie też już dotarła :)

Książkę odebrałam wczoraj :-)

Książkę odebrałam wczoraj :-)

Nie tylko Ty :-)
Na razie brak wygranej również u mnie.

Nie tylko Ty :-)
Na razie brak wygranej również u mnie.

Czy ktoś ze zwycięzców otrzymał już swój egzemplarz książki?
Do mnie jeszcze nie dotarł i zastanawiam się, czy tylko ja mam pecha :)

Czy ktoś ze zwycięzców otrzymał już swój egzemplarz książki?
Do mnie jeszcze nie dotarł i zastanawiam się, czy tylko ja mam pecha :)

Dziękuję bardzo i gratuluję wszystkim nagrodzonym :)

Dziękuję bardzo i gratuluję wszystkim nagrodzonym :)

Zwyciężyli:

niekasia
Ewa
przebłysk
Róża_Bzowa
Pinky

Gratulujemy!

Zwyciężyli:

niekasia
Ewa
przebłysk
Róża_Bzowa
Pinky

Gratulujemy!

Konkurs zakończony!
Wyniki zostaną ogłoszone najpóźniej w sobotę 14 kwietnia.

Konkurs zakończony!
Wyniki zostaną ogłoszone najpóźniej w sobotę 14 kwietnia.

Powolutku, na palcach, najciszej jak można. Nastoletnia główka wychyliła się zza framugi i stwierdziwszy, że nikogo nie ma, czmychnęła przez cały salon i wybiegła na korytarz, by tam skręcić i wymacać drzwi pod schodami. Niesamowite, że odkryła to tajne przejście, była zachwycona tą kryjówką tak bardzo, że spędzała tam każdą wolną chwilę. W końcu cisza i spokój, czego innego można pragnąć od życia?! Teraz też uważnie zamknęła drzwi i wdrapała się na stary fotel, z którego wystawały sprężyny, sięgając po zeszyt z pożółkłymi kartkami, który leżał na kufrze. Otworzyła na zaznaczonej stronie i oparła się wygodnie, przyglądając ładnie wykaligrafowanemu pismu babci. Od zawsze uważała ją za autorytet wszech czasów, chciała być taka jak ona, a teraz udało jej się znaleźć pamiętnik z czasów, gdy babcia była nieco starsza od niej.
„Recepta na dobry humor”, brzmiał tytuł umieszczony u szczytu strony, odznaczony zieloną kredką. Emilka szybko wczytała się w kolejne słowa, marszcząc raz po raz nos, by po chwili ze zdumieniem rozchylić usta. Już pierwszy punkt, który mówił o błahostkach zdawał się być dla niej zaskakujący. Babcia pisała tam, że należy zwracać uwagę na to, czego na ogół się nie widzi, że powinno się przyjrzeć otaczającemu nas światu. Czy nie było nic lepszego niż wyjście w chłodny, rześki poranek, jeden z pierwszych prawdziwie wiosennych, i ujrzenie rozkwitających, pięknych przebiśniegów? Albo powrót do domu i możliwość zrelaksowania się w fotelu przy kubku herbaty z miodem? Takie drobnostki, z pozoru zwyczajne, znacznie umilały życie, gdy już potrafiło się je docenić. Z zaangażowaniem wczytała się z powrotem w lekturę recepty, by drugi punkt stał się dla niej jasny. „Dostrzeż wartość własnego życia”, podkreślone wielkimi literami, zrobiło na tym, jeszcze młodym, umyśle wrażenie. Nigdy wcześniej nie zastanawiała się nad tym jak wiele posiada. Już sam fakt, że rano otworzyła oczy, wstała i zjadła śniadanie, stawiał ją w czołówce największych szczęśliwców. Nie przypuszczała, że posiadanie zdrowia, pełnej rodziny, domu czyni ją wyjątkową. Że umiejętność czytania nie wszystkim była dana i nie każdy mógłby odczytać teraz zapisy, jakie pozostawiła jej babcia. Miała szczęście, że mogła chodzić do szkoły i się uczyć, choć pewnie sama nigdy nie doszłaby do takiego wniosku. Kolejny punkt, nazwany „Uśmiech, proszę” ukazał jej wartość tego grymasu. Żeby poprawić komuś humor wystarczyło się do niego szczerze uśmiechnąć, niby nic wielkiego, a potrafiło przekazać energię na cały dzień. Przecież nawet ona nie wyobrażała sobie dnia bez porannego uśmiechu mamy na widok jej zaspanej córki. To zawsze powodowało u niej wygięcie kącików ust i mogła już dużo weselej powędrować do kuchni, po bułkę z serem. Czy kiedykolwiek przyszło jej na myśl, że mogłoby zabraknąć tego codziennego rytuału? Wzdrygała się na samą myśl!
Musiała przewrócić kartkę, by dostrzec dalszy ciąg, jedno zdanie obejmujące dwie kartki. „Kochaj i pozwól się kochać”. Widocznie nie trzeba było nic do tego dodawać, ale Emilka pozwoliła sobie na moment zatopić się w swoich myślach. Kochaj. Jak głęboka miała być ta miłość i kogo konkretnie miała sięgnąć? Wydawało jej się, że nie chodziło tylko o tą do rodziców, rodzeństwa, reszty krewnych. Najprawdopodobniej chodziło o wszystkich, o przyjaciółkę z klasy, kolegę z podwórka i panią z kiosku na rogu. Kochać, znaczy wybaczać i próbować, nie poddawać się i starać się zawsze nieść bezwarunkową pomoc. Z kolei dać się kochać, mogło oznaczać pozostanie sobą i zaakceptowanie swojej osoby, z wszystkimi wadami i zaletami. Mogło też być nawoływaniem do doskonalenia się w tym, w czym jesteśmy dobrzy, byśmy mogli dać się pokochać za to, co sami lubimy.
Czy to właśnie miała na myśli jej babcia, wypisując te rady? Nie była pewna, każdy mógł je zinterpretować po swojemu. Jakoś jednak po raz pierwszy w pełni potrafiła docenić swoje istnienie, cieszyło ją to, gdzie była, i nawet krzyk matki, która najprawdopodobniej znów przypaliła zapiekankę ryżową nie był dla niej taki męczący. Wymknęła się więc z pokoju i zakradła do kuchni, uwieszając zaraz kobiecie na szyi.
- Kocham Cię, mamuś!

Powolutku, na palcach, najciszej jak można. Nastoletnia główka wychyliła się zza framugi i stwierdziwszy, że nikogo nie ma, czmychnęła przez cały salon i wybiegła na korytarz, by tam skręcić i wymacać drzwi pod schodami. Niesamowite, że odkryła to tajne przejście, była zachwycona tą kryjówką tak bardzo, że spędzała tam każdą wolną chwilę. W końcu cisza i spokój, czego...

Czy dobry humor i szczęście oznaczają to samo? Zdecydowanie nie. To drugie jest dużo trudniejsze do osiągnięcia,a droga do celu długa i wyboista. Największe umysły tego świata od lat zastanawiają się jaka jest recepta na szczęście, dochodząc, zwykle, do zupełnie sprzecznych wniosków. Na szczęście wprawienie się w dobry humor nie jest trudniejsze od upieczenia babki drożdżowej ;) Gotowi? To zaczynamy! Każda gospodyni wie, że podstawą dobrego ciasta drożdżowego jest zaczyn. Drożdże mieszamy z letnim mlekiem i odrobiną cukru, a następnie odstawiamy w ciepłe miejsce do wyrośnięcia. Podążając tym tropem, my, zamiast zrywać się z łóżka skoro świt, zanurzamy się głębiej w przyjemną pościel (towarzystwo dobrej książki jak najbardziej wskazane). "Wyrastamy" w ten sposób tak długo jak to koniecznie. Dobry humor jeszcze nie przyszedł? Widocznie, tak jak drożdże,potrzebujemy odrobiny cukru. Idealna byłaby gorąca czekolada w towarzystwie świeżutkiego rogalika. Wszystko to podane wraz z najnowszym numerem naszej ulubionej gazety prosto do łóżka. Ciasto drożdżowe w dalszym procesie pieczenia potrzebuje dużo ciepła i uwagi,aby zadziwić świat swoim oszałamiającym smakiem i zapachem :) Z ludźmi jest bardzo podobnie. Podstawą dobrego humoru jest zainteresowanie jakie okazują nam inni. Zwykły komplement ("Ładnie dziś wyglądasz!", "Dobrze się spisałeś!") powoduje uśmiech na twarzy większości z nas. I to właściwie wszystko czego potrzebujemy, aby wpaść w dobry nastrój. A szczęście? Według mnie składa się ono z właśnie z takich drobnych chwil, gestów i przyjemności.

Czy dobry humor i szczęście oznaczają to samo? Zdecydowanie nie. To drugie jest dużo trudniejsze do osiągnięcia,a droga do celu długa i wyboista. Największe umysły tego świata od lat zastanawiają się jaka jest recepta na szczęście, dochodząc, zwykle, do zupełnie sprzecznych wniosków. Na szczęście wprawienie się w dobry humor nie jest trudniejsze od upieczenia babki...

Głównym składnikiem mojego przepisu na dobry humor jest książka. W nich każdy może znaleźć coś dla siebie. Jeśli lubimy rozwiązywać zagadki albo lekturę trzymająca w napięciu, weźmy kryminał, a humor poprawi nam odkrycie osoby, która zabiła lub ukradła. Jeśli szczęście daje nam gotowanie sięgnijmy po książkę kucharską i spędźmy popołudnie z nią mikserem i wałkiem do ciasta. Jeśli chcemy przeżyć miłość weźmy paczkę chusteczek, zapas herbaty i jakiś romans. Pomimo łez przy zakończeniu lub jeszcze w trakcie czytania będziemy szczęśliwsi, bo wraz z bohaterami przeżyliśmy nowe uczucie, które zakończyło się happy endem.
Jak wiemy, nie tylko czytanie książki może dać szczęście. Czyż na samą myśl o wizycie w bibliotece albo księgarni nie poprawia Wam się humor? Czy szczęścia nie sprawia przyniesienie do domu świeżego zapasu lektury? Trzymanie książki w dłoniach i zastanawianie się nad tym o czym jest i co jej przeczytanie nam przyniesie? Szukanie odpowiedniego miejsca na półce, ustawianie jej tam i duma ze swojej własnej domowej biblioteczki? Czy zapach kartek, dotyk, piękna okładka nie wywołują u Was uśmiechu? Wspólne czytanie z kimś i późniejsze dyskusje o tym, albo wracanie po czasie do czytanych już książek i odkrywanie ich na nowo?
To wszystko jest moim przepisem na pogodę ducha, bo czyż książka nie jest dobra na wszystko? Musimy po prostu określić czego w danej chwili od niej potrzebujemy i czerpać z niej jak najwięcej. Co najlepsze na efekt nie trzeba długo czekać, składników nie da się pomylić lub z nimi przesadzić i są one ogólnodostępne. Gorąco polecam.

Głównym składnikiem mojego przepisu na dobry humor jest książka. W nich każdy może znaleźć coś dla siebie. Jeśli lubimy rozwiązywać zagadki albo lekturę trzymająca w napięciu, weźmy kryminał, a humor poprawi nam odkrycie osoby, która zabiła lub ukradła. Jeśli szczęście daje nam gotowanie sięgnijmy po książkę kucharską i spędźmy popołudnie z nią mikserem i wałkiem do ciasta....