Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Przy_Kominku_ Z_Kawą
pszczola_czyta
Pyśka
Magda
jousna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Przy_Kominku_ Z_Kawą
pszczola_czyta
Pyśka
Magda
jousna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Rok 2040 – cały świat przygląda się z niedowierzaniem obradom III soboru watykańskiego. Zwołane obrady przyjmują od dawna postulowany kierunek zmian w kościele katolickim – dopuszczenie kobiet do sakramentu kapłaństwa. Głosy sprzeciwu zdają się brzmieć cicho w porównaniu do mów wygłaszanych przez urzędującego papieża Justyniana. Zwolennicy reform triumfują. Zawirowaniom w Watykanie przygląda się siostra Klara – charyzmatyczna bernardynka. W zakonie przebywa od dwóch lat, we wcześniejszym życiu była szczęśliwą żoną i matką, która szybko pięła się po szczeblach korporacyjnej kariery. W zakonie realizuje się niosąc pomoc ubogim; próbuje odnaleźć na nowo sens życia po utracie bliskich w wypadku samochodowym. Zmiany w prawie kanonicznym zaczyna postrzegać jako nowe możliwości dla własnego rozwoju, a co najważniejsze - dotarcia do wiernych. Siostra Klara tak jak wcześniej w korporacji, pnie się na sam szczyt kościelnej kariery. Dziesięć lat po ogłoszeniu reform tron Piotrowy pustoszeje, konklawe rozpoczyna wybór następcy lub – po raz pierwszy – następczyni zmarłego Justyniana. Klara, a tak naprawdę Karolina Marszałek zostaje pierwszą w historii legalnie obraną kobietą – papieżem. Plac Świętego Piotra wiwatuje, wierni kościoła katolickiego upatrują w niej symbolu przemian, odnowy, kobiety nie kryją wzruszenia. Jak będą wyglądały rządy Klary? Czy kościół zacznie się wsłuchiwać w głos wiernych, tak bardzo rządnych przemian? Czy władczyni odnajdzie nową drogę do szczęścia?

Rok 2040 – cały świat przygląda się z niedowierzaniem obradom III soboru watykańskiego. Zwołane obrady przyjmują od dawna postulowany kierunek zmian w kościele katolickim – dopuszczenie kobiet do sakramentu kapłaństwa. Głosy sprzeciwu zdają się brzmieć cicho w porównaniu do mów wygłaszanych przez urzędującego papieża Justyniana. Zwolennicy reform triumfują. Zawirowaniom w...

1500 znaków 

Lobbystka. 
Rozdział 1: "Prawo, lobbing i początek końca"

To jak ona wygląda?‐zapytał. Długie włosy, brunetka, ciemna karnacja, niebieskie oczy i blizna na ręku. Szczupła, wzrost średni, jakieś metrsiedemdziesiątcoś. Jutro dam Ci zdjęcie.‐ odpowiedział jednym tchem. Ładna? A co cię to obchodzi?‐ odpalił. Nie Twoja sprawa. Masz zadanie do wykonania i wykonaj je szybko, jak nie to się wszyscy wkurzą. Mam ją tylko znaleźć? Tak, takie mam polecenie. Wiek?‐dopytał. Trzydzieścidwa. Gdzie mieszka? W Poznaniu. Tylko teraz jej tam nie ma. Sprawdziliśmy. To gdzie się ulotniła? Tego się już dowiesz, nie? No, to lecę.‐rzucił w biegu i wyszedł z siłowni. Jego rozmówca chwilę się nad czymś zastanawiał, zerknął na zegarek i też wyszedł. 
Siedziała w parku przeglądając jakieś papiery. Jej mina wskazywała na to, że albo jest zdenerwowana, albo ma wszystkiego dość. Jedno i drugie było prawdą. Po raz kolejny dopadło ją uczucie bezsilności i myśl "cholera, jeszcze to". Marietta, adwokat i lobbystka. Tą ostatnią była od dwóch lat i już zdążyła sobie bardziej skomplikować życie. Trzeba było zostać weterynarzem czy wybrać jakiś inny równie altruistyczny zawód, gdzie nie musiałaby wiecznie przejmować się groźbami i męczyć się z nienormalnymi oczekiwaniami klientów. Lobbing dodał jej tylko kłopotów, a to miało być zajęcie, które zmieni trochę jej monotonną karierę. Dolała oliwy do ognia. Musi się gdzieś schować i przeczekać aż sprawa przycichnie. Jeszcze to morderstwo. Dokąd ma wyjechać?

1500 znaków 

Lobbystka. 
Rozdział 1: "Prawo, lobbing i początek końca"

To jak ona wygląda?‐zapytał. Długie włosy, brunetka, ciemna karnacja, niebieskie oczy i blizna na ręku. Szczupła, wzrost średni, jakieś metrsiedemdziesiątcoś. Jutro dam Ci zdjęcie.‐ odpowiedział jednym tchem. Ładna? A co cię to obchodzi?‐ odpalił. Nie Twoja sprawa. Masz zadanie do wykonania i wykonaj...

Gdybym miała decydować o cechach postaci kobiecej,
Brałabym wzór z książek oznaczonych w mojej bibliotece.

Byłaby więc romantyczna niczym szekspirowska Julia;
Energiczna jak Chichi i wybuchowa jak Bulma;
Ciekawska i wszędobylska jak Koralina;
I zwinna niczym kot jak Serafina;
Dumna i uprzedzona niczym Elizabeth;
Rozczulająca serca, empatyczna jak mała kobietka – Beth;
Jak Kirke władcza i nieprzewidywalna;
I z wyobraźnią Ani, która jest ogromna i nieporównywalna.

Przygód miałaby wiele - tych realnych i we śnie,
Czasem z przeszkodami, a czasem niekoniecznie.
Zawsze wyszłaby z nich cało, ale zmieniona,
Poprzez nabyte doświadczenie odmieniona.
Zapożyczone cechy czasem byłyby jej pomocne, czasem by przeszkadzały,
Lecz to nie one by ją ukształtowały…
Bo oprócz nich wykształciłaby swoją indywidualność,
Która wyznaczy jej JA i jej oryginalność.

Gdybym miała decydować o cechach postaci kobiecej,
Brałabym wzór z książek oznaczonych w mojej bibliotece.

Byłaby więc romantyczna niczym szekspirowska Julia;
Energiczna jak Chichi i wybuchowa jak Bulma;
Ciekawska i wszędobylska jak Koralina;
I zwinna niczym kot jak Serafina;
Dumna i uprzedzona niczym Elizabeth;
Rozczulająca serca, empatyczna jak mała kobietka – Beth;
Jak...

Moja bohaterka ma na imię Laura.Od 5 lat żyje w tzw. "złotej klatce".Nie pracuje, jedynym jej zajęciem jest dbanie o siebie, żeby dobrze się prezentować jako trofeum męża.Nie jest pierwszej młodości, ma 35 lat, ale dzięki pomocy prywatnego trenera, masażysty i kilku operacjom plastycznym wygląda jak "milion dolarów".Ma obsesję na punkcie wyglądu, boi się każdej potencjalnej zmarszczki.Na dbanie o swój wizerunek wydaje bajońskie sumy.
Pewnego dnia bańka w której żyje pęka. Laura przypadkowo znajduje w telefonie męża zdjęcia jednoznacznie wskazujące na jego romans.Cały świat jej się zawala.
Gdy mąż wrócił z pracy była w rozsypce i zagroziła, że popełni samobójstwo. Mąż nazwał ją "wariatką".Zadzwonił po karetkę, która zawiozła Laurę do szpitala psychiatrycznego.Na szczęście zainterweniowali jej rodzice i wyciągnęli ją stamtąd.Laura wiedziała, że już nie ma powrotu do dawnego życia. Ponieważ miała z mężem podpisaną intercyzę została praktycznie bez środków do życia.
Dalszy ciąg potencjalnej książki mógłby traktować o "podźwignięciu" się mojej bohaterki, wypracowaniu sobie nowego, szczęśliwszego życia.

Moja bohaterka ma na imię Laura.Od 5 lat żyje w tzw. "złotej klatce".Nie pracuje, jedynym jej zajęciem jest dbanie o siebie, żeby dobrze się prezentować jako trofeum męża.Nie jest pierwszej młodości, ma 35 lat, ale dzięki pomocy prywatnego trenera, masażysty i kilku operacjom plastycznym wygląda jak "milion dolarów".Ma obsesję na punkcie wyglądu, boi się każdej potencjalnej...

Tatiana Okutnikova to 57 letnia kobieta, mieszkająca samotnie w starym, poniemieckim domu na obrzeżach małej wioski w Sudetach. W lokalnym społeczeństwie jest nie lubiana i uznawana za dziwną, małe dzieci się jej boją. Ubiera się dziwnie, w kolorowe, staromodne niedbale dobrane do siebie ubrania. Ma długie czarne włosy, jest bardzo szczupła i do tego wysoka. Ma gromadę psów w domu, przygarnia bowiem wszystkie bezpańskie zwierzęta ze wsi. Po wsi porusza się rowerem, jest obiektem drwin młodzieży, nie ma szacunku u starszych. Stara się tym nie przejmować, przywykła do samotności i nie przyjaznych żartów miejscowej młodzieży jakich ofiarą często pada. Tatiana skrywa w sobie tajemniczą przeszłość, straciła bliskich w czasie wojny, mamę rodzeństwo, narzeczonego i pod fałszywym nazwiskiem które nosi do tej pory ukryła się w Sudetach przed nazistami, bowiem w czasie wojny działała politycznie przeciwko Niemcom w Warszawie z której pochodzi, podczas wojny zaszła w ciąże urodziła córkę zaraz po jej zakończeniu. Niestety dziecko również straciła, w wieku 14 lat jej córka została potrącona przez samochód i zmarła w szpitalu. Jedyne czego Tatiana chce przed śmiercią to dać świadectwo swemu cierpieniu i odszukać zaginionego w czasie wojny narzeczonegoo.

Tatiana Okutnikova to 57 letnia kobieta, mieszkająca samotnie w starym, poniemieckim domu na obrzeżach małej wioski w Sudetach. W lokalnym społeczeństwie jest nie lubiana i uznawana za dziwną, małe dzieci się jej boją. Ubiera się dziwnie, w kolorowe, staromodne niedbale dobrane do siebie ubrania. Ma długie czarne włosy, jest bardzo szczupła i do tego wysoka. Ma gromadę psów...

Anna
Wilk to naukowczyni w Polsce za czasów PRL-u. Zajmuje się ona fizyką w dość
poważanym instytucie. Niestety co dzień zarówno w pracy jak i poza nią musi
mierzyć się z mizoginią. Anna od problemów ucieka zagłębiając się w badania.
Jej życie prywatne podąża w coraz gorszą stronę. Gdy niespodziewanie dokonuje
ważnego odkrycia, ma nadzieje, że wszystko się zmieni

a ludzie w końcu zaczną doceniać ją i jej prace. Niestety całe zasługi
przypisuje sobie właściciel instytutu a na dodatek grozi jej, że jeśli spróbuje
udowodnić, że to jej zasługa, zwolni ją z pracy a nikt inny nie przyjmie
kobiety. Anna wspierana przez narzeczonego zgłasza sprawę do sądu przez co
traci prace a społeczeństwo odnosi się do niej z jeszcze większym wstrętem.
Niestety pomimo niezbitych dowodów bohaterka przegrywa sprawę w stronniczym
sądzie. Anna zostaje bez pracy i z wieloma problemami w stosunkach
międzyludzkich. Jednak pewnego dnia niezależna zagraniczna dziennikarka słyszy rozmowę
bohaterki z narzeczonym i postanawia umieścić jej historie w swoim reportażu na
temat braku praworządności w PRL-u. Po ukazaniu się tego dzieła Anna dostaje
propozycje pracy za granicą. Postanawia wyjechać. Oprócz pracy kobieta tam
angażuję się również w działalność w Instytucie Pomocy Kobietą a po latach sama
tworzy stypendium dla zdolnych kobiet im. Anny Wilk.              

Anna
Wilk to naukowczyni w Polsce za czasów PRL-u. Zajmuje się ona fizyką w dość
poważanym instytucie. Niestety co dzień zarówno w pracy jak i poza nią musi
mierzyć się z mizoginią. Anna od problemów ucieka zagłębiając się w badania.
Jej życie prywatne podąża w coraz gorszą stronę. Gdy niespodziewanie dokonuje
ważnego odkrycia, ma nadzieje, że wszystko się zmieni

a ludzie...

Moja droga Filipa.

    FIlipa. Nazywana pomiotem szatańskim (inne dziewczynki z klasztoru również noszą to przezwisko). Ośmioletnie dziecko (a przynajmniej na taką wygląda). Białe włosy i niemal czarne oczy, nie są czymś normalnym, więc na tle licznych katastrof, klęsk żywiołowych, jest razem z innymi dziećmi traktowana jako kolejna z kara Boska. Żadna z sióstr zakonnych, w których klasztorze przebywają dzieci, nigdy nie pomyślała nawet, że te dziewczynki, obdarzone niezwykłymi zdolnościami mogą być darem od Boga, aniołami, które przybrały ludzką skórę. Ich pogarda dla dzieci nie przeszkadza im jednak w wyzyskiwaniu ich niezwykłych umiejętności, a potem traktowaniu gorzej niż niewolników. Filipa mimo tego jednak nie ugina się pod naporem kar, gróźb i niesprawiedliwości. Jest nadal wesoła, pełna dobroci i wiary w ludzi. Mimo, że umysłowo dorasta szybko, jej największym marzeniem niezmiennie pozostaje zjedzenie ciasta. Ulubionym posiłkiem truskawki (w sekrecie podjadane podczas zbiorów), a najukochańszą rzeczą na świecie książki z baśniami i bajkami., dzięki którym nadal czuje się lekka, nawet jeśli jest uciskana. Filipa jest połączeniem dziecięcej niewinności, dostrzegania niemal jedynie dobra z dźwiganiem ogromnej odpowiedzialności na wątłych barkach, przymusem dostosowywania się i ugięcia pod jarzmem sióstr zakonnych. Walczy każdego dnia o przekazanie choć części szczęścia i radości z życia, jakich wielkie pokłady ma w sobie. Może kiedyś jej się uda.

Moja droga Filipa.

    FIlipa. Nazywana pomiotem szatańskim (inne dziewczynki z klasztoru również noszą to przezwisko). Ośmioletnie dziecko (a przynajmniej na taką wygląda). Białe włosy i niemal czarne oczy, nie są czymś normalnym, więc na tle licznych katastrof, klęsk żywiołowych, jest razem z innymi dziećmi traktowana jako kolejna z kara Boska. Żadna z sióstr zakonnych,...

Moja postać może nie skradnie serca milionów, ale na pewno niejedna kobieta odnajdzie część siebie w historii Marysi.

Marysia wyznaczyła sobie trzy życiowe zadania: dorosnąć, nie zwariować i nie powielać błędów swojej matki.
Na ten moment, może odhaczyć tylko pierwszy punkt. Jako dorosła kobieta, osiągnęła szczyty w sferze biznesowej.
Niestety, nie może tego samego powiedzieć o życiu osobistym. Dorastając w cieniu nieszczęśliwego związku swoich rodziców, obiecała sobie, że nigdy nie uwikła się w podobną relację. Trzymała się tej idei kurczowo, więc nigdy nie stworzyła związku partnerskiego z osobą dla niej odpowiednią.
Marysia od jakiegoś czasu spotyka się z mężczyzną, od którego silnie się uzależnia. Jest jeden problem, Arek żyje już w związku małżeńskim oraz ma trójkę dzieci. Marysię traktuje jak weekendową odskocznię od rutynowego cyklu życia. Natomiast, potencjalnie niedostępny Arek, jest dla Marysi azylem, który wydobywa z niej pragnienia bycia zauważoną oraz rekompensuje jej braki z dzieciństwa. Bieg przyszłych wydarzeń doprowadza główną bohaterkę na skraj emocjonalnej eskalacji.

Po nieudanej próbie samobójczej, kobieta trafia na terapię, podczas której, konfrontuje się ze swoimi lękami oraz dzieciństwem.
Czy Marysia odnajdzie w końcu spokój i ukocha swoje wewnętrzne dziecko?
Czy znajdzie siłę, aby odpuścić toksyczne relacje, które doprowadzają ją do autodestrukcji?
Historia Marii, to opowieść o wyboistej drodze terapeutycznej, którą musi przejść, aby odzyskać siebie. 

Moja postać może nie skradnie serca milionów, ale na pewno niejedna kobieta odnajdzie część siebie w historii Marysi.

Marysia wyznaczyła sobie trzy życiowe zadania: dorosnąć, nie zwariować i nie powielać błędów swojej matki.
Na ten moment, może odhaczyć tylko pierwszy punkt. Jako dorosła kobieta, osiągnęła szczyty w sferze biznesowej.
Niestety, nie może tego samego...