Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Konik
mała_mi
monamori_
Jędrek
MogwaiGirl

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Konik
mała_mi
monamori_
Jędrek
MogwaiGirl

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Jeśli miałabym trafić na magiczny uniwersytet wybrałabym kierunek:magia roślinna.
Myślę, że to jedna z najsilniejszych magii. Dzięki niej mogłabym krzyżować ze sobą różne gatunki roślin i tworzyć całkiem nowe. Mogłabym przyspieszać i spowalniać ich wzrost. Jest to magia bardzo odpowiedzialna, bo jedno złe posunięcie może zaważyć na losach całego świata. Jedna zła krzyżówka i można stworzyć roślinę mordercę, ekspansywną, która zawładnie całym światem i wyprze inne gatunki roślin, a nawet zwierzęta i ludzi. Ale w dobrych i odpowiedzialnych rękach dobrze wykorzystana magia sprawi, że ziemia będzie piękna, będzie przyjaznym domem dla wszystkich oraz zapanuje harmonia i ład.

Jeśli miałabym trafić na magiczny uniwersytet wybrałabym kierunek:magia roślinna.
Myślę, że to jedna z najsilniejszych magii. Dzięki niej mogłabym krzyżować ze sobą różne gatunki roślin i tworzyć całkiem nowe. Mogłabym przyspieszać i spowalniać ich wzrost. Jest to magia bardzo odpowiedzialna, bo jedno złe posunięcie może zaważyć na losach całego świata. Jedna zła krzyżówka...

-Mamo, opowiedz mi o naszych naszyjnikach – jest już późno, a mimo to Maja przesuwa się na łóżku, robiąc mi miejsce obok siebie. Przytulam jej drobne ciałko, wiedząc, że spędzę wieczór snując opowieść o magii szkła, którą władam.
-Dobrze, jeżeli obiecasz, że będziesz grzeczna – mówię i sięgam po swój naszyjnik. Delikatnie go ściągam i podaje córeczce, która patrzy na niego z rosnącym zainteresowaniem. Kryształowy łabędź kołysze się w jej drobnych rączkach i wygląda tak, jakby szykował się do odlotu.
- Naszyjniki są dla naszego ludu drogowskazem i czymś w rodzaju „świętego symbolu” lub ochronnego amuletu. Każde dziecko w dniu swoich trzynastych urodzin samodzielnie zgłasza się do Magów Szkła z prośbą o stworzenie własnego naszyjnika. Dzięki temu otrzymuje wiedzę, potrzebną do życia i opiekę, niezbędną do przetrwania.
- A skąd wiesz, jaki naszyjnik podarować dziecku? Czy ono samo wie jaki symbol chce mieć? Czy ja mogę poprosić o pieska?– Maja patrzy na mnie z poważną miną a ja staram się nie roześmiać.
- Nie, skarbie, nie możesz sama zażyczyć sobie symbolu. Wybiera go za ciebie Mag. Gwarantuje ci, że dzięki posiadanej magii szkła, Magowie doskonale dobierają symbole do konkretnych osób. Wpatrują się w specjalne, kilkuwarstwowe lustro, które nie odbija twarzy, ani przedmiotów, ale za to pokazuje coś specjalnego – odbicie ludzkiej duszy. Zwykłe osoby tego nie widzą, ale dla Magów przekaz lustra jest zrozumiały. Na podstawie tego obrazu wybierają symbol i tworzą naszyjnik.

-Mamo, opowiedz mi o naszych naszyjnikach – jest już późno, a mimo to Maja przesuwa się na łóżku, robiąc mi miejsce obok siebie. Przytulam jej drobne ciałko, wiedząc, że spędzę wieczór snując opowieść o magii szkła, którą władam.
-Dobrze, jeżeli obiecasz, że będziesz grzeczna – mówię i sięgam po swój naszyjnik. Delikatnie go ściągam i podaje córeczce, która patrzy na niego...

Magia zaklęta w ziołach istnieje naprawdę a ja poznaję jej tajniki i zagłębiam tę tajemniczą wiedzą pod zagadkową nazwą Farmakognozja- magia ziół.
Gdy dziewczyna ze złamanym sercem pyta mnie o ziele miłosne ze śmiechem odpowiada,że lubczyk  nie działa na miłość, a jedynie na siusianie. W kuchennych doniczkach uprawiam zioła i przyprawy: bazylię, tymianek, miętę, a łopianu z przydomowego ogródka nie traktuje jak chwasta tylko pieczołowicie pielęgnuje.  Gdy zapukasz do moich drzwi otworzę Ci z moździerzem i pistlem w rękach ucierając tajemniczą mieszankę. Trochę przypominam średniowieczną czarownicę gotującą w kotle panaceum na wszystko a znajomi i rodzina śmieją się ze mnie nazywając Szeptuchą lub Baba Jagą . Magia ziół istnieje naprawdę- i jak każda magia bywa niebezpieczna i pożyteczna. Kobieta chce zmienić kolor skóry? Prosze bardzo -juglon w mig uczyni z niej latynoskę. Szukasz zemsty na współlokatorze który zbyt długo zajmuję rano łazienkę?  Sennozydy sprawią, że nie wyjdzie z niej przez cały dzień i obmierznie mu długie w niej przesiadywanie. Gdyby tylko otwarto szkołę magii specjalizacja " Eliksiry, mikstury i inne magiczne ekstrakty" byłaby moim powołaniem.

Magia zaklęta w ziołach istnieje naprawdę a ja poznaję jej tajniki i zagłębiam tę tajemniczą wiedzą pod zagadkową nazwą Farmakognozja- magia ziół.
Gdy dziewczyna ze złamanym sercem pyta mnie o ziele miłosne ze śmiechem odpowiada,że lubczyk  nie działa na miłość, a jedynie na siusianie. W kuchennych doniczkach uprawiam zioła i przyprawy: bazylię, tymianek, miętę, a łopianu...

Długo zastanawiałem się nad dziedziną magii którą chciałbym studiować. Rozważałem między innymi alchemię czy nekromancję, ostatecznie jednak zdecydowałem się na magię czasoprzestrzeni. Jako mag czasoprzestrzeni mógłbym swobodnie podróżować nie tylko do dowolnego miejsca na świecie ale również do dowolnej epoki. Wyobraźcie sobie ten bezmiar możliwości! Mógłbym zobaczyć jak powstają piramidy, odwiedzić Jerozolimę w czasach Jezusa, podyskutować o fizyce z Niutonem czy Einsteinem, a to tylko kilka przykładów które przyszły mi do głowy na poczekaniu. Oczywiście jak głosi słynne motto: ”Z wielką mocą wiąże się wielka odpowiedzialność” korzystając z magii czasoprzestrzeni musiałbym bardzo uważać by nie zmienić biegu historii bo tego chociaż w wielu przypadkach jest bardzo kuszące (choćby słynny dylemat z zabiciem Hitlera) moim zdaniem absolutnie nie należy robić. Nikt nie powinien decydować jak historia powinna się potoczyć bo nikt nie jest bezstronny, a to co wydaje się właściwe dla jednych ludzi może takie nie być dla innych. Poza tym nawet złe wydarzenia jak wojna światowa mogą mieć trudne do przewidzenia skutki i ich brak w historii może przynieść więcej szkody niż pożytku.

Długo zastanawiałem się nad dziedziną magii którą chciałbym studiować. Rozważałem między innymi alchemię czy nekromancję, ostatecznie jednak zdecydowałem się na magię czasoprzestrzeni. Jako mag czasoprzestrzeni mógłbym swobodnie podróżować nie tylko do dowolnego miejsca na świecie ale również do dowolnej epoki. Wyobraźcie sobie ten bezmiar możliwości! Mógłbym zobaczyć jak...

Magia serca - to moja moc. Widzę to, co ludzie chcą ukryć przed światem, w mig odczytuję ich intencje i prawdziwe uczucia, nawet te najlepiej skrywane. Potrafię odnaleźć dzięki temu człowieczeństwo w nawet najgorszym człowieku- nie ma ludzi zepsutych do szpiku kości, ale są zepsute serca, które ja potrafię naprawić. Umiem otwierać serca na miłość, na wiarę, na szczęście. Potrafię serca zamknąć - przed złem, zepsuciem, niechcianym uczuciem. Potrafię pobudzić empatię, wrażliwość, tolerancję, uczciwość. To wszystko kryje się w naszych sercach, naszych uczuciowych i emocjonalnych elektrowniach.

Magia serca - to moja moc. Widzę to, co ludzie chcą ukryć przed światem, w mig odczytuję ich intencje i prawdziwe uczucia, nawet te najlepiej skrywane. Potrafię odnaleźć dzięki temu człowieczeństwo w nawet najgorszym człowieku- nie ma ludzi zepsutych do szpiku kości, ale są zepsute serca, które ja potrafię naprawić. Umiem otwierać serca na miłość, na wiarę, na szczęście....

Jestem zachłanna, oj bardzo zachłanna, dlatego w wyobraźni zawsze wybierałam dla siebie szeroko pojętą magię żywiołów. Dlaczego? Ponieważ daje nieskończone możliwości!

Woda, ogień, powietrze i ziemia. Tak różnorodne, a wszystkie równie potężne. Chętnie zaczęłabym swoją przygodę z żywiołami od krzesania małych iskierek ognia, aby następnie nauczyć się wzniecać płomienie i ciskać ognistymi kulami. Z wodą także wyprawiałabym cuda: od kontrolowania deszczu, po przywoływanie sztormów i biczy wodnych. Pstryknięciem palców nauczyłabym się sprowadzać huragany i znikać wraz z podmuchem wiatru. Od mojego dotyku ziemia rozstępowałaby się, ale równie dobrze mogłabym czerpać z niej życiodajną, regenerującą energię.

Po opanowaniu magii poszczególnych żywiołów, wzięłabym się za kombinacje. Ziemia z wodą, powietrze z ogniem, powietrze z wodą, jak tylko się da. A gdyby zabrakło już zaklęć i kombinacji do opanowania, zawsze mogłabym przyswoić magię chińskich żywiołów, gdzie dodatkowymi siłami są drewno i metal. Może nawet zgłębiłabym japoński żywioł pustki?

Jestem zachłanna, oj bardzo zachłanna, dlatego w wyobraźni zawsze wybierałam dla siebie szeroko pojętą magię żywiołów. Dlaczego? Ponieważ daje nieskończone możliwości!

Woda, ogień, powietrze i ziemia. Tak różnorodne, a wszystkie równie potężne. Chętnie zaczęłabym swoją przygodę z żywiołami od krzesania małych iskierek ognia, aby następnie nauczyć się wzniecać płomienie i...

Wybrałabym psychokinezę. Nawet nie dlatego, że jestem leniwa, choć oczywiście miło by było, gdyby pilot leżący na szafce koło telewizora sam wskakiwał mi do ręki, gdy siedzę sobie wygodnie na kanapie, a miska z chipsami przyfruwała mi na kolana z oddalonego o półtora metra stolika. Pójdźmy jednak nieco dalej, w końcu zdolność psychokinezy można by wykorzystać w bardziej pożyteczny sposób. Przykładowo będąc w sklepie na zakupach, nie musiałabym już stawać na czubkach palców i wyginać się w dziwnych pozach, wyciągając rękę jak najdalej po stojącą na najwyższej półce Nutellę. Użyłabym siły umysłu i słoik brązowego kremu sam wpadłby mi w ręce. W ten sam sposób zdejmowałabym z drzew zabłąkane kociaki ku uciesze ich leciwych właścicielek. W razie pożaru wieżowca bezpiecznie odstawiałabym na ziemię uwięzionych wśród płomieni ludzi, ratując ich tym samym przed desperackimi samobójczymi skokami z okien. Odginałabym wgniecione w wyniku poważnego wypadku drzwi samochodu, umożliwiając ratownikom ocalenie uwięzionych w środku pasażerów. Wydostawałabym spod gruzów ofiary trzęsień ziemi, a z czasem, po wieloletniej praktyce, byłabym może nawet w stanie wydobywać z mórz i oceanów wraki samolotów i statków, na pokładzie których zostały czarne skrzynki i inne ślady umożliwiające specjalistom rozwikłanie przyczyny katastrofy. Byłabym społecznie użyteczna, miałabym w życiu cel, a wszystko to dzięki rozwiniętej sile umysłu.

Wybrałabym psychokinezę. Nawet nie dlatego, że jestem leniwa, choć oczywiście miło by było, gdyby pilot leżący na szafce koło telewizora sam wskakiwał mi do ręki, gdy siedzę sobie wygodnie na kanapie, a miska z chipsami przyfruwała mi na kolana z oddalonego o półtora metra stolika. Pójdźmy jednak nieco dalej, w końcu zdolność psychokinezy można by wykorzystać w bardziej...

Kolczaste pędy ze złością czepiają się mojej sukienki: nie przejdziesz! nie dojdziesz! nie dasz rady!
Ale uparte, mamroczę wyrywając się z ostrężynowych szponów. Mimo wszystko wolę przedzierać się przez gąszcz złośliwych krzaków niż brnąć w cuchnącym bagnie. Innej drogi nie ma. Magsorzy na pewno postarali się, żeby adepci Sztuk Pięknych Magicznych nie znaleźli wygodnego skrótu. Zresztą i tak nic by to nie dało - nie przejdzie się przez Drzwi bez poznania swoich mocy. Wiem, że muszę wypuścić teraz wszystko, co we mnie do tej pory drzemało, muszę odkryć samą siebie.
Staję i zamykam oczy. Po chwili całkowitej ciszy czuję zimną szarość drapiącą skórę. Przede mną pulsuje chmura tworząca uśmiech na nierealnej twarzy. Więc to tam... Tam są te wielkie, dębowe drzwi w środku lasu, zdobione w finezyjne wzory zmieniające kształt, fakturę i kolor.
Docieram bez trudu. Staję u progu przywołując swą moc .
- Widzę twój oddech błyszczący w twym ciele, czuję zapach kształtu twoich myśli, słyszę kolor twoich tkanek, widzę datę twoich urodzin tańczącą nad twoją głową – mówię do tego, który łudzi się, że drzwi chronią go przed moim wzrokiem.
- Synestezja jest darem, nie magią...
- Możliwe, ale synestezja synestezji nią jest – odpowiadam. - Mogę pomalować twój głos na szkarłatną pewność, mogę zamrozić twoje chęci w lodowe sople, mogę litery twojego imienia tak poprzestawiać że będą niczym nieruchomy, szary sznurek, mogę...
- Wejdź. – Przerywa mój monolog. Drzwi znikają jakby nigdy nie istniały...

Kolczaste pędy ze złością czepiają się mojej sukienki: nie przejdziesz! nie dojdziesz! nie dasz rady!
Ale uparte, mamroczę wyrywając się z ostrężynowych szponów. Mimo wszystko wolę przedzierać się przez gąszcz złośliwych krzaków niż brnąć w cuchnącym bagnie. Innej drogi nie ma. Magsorzy na pewno postarali się, żeby adepci Sztuk Pięknych Magicznych nie znaleźli wygodnego...