Władaliśmy magią stworzenia.
Z gliny, ziemi, czy samego piasku formowałam małe karzełki, które często towarzyszyły nam w zabawie. Wszyscy w Królestwie potrafili stworzyć żywiołaka, by pomagał w pracach w gospodarstwie. Nasza magia, była magią użyteczną.
Tego dnia miałam się przekonać, jak wszyscy bardzo się mylą.
Strach parzył moje gardło i odbierał dech. Utworzyłam wokół mnie i brata szczelną barierę z ziemi i błota. Śmiercionośne strzały śmigały wszędzie dookoła. Czułam metaliczny odór krwi. Wrzaski nie miały końca. Panika zastąpiła racjonalne myślenie. Widziałam tylko brata, którego było mi coraz trudniej chronić. Kiedy pierwsza strzała trafiła go w nogę zawyłam jak ranne zwierzę. Nie panowałam nad tym. Kolejna strzała minęła o włos jego szyję pozostawiając krwawiącą bruzdę.
Nie wiem jak to zrobiłam. W jednej chwili przed nami wyrósł olbrzym z błota, drzew i trawy. Demon z piekła rodem. Zawisł nad nami niczym pokręcony anioł zagłady. Czułam ogromny ból wdzierający się do czaszki, niezrozumienie bestii, dezorientację i żądzę mordu. Wszystkiego.
Dopiero po chwili, dłuższej niż życie odkryłam, że nie mam nad nim kontroli. Mój brat wpatrywał się w to błotne bydle wzrokiem pełnym lęku.
Stwór chronił nas skutecznie. Tylko to się liczyło. Przez chwilę.
Przynajmniej póki tylko my zostaliśmy na polu bitwy. Byłam sparaliżowana. Nie mogłam nic zrobić. Kiedy olbrzym wyciągnął ohydną rękę po brata, nie byłam w stanie się ruszyć.
-Wiej- zaledwie szept wybrzmiał w mych ustach.

Władaliśmy magią stworzenia.
Z gliny, ziemi, czy samego piasku formowałam małe karzełki, które często towarzyszyły nam w zabawie. Wszyscy w Królestwie potrafili stworzyć żywiołaka, by pomagał w pracach w gospodarstwie. Nasza magia, była magią użyteczną.
Tego dnia miałam się przekonać, jak wszyscy bardzo się mylą.
Strach parzył moje gardło i odbierał dech. Utworzyłam...

Najchętniej zostałbym nekromantą. Nawet w grach komputerowych, w które grałem już wieki temu, wybierałem tę profesję. Dlaczego? Zawsze można było się zabawić w Boga, i wskrzeszać zmarłych, lub przywracać zdrowie. Wskrzeszanie moim zdaniem może być najbardziej pożądaną supermocą, gdyż tak wielu wielkich ludzi odchodzi za wcześnie...

Najchętniej zostałbym nekromantą. Nawet w grach komputerowych, w które grałem już wieki temu, wybierałem tę profesję. Dlaczego? Zawsze można było się zabawić w Boga, i wskrzeszać zmarłych, lub przywracać zdrowie. Wskrzeszanie moim zdaniem może być najbardziej pożądaną supermocą, gdyż tak wielu wielkich ludzi odchodzi za wcześnie...

Przeciwieństwa fascynowały go od młodości, dlatego w dziedzinie magii kierował się w nietypowe strony. Wpierw błąkał się, mylił i ostatecznie kończył z czymś nieużytecznym. To zmieniło się, gdy trafił na martwy minerał, który się poruszał. Zachwyciło go to niesamowicie. Niby metal, jednak mienił się kolorami i poruszał. Piękny a jednocześnie zabójczy, hipnotyzował ruchem uspakajając a zarazem truł organizm. Żywe srebro.
Początkowo nie wiedział, jak zabrać się za ten materiał. Zdawało mu się, że obcuje z czymś żywym. Pragnął spojrzeć na świeżo, w zupełnie odmienny sposób. Ożywianie materii było surowo zabronione i uważane za wielką zbrodnię. Ale przecież on nie ożywiał żadnego organizmu! On chciał tchnąć rozumność w coś, co i tak było żywe!
Początki były trudne i pełne wyrzeczeń, ale nie poddawał się. Owszem, czasami miał ataki kaszlu czy też swędziała go skóra. To nie było ważne, ponieważ był coraz bliżej. Nauczyciele zaczynali się martwić, ale tłumaczył się pogodą i swoim słabym zdrowiem. Natomiast, gdy był już sam w swoim pokoju to oddawał się adoracji.
Przelewające się piękno, tęcza zamknięta w stalowej masie wijąca się niczym wąż. Coraz bardzie żywa, dzień po dniu bardziej podobna do niego. A on do niej. Ostatecznie musiał spróbować, zmusili go do tego. Wpierw sam zaczął pić z fiolki a gdy już się przyzwyczaił , dolewał rtęci do wina nauczycieli.
Chciał, aby oni także widzieli te kolory, czuli ruch i twardość. Delikatna stanowczość rtęci miała wzmocnić ludzkość.

Przeciwieństwa fascynowały go od młodości, dlatego w dziedzinie magii kierował się w nietypowe strony. Wpierw błąkał się, mylił i ostatecznie kończył z czymś nieużytecznym. To zmieniło się, gdy trafił na martwy minerał, który się poruszał. Zachwyciło go to niesamowicie. Niby metal, jednak mienił się kolorami i poruszał. Piękny a jednocześnie zabójczy, hipnotyzował ruchem...

Gdybym miała możliwość wybrałabym dla siebie magię, która pozwoliłaby mi poznać (również wizualnie) prawdziwą historią naszego świata od początków powstania naszej planety Ziemi aż po dzisiejszy dzień. Ponadto cudownie byłoby gdyby mogła tę magię stopniowo poszerzać i odwiedzać dzięki niej inne zakątki wszechświata żeby w końcu dojść do puntu w którym posiądę wiedzę o całym wszechświecie i jego wszelkich tajnikach.

Gdybym miała możliwość wybrałabym dla siebie magię, która pozwoliłaby mi poznać (również wizualnie) prawdziwą historią naszego świata od początków powstania naszej planety Ziemi aż po dzisiejszy dzień. Ponadto cudownie byłoby gdyby mogła tę magię stopniowo poszerzać i odwiedzać dzięki niej inne zakątki wszechświata żeby w końcu dojść do puntu w którym posiądę wiedzę o całym...

Cokolwiek, co pozwoliłoby mi panować nad roślinnością. Zapewniłoby to niewyczerpalny zapas jedzenia, a i sporo rzeczy/pierdół robi się z roślin. Kiedy byłabym głodna wystarczyłoby "pstryknąć palcami" i wyrósłby brokuł czy marchew. Atak zwierzęcia? Pstryk i pnącza owijają się wokół zwierzaka.

Cokolwiek, co pozwoliłoby mi panować nad roślinnością. Zapewniłoby to niewyczerpalny zapas jedzenia, a i sporo rzeczy/pierdół robi się z roślin. Kiedy byłabym głodna wystarczyłoby "pstryknąć palcami" i wyrósłby brokuł czy marchew. Atak zwierzęcia? Pstryk i pnącza owijają się wokół zwierzaka.

Magia dżunglii! Byłaby to magia, która przenosi nas w świat prawdziwej natury i sprawia, że ludzie stają się dla siebie przyjaźni, sympatyczni, nie ma nienawiści i zawiści!

Magia dżunglii! Byłaby to magia, która przenosi nas w świat prawdziwej natury i sprawia, że ludzie stają się dla siebie przyjaźni, sympatyczni, nie ma nienawiści i zawiści!

Chciałabym zgłębiać magię ciszy, która przekładałaby się na umiejętność odcinania się od bodźców oraz uważne towarzyszenie samej sobie. Dzięki niej zatrzymanie się w pędzącym świecie nie powodowałoby lęku. Magia ta wypełniałaby przestrzeń wokół w taki sposób, że inni będący w pobliżu czuliby się komfortowo i spokojnie nie musząc nic mówić. Cisza stwarzałaby idealne warunki do odpoczynku i regeneracji. Skłaniałaby do refleksji i rozmyślań. Uczyłaby, jak niewiele potrzeba nam do szczęścia i zachwytu. Właśnie takiej magii potrzebuje mój świat.

Chciałabym zgłębiać magię ciszy, która przekładałaby się na umiejętność odcinania się od bodźców oraz uważne towarzyszenie samej sobie. Dzięki niej zatrzymanie się w pędzącym świecie nie powodowałoby lęku. Magia ta wypełniałaby przestrzeń wokół w taki sposób, że inni będący w pobliżu czuliby się komfortowo i spokojnie nie musząc nic mówić. Cisza stwarzałaby idealne warunki...

Chciałbym latać. Tak po prostu. Sama z siebie, na miotle, na łopacie, wszystko mi jedno. Omijałabym korki w drodze do pracy, nie musiała dźwigać siat z zakupami, zaoszczędziłabym na biletach. Wieczorem zabierałabym męża na romantyczne przeloty przy zachodzie słońca. A nie, on ma lęk wysokości.

Chciałbym latać. Tak po prostu. Sama z siebie, na miotle, na łopacie, wszystko mi jedno. Omijałabym korki w drodze do pracy, nie musiała dźwigać siat z zakupami, zaoszczędziłabym na biletach. Wieczorem zabierałabym męża na romantyczne przeloty przy zachodzie słońca. A nie, on ma lęk wysokości.

Rozważmy, co by się stało, gdyby z całego świata wykorzeniono wszelkie kłamstwa i obłudę? Samo pytanie wydaje się aż nadto magiczne i nierealne. Magia prawdy... Myślę, że tylko za jej pomocą można by było zająć się tym przedsięwzięciem, graniczącym z cudem.
Jak miałoby to wyglądać? Każda nieprawdziwa informacja wydobywająca się z ust rozmówcy mogłaby zmieniać się w złote, kaligrafowane zdania prawdy, które pojawiały by się nad głową niczego nieświadomego kłamcy.
Każdy sfałszowany dokument rozpływałby się w powietrzu. Każda przyjęta łapówka parzyłaby w dłonie. Każde oszczerstwo gryzłoby w język.
Oczywiście należy uwzględnić kilka, dość banalnych wyjątków. Istniałyby sytuacje, w których drobne, niewinne kłamstewko mogłoby być w jakiś sposób usprawiedliwione. Przykładem może być niewielkie minięcie się z prawdą, przemilczenie lub delikatna nieuczciwość, której celem jest ochrona naszych najbliższych przed niepotrzebnym cierpieniem. Wtedy natomiast, prześwietlone zostałyby faktyczne zamiary i jeśli serce okazałoby się przepełnione miłością i dobrymi intencjami, takie kłamstwo przepuszczone zostałoby przez filtr prawdy.

Rozważmy, co by się stało, gdyby z całego świata wykorzeniono wszelkie kłamstwa i obłudę? Samo pytanie wydaje się aż nadto magiczne i nierealne. Magia prawdy... Myślę, że tylko za jej pomocą można by było zająć się tym przedsięwzięciem, graniczącym z cudem.
Jak miałoby to wyglądać? Każda nieprawdziwa informacja wydobywająca się z ust rozmówcy mogłaby zmieniać się w złote,...

Magia wzroku to jest to. Mówi się przecież, że bywa i tak, że spojrzenie zabija i chyba każdy z nas tego doświadczył. Oczy to zwierciadło duszy i w zależności od tego, jaki mamy nastrój i intencje do przekazania, można to wyczytać ze wzroku. Zarówno dobre jak i złe emocje. Gdyby tak móc używać wzroku do czarowania... Zamykam oczy i przenoszę w inne miejsce, inny wymiar albo oczami odpycham kogoś od siebie lub przyciągam do siebie. Śpiewałabym wtedy "Mam tę moc!" ;-)

Magia wzroku to jest to. Mówi się przecież, że bywa i tak, że spojrzenie zabija i chyba każdy z nas tego doświadczył. Oczy to zwierciadło duszy i w zależności od tego, jaki mamy nastrój i intencje do przekazania, można to wyczytać ze wzroku. Zarówno dobre jak i złe emocje. Gdyby tak móc używać wzroku do czarowania... Zamykam oczy i przenoszę w inne miejsce, inny wymiar albo...