Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

adrianna
Kamila
Flusz
Patriseria
Stefcia14

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

adrianna
Kamila
Flusz
Patriseria
Stefcia14

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Z chęcią zamieniłbym się mieszkaniem z Kevinem McCallisterem. Ten dom znam już na pamięć ;)

Z chęcią zamieniłbym się mieszkaniem z Kevinem McCallisterem. Ten dom znam już na pamięć ;)

Gdybym miała się z kimś zamienić mieszkaniami to wybrałabym moją przyjaciółkę, która parę lat temu wyprowadziła się do Berlina. Całe życie mieszkam w mały mieście i chociaż nie żałuje decyzji o pozostaniu w rodzinnym domu, to jednak chciałabym na własnej skórze przekonać się jak żyje się w stolicy. Dużo słyszałam o berlińskich klubach, więc byłby to obowiązkowy punkt do odhaczenia na mojej liście. Być może nawet poznałabym tam kogoś ciekawego.
Najbardziej pociągająca jest jednak perspektywa anonimowości. Z jednej strony miło jest, kiedy każdy na ulicy mówi mi dzień dobry, a pani z warzywniaka pyta o zdrowie mojego psa, ale bywa to przytłaczające. W obcym, dużym mieście mogłabym ubrać to, na co mam ochotę, zrobić mocny makijaż i nie przejmować się oceniającym wzrokiem i plotkami na drugi dzień.
Myślę, że po powrocie do domu czułabym się bardziej pewna siebie, zdobyła nowe doświadczenia i nauczyła prawdziwej samodzielności.

Gdybym miała się z kimś zamienić mieszkaniami to wybrałabym moją przyjaciółkę, która parę lat temu wyprowadziła się do Berlina. Całe życie mieszkam w mały mieście i chociaż nie żałuje decyzji o pozostaniu w rodzinnym domu, to jednak chciałabym na własnej skórze przekonać się jak żyje się w stolicy. Dużo słyszałam o berlińskich klubach, więc byłby to obowiązkowy punkt do...

Z chęcią wprowadziłabym się na jakiś czas do domu z bajki Odlot.
Mogłabym zwiedzić wszystkie miejsca, o których marzę, wraz z moim psem, który nie toleruje podróży normalnymi środkami transportu. ;)
Z pewnością pokochałby wędrówki po nieznanych mu jeszcze terenach.

Z chęcią wprowadziłabym się na jakiś czas do domu z bajki Odlot.
Mogłabym zwiedzić wszystkie miejsca, o których marzę, wraz z moim psem, który nie toleruje podróży normalnymi środkami transportu. ;)
Z pewnością pokochałby wędrówki po nieznanych mu jeszcze terenach.

Ten jeden raz nie pomyślę o sobie. Od zawsze mieszkam w domu jednorodzinnym z dużym ogrodem. Nie wyobrażam sobie mieszkania gdzie indziej. W dodatku obrzeże małego miasta, prawie wieś - cisza, spokój, pianie koguta z rana. Natomiast moja przyjaciółka odkąd pamiętam mieszka w centrum miasta, w mieszkaniu, co z tego, że dużym , skoro sąsiedzi czasami nie mają litości dla uszu pozostałych mieszkańców bloku, a remont o 22:00 wcale im nie straszny... Wiele razy narzekała na miejsce zamieszkania, ale na razie nie jest w stanie go zmienić. Nieraz, będąc u niej, przekonałam się na własnej skórze, jak cienkie potrafią być ściany w takim budynku. Dlatego zamieniłabym się mieszkaniami właśnie z nią, aby choć na chwilę odetchnęła od zgiełku miasta i zrelaksowała się wśród drzew i kwitnących kwiatów. A ja potrafię być bardzo złośliwa i kiedy trzeba mogę zaleźć komuś za skórę, dlatego potyczki z sąsiadami nie są mi straszne. Jakoś bym sobie poradziła. Stopery do uszu albo muzyka na fulla i do przodu!

Ten jeden raz nie pomyślę o sobie. Od zawsze mieszkam w domu jednorodzinnym z dużym ogrodem. Nie wyobrażam sobie mieszkania gdzie indziej. W dodatku obrzeże małego miasta, prawie wieś - cisza, spokój, pianie koguta z rana. Natomiast moja przyjaciółka odkąd pamiętam mieszka w centrum miasta, w mieszkaniu, co z tego, że dużym , skoro sąsiedzi czasami nie mają litości dla uszu...

Zamieniłabym się z Maciusiem, swoim chomikiem. Dlaczego?
Mieszka sobie w przestronnym lokum, w miękkim legowisku, jedzenie dostaje pod nos, w dzień wypoczywa, w nocy korzysta z chomiczego parku rozrywki, wystarczy, że stanie słupka, a już jest smyrany po futerku, czasem wypuszcza się na dłuższe wycieczki połączone z (możnaby rzec) zwiedzaniem niedostępnych dla innych miejsc przeżywając przygody podnoszace poziom adrenaliny (np. spotkanie z sześcionożną bestią).

Zamieniłabym się z Maciusiem, swoim chomikiem. Dlaczego?
Mieszka sobie w przestronnym lokum, w miękkim legowisku, jedzenie dostaje pod nos, w dzień wypoczywa, w nocy korzysta z chomiczego parku rozrywki, wystarczy, że stanie słupka, a już jest smyrany po futerku, czasem wypuszcza się na dłuższe wycieczki połączone z (możnaby rzec) zwiedzaniem niedostępnych dla innych miejsc...

Mój wybór padłby na dom moich znajomych, którzy ciągle robią coś ciekawego. Są bardzo abitni i cały czas dążą do samodoskonalenia siebie, swoich karier i związków. Mają masę energii i i żyją chwilą. Tego w życiu właśnie mi trzeba, oderwania się od mojej codziennej, szarej rzeczywistości, pracy w sieciówce, mieszkania w domu rodziców. Nie moge narzekać, nie mam źle, ale stałam się leniwa, niezbyt ambitna, a marzenia odsunełam na bok przez realia pracy.
Moi znajomi pracuja w domu, zdalnie, od czasu do czasu wpada im kontrakt na mieście.
Gdybym tylko mogła, chciałabym z nimi zamieszkać, własnie po to by przejać od nich tę energię, aby nie rezygnować z marzeń tylko za nimi gonić. Nauczyć się życia chwilą.
Jeśli mogłbym zamieszkać z nimi choć na chwile, każdą cenną minute wykorzystywałabym na zmiany, dążenie do marzeń i celów. Nauczyłabym się tego w moim codziennym życiu, tak aby z niczego nie rezygnować, tylko godzić jedno z drugim.

Mój wybór padłby na dom moich znajomych, którzy ciągle robią coś ciekawego. Są bardzo abitni i cały czas dążą do samodoskonalenia siebie, swoich karier i związków. Mają masę energii i i żyją chwilą. Tego w życiu właśnie mi trzeba, oderwania się od mojej codziennej, szarej rzeczywistości, pracy w sieciówce, mieszkania w domu rodziców. Nie moge narzekać, nie mam źle, ale...

Całkiem lubię swoje życie tak naprawdę. Jeśli miałabym zmienić mieszkanie, to chętnie wróciłabym do babcinej kamienicy.

Kamienica bardzo stara, w ścianach na klatce miała jeszcze niemieckie gazety jako izolację. Mroczny, tajemniczy strych. Wiele opowieści o duchach. W nocy żadnych latarni z podwórza, po prostu najczarniejsza czerń. Zapach krochmalonej pościeli. Stare, bijące zegary. Wiele książek przeczytanych w wakacje na kanapie albo na dachu altany w ogródku. Piwnica na zewnątrz w podwórzu.

A podwórko było cudowne. Starszy kuzyn w garażu w tajemnicy popalał pierwsze papierosy. Babcia z ciotką miały łącznie dwa ogródki, jeden na górze, drugi nad samym jeziorem - plus dwupoziomowy mostek. Schodziło się nad jezioro po trawiastych schodach z kamienia.

Babcia od lat nie żyje, a mnie od tego czasu prześladuje jeden sen. Schodzę po tych schodach nad jezioro i nie mogę przejść do ogrodu, bo woda podeszła już pod same schody i całkowicie zablokowała przejście. Jest w tym śnie tyle poczucia zawiedzenia, niemocy, przemijania, że naprawdę skorzystałabym z szansy powrotu choćby od razu. Choćby bez cofania się w przeszłość.

Całkiem lubię swoje życie tak naprawdę. Jeśli miałabym zmienić mieszkanie, to chętnie wróciłabym do babcinej kamienicy.

Kamienica bardzo stara, w ścianach na klatce miała jeszcze niemieckie gazety jako izolację. Mroczny, tajemniczy strych. Wiele opowieści o duchach. W nocy żadnych latarni z podwórza, po prostu najczarniejsza czerń. Zapach krochmalonej pościeli. Stare,...

Dom mojej przyjaciółki Moniki mieści się na peryferiach Warszawy. W przeciwieństwie do mnie, nie zdecydowała się na zamieszkanie w pobliżu uczelni którą wybrałyśmy. Stwierdziła, iż wolałaby podróżować godzinę komunikacją miejską, niż mieszkać w pobliżu uniwersytetu jak ja. Ze swojej wynajmowanej kawalerki ma blisko do swojej pracy. Zarabia nawet dużo pieniędzy jako pomoc kuchenna. Starcza jej na wynajem i podstawowe wydatki. Twierdziła, iż nie zamieniłaby swojego życia na nic innego. Udało mi się jednak przekonać ją, jej szefa i mojego pracodawcę na zamianę. Ja będę pracować kilka dni za nią, zaś Monia będzie na moim stażu w banku. Nie mogę doczekać się tej zamiany. Będzie to niezapomniane przeżycie.

Dom mojej przyjaciółki Moniki mieści się na peryferiach Warszawy. W przeciwieństwie do mnie, nie zdecydowała się na zamieszkanie w pobliżu uczelni którą wybrałyśmy. Stwierdziła, iż wolałaby podróżować godzinę komunikacją miejską, niż mieszkać w pobliżu uniwersytetu jak ja. Ze swojej wynajmowanej kawalerki ma blisko do swojej pracy. Zarabia nawet dużo pieniędzy jako pomoc...