Czy wyniki już były?

Czy wyniki już były?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Gdzie znajdę wyniki?

Gdzie znajdę wyniki?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

W wymarzoną podróż,
Daleko bym się wybrała,
Aż tam gdzie wschodzi słońce,
Na same świata końce.

I długa by ta podróż była,
W całym roku by się zmieściła,
Bo o każdej porze inne tam cuda,
Może choć opisać się je uda.

Pierwszy rozkwitły pąk wiśni,
Chciałabym pocałować,
A potem wśród płatków różowych,
Stopy w tańcu schować.

Ku górze Fuji-san,
Oddałabym salut żołnierski,
A potem wspięła się na sam szczyt,
I wydała głośny okrzyk pionierski.

Do wioski chytrych lisków,
Też bym zajrzała,
Może któraś ruda kita,
Poczochrać by się dała?

A może w Narze wśród świątynek,
Chociaż któryś z danieli,
Dałby się pogłaskać po pyszczku brązowym,
I dotknął noskiem wilgotnym.

Ciekawa też rzeczy kilku jestem:
Czy wróżba z ciasteczka by się spełniła?
Czy lepiej smakuje sushi w ojczyźnie?
Czy spanie na futonie to rzecz miła?

Ale już jesień połowa podróży,
A ja chcę klony czerwone zobaczyć,
Nazbierać ich dłoni liściastych,
Rozcapierzonych, palczastych.

I herbatkę sobie wypiję,
Zieloną, kunsztownie przygotowaną,
W zdobne kimono się ubiorę,
Na ceremonię herbacianą.

Miecz samuraja wezmę do ręki,
I przetnę nim włos spadający,
Czy to nie ninja na tamtym dachu?
A może szop tanuki biegnący?

Pierwszy płatek śniegu,
To znak że trzeba biec po bilety,
Do Sapporo na skoki narciarskie,
Zobaczyć loty nieważkie.

I autograf zdobyć bym chciała,
Od mistrza Noriakiego,
Który tak długo w tym zawodzie,
Nie ustępuje pola na młodzież.

Koniec podróży,
Niech będzie jak haiku:
Gorzko kończyć, słońce za plecami,
Ale słodki dom przed nami.

W wymarzoną podróż,
Daleko bym się wybrała,
Aż tam gdzie wschodzi słońce,
Na same świata końce.

I długa by ta podróż była,
W całym roku by się zmieściła,
Bo o każdej porze inne tam cuda,
Może choć opisać się je uda.

Pierwszy rozkwitły pąk wiśni,
Chciałabym pocałować,
A potem wśród płatków różowych,
Stopy w tańcu schować.

Ku górze Fuji-san,
Oddałabym salut żołnierski,
A...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Na BEZludną wyspę chcę pojechać,
gdzie BEZ końca będę się uśmiechać,
bo to wakacje BEZ sztywnego dress-codu
i zrzędzenia BEZ powodu,
BEZ ciągłego pośpiechu
i życia na BEZdechu.
Tylko BEZtroskie opalanie
i kąpiel w BEZkresnym oceanie.
Nie obejdzie się BEZ słodkości,
które wywołują BEZgraniczną falę radości.
Zostanie mi wspomnień BEZ liku,
które zapiszę BEZ okularów w pamiętniku.

Na BEZludną wyspę chcę pojechać,
gdzie BEZ końca będę się uśmiechać,
bo to wakacje BEZ sztywnego dress-codu
i zrzędzenia BEZ powodu,
BEZ ciągłego pośpiechu
i życia na BEZdechu.
Tylko BEZtroskie opalanie
i kąpiel w BEZkresnym oceanie.
Nie obejdzie się BEZ słodkości,
które wywołują BEZgraniczną falę radości.
Zostanie mi wspomnień BEZ liku,
które zapiszę BEZ okularów w pamiętniku.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Kiedy myślę o Sardynii, w myślach widzę szafirowe morze, majestatyczne klify, urokliwe uliczki i przyjaznych jej mieszkańców, czuję powiew wiatru. Sama myśl o tym pełnym naturalnego piękna, uroczym miejscu napełnia mnie spokojem, wywołując jednocześnie uczucie ciepła w sercu, podobnym do tego, jakie czuję w rodzinnym domu.
Nigdy tam nie byłam, ale bardzo chciałabym przekonać się, jaka naprawdę jest ta włoska wyspa. I to właśnie tam chciałabym się wybrać, gdybym miała tylko taką możliwość. Wierzę, że nadejdzie dzień, kiedy moje marzenie się spełni.

Kiedy myślę o Sardynii, w myślach widzę szafirowe morze, majestatyczne klify, urokliwe uliczki i przyjaznych jej mieszkańców, czuję powiew wiatru. Sama myśl o tym pełnym naturalnego piękna, uroczym miejscu napełnia mnie spokojem, wywołując jednocześnie uczucie ciepła w sercu, podobnym do tego, jakie czuję w rodzinnym domu.
Nigdy tam nie byłam, ale bardzo chciałabym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Już dobrych kilka lat temu w moje ręce wpadła książka Cień wiatru C. R. Zafóna. Od tamtego czasu moją miłością stała się Barcelona. Zakochałam się w uliczkach, po których chodził główny bohater - zapragnęłam móc pośród nich zabłądzić. Chciałabym spróbować odnaleźć Cmentarz Zapomnianych Książek, nie myśląc o tym, że to niemożliwe. Chciałabym zachwycić się Sagrada Familią, na chwilę przenieść się w przeszłość wśród strzelistych zabytków, które towarzyszyły pokoleniom. Marzę też o słońcu i plaży, leniwych spacerach i pysznym jedzeniu. Bardzo podoba mi się język hiszpański, jednak podczas swojej szkolnej edukacji nie miałam z nim styczności. Chcąc pojechać do Hiszpanii warto znać tamtejszy język, a nie tylko angielski. Nadrabiam więc zaległości, uczę się na własną rękę oglądając dzielnie hiszpańskie seriale. Znam już nawet kilka wyrazów, ale lepiej ich tu nie cytować. Oprócz tego podczas narodowej kwarantanny zaczęłam podróżować po Mapach Google, co sprawiło tylko, że jeszcze bardziej marzę o Barcelonie, a ta mała kieszonkowa książka, która stoi przy łóżku, cierpliwie czeka, aż tym razem to ja zabiorę ją w niezapomnianą podróż.

Już dobrych kilka lat temu w moje ręce wpadła książka Cień wiatru C. R. Zafóna. Od tamtego czasu moją miłością stała się Barcelona. Zakochałam się w uliczkach, po których chodził główny bohater - zapragnęłam móc pośród nich zabłądzić. Chciałabym spróbować odnaleźć Cmentarz Zapomnianych Książek, nie myśląc o tym, że to niemożliwe. Chciałabym zachwycić się Sagrada Familią,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kraina śniegu, ciemnozielonych lasów i błękitnego nieba - czyli Estonia. Miałam plan pojechać na wymianę studencką - przeglądając listę dostępnych miejsc z obowiązującym na uczelni językiem angielskim, trafiłam na Tartu. Na początku nazwa miasta co rusz myliła mi się z fińskim Turku, więc moja pierwotna trasa podróży miała wiele niespodzianek. Potem włączyłam Street View i... przepadłam. Miasto tak podobne do Białegostoku i wielu podlaskich miasteczek, zarówno pod względem architektury, jak i otaczających go okoliczności przyrody sprawiło, że Estonia na liście moich miejsc "do odwiedzenia" poszybowała w górę. Flaga miasta i historia jego założenia wprawiła mnie w niemałe zdziwienie, tak samo jak przepisy na miejscowe przysmaki. Do tego okoliczne miejscowości o równie klimatycznych zaułkach, parki narodowe i dostęp do Bałtyku... Spis argumentów "za" rósł w zastraszającym tempie, gdy nadszedł 12. marca i przymusowa izolacja. Pandemia wywróciła studenckie plany do góry nogami i pozostało mi schowanie do notesu wydłużającej się listy osób chętnych na pocztówkę. Jedno się nie zmieniło - postanowienie, że kiedyś, jak już wszystko wokół się uspokoi, spakuję kurtkę wiatrówkę, szalik i wygodne trapery, i teleportuję się pod żółtą ramkę National Geographic z widokiem na ratusz.

Kraina śniegu, ciemnozielonych lasów i błękitnego nieba - czyli Estonia. Miałam plan pojechać na wymianę studencką - przeglądając listę dostępnych miejsc z obowiązującym na uczelni językiem angielskim, trafiłam na Tartu. Na początku nazwa miasta co rusz myliła mi się z fińskim Turku, więc moja pierwotna trasa podróży miała wiele niespodzianek. Potem włączyłam Street View...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Każda z podróży, którą dotychczas odbyłam – dalsza i bliższa - czegoś mnie uczyła i zostawiała niezatarte przez lata ślady. Niektóre z nich były skrzętnie zaplanowane, obmyślone i wyczekane, inne spontaniczne i instynktowne. Te drugie wcale nie gorsze od pierwszych, za to z pewnością wolne od oczekiwań i rozczarowań.
Od kiedy pamiętam interesowało mnie nie tylko to, co współczesne, chwilowe i tymczasowe, ale równie fascynująca była historia danego miejsca, w której znaleźć można przyczyny wielu dzisiejszych zjawisk. Dlatego, gdybym miała wskazać kierunek mojej wymarzonej podróży, udałabym się w PRZESZŁOŚĆ... Podziwiać na żywo panoramę mojego miasta sprzed stu lat, przespacerować się praskimi uliczkami u boku Franza Kafki, zobaczyć Amazonkę opisywaną przez Arkadego Fiedlera, dotrzeć do Australii jeszcze przed Cookiem, śledzić postępy budowy katedry Notre Dame, gościć w Bibliotece Aleksandryjskiej... Każda z tych opcji jest niebywale kusząca. Dla dodania uroku całej wyprawie, preferowałabym równie niecodzienny środek lokomocji, na przykład sieć Fiuu.

Każda z podróży, którą dotychczas odbyłam – dalsza i bliższa - czegoś mnie uczyła i zostawiała niezatarte przez lata ślady. Niektóre z nich były skrzętnie zaplanowane, obmyślone i wyczekane, inne spontaniczne i instynktowne. Te drugie wcale nie gorsze od pierwszych, za to z pewnością wolne od oczekiwań i rozczarowań.
Od kiedy pamiętam interesowało mnie nie tylko to, co...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nieważne gdzie, lecz z kim. Prawdziwa radość podróży to wspólne odkrywanie niezwykłości w nawet najbardziej banalnych miejscach i dzielenie się zachwytem każdej chwili. Niewłaściwa osoba towarzysząca może zepsuć najlepiej zaplanowaną wyprawę w wymarzone miejsce. Sawanna, rafy koralowe czy Hollywood całkowicie tracą wtedy na swej atrakcyjności i nawet pobyt w luksusowym hotelu nie przynosi ukojenia. Wspólny wyjazd to swego rodzaju sprawdzian wzajemnej wrażliwości. Reakcji zarówno na piękne widoki jak i nieprzewidziane niedogodności. Pewnie każdy chociaż raz się o tym przekonał. Obecność kogoś kto potrafi nas rozbawić jest najlepszym lekarstwem w trakcie deszczowego weekendu nad Bałtykiem. Brak wzajemnego wyczucia i porozumienia może być jednak największym koszmarem w prywatnej rezydencji na Malediwach. Samotna podróż w najbardziej zachwycające i atrakcyjne zakątki świata jest wielce uboga. Wspólne odczuwanie radości z przebywania w tym samym miejscu w tej samej chwili jest czymś bezcennym.
Wymarzona podróż? Wyłącznie w towarzystwie mojej, sprawdzonej w niejednej wspólnej eskapadzie, żony. Nieistotne czy będzie to Nowa Gwinea, Nowa Kaledonia czy Nowy Sącz.

Nieważne gdzie, lecz z kim. Prawdziwa radość podróży to wspólne odkrywanie niezwykłości w nawet najbardziej banalnych miejscach i dzielenie się zachwytem każdej chwili. Niewłaściwa osoba towarzysząca może zepsuć najlepiej zaplanowaną wyprawę w wymarzone miejsce. Sawanna, rafy koralowe czy Hollywood całkowicie tracą wtedy na swej atrakcyjności i nawet pobyt w luksusowym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Właściwie odbyłem już swoją wymarzoną podróż. To nie znaczy jednak, że nie chciałbym jej powtórzyć. Rok temu wybrałem się z moją ówczesną dziewczyną na podróż autostopem przez Europę. Zaczęliśmy przy niemieckiej granicy i dojechaliśmy aż do Portugalii. Tam spędziliśmy tydzień i to właśnie tam się oświadczyłem. Taka podróż jest niezłą próbą związku i to właśnie niej uświadczyłem się w przekonaniu, że to ta jedyna. Ślub przez wirusa co prawda odwołany, lecz podróż na zawsze pozostanie w mojej pamięci 😃

Właściwie odbyłem już swoją wymarzoną podróż. To nie znaczy jednak, że nie chciałbym jej powtórzyć. Rok temu wybrałem się z moją ówczesną dziewczyną na podróż autostopem przez Europę. Zaczęliśmy przy niemieckiej granicy i dojechaliśmy aż do Portugalii. Tam spędziliśmy tydzień i to właśnie tam się oświadczyłem. Taka podróż jest niezłą próbą związku i to właśnie niej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej