Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sex, drugs and rock and roll. Tym hasłem wiele osób streściłoby życie zespołu Queen oraz innych rockowych zespołów. Jest w tym oczywiście dużo prawdy, ale zdecydowanie nie cała. Życie ,,królowej” rock and rolla było dużo trudniejsze i bardziej skomplikowane niż mogłoby się to wydawać. A wiedzieć o tym mogli tylko sami członkowie zespołu i ich najbliżsi współpracownicy. Wśród nich zaś obsługa techniczna, odwalająca całą ,,brudną robotę”. Ich widok na Queen był zazwyczaj widokiem od kuchni. Widokiem dużo bardziej realistycznym niż ten spowity kłębami dymu i oświetlony reflektorami, który widzieli fani.

Autor książki – Peter Hince był przez wiele lat technicznym Johna i Freddiego. Po latach postanowił opisać to, czego był świadkiem, by przybliżyć wszystkim chętnym inne, nieznane oblicze zespołu.

Nie jest to pozycja dla kogoś, kto szuka biografii członków zespołu, ich słynnych cytatów czy afer na które z pewnością rzuciłyby się tabloidy. ,,Queen. Nieznana historia”. Ten tytuł mówi wszystko. To książka o tym co było nieznane, bo tylko niewielkie grono osób było tego świadkiem.

Nasz autor – techniczny, opisuje ten okres z życia Queen, w którym sam brał bezpośrednio udział. Swoją pracę dla zespołu przez ponad dziesięć lat. ,,Nieznana historia” to w dużej mierze reportaż z podróży do wszystkich zakątków świata, które gościły zespół, ciekawsze momenty, które Hince spędził z zespołem i spokojniejsze choć nie mniej pracowite chwile w czasie nagrań w różnych studiach.

Dodatkiem są zdjęcia Petera Hinca. Najbardziej spodobały mi się dwa spośród nich: jedno z Brianem, który ,,odpoczywa z pałeczkami” oraz drugie z Freddiem siedzącym za fortepianem w okularach słonecznych. W szkłach odbija się klawiatura. To naprawdę fantastyczne dopełnienie i zobrazowanie całości.

Napisanie tej książki nie było łatwym zadaniem. Autor musiał bardzo uważać by nie ujawnić czegoś, co powinien zachować dla siebie. Ponadto po tylu latach wspomnienia musiały odżyć na nowo w jego pamięci i sercu by mógł samego siebie i nas – czytelników, przenieść w czasie. Na nowo przeżyć tamte niezwykłe chwile.

Nowy Jork, Brazylia, RPA, Japonia, Europa. Queen jest znane na całym świecie. Cały świat brukowców na zmianę miesza zespół z błotem, bądź wychwala go pod niebiosa. Rozszalałe grona fanów zaścielają scenę maskotkami, listami i masą innych, często dziwnych rzeczy. W powietrzu czuć buzujące emocje. A Queen daje występ. Techniczni uwijają się jak mrówki. Podają napoje zmęczonym muzykom, rozplątują kable i układają ,,klocki” sprzętu w ciężarówkach. Bardzo ciężkie ,,klocki”. Koncert goni koncert, a impreza imprezę. Żyją pełnią życia.

Czytając ,,Nieznaną historię” miałam bardzo osobiste wrażenie bycia w tym samym czasie i miejscu co narrator. Niczym niewidzialny gość unosiłam się tam, gdzie prowadziły mnie słowa autora. Czułam zapach papierosów i alkoholu. Słyszałam ogłuszające wiwaty tłumu i tak dobrze znane słowa piosenek. Czułam pod stopami wibracje dźwięków i tysięcy stóp wybijających rytm. Byłam świadkiem zabawnych wydarzeń, smutnych rozmyślań i pełnych emocji wyznań.

W czasie spędzonym z tą lekturą byłam w innym świecie. Świecie Freddiego, Johna, Briana i Rogera. W świecie ,,Rattiego”- jakim przydomkiem został ochrzczony Peter Hince. Dowiedziałam się wielu niezwykłych rzeczy o zespole, ale także o trudzie jakim jest bycie jednym z jego członków. O ciężkiej pracy technicznych. Świat rock and rolla odżył przez chwilę na nowo.

Czeka też na każdego z nas. Z uśpioną werwą i mocą czyha na śmiałka, który da się wciągnąć w szalony muzyczny wir. Nie byłam wielką fanką Queen. Teraz… chcę się dowiedzieć więcej i posłuchać wszystkich wymienionych w książce piosenek! Ale to pozycja nie tylko dla fanów. Polecam ją wszystkim miłośnikom muzyki, zwłaszcza tego gatunku oraz podróżnikom, bo zespół zjeździł nie mały kawał świata. Żeby poznać prawdę trzeba szukać głębiej, bo przesłanki, plotki i to co ,,się wydaje” często mają się nijak do rzeczywistości.

Sex, drugs and rock and roll. Tym hasłem wiele osób streściłoby życie zespołu Queen oraz innych rockowych zespołów. Jest w tym oczywiście dużo prawdy, ale zdecydowanie nie cała. Życie ,,królowej” rock and rolla było dużo trudniejsze i bardziej skomplikowane niż mogłoby się to wydawać. A wiedzieć o tym mogli tylko sami członkowie zespołu i ich najbliżsi współpracownicy....

Z kanonu lektur szkolnych ,,Zbrodnia i kara” to zdecydowanie jedna z moich ulubionych pozycji. To książka, dzięki której wierzę, że nie wszystko co narzuca system edukacyjny musi być z punktu widzenia młodych ludzi nudne i niepotrzebne.
Zbrodnia i kara. To tak jakby powiedzieć: początek i koniec. Bezwiednie łączymy te słowa w pary. I patrząc na tytuł powieści możemy się domyślić, że będzie miała miejsce jakaś zbrodnia, ale że nie obejdzie się i bez kary. Jednym słowem – kryminał. Ale, ale! W żadnym kryminale, który czytałam, nie było punktu widzenia mordercy. Nie było jego myśli ani uczuć. Żadnemu zbrodniarzowi nie współczułam jeszcze za nim owym zbrodniarzem się stał.
Różne są przyczyny przestępstw i różni są ludzie którzy się na nie ważą. Rodion Raskolnikow, który popełnia tytułową zbrodnię, jest młody i biedny. Musiał z powodu braku pieniędzy przerwać studia, z trudem wiąże koniec z końcem. Znudzony, zrezygnowany i gardzący życiem i ludźmi zamyka się w sobie i… myśli. Ale jakie niebezpieczne myśli przychodzą mu do głowy! Śmieje się z nich, nie wierzy że ważyłby się zrobić to co ,,tak tylko sobie planuje”. A jednak, pewnego dnia jego ręce plami krew.
Jakie byłyby jego motywy? Chęć zdobycia pieniędzy? Zemsta? Dobro ogółu? A może w duszy ludzkiej kryje się jeszcze coś innego? W ,,Zbrodni i karze” Fiodor Dostojewski w mistrzowski sposób zgłębia ludzką psychikę. Bardzo podobały mi się fragmenty, które cytują myśli bohaterów. Dzięki nim wiem dlaczego postępowali tak, a nie inaczej. Momentami czuję się jakbym była w skórze któregoś z nich.
Powieść ukazuje nam kontrasty: zło i dobro, biedę i bogactwo. Autor odkrywa przed czytelnikiem niepojęty świat ludzkich marzeń, uczuć i ambicji. Świat okrutny, brutalny i aż do bólu realny. Uderzający prosto w serce świat, w którym wciąż tli się płomyk nadziei, w którym za kulisami zbrodni przekrada się miłość i poświęcenie.
To wspaniała książka. Wstrząsnęła mną do głębi. Na pewno jej nie zapomnę.

Z kanonu lektur szkolnych ,,Zbrodnia i kara” to zdecydowanie jedna z moich ulubionych pozycji. To książka, dzięki której wierzę, że nie wszystko co narzuca system edukacyjny musi być z punktu widzenia młodych ludzi nudne i niepotrzebne.
Zbrodnia i kara. To tak jakby powiedzieć: początek i koniec. Bezwiednie łączymy te słowa w pary. I patrząc na tytuł powieści możemy się...

Scena to niezwykłe miejsce. Pełne niespodzianek, wzruszeń i... magii. Zwykły widz nie zdoła zgłębić jej tajemnic. Nie domyśli się kto tak naprawdę na niej występuje, kto czai się za kurtyną.
Potężne stare budynki mają w sobie majestat, swoistą mądrość i pamięć minionych lat. Podobnie jest z Operą w Paryżu. Operą którą poznał i pokochał upiór. Która stała się jego domem.
Tak łatwo jest wyśmiać ludzi, którzy w coś wierzą. Tak łatwo uznać, że ,,coś im się przewidziało", gdy opowiadają o płonących w ciemności oczach. Łatwo przyszło nowo mianowanym dyrektorom Opery powiedzieć: ,,upiór nie istnieje" i śmiać się. Póki żart bawił. Póki niewyjaśnione zdarzenia jakie miały miejsce mogli pod niego podpisać.
Ale oni są ludźmi, którzy przychodzą do Opery z zewnątrz. Nie tak jak główni bohaterowie, którzy ujrzeli jej żywe, bijące serce. Jej istotę.
Autor pędzi z akcją od pierwszych stron. Nie bawiąc się w długie wstępy, już po kilku słowach wtajemniczenia porywa nas w wir niecodziennych zdarzeń.
Wiodącym wątkiem ,,Upiora opery" jest miłość. Miłość, którą śledzą cierpienie, zazdrość, łzy i śmierć. Młody wicehrabia Raoul kocha śpiewaczkę operową Krystynę. Kocha ją też upiór o anielskim głosie. Co jednak kryje się w sercu kobiety?
Nie spodziewałam się po tak niepozornej książeczce tak wielu wrażeń. Pokochałam stworzone przez Gastona Leroux postacie. Wraz z nimi czułam rozpacz i gniew, uniesienie i radość. Błądziły wśród moich myśli na długo po ukończeniu lektury.
Gotycka powieść o upiorze przeraziła mnie, zafascynowała i wzruszyła. Kulisy Opery Paryskiej, mroczny klimat, prawdziwa niepokonana miłość i poruszające zakończenie sprawiły, że ,,Upiór opery" został jedną z moich ulubionych książek.
Polecam ją gorąco każdemu, kto odważy się podejść do śpiewającego upiora i zedrzeć mu z twarzy maskę. A potem uśmiechnie się do niego tak, jak powinniśmy się uśmiechać do ludzi których kochamy. Nie za to jak wyglądają, ale za to jak szlachetne serce bije w ich piersi.

Scena to niezwykłe miejsce. Pełne niespodzianek, wzruszeń i... magii. Zwykły widz nie zdoła zgłębić jej tajemnic. Nie domyśli się kto tak naprawdę na niej występuje, kto czai się za kurtyną.
Potężne stare budynki mają w sobie majestat, swoistą mądrość i pamięć minionych lat. Podobnie jest z Operą w Paryżu. Operą którą poznał i pokochał upiór. Która stała się jego domem.
Tak...