Gdy miałam 8 lat tata wysłał mnie na obóz narciarsko-konny. Wtedy poznałam dwie miłości, które trwają do dziś - jazda na nartach zimą a cieplejszą porą jazda konna.
Narciarstwo pozwala mi poczuć się wolną, wiatr smagający mi twarz ciągle pobudza do pokonywania nowych barier - trudniejszych stoków, szybszych zjazdów. Co roku z utęsknieniem czekam na pierwsze zawody zjazdowe. Siła nóg, precyzja ruchów to coś co niezmiernie mnie pociąga. Także gdybym miała wybrać jeden jedyny sport to były by to zjazdy narciarskie - poza wolnością i szybkością znalazłabym się w najpiękniejszej scenerii - góry zimą.
Całości dopełnia fakt, że poza tą miłością jestem osobą pozbawioną ochoty ryzyka - tylko narty wyzwalają we mnie pokusę ryzykanctwa i szaleństwa.

Gdy miałam 8 lat tata wysłał mnie na obóz narciarsko-konny. Wtedy poznałam dwie miłości, które trwają do dziś - jazda na nartach zimą a cieplejszą porą jazda konna.
Narciarstwo pozwala mi poczuć się wolną, wiatr smagający mi twarz ciągle pobudza do pokonywania nowych barier - trudniejszych stoków, szybszych zjazdów. Co roku z utęsknieniem czekam na pierwsze zawody zjazdowe....

Już kiedy jako mała dziewczynka oglądałam zimowe olimpiady w mojej głowie rodziło się pytanie ,,Mamusiu dlaczego nie zapisałaś mnie na naukę łyżwiarstwa figurowego!?" Nauczyłam się jeździć na łyżwach na zamarzniętej rzece obok mojego domu, pamiętam jak ćwiczyłam obroty i jazdę na jednej nodze i sunęłam po lodzie w rytm muzyki. Chciałam być jak one, jak te piękne subtelne kobiety, których pasje do sportu było widać w każdym ruchu. Tańcząc, wyglądały jakby unosiły się nad ziemią, jak kolorowe ptaki! Do tej poty obejrzałam wszystkie filmy w tematyce łyżwiarstwa i czasem lubię odkopać archiwalne nagrania z zawodów, a wyjście na lodowisko nadal wywołuje u mnie gęsią skórkę, bo choć przez chwilę mogę poczuć magie tego sportu i wyobrazić sobie, że jestem jak one...

Już kiedy jako mała dziewczynka oglądałam zimowe olimpiady w mojej głowie rodziło się pytanie ,,Mamusiu dlaczego nie zapisałaś mnie na naukę łyżwiarstwa figurowego!?" Nauczyłam się jeździć na łyżwach na zamarzniętej rzece obok mojego domu, pamiętam jak ćwiczyłam obroty i jazdę na jednej nodze i sunęłam po lodzie w rytm muzyki. Chciałam być jak one, jak te piękne subtelne...

Myślę, że postawiłabym na skoki narciarskie. Są dwa powody takiego wyboru: po pierwsze jestem wiernym kibicem naszych skoczków i co roku śledzę ich zmagania, trzymając zaciśnięte kciuki; po drugie uwielbiam czytać książki. Co ma jedno do drugiego? – odpowiedź jest prosta. Skoczkowie dużo czasu spędzają w oczekiwaniu na oddanie dwóch, a jeśli szczęście i forma nie dopiszą jednego, skoku. Pewnie każdy ma swój sposób na skoncentrowanie się i przegonienie stresu, jednak my książkoholicy wiemy, że nic tak nie odstresowuje jak czytanie. Oczywiście nie ma tutaj mowy o trzymających w napięciu kryminałach, ale pogodna, z leniwie toczącą się akcją powieść obyczajowa? Czemu nie. Już widzę oczami wyobraźni te wielotomowe sagi, które mogłabym przeczytać czekając na swoją kolej. Skoki narciarskie – to jest mój wybór, uwaga nadchodzę!

Myślę, że postawiłabym na skoki narciarskie. Są dwa powody takiego wyboru: po pierwsze jestem wiernym kibicem naszych skoczków i co roku śledzę ich zmagania, trzymając zaciśnięte kciuki; po drugie uwielbiam czytać książki. Co ma jedno do drugiego? – odpowiedź jest prosta. Skoczkowie dużo czasu spędzają w oczekiwaniu na oddanie dwóch, a jeśli szczęście i forma nie dopiszą...

Ja wybrałbym biegi narciarskie, ponieważ kocham zimę, ale jednocześnie nie przepadam za niebezpieczeństwem, ono mnie stresuje w przeciwieństwie do osób u których wywołuje ekscytację. Biegi narciarskie to chyba jeden z najbezpieczniejszych sportów zimowych, a dodatkowo dzięki nim można spalić dużo kalorii. Dodatkowo ten sport może uprawiać każdy bez względu na wiek i kondycję, nie wspominając o gabarytach, oczywiście to wszystko będzie się przekładać na dystans jaki się pokona oraz na tempo, ale zawsze to coś w przeciwieństwie do braku możliwości wzięcia udziału chociażby w skokach narciarskich.

Ja wybrałbym biegi narciarskie, ponieważ kocham zimę, ale jednocześnie nie przepadam za niebezpieczeństwem, ono mnie stresuje w przeciwieństwie do osób u których wywołuje ekscytację. Biegi narciarskie to chyba jeden z najbezpieczniejszych sportów zimowych, a dodatkowo dzięki nim można spalić dużo kalorii. Dodatkowo ten sport może uprawiać każdy bez względu na wiek i...

Raz w życiu miałem okazję oglądać na żywo zawody bojerowe. Było to bardzo, bardzo dawno, jeszcze w ubiegłym wieku... :) Mknące po lodzie bojery przypominają mi wielkie owady poruszające się po powierzchni lodu. Jest to dyscyplina całkowicie zależna od warunków pogodowych. Można naśnieżyć stok czy skocznię narciarską, można zbudować sztuczne lodowisko, nikt nie jest w stanie zamrozić jeziora. W tym widzę urok i wyjątkowość bojerów - mało jest dyscyplin tak bardzo zależnych od "zgody" pogody.

Raz w życiu miałem okazję oglądać na żywo zawody bojerowe. Było to bardzo, bardzo dawno, jeszcze w ubiegłym wieku... :) Mknące po lodzie bojery przypominają mi wielkie owady poruszające się po powierzchni lodu. Jest to dyscyplina całkowicie zależna od warunków pogodowych. Można naśnieżyć stok czy skocznię narciarską, można zbudować sztuczne lodowisko, nikt nie jest w stanie...

Nie lubię zimy i zimna, dlatego nie byłabym dobrą zawodniczką sportów zimowych uprawianych na zewnątrz. Brakowałoby mi motywacji, żeby wyjść na dwór. Związku z tym jedynym wyborem byłoby łyżwiarstwo figurowe, które można swobodnie uprawiać w zamkniętej hali. Byłoby to również przełamanie własnego strachu, ponieważ za każdym razem kiedy stawiam pierwsze nieporadne kroki na lodzie, mam przed oczyma upadki kończące się poważnymi urazami. Staram się więc jeździć ostrożnie, bez szarżowania i popisów, trochę gubiąc przy tym radość z jazdy. Będąc łyżwiarką figurową nie dość, że miałabym perfekcyjnie opanowaną jazdę, to nie miałabym się czasu zastanowić nad konsekwencjami upadku, ponieważ musiałabym pamiętać o najdrobniejszym szczególe układu. I jeszcze ta niesamowita zwiewność i lekkość łyżwiarek przekonuje mnie do tego sportu. Można przez moment zapomnieć się i wyskoczyć jak ptak, unosząc się przez kilka sekund w powietrzu.

Nie lubię zimy i zimna, dlatego nie byłabym dobrą zawodniczką sportów zimowych uprawianych na zewnątrz. Brakowałoby mi motywacji, żeby wyjść na dwór. Związku z tym jedynym wyborem byłoby łyżwiarstwo figurowe, które można swobodnie uprawiać w zamkniętej hali. Byłoby to również przełamanie własnego strachu, ponieważ za każdym razem kiedy stawiam pierwsze nieporadne kroki na...

Mróz, śnieg, lód, odmarznięte palce u rąk i sine stopy.
Brrr!!!

Za żaden medal świata nie trenowała bym zimą, chyba że Międzynarodowy Komitet Olimpijski uzna za sport:
- biegi do kominka, w celu dorzucenia drwa do ognia
- parzenie herbaty na czas
- nurkowanie w wannie z parującą wodą
- ewentualnie bicie rekordu w przytulaniu się do cieplutkiego grzejnika.

Skoro z szachami nie mieli problemu, to w tym przypadku, ja nie widzę wiekszych przeszkód i coś czuję, że dzięki doświadczeniu mam szanse co najmniej na srebro.

Mróz, śnieg, lód, odmarznięte palce u rąk i sine stopy.
Brrr!!!

Za żaden medal świata nie trenowała bym zimą, chyba że Międzynarodowy Komitet Olimpijski uzna za sport:
- biegi do kominka, w celu dorzucenia drwa do ognia
- parzenie herbaty na czas
- nurkowanie w wannie z parującą wodą
- ewentualnie bicie rekordu w przytulaniu się do cieplutkiego grzejnika.

Skoro z...

Zdecydowałabym się na narciarstwo alpejskie w konkurencji Zjazd lub Super-G. Liczy się siła mięśni, umiejętności, pamięć by utrwalić trasę. Nęcąca jest prędkość jaką można osiągnąć! Do 130 km/h - 150 km/h ..... pęd powietrza, skok adrenaliny. Myślę, że to niecodzienne doznanie - narciarz jako torpeda złożona z ludzkich mięśni uparcie mknąca do celu jakim jest meta. Uczucie musi być cudowne!

Zdecydowałabym się na narciarstwo alpejskie w konkurencji Zjazd lub Super-G. Liczy się siła mięśni, umiejętności, pamięć by utrwalić trasę. Nęcąca jest prędkość jaką można osiągnąć! Do 130 km/h - 150 km/h ..... pęd powietrza, skok adrenaliny. Myślę, że to niecodzienne doznanie - narciarz jako torpeda złożona z ludzkich mięśni uparcie mknąca do celu jakim jest meta. Uczucie...

Kiedy nad polskim morzem jesień w rozkwicie, na falach coraz mniej jachtów, mariny pustoszeją, a w tawernach gwar jakby ucicha, serca nawet najtwardszych żeglarzy zdają się być smutne. To koniec sezonu. Następny raz wypłyniemy na szalone bałtyckie fale dopiero z pierwszymi wiosennymi promieniami słońca. Nadchodzi zima. Na kilka długich miesięcy skuje lodem rzeki, jeziora i zatoczki. Pokryje śniegiem nasze letnie żeglarskie wspomnienia. Jednak dla smutnych żeglarskich serc jest na ten długi zimowy czas ratunek!

Oto bojery, czyli ślizg lodowy! Jest żagiel - jest zabawa! Od wiosny do jesieni żeglarstwo morskie lub szuwarowo - bagienne, wedle upodobań, a w zimie... lodowe! To nic, że zamiast kadłuba są płozy, a zamiast lekkich fal jest gładka powierzchnia skutego lodem jeziora. Przecież mamy żagiel, który wypełniony zimowym wichrem poniesie nas daleko przed siebie! Dostarczy emocji, zastrzyk adrenaliny murowany i uśmiech na twarzy przez cały czas.
Do tego czas na pobudkę sportowego ducha rywalizacji i do regat start! Po co czekać do lata, skoro można być aktywnym żeglarzem przez cały rok? Co z tego że przez kilka miesięcy żeglarzem lodowym :)

Nie ma złej pory na żeglowanie, czy to na wodzie w stanie ciekłym, czy stałym. Z parą wodną mógłby być jedynie problem :) Opowiadając na pytanie o zimową dyscyplinę sportową, odpowiadam bojery! Cudowna okazja do żeglarskich emocji w samym środku zimy.

Kiedy nad polskim morzem jesień w rozkwicie, na falach coraz mniej jachtów, mariny pustoszeją, a w tawernach gwar jakby ucicha, serca nawet najtwardszych żeglarzy zdają się być smutne. To koniec sezonu. Następny raz wypłyniemy na szalone bałtyckie fale dopiero z pierwszymi wiosennymi promieniami słońca. Nadchodzi zima. Na kilka długich miesięcy skuje lodem rzeki, jeziora...

Wybrałabym skoki narciarski. Taki lot w powietrzu jak ptak... to dopiero muszą być emocje i adrenalina :)

Wybrałabym skoki narciarski. Taki lot w powietrzu jak ptak... to dopiero muszą być emocje i adrenalina :)