Składam anielskie podziękowania 😇

Składam anielskie podziękowania 😇

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Nygusia28
Mili
1985natalia
the_bowska
ewelka05

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Nygusia28
Mili
1985natalia
the_bowska
ewelka05

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

#teamLucifer

Oczywiście, że wybrałabym diabła!

Przede wszystkim, nikt inny nie rozumie schematu działania i myślenia mordercy lepiej, niż sam Władca Piekieł – w końcu naoglądał się całkiem sporo złoczyńców, czyż nie? Myślę, że w mgnieniu oka rozpoznałby kłamstwo, a poczucie winy wyczułby na kilometr. W ostateczności, diabeł nie miałby skrupułów, aby nieco przekroczyć swoje uprawnienia podczas przesłuchań. Dla dobra sprawy oczywiście.

Poza tym, diabeł byłby niesamowicie ciekawym partnerem! Sądzę, że mielibyśmy ze sobą zadziwiająco dużo wspólnego. W wolnej chwili prowadzilibyśmy dyskusje na różne tematy egzystencjalne. Chętnie dowiedziałabym się na przykład, co o pierwiastku zła myśli sam Szatan. Skonfrontowałabym też jego wizerunek w (pop)kulturze z rzeczywistością i podpytała jego samego o to, z którą z przedstawionych wersji siebie najbardziej się utożsamia. Na pewno nie byłoby nudno!

A gdyby jeszcze wyglądał tak jak Lucyfer ze znanego serialu Netflixa, to dopiero byłby sztos!

#teamLucifer

Oczywiście, że wybrałabym diabła!

Przede wszystkim, nikt inny nie rozumie schematu działania i myślenia mordercy lepiej, niż sam Władca Piekieł – w końcu naoglądał się całkiem sporo złoczyńców, czyż nie? Myślę, że w mgnieniu oka rozpoznałby kłamstwo, a poczucie winy wyczułby na kilometr. W ostateczności, diabeł nie miałby skrupułów, aby nieco przekroczyć...

Po chwili rozważania stawiam jednak na anioła. Możnaby zapytać - ależ dlaczego?! Przecież diabeł taki zaradny, wpłwowy i skuteczny.
Owszem, są to bezsprzecznie cechy porządane.
Ale po pierwsze - anioł pomagałby mi z dobrej, nieprzymuszonej woli, bo już tak ma i nie zażądałby nic w zamian. Czy można powiedzieć to samo o diable? Nie sądzę! Zapewne musiałabym zaprzedać duszę lub zapewnić pewien zapas ofiar do złożenia, co wiąże się z dodatkowym stresem i - o ironio! - mordowania większej ilości ludzi.
Po drugie - anioł ma lepsze znajomości niż diabeł, w końcu może podfrunąć do Wszechmogącego (WSZECHMOGĄCEGO!) i poprosić o to i owo. Czy diabeł tak może? Nie sądzę!
Po trzecie - a co, gdyby morderstwo zdarzyło się w kościele? Czy diabeł ośmieliłby się wejść tam ze mną? Pfff, wątpię!
I na koniec - czy św. Piotr wpuściłby mnie do Nieba za konszachty z diabłem? W życiu! Tzn. po życiu! No wiadomo - NIE. A mój anioł za to znalazłby mi wygodniejszą miejscówkę :) I wszystko jasne!

Po chwili rozważania stawiam jednak na anioła. Możnaby zapytać - ależ dlaczego?! Przecież diabeł taki zaradny, wpłwowy i skuteczny.
Owszem, są to bezsprzecznie cechy porządane.
Ale po pierwsze - anioł pomagałby mi z dobrej, nieprzymuszonej woli, bo już tak ma i nie zażądałby nic w zamian. Czy można powiedzieć to samo o diable? Nie sądzę! Zapewne musiałabym zaprzedać duszę...

-Mam tego dość ,po wielokroć powtarzają :Boże ,Jezu ,to znowu Boże. Czy w inny sposób nie mogą wyrazić zdziwienia moją osobą?
Jaśniejacy na niebie księżyc był świadkiem naszej rozmowy i wędrówki w labiryncie toruńskich ulic . Jedną sylwetke ,na pozór ludzką ,cień ograbiał z ułudy świata widzialnego. Widoczne jedynie za sprawą kreacji cieni rusztowanie kości ,ongiś nosących ciężar anielskich skrzydeł ,zdradzało tożsamość mego towarzysza. Śledziły nas spojrzenia kamiennych ,toruńskich aniołów ,których podobizny utrwalone były w herbie miasta, co nie pozostało bez jego komentarza.
-Wiesz te popiersia wcale nie oddają prawdziwego wygladu moich bracii.Gabriel wcale nie ma tak smukłego nosa ,a Michał...
-Ciii..-wskazałam na podejrzanego ,który wyłonił się zza zaułka.
-Nie uciszaj mnie Ewo- rozpoczoł tak jak rozpoczynał każdą z swych tyrad.
Pokrciłam jedynie głową w wyrazie dezaprobaty dla jego pamieci. W jego mniemaniu każda kobieta nosiła to imie. I choć jego wady ,nierzadko dawały o sobie znać , doświadczenie o które był bogatszy i ,które zyskał w przeciągu wieków czyniło z niego ,,piekielnie" zdolnego profilera .Motywowała go chęć zerwania jak sam mówił :,,ze stygmatyzowanym wizerunkiem będącym wytworem fantazji ortodoksyjnych katolików". Jego drogą do realizacji tego celu było zaciekłe wypełniane swych detektywistycznych obowiązków ,będące wypadkową kompleksu Boga .
Stanowiliśmy jednak zgrany duet w myśl przysłowia ,,gdzie diabeł nie może ,tam kobiete pośle".

-Mam tego dość ,po wielokroć powtarzają :Boże ,Jezu ,to znowu Boże. Czy w inny sposób nie mogą wyrazić zdziwienia moją osobą?
Jaśniejacy na niebie księżyc był świadkiem naszej rozmowy i wędrówki w labiryncie toruńskich ulic . Jedną sylwetke ,na pozór ludzką ,cień ograbiał z ułudy świata widzialnego. Widoczne jedynie za sprawą kreacji cieni rusztowanie kości ,ongiś nosących...

Anioł szukałby jedynie dobra w ludziach, Diabeł znałby ich najmroczniejsze sekrety.
Anioł unikałby przemocy, Diabeł nie miałby żadnych skrupułów, by komuś dokopać.
Anioł wszystko robiłby ze spokojem, Diabeł wiedziałby, że w tej pracy coś takiego jak spokój nie istnieje!

Myślę, że powyżej podane przykłady są idealnym dowodem na to, że najlepszym z możliwych partnerów przy rozwiązywaniu trudnych i mrocznych spraw byłby nie kto inny jak sam Diabeł. Bo kto jak nie on, lepiej zna zwyrodniałych ludzi, ich wszystkie występki, zamiary i myśli? Tylko diabeł byłby w stanie przewidzieć kolejny ruch osoby zdolnej do najgorszych rzeczy. Byłby w stanie wejść komuś do głowy i wydobyć z niej wszystkie najmroczniejsze grzechy... Ktoś taki jako partner? Czy to nie brzmi znakomicie? Bo moim zdaniem takie właśnie jest. Poza tym uważam, że diabła w ludzkiej skórze może rozprawić tylko inny diabeł...

Anioł szukałby jedynie dobra w ludziach, Diabeł znałby ich najmroczniejsze sekrety.
Anioł unikałby przemocy, Diabeł nie miałby żadnych skrupułów, by komuś dokopać.
Anioł wszystko robiłby ze spokojem, Diabeł wiedziałby, że w tej pracy coś takiego jak spokój nie istnieje!

Myślę, że powyżej podane przykłady są idealnym dowodem na to, że najlepszym z możliwych partnerów przy...

Krew. Zapach moczu. I rozkładające się ciało.
Ach, i żucie. Żucie, mlaskanie i cmokanie, którym nie było końca.
- Czy mógłbyś być tak łaskaw, odstawić swoją kanapkę oraz skupić się na zwłokach? - zdobyłam się na uprzejmość, powstrzymując kilka niecenzuralnych słów.
Chyba osiągnęłam sukces. Farbowany na blond diabeł oderwał wzrok od kanapki i wreszcie na mnie spojrzał.
- Po co? Ona i tak już nie ucieknie - zdziwił się i niedbale trącił zwłoki dziewczyny na potwierdzenie swoich słów.
- Ona może nie, ale morderca jak najbardziej! - Nie mogłam nadziwić się jego ignorancji. Miałam ochotę w iście diaboliczny sposób zemścić się na osobie, która przydzieliła mi tego tutaj.
Będzie fajnie, mówili. Nie może być tak źle, pocieszali. Może załatwisz sobie dobre miejsce pozagrobowe, dawali nadzieję.
Jasne, a gdzieś sobie wsadźcie te obietnice. Pocieszające było jedynie to, że zespół z aniołem miał jeszcze gorzej. Codzienne śpiewy psalmów (fałszował), umoralniające teksty (dwugodzinny wykład za zwykłe kurde) i śmigus-dyngus na dzień dobry wodą święconą... A słyszałam, że nie ma mocnych nerwów i na widok trupa łapie się za brzuch. Z dwojga złego już wolę mojego diabełka, słabego żołądka nie można mu zarzucić.
W sumie to zawsze mogłam mieć gorzej, pomyślałam prawie zadowolona, zabierając się do pracy.
- A widzisz, gdzie diabeł nie może, tam babę pośle - skomentował diabeł, dzieląc się przy okazji swoim specyficznym poczuciem humoru.
Ech, coś czuję, że jeszcze daleka droga przed nami...

Krew. Zapach moczu. I rozkładające się ciało.
Ach, i żucie. Żucie, mlaskanie i cmokanie, którym nie było końca.
- Czy mógłbyś być tak łaskaw, odstawić swoją kanapkę oraz skupić się na zwłokach? - zdobyłam się na uprzejmość, powstrzymując kilka niecenzuralnych słów.
Chyba osiągnęłam sukces. Farbowany na blond diabeł oderwał wzrok od kanapki i wreszcie na mnie spojrzał.
-...

Ja wybrałabym diabełka, pomimo iż sercem jestem przy aniołku. Jednakże z diabełkiem każda sprawa nabierała by pikanterii.

Ja wybrałabym diabełka, pomimo iż sercem jestem przy aniołku. Jednakże z diabełkiem każda sprawa nabierała by pikanterii.