Leżałam na łóżku trochę zdezorientowana i mocno jeszcze zaspana, po chwili dotarło do mnie że obudził mnie krzyczący mąż. Siediał w kuchni z laptopem na kolanach i papierosem w zębach stukając zbyt energicznie w klawisze. Miał do skończenia ważny projekt, najwidoczniej coś szło nie tak skoro był taki zdenerwowany.
- Coś się stało? - zapytałam
- Eee... Co... Nie... A ty już wstałaś? Jest 6 rano w sobotę.
- Tak krzyczysz, że nawet umarlak by się obudził, aż dziwne, że dzieci jeszcze śpią-odpowiedziałam
-Krzycze? Nie pisnąłem ani słówka żeby was nie obudzić, coś Ci się na pewno śniło kochanie
-No może...
Byłam pewna, że to nie był sen, nie było jednak innego wytłumaczenia. Poszłam wziąć szybki prysznic, a kiedy wyszłam z łazienki mój luby czekał już z naszą małą płaczącą córeczką na rękach. Słyszałam ciągłe zawodzenie "siusiu, siusiu".
-Noszę ją ale nie chce się uspokoić, chyba jest głodna, nakarmisz ją? - zapytał
-Nie jest. Zmień jej papmersa przecież krzyczy, że zrobiła siusiu
-Słucham? - patrzył na mnie zdziwiony
-Mówię, że mała ma siusiu, powie... Zaraz... Ona ma 4 miesiące i nie umie jeszcze mówić-stałam przerażona nie wiedząc co się właśnie dzieje-Nie! Wcale nie oszalałm! - krzyknęłam słysząc przypuszczenia ukochanego
-Ale ja tego nie powiedziałem.
-Wystarczy, że... Pomyślałeś? Nie, to nie żart. Tak, słyszę cię.
"Siusiuuuuuu! Jeeeeść! " A ją trzeba przebrać. I nakarmić.
-Kochanie czy wiesz co to oznacza?
-Chyba tylko tyle, że naprawdę zwariowałam
-Lepiej. Jesteś najprawdopodobniej jedyną matką na świecie, która rozumie swoje dzieci już od narodzin, teraz możemy uszczęśliwiać je każdego dnia.

Leżałam na łóżku trochę zdezorientowana i mocno jeszcze zaspana, po chwili dotarło do mnie że obudził mnie krzyczący mąż. Siediał w kuchni z laptopem na kolanach i papierosem w zębach stukając zbyt energicznie w klawisze. Miał do skończenia ważny projekt, najwidoczniej coś szło nie tak skoro był taki zdenerwowany.
- Coś się stało? - zapytałam
- Eee... Co... Nie... A ty już...

- Szefie nauczyłem się nowej sztuczki.
- No i?
- Proponuję zakład.
- Jaki?
- Myśli szef liczbę od jednego do miliona, jak ją zgadnę mam wolne do końca tygodnia.
- No dobra - niech będzie 12 556 - mam, zgaduj.
- Dwanaście tysięcy pięćset-pięćdziesiąt-sześć
- Nie zgadłeś - skurczybyk, jak on to zgadł?
- Ech - A to dupek, dobrze, że on nie umie czytać w myślach
- Co ty właśnie powiedziałeś?!

- Szefie nauczyłem się nowej sztuczki.
- No i?
- Proponuję zakład.
- Jaki?
- Myśli szef liczbę od jednego do miliona, jak ją zgadnę mam wolne do końca tygodnia.
- No dobra - niech będzie 12 556 - mam, zgaduj.
- Dwanaście tysięcy pięćset-pięćdziesiąt-sześć
- Nie zgadłeś - skurczybyk, jak on to zgadł?
- Ech - A to dupek, dobrze, że on nie umie czytać w myślach
- Co ty...

Zniszczę cię, będziesz cierpiała jak mój brat. Zginiesz, zginiesz, zginiesz…. ha ha haaaa

Aaaaa! - wrzasnęłam. Nie mogę pozbyć się tych głosów z głowy. Gdzie jest mój mąż? Powinien gdzieś tu być. Przecież widzę jego telefon, a bez niego nigdzie się nie rusza. Ta wycieczka to jakieś nieporozumienie. Ten apartament jest przerażający. Czuję się jakbym była uczestniczką jakiejś gry. Ten głos w mojej głowie. Jest mi jakiś znajomy.

Najpierw zwiążemy jej ręce. Oczy odsłonięte. Będzie patrzyła na swój koniec.

Co? To przecież głos Artura!

Kochanie!! Gdzie jesteś? Co Ty chcesz zrobić?

Wstałam z łóżka i podeszłam do drzwi obok szafy. Głos robi się wyraźniejszy.

Ona myśli, że ją kocham. A to ma być tylko zemsta za śmierć Adama. Zabiła go swoją chorą ambicją. To przez nią się rozpił i popełnił samobójstwo. Zniszczę cię Paulinko…

On mówi o mnie. Nie wierzę. Człowiek, który mnie uratował. Teraz chce mnie zabić. Czytam mi w myślach. Muszę stąd uciekać. Natychmiast.

Powoli się wycofuję. Wychodzę z pokoju ku nowemu życiu. Szansę na nie dała mi umiejętność, którą miałam tylko przez chwilę.

Kocham cię - to ostatnie słowa, jakie usłyszałam i należały do Adama. To on mnie uratował.

Zniszczę cię, będziesz cierpiała jak mój brat. Zginiesz, zginiesz, zginiesz…. ha ha haaaa

Aaaaa! - wrzasnęłam. Nie mogę pozbyć się tych głosów z głowy. Gdzie jest mój mąż? Powinien gdzieś tu być. Przecież widzę jego telefon, a bez niego nigdzie się nie rusza. Ta wycieczka to jakieś nieporozumienie. Ten apartament jest przerażający. Czuję się jakbym była uczestniczką...

Budzik.
Otwieram oczy, wzdycham ciężko i sięgam ręką po telefon. Kolejny dzień, co gorsza, kolejny PONIEDZIAŁEK. Kolejny tydzień studiów, do sesji coraz bliżej.
Mam wrażenie, że coś jest nie tak. Patrzę na moją współlokatorkę, która leży w swoim łóżku i trzyma w dłoniach telefon.
"Boże, kiedy on mi w końcu odpisze? Wyświetlił wczoraj o 18:34...".
Zaraz, zaraz. Przecież to nie są moje myśli! Co się dzieje?
- Hej - mówię.
- Dobry - odpowiada dziewczyna.
"O, księżniczka wreszcie się obudziła".
Marszczę brwi. To wredne myśli, ale pasują doskonale do mojej niezbyt miłej koleżanki.
Dochodzę do wniosku, że skoro nagle posiadłam tak ciekawą umiejętność, jaką jest czytanie w myślach, może uda mi się ją jakoś wykorzystać. Pora ruszyć na uczelnię.
- Dzień dobry, panie profesorze! - mówię, widząc najbardziej znienawidzonego wykładowcę na wydziale.
- Dzień dobry, proszę pani...
"Znam tę twarz, ale w życiu nie przypomnę sobie, z jakiego jest kierunku" - słyszę w mojej głowie.
- Turystyka, pierwszy rok.
- Czyżby pani czytała w moich myślach? - profesor jest wyraźnie zdumiony.
"Dobrze, że to niemożliwość. W przeciwnym razie studenci dowiedzieliby się, które zagadnienia okażą się najbardziej istotne na egzaminie. Żaden nie domyśli się, że biorę pod uwagę tylko co trzeci slajd z moich prezentacji" - profesor uśmiecha się pod nosem.
- Absolutnie wykluczone. Miłego dnia!
Odchodzę w stronę sali wykładowej. "Łatwo poszło" - myślę i szczerzę się do siebie.

Budzik.
Otwieram oczy, wzdycham ciężko i sięgam ręką po telefon. Kolejny dzień, co gorsza, kolejny PONIEDZIAŁEK. Kolejny tydzień studiów, do sesji coraz bliżej.
Mam wrażenie, że coś jest nie tak. Patrzę na moją współlokatorkę, która leży w swoim łóżku i trzyma w dłoniach telefon.
"Boże, kiedy on mi w końcu odpisze? Wyświetlił wczoraj o 18:34...".
Zaraz, zaraz. Przecież...

Nie potrafię tego zatrzymać, ten hałas doprowadza mnie do szału. Słyszę w mojej głowie mnóstwo różnych głosów. Kiedy znajduję się w tłocznym miejscu ciężko mi nawet wychwycić pojedyncze słowa. Dlatego wyprowadziłam się z centrum miasta, dzięki temu mogę w końcu spać. Dom jest miejscem gdzie znajduję własne myśli, a nie otaczających mnie ludzi. Niestety ta umiejętność nie posiada wyłącznika - jest aktywna przez całą dobę.Czasem budzą mnie myśli osoby, która przed sekundą przejechała samochodem przez pobliską ulicę. Całe szczęście nie dzieje się to tak często, niewiele osób głośno mówi we własnej głowie.
To było ciekawe odkrycie, gdyż człowiek co niepotrzebnie krzyczy ma wyjątkowo ciche myśli. Jakby usta wysysały całą siłę mózgu. Oprócz tego na świecie żyje bardzo dużo smutnych istot, a mi przypada słuchać co ich tak smuci. Niestety nie jestem odporna na krzywdę innych i często dopada mnie depresyjny nastrój. Wychodzę wtedy do sklepu po piwo, późną nocą wszyscy śpią oraz rzadko jeżdżą samochody, więc mogę wtedy pobyć z własnymi myślami. Lecz pewnego dnia to się zmieniło..
"Jak ja sobie poradzę w zimie? Ludzie jak zauważą lewitujące ubrania to ześwirują!"
Stanęłam raptownie, czyja to myśl? Rozejrzałam się podejrzliwie wyszukując sylwetki, ale byłam sama na ulicy. Po paru sekundach usłyszałam kolejne zdanie.
"A ta co tak stoi jakby ducha zobaczyła. Przecież nie może mnie widzieć."
-Może i nie mogę cię zobaczyć, ale usłyszeć już tak. - uśmiechnęłam się. On był taki jak ja.

Nie potrafię tego zatrzymać, ten hałas doprowadza mnie do szału. Słyszę w mojej głowie mnóstwo różnych głosów. Kiedy znajduję się w tłocznym miejscu ciężko mi nawet wychwycić pojedyncze słowa. Dlatego wyprowadziłam się z centrum miasta, dzięki temu mogę w końcu spać. Dom jest miejscem gdzie znajduję własne myśli, a nie otaczających mnie ludzi. Niestety ta umiejętność nie...

Prolog – głos

-"Ja nie mogę on jeszcze śpi, pff… jak zwykle zaśpi, niech go wyrzucą w końcu."
-"Leń. Nic nie robi nawet na wykłady zasypia. On już dawno powinien się stąd wyprowadzić…"
-"Ma te dziewiętnaście lat i dalej beznadzieja, nic z niego nie będzie".
Czarnowłosy chłopak zerwał się z łózka, przetarł oczy i zwichrzył włosy. Zdawało się, że ktoś krzyczał pod jego pokojem. Podszedł do drzwi i uchylił, aby sprawdzić czy jeszcze rozmawiają.
-Pusto -pomyślał i skierował sie do łazienki
-"O wstał królewicz."
Zauważył schodzącą po schodach blondynkę.
-Marta mówiłaś coś
-Niee. "Gdy bym mogła to bym ci wiele powiedziała" -
Druga część wypowiedzi była bardziej stłumiona
Zamyślił się i zamknął się w łazience.
-Czy umiem czytać w myślach, czy mam moc? – wyszeptał i usiadł na toalecie .Ćwiczył z dobrą godzinę na domownikach. W głowie zawitał mu pomysł, aby podsłuchać myśli dziewczynę, w której był zakochany od dobrych dwóch lat, albo jego wroga. Michał nie tylko dokuczał mu od dziecka, ale też walczył o względy Natalii, a teraz ma szansę się zemścić. Równie dobrze mógł podsłuchać każdego. Mógł tym sposobem ośmieszać i szantażować. Może wiedzieć wszystko. Wstał z złośliwym uśmieszkiem i dziwnym blaskiem w oczach. Nie spodziewał się, że niektórych myśli lepiej nie słyszeć, ale był pewny jednego – chce zniszczyć kilka osób i zdobyć serce ukochanej. Zaśmiał się na głos, nie spodziewał się gdzie togo zaprowadzi, nie przewidział swoich konsekwencji.
(…)

Prolog – głos

-"Ja nie mogę on jeszcze śpi, pff… jak zwykle zaśpi, niech go wyrzucą w końcu."
-"Leń. Nic nie robi nawet na wykłady zasypia. On już dawno powinien się stąd wyprowadzić…"
-"Ma te dziewiętnaście lat i dalej beznadzieja, nic z niego nie będzie".
Czarnowłosy chłopak zerwał się z łózka, przetarł oczy i zwichrzył włosy. Zdawało się, że ktoś krzyczał pod jego...

W tym roku mija 13 Wigilia odkąd nie ma NAS.13 lat temu,siedząc przy wigilijnym stole powiedziałeś mi:„Nie kocham Cię,nie czuję do ciebie żadnej namiętności i nie widzę z tobą przyszłości…”.Nie ma co!Dobry czas wybrałeś na wylanie z siebie tego najgorszego dla mnie wyznania.Tamta kobieta była bez zobowiązań, uwielbiała Tatry i skoki ze spadochronem.Ty też to pokochałeś…Ja i moje codzienne sprzątanie,gotowanie,pranie,moje potrzeby,moja wierność,a co najważniejsze nasza 10letnia córka przestało dla ciebie stanowić jakąkolwiek wartość!Teraz masz nową rodzinę:nową żonę,z którą poznajesz Tatry,nową córkę,z którą się bawisz.To dlaczego wciąż cię kocham?Od 13 lat staram się żyć „normalnie”:wychowałam samotnie córkę,która wyrosła na inteligentną i piękną kobietę,urządziłam samotnie dom.Prowadzę zdrowy tryb życia,dbam o kondycję i…podobno „dobrze się trzymam”.Robię w galerii ostatnie świąteczne zakupy.Na ławce rozłożył się ze swoimi tobołkami bezdomny stary mężczyzna–w blaszanej puszce po ciastkach leży parę monet.Wyskubuję jakieś miedziaki z portfela i wrzucam do puszki."Posiedzisz chwilkę ze mną?"–pyta staruszek i poklepuje miejsce przy sobie na ławce.Siadam,bo przecież nigdzie mi się nie spieszy.Rozmawiam chwilę ze starcem,który okazuje się miłym i mądrym człowiekiem.Wychwytuję jego obcy akcent.Bezdomny nie ma tu żadnej rodziny-jego jedyna siostra zmarła parę lat temu,a on nie ma pieniędzy,aby wrócić do siebie do domu gdzieś (chyba) w Skandynawii.Żegnam się z nim i wyciągam jeszcze z torby gruby szal,który był przeznaczony dla mojego brata.Opatulam nim staruszka,a on uśmiecha się do mnie pod białym wielkim wąsem.Idę ze spuszczoną głową w stronę parkingu,rozmyślając cały czas o nieznajomym i wpadam nagle na byłego męża.Torby wyleciały mi z rąk i wypadło z nich kilka drobiazgów. Max pomaga mi to wszystko pozbierać,po czym przeprasza,że nie ma czasu na dłuższą pogawędkę.Odchodzimy każdy w swoją stronę.Naglę słyszę w swojej głowie jego myśli,które wdzierają się w każdy zakamarek mojego mózgu:„Boże,jaka ona śliczna,czas chyba się dla niej zatrzymał,ciekawe,czy kogoś ma?A co u Agi?Chyba muszę do niej zadzwonić na święta…”.Odwracam się pośpiesznie,ale już go nie widzę.Nie ma też na ławce mojego bezdomnego.Czy ten staruszek był Świętym,który w zamian za szal obdarował mnie zdolnością usłyszenia myśli byłego męża?A może mój umysł „wyprodukował” tylko myśli,które sama chciałam usłyszeć…?

W tym roku mija 13 Wigilia odkąd nie ma NAS.13 lat temu,siedząc przy wigilijnym stole powiedziałeś mi:„Nie kocham Cię,nie czuję do ciebie żadnej namiętności i nie widzę z tobą przyszłości…”.Nie ma co!Dobry czas wybrałeś na wylanie z siebie tego najgorszego dla mnie wyznania.Tamta kobieta była bez zobowiązań, uwielbiała Tatry i skoki ze spadochronem.Ty też to pokochałeś…Ja i...

Kurcze, ale swędzi. Ał, ał, ał... Dobra, włożę rękę do kiszeni i się podrapię, tylko tak jakoś się odwrócę, że niby patrzę na te puszki z groszkiem. Dobra, luz, już okej. Gdzie ta lista zakupów jest? Powinna to pisać jakoś według alejek sklepowych, czy coś. Pomidory, fajnie, tylko jakie? Tu jest tysiąc rodzajów. Malinowe, truskawkowe, koktajlowe? Luudzie, jeszcze więcej mieszanek pomidorów nam trzeba! Wymyślcie proszę jeszcze z kilka odmian papryk, albo ogórków i wyjdę z tego sklepu jak stoję! Co?!! Cayenne, Habanero, Jalapeno?! Ostatni raz jestem na zakupach jak Boga kocham! O, piwerko wezmę. Żeby mi nie kazała potem kroić tych pomidorów, ani obierać tych ogórków. Warzywa na koniec, idę po ser. Mozzarella, no, całkiem ok, wiem nawet co to. Halumi? Koniec z oglądaniem kulinarnych vlogów, bo zaraz będę musiał kupować jakieś kosmosy ryżowe. Wezmę jej zamiast tego Halumi może pesto. Też dziwne, może się przyda. Nie no, poddaję się, piszę do niej smsa. O kurde, napisała. " Kup te koktajlowe, bo to do sałatki, Jalapeno weź, one są takie zielone. Halumi sobie odpuść, kupię jak będę wracać z pracy". Kuuurcze, niezła jest.

Przekleństwo! Zdecydowanie przekleństwo! Do tej pory myślałam, że mam zaradnego, dorosłego faceta w domu. Proszę, nie każcie mi już czytać mu w myślach, bo do jutra nie wytrzymam, pakuję manatki i jadę do mamy...

Kurcze, ale swędzi. Ał, ał, ał... Dobra, włożę rękę do kiszeni i się podrapię, tylko tak jakoś się odwrócę, że niby patrzę na te puszki z groszkiem. Dobra, luz, już okej. Gdzie ta lista zakupów jest? Powinna to pisać jakoś według alejek sklepowych, czy coś. Pomidory, fajnie, tylko jakie? Tu jest tysiąc rodzajów. Malinowe, truskawkowe, koktajlowe? Luudzie, jeszcze więcej...

To był zły dzień. Ledwo wstałam i ubrałam do szkoły. Nagle usłyszałam szept. To chyba tato mamrotał pod nosem. Spytałam czy mówił do mnie. On, że nic nie powiedział. Pewnie się przeszłyszałam, byłam zaspana. Ale potem w jadalni siostra klnęła, a ja pomyślałam czemu nikt nie reaguję.
- Czemu tak mówisz?
- Nic nie mówię. Coś Ci się wydaję.
I faktycznie myślałam, że te głosy nie są realne. Że oszalałam. Ale gdy jechałam autobusem z koleżanką słyszałam jak opowiada co będzie robić później. Ona zawsze myśli o przyszłości. Właśnie! Myśli! Olśniło mnie, że dostałam moc czytania w myślach. Myślałam, że to super dopóki nie dotarło do mnie, że nie wiem jak to kontrolować, a głosów było coraz więcej. Słyszałam już osoby, które siedziały za mną i przede mną. Czułam ból głowy i znienawidziłam ten dar.
W szkole mieliśmy sprawdzian i użyłam zdolności. Mogłam już usłyszeć całą klasę. Dzięki kujony! Pokochałam swój dar! Jednak potem postanowiłam go wykorzystać, żeby wiedzieć co o mnie myśli chłopak, który mi się podoba i cóż, znowu to znienawidziłam. Bilans ujemny!
Wróciłam do domu, bo nie mogłam funkcjonować przy tylu głosach. Głosach całego korytarza! Dar ewoluuje.
Było w porządku, chociaż sąsiedzi to nieźli myśliciele.
Wróciła rodzina i znów było głośno w mojej głowie. Poszłam do pokoju, założyłam słuchawki i słuchałam muzyki dopóki wszyscy w domu nie zasnęli. Na szczęście nie słyszałam ich snów. Poczułam ulgę. Nie na długo.
Ujmę to tak- chomiki mają bardzo dużo rzeczy do przemyślenia!

To był zły dzień. Ledwo wstałam i ubrałam do szkoły. Nagle usłyszałam szept. To chyba tato mamrotał pod nosem. Spytałam czy mówił do mnie. On, że nic nie powiedział. Pewnie się przeszłyszałam, byłam zaspana. Ale potem w jadalni siostra klnęła, a ja pomyślałam czemu nikt nie reaguję.
- Czemu tak mówisz?
- Nic nie mówię. Coś Ci się wydaję.
I faktycznie myślałam, że te głosy...

Nie od razu zrozumiałam co za głosy słyszę w swojej głowie. Kiedy pojęłam, że to myśli otaczających mnie osób, wiedziałam kogo nie chcę usłyszeć. Bez żadnej wskazówki ile to potrwa mogłam jedynie skorzystać z obecnej chwili. Poszłam na najbliższy comic-con wyłapać najlepsze pomysły fantasy i przy okazji wysłuchać co myślą gwiazdy kiedy odpowiadają na pytania na jakimś przypadkowym panelu. Nie chciałam niszczyć swoich wyobrażeń co do podziwianych idoli, rodziny też wolała tak nie słyszeć, ale byłam ciekawa co myślą zagraniczni autorzy komiksów. Czy będę ich rozumieć, czy tylko słyszeć coś czego i tak nie zdołam przetłumaczyć. Co się stanie jeśli zacznę używać cudzych myśli w rozmowie z kimś kto dość łatwo uwierzy w moją nową zdolność? Szukałam kogoś godnego zaufania. Nie wiedziałam, że zaczęłam walić głową w mur, aż dotarło do mnie jakie to przekleństwo wiedzieć tak wiele o każdej osobie, która znajdzie się w pobliżu.

Nie od razu zrozumiałam co za głosy słyszę w swojej głowie. Kiedy pojęłam, że to myśli otaczających mnie osób, wiedziałam kogo nie chcę usłyszeć. Bez żadnej wskazówki ile to potrwa mogłam jedynie skorzystać z obecnej chwili. Poszłam na najbliższy comic-con wyłapać najlepsze pomysły fantasy i przy okazji wysłuchać co myślą gwiazdy kiedy odpowiadają na pytania na jakimś...