Królowi Janowi III Sobieskiemu zdechł ulubiony ogar. Nie byłoby w tym nic dziwnego i nikt by nad tym nie pochylił się ani minuty, gdyby dzień wcześniej nie padł siwek królewski.
Na dworze wszczęto alarm. Przesłuchany został koniuszy, psiarczyk i dozorca. Niestety, na tym etapie śledztwa założono że sprawca w ten sposób wysyła nam groźbę. Potwierdzenie tego przyszło szybko padł największy sokół Jana a pod wieczór przyleciał gołąb pocztowy z pustą wiadomością zaadresowaną do rąk własnych JIIIS, nasączoną trucizną i też dokonał żywota. Kolejne przesłuchania nie przyniosły efektu ale za to badanie owego listu jednoznacznie wskazało niedoszłą królobójczynię. Teraz zostało zastawić na nią pułapkę.

Królowi Janowi III Sobieskiemu zdechł ulubiony ogar. Nie byłoby w tym nic dziwnego i nikt by nad tym nie pochylił się ani minuty, gdyby dzień wcześniej nie padł siwek królewski.
Na dworze wszczęto alarm. Przesłuchany został koniuszy, psiarczyk i dozorca. Niestety, na tym etapie śledztwa założono że sprawca w ten sposób wysyła nam groźbę. Potwierdzenie tego przyszło szybko...

Zamknięta od środka wieża. Brak sekretnych przejść. I piękny trup. Ona, złotowłosa, córka szalchecka, która miała zostać żoną niemieckiego księcia. Kto zabił? Brak osób podejrzanych. Rodzeństwa brak, matka i ojciec cieszyli się z mariażu, nie było odrzuconego narzeczonego. Tylko ta służąca wspominająca o pani w bieli. Kim była owa "pani w bieli". A może ktoś kłamie? Jak rozwikłać zagadkę?

Zamknięta od środka wieża. Brak sekretnych przejść. I piękny trup. Ona, złotowłosa, córka szalchecka, która miała zostać żoną niemieckiego księcia. Kto zabił? Brak osób podejrzanych. Rodzeństwa brak, matka i ojciec cieszyli się z mariażu, nie było odrzuconego narzeczonego. Tylko ta służąca wspominająca o pani w bieli. Kim była owa "pani w bieli". A może ktoś kłamie? Jak...

To był pogodny poranek. W zamku panowała cisza i spokój aż tu nagle rozległ się przeraźliwy krzyk. Wydała go służąca niosąca szaty dla księcia. Ujrzała go z otwartymi ustami, z których wypłynęła strużka krwi. Następca tronu już nie żył.
Na wieść o śmierci swojego pierworodnego chory król również o mało nie skończył na tamtym świecie. Zarządził przeprowadzenie dokładnego dochodzenia i przedstawienie mu zabójcy.
Pierwsze podejrzenie padło na brata zamordowanego księcia. Sądzono, że nagła choroba króla popchnęła go do tego czynu. To on chciał zasiąść na tronie.
Badający sprawę Mardok wiedział, że prawda jest inna. W końcu posłużono się trucizną a jak wiadomo jest to broń kobieca. Podejrzewał więc królową. Była ona drugą żoną króla a zarazem macochą zgładzonego księcia. Pewnie chciała pozbyć się pasierba i zadbać o przyszłość swojego syna. Trop okazał się mylny. Królowa całą noc czuwała przy łożu męża.
Mardok obserwował zachowanie wszystkich mieszkańców zamku. Jego uwagę przykuła młoda służąca. Była wyjątkowo przygnębiona i cały czas płakała. "Pewnie darzyła go uczuciem" - myślał. Gdy dziewczyna opuściła swoją komnatę, wkradł się do niej i znalazł pamiętnik. Okazało się, że to ona otruła księcia zaraz po tym jak ogłoszono jego zaręczyny z inną. "Skoro ja go nie będę miała ona też go nie dostanie" - pisała. Królowa została oczyszczona z wszelkich podejrzeń a nieszczęsna służąca skazana na karę śmierci przez powieszenie.

To był pogodny poranek. W zamku panowała cisza i spokój aż tu nagle rozległ się przeraźliwy krzyk. Wydała go służąca niosąca szaty dla księcia. Ujrzała go z otwartymi ustami, z których wypłynęła strużka krwi. Następca tronu już nie żył.
Na wieść o śmierci swojego pierworodnego chory król również o mało nie skończył na tamtym świecie. Zarządził przeprowadzenie dokładnego...

Z zapisków Mścisława Poznańskiego, niezależnego śledczego, w sprawie morderstwa Elżbiety Węgierskiej

Miała tylko 22 lata i w chwili śmierci wyglądała jak nierozkwitła róża.Została zaślubiona Mieszkowi III w wieku zaledwie 8 lat i powiła mu pięcioro żywych dzieci, w tym dwóch synów. Jej ojciec nie chciał posłać księciu posiłków, gdy ten kłócił się o ziemię z przyrodnim bratem Władysławem. Kara spadła na barki niewinnej Elżbiety. Służba zdradziła mi, że często ją popychał i nie dawał pieniędzy na nowe szaty, mówiąc że nie jest go godna. Zmuszona była mieszkać w poznańskim zamczysku, miejscu ciemnym i brudnym, gdzie wieczorami po korytarzach biegały szczury, a nawet za dnia służący bali się zejść do piwnicy, z obawy przed złymi duchami. Mówino, że krótko po oblężeniu udusiła ją zmora, jestem jednak pewnien, że jej zabójca miał bardziej ludzką postać. Książę wstapił w nowy związek małżeński z Eudoksją, córką Izjasława II, wielkiego księcia kijowskiego w niecały miesiąc po tajemniczej śmierci Elżbiety. Przypadek czy też celowy zabieg? Ojciec rzeczonej Eudoksji, obiecał pomóc mu w razie, ciągle grożącej, interwencji niemieckiej. Stanowił więc bardziej wartościowego zięcia. Obserwowałem ją często, kiedy spacerowała nad Wartą. W jej oczach dało się widzieć smutek. Poruszała się powoli, jak staruszka, choć była niewiele młodsza ode mnie. Czy mi potomni odkryją sprawcę, czy też pamięć o mordzie zaginie, jak wiele innych wydarzeń z naszych mrocznych czasów rozbicia dzielnicowego?

Z zapisków Mścisława Poznańskiego, niezależnego śledczego, w sprawie morderstwa Elżbiety Węgierskiej

Miała tylko 22 lata i w chwili śmierci wyglądała jak nierozkwitła róża.Została zaślubiona Mieszkowi III w wieku zaledwie 8 lat i powiła mu pięcioro żywych dzieci, w tym dwóch synów. Jej ojciec nie chciał posłać księciu posiłków, gdy ten kłócił się o ziemię z przyrodnim...

W największej sypialni pięknego zamczyska znaleziono zwłoki młodej kobiety. Miała bogaty strój, ręce nieskalane pracą, staranną fryzurę. Bezpośrednią przyczyną śmierci była rana kłuta w okolicy brzucha. Była brzemienna.

Ofiarę znalazł szlachcic, właściciel zamku, który powrócił na swoje włości po półrocznej nieobecności. Nie znał kobiety. W zamku przez ostatnie kilka miesięcy była tylko służba i nie wchodziła do sypialni, tak jak prosił włodarz. Skrywał tam bezcenne dzieła antyczne i bał się kradzieży.

Kim była kobieta? Dlaczego zginęła i kto się do tego przyczynił?

W największej sypialni pięknego zamczyska znaleziono zwłoki młodej kobiety. Miała bogaty strój, ręce nieskalane pracą, staranną fryzurę. Bezpośrednią przyczyną śmierci była rana kłuta w okolicy brzucha. Była brzemienna.

Ofiarę znalazł szlachcic, właściciel zamku, który powrócił na swoje włości po półrocznej nieobecności. Nie znał kobiety. W zamku przez ostatnie kilka...

Pamiętaj, że to ty odbierałaś poród! Masz dużo szczęścia, że dziecko urodziło się żywe. Na tego chłopca Anglia czekała od lat. Ale co z tego nic nie udobrucha Henryka. Już zawezwał straże, aby pojmali Cie jak najprędzej i wtrącili do lochów. Przy odrobinie szczęścia zgnijesz w nich.
- Panie błagam- staruszka padła na kolana i uczepiła się rękami jego nóg.
- Puść mnie ciemna niewiasto, odejdź stąd jak najprędzej. Nie chcę aby nas razem widziano. Idź już!
- Panie, zrobiłam wszystko tak jak mi kazałeś, ratuj mnie!
- Zamilcz żmijo!- jak jeszcze raz usłyszę, że zrobiłaś coś co Ci kazałem spłoniesz na stosie oskarżona o herezję! Rozumiesz! Won!
Stara akuszerka pospiesznie podniosła się z podłogi i czym prędzej opuściła jego komnatę.
-Straże! Załatwcie sprawę z tą starą, byle szybko i bez świadków.
Tomasz usiadł za swoim wielkim drewnianym biurkiem, wziął do ręki puchar z winem i pomyślał, że w końcu Howardowie wracają do gry. Jeszcze trochę i nikt nie będzie pamiętał o słodkiej Joannie a Henryk szybko zacznie rozglądać się za świeżą łanią. Zaśmiał głośno i wypił wino do dna.

Pamiętaj, że to ty odbierałaś poród! Masz dużo szczęścia, że dziecko urodziło się żywe. Na tego chłopca Anglia czekała od lat. Ale co z tego nic nie udobrucha Henryka. Już zawezwał straże, aby pojmali Cie jak najprędzej i wtrącili do lochów. Przy odrobinie szczęścia zgnijesz w nich.
- Panie błagam- staruszka padła na kolana i uczepiła się rękami jego nóg.
- Puść mnie ciemna...

Lord Tonkly jadł właśnie śniadanie, gdy odezwał się dzwonek oznajmiający przyjście gościa.
- Lordzie Tonkly, rozwiązał już pan zagadkę śmierci księżnej.
- A co tobie tak śpieszno, młody człowieku? Daj mi w spokoju zjeść.
- Przecież zabójca chodzi sobie spokojnie po tym świecie i wszyscy jesteśmy w niebezpieczeństwie.
- O to możecie być spokojni. Zabójca księżnej, dwie doby temu przestał przeszkadzać komukolwiek.
- Ale jak to?
- Utonął w stawie.
- O ja, przecież w stawie utonął…
Gość był niezwykle poruszony. Po czym zwrócił się do Tonkleya.
- Ale dlaczego on to zrobił?
- Najpierw dlatego, że w młodym wieku razem ze swoją żoną stracili swoje ukochane dziecko. Mówiono wówczas, że jego żona urodziła martwe dziecko. Okazuje się to kompletną bzdurą. Otóż księżna była przy porodzie. Pełniła wówczas rolę akuszerki. Jak się okazało rodząca została odurzona środkami i nie słyszała płaczu swego dziecka. Po dwóch dniach wyjechała, tłumacząc że dostała pracę w innym szpitalu.
- A żona nie chciała zobaczyć dziecka?
- Oczywiście, że chciała. Księżna powiedziała, że jest w szoku i widok będzie dla niej zbyt trudny i jej stan może się pogorszyć.
- Skąd więc Minx dowiedział się, że to nieprawda.
- Otóż tydzień temu do zamku przyjechała kobieta. Okazało się, że to córka księżnej. Ludzie zaczęli drążyć temat i wypytywać nieznajomą. U nas wieści szybko się rozchodzą. Tak więc wieści dotarły do rodziny Minxa.
- Dlaczego więc popełnił samobójstwo?
- On nie popełnił samobójstwa. Zabiła go córka.

Lord Tonkly jadł właśnie śniadanie, gdy odezwał się dzwonek oznajmiający przyjście gościa.
- Lordzie Tonkly, rozwiązał już pan zagadkę śmierci księżnej.
- A co tobie tak śpieszno, młody człowieku? Daj mi w spokoju zjeść.
- Przecież zabójca chodzi sobie spokojnie po tym świecie i wszyscy jesteśmy w niebezpieczeństwie.
- O to możecie być spokojni. Zabójca księżnej, dwie...

- Został zabity.
- To wiemy. Ale jak? Był królem. Miał rycerzy, którzy go mieli chronić. To niemożliwe, by ktoś go zabił!
- Ktoś go zdradził.
- Kto?
- I tego właśnie musimy się dowiedzieć!
- Jak?
- Zastawimy pułapkę! Powiemy, że król żyje, a my go pilnujemy. Następnie na niby wyjdziemy na chwilkę, ale tak naprawdę będziemy pilnować, czy ktoś wchodzi do komnaty. Ten, kto wejdzie jest winny!

- Został zabity.
- To wiemy. Ale jak? Był królem. Miał rycerzy, którzy go mieli chronić. To niemożliwe, by ktoś go zabił!
- Ktoś go zdradził.
- Kto?
- I tego właśnie musimy się dowiedzieć!
- Jak?
- Zastawimy pułapkę! Powiemy, że król żyje, a my go pilnujemy. Następnie na niby wyjdziemy na chwilkę, ale tak naprawdę będziemy pilnować, czy ktoś wchodzi do komnaty. Ten, kto...

W kręgu podejrzanych znaleźli się wszyscy bliscy władcy. Kto mógł posunąć się tak daleko i przyczynić się do jego śmierci? Kto wynajął ludzi, którzy zasztyletowali króla w jego własnym zamku? Sprawa szybko obiegła okolice, wszyscy zachodzili w głowę jak znaleźć sprawcę bądź sprawców. Poddani rozpaczali po stracie władcy, na którego miejscu zasiadł jego jedyny potomek, syn Dobromir. Królestwo zaczęły obchodzić plotki o tym, że to właśnie następca tronu spowodował śmierć swego ojca dla przejęcia władzy. Macocha jego zaś, Hedwiga nie opuszczała swojej komnaty, mogłoby się wydawać, że pogrążona w smutku przeżywa stratę męża. Była ona drugą żoną zmarłego króla Zygmunta, poprzednia żona umarła po porodzie jego pierworodnego syna. Król długo nie mógł się pogodzić z tak ogromną stratą, pocieszenie przyniosła młoda i piękna Hedwiga, która szybko wkradła się w łaski władcy. Jednak w świetle świecy kreśliła piórem na papierze
„ Iwanie,
Wszystko poszło po naszej myśli Ukochany, teraz trzeba pozbyć się tego bękarta. Zostaw to mnie a niedługo królestwo pozna swego nowego i jedynego władcę, którym jesteś Ty. ”
Włożyła list do koperty i przybiła na niej królewską pieczęć po czym kazała jak najszybciej dostarczyć do adresata. Dobromir przygnębiony ciągłymi oskarżeniami o zabójstwo ojca, popełnił samobójstwo rzucając się z najwyższej wieży zamku. Hedwiga dla niepoznaki wyprawiła młodzieńcowi pogrzeb i pochowała go za murami cmentarza, jak robiono z samobójcami. Do zamku przybył tajemniczy szlachcic nieznanego pochodzenia, szybki ślub z żoną zmarłego Zygmunta uczynił go królem. Noc poślubna kochanków przyniosła niespodziewane wydarzenia. Hedwigę następnego ranka znaleziono martwą w jej własnym łożu, pogłoski mówiły że przeżyła zbyt wiele w krótkim czasie i jej serce nie wytrzymało. Podejrzane było jedynie to że w jej pokoju unosiła się gorzka woń trucizny, a z karocy przed zamkiem wysiadała już kochanka Króla Iwana, szykująca się do przejęcia posady zmarłej królowej Hedwigii…

W kręgu podejrzanych znaleźli się wszyscy bliscy władcy. Kto mógł posunąć się tak daleko i przyczynić się do jego śmierci? Kto wynajął ludzi, którzy zasztyletowali króla w jego własnym zamku? Sprawa szybko obiegła okolice, wszyscy zachodzili w głowę jak znaleźć sprawcę bądź sprawców. Poddani rozpaczali po stracie władcy, na którego miejscu zasiadł jego jedyny potomek, syn...