Wow, nie spodziewałam się takiej ekspresowej przesyłki. Świąt Książki spisał się na medal. Ślicznie dziękuję :)

Wow, nie spodziewałam się takiej ekspresowej przesyłki. Świąt Książki spisał się na medal. Ślicznie dziękuję :)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Cairenn
SzkockaKrata
Blodeuwedd
iwona
Izabela

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Cairenn
SzkockaKrata
Blodeuwedd
iwona
Izabela

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Zdarza się, że zaczynamy wątpić w istnienie samych siebie. Żyjemy pozbawieni emocji i ludzkich zachowań. To jak wtedy mamy wierzyć w Boga, jeżeli wątpimy w samych siebie. Książka Williama P. Yung ,,Chata” dodaje nam niezłomnej wiary w samego Stwórcę, Jezusa i Ducha Świętego. Ukazuje ich w naturalnym świetle. Są osobami pełnymi miłości, dobroci i łaski dla człowieka. Bóg wysyła głównego bohatera do Chaty, w której zostaje zamordowana jego najmłodsza córeczka. Leczy jego złamane i pogrążone smutkiem i rozpaczą serce. Otwiera go na miłość wlewając do każdej części jego ciała dobroć i ufność dla każdego człowieka. Książka uczy nas przebaczania nie tylko dla innych, ale także dla samego siebie. Pokazuje wielkie Miłosierdzie jedynego i najwspanialszego Boga, wzruszenie Jezusa i delikatność Ducha Świętego. Oczyszcza zranione serca czytelników. Jest rodzajem terapii. Pozwala na wylanie z siebie każdego żalu i smutku oraz zawierzenie i ofiarowanie wszystkiego Bogu. Człowiek po zgłębieniu się w jakże niezwykłą i szczerą powieść pokocha szczerą i wieczną miłością Stwórcę. Będzie gotowy na to, by mówić Mu Tato. Przyjdzie do Kościoła jak do Chaty, tam zazna spokoju i spełnienia w życiu. Już nigdy nie zwątpi w wiarę, oraz w istnienie samego siebie.

Zdarza się, że zaczynamy wątpić w istnienie samych siebie. Żyjemy pozbawieni emocji i ludzkich zachowań. To jak wtedy mamy wierzyć w Boga, jeżeli wątpimy w samych siebie. Książka Williama P. Yung ,,Chata” dodaje nam niezłomnej wiary w samego Stwórcę, Jezusa i Ducha Świętego. Ukazuje ich w naturalnym świetle. Są osobami pełnymi miłości, dobroci i łaski dla człowieka. Bóg...

Jedną z pierwszych książek, które zapoczątkowały u mnie całkowitą zmianę podejścia do życia, jest "Moc pozytywnego myślenia" N.V. Peale. Przeczytałam tę książkę oraz wiele innych podobnych i wyciągnęłam z nich ile się da. Dzięki tej pozycji zrozumiałam jak ważne są nasze myśli (bo są początkiem działań lub ich zaniechania). To, jak myślimy, wpływa na to, jak się czujemy i co robimy. Dlaczego więc nie myśleć pozytywnie, nie traktować problemów jak wyzwań, nie spełniać nawet najśmielszych marzeń? Odważyłam się zmienić swoje myślenie na pozytywne i... jestem szczęśliwa. W "Mocy pozytywnego myślenia" autor podpowiada m.in. jak przestać się martwić, jak naładować się energią, ogólnie jak wycisnąć z życia jak najwięcej. Szkoda życia na zamartwianie się, użalanie nad sobą, na tkwienie w miejscu. Ciągłe wracanie do tej i jej podobnych pozycji daje mi potężnego kopa do dalszej pracy nad sobą.

Jedną z pierwszych książek, które zapoczątkowały u mnie całkowitą zmianę podejścia do życia, jest "Moc pozytywnego myślenia" N.V. Peale. Przeczytałam tę książkę oraz wiele innych podobnych i wyciągnęłam z nich ile się da. Dzięki tej pozycji zrozumiałam jak ważne są nasze myśli (bo są początkiem działań lub ich zaniechania). To, jak myślimy, wpływa na to, jak się czujemy i...

Książką która wywarła na mnie ogromne wrażenie jest "Krucha jak lód" Jodi Picoult. Przedstawia historię dziewczynki cierpiącej na rzadką chorobę genetyczną objawiającą się nadmierną łamliwością kości. Autorka ukazuje trudy życia z chorym dzieckiem, porusza ważne tematy, zmusza do przemyśleń. Jestem matką trojga dzieci - jakbym się zachowała na miejscu matki tej dziewczynki? Czy gdybym wiedziała o chorobie któregoś z moich dzieci pomyślałabym o aborcji? Jaką jestem matką? Czy wystarczająco dużo czasu i uwagi poświęcam dzieciom? Czym są moje drobne kłopoty ze zdrowiem dzieci - krzywe zęby czy stopy, wada wzroku - z problemami bohaterów książki?
Dzięki "Kruchej jak lód" poczułam jakbym się obudziła z głębokiego snu. Zdałam sobie sprawę, że ciągle się spieszymy, pędzimy, zbyt szybko żyjemy, a za mało "przeżywamy". Zwolniłam więc tempo, nie wyolbrzymiam kłopotów, jestem spokojniejsza, wiem, że pewnych spraw "nie przeskoczę", muszę się z nimi uporać. Jodi Picoult dała mi siłę o której istnieniu nie miałam pojęcia!

Książką która wywarła na mnie ogromne wrażenie jest "Krucha jak lód" Jodi Picoult. Przedstawia historię dziewczynki cierpiącej na rzadką chorobę genetyczną objawiającą się nadmierną łamliwością kości. Autorka ukazuje trudy życia z chorym dzieckiem, porusza ważne tematy, zmusza do przemyśleń. Jestem matką trojga dzieci - jakbym się zachowała na miejscu matki tej dziewczynki?...

taką ważną dla mnie książką, a raczej trylogią jest Cmentarz zapomnianych książek autorstwa Carlosa Ruiza Zafon.

Pochłania mnie ona w pełni, jest dla mnie wzorcowo napisanym cyklem, a każda z książek jest dla mnie wzorcową powieścią.

Lubię otaczać się książkami, lubię takie zakamarki, starocia i inne zapomniane przez wszystkich przedmioty.

Chciałbym mieć dostęp do takiego cudownego miejsca, ta książka tak potrafi pobudzić moją wyobraźnię, że jak to czytam, to w całości się przenoszę w tamte miejsca.

taką ważną dla mnie książką, a raczej trylogią jest Cmentarz zapomnianych książek autorstwa Carlosa Ruiza Zafon.

Pochłania mnie ona w pełni, jest dla mnie wzorcowo napisanym cyklem, a każda z książek jest dla mnie wzorcową powieścią.

Lubię otaczać się książkami, lubię takie zakamarki, starocia i inne zapomniane przez wszystkich przedmioty.

Chciałbym mieć dostęp do...

Szczególnie ważną książką dla mnie jest "Ania z Zielonego Wzgórza".
Ania stanowiła dla mnie od początku wzór do naśladowania.
Swoim poczuciem humoru pokazała,że da się lubić i przyzwyczaić do niej. Urzekło mnie w Ani to, że nigdy się nie poddaje.
Momentami czuje, że ona jest taka sama jak ja, gdyż próbuje na siłę podjąć się próby i z niej nigdy nie rezygnuje. Posiada silną osobowość. Podobnie jak Ania moja imienniczka mam swoje zielone wzgórze.

Szczególnie ważną książką dla mnie jest "Ania z Zielonego Wzgórza".
Ania stanowiła dla mnie od początku wzór do naśladowania.
Swoim poczuciem humoru pokazała,że da się lubić i przyzwyczaić do niej. Urzekło mnie w Ani to, że nigdy się nie poddaje.
Momentami czuje, że ona jest taka sama jak ja, gdyż próbuje na siłę podjąć się próby i z niej nigdy nie rezygnuje....

Czy zastanawialiście się kiedyś co czują kaci? Ludzie, którzy mordowali innych? Co dzieje się w ich głowach? Jak stali się mordercami? Czy mają sumienie? Jak potrafią żyć ze świadomością, że zabili tylu ludzi? Ludzie skupiają się na ofiarach wojny. Nie twierdzę, że to źle, wręcz przeciwnie, ale jak w każdej sytuacji istnieje też druga strona tego medalu. Równie ciemna i straszna. Książka "To, co zostało" Jodi Picoult porusza te trudne tematy. Ukazuje, że to jakimi jesteśmy ludzmi, wiele zależy od tego gdzie, z kim, i w jakich czasach żyjemy. W niej nie ma czerni i bieli, każdy z nas jest jakimś odcieniem szarości.

Czy zastanawialiście się kiedyś co czują kaci? Ludzie, którzy mordowali innych? Co dzieje się w ich głowach? Jak stali się mordercami? Czy mają sumienie? Jak potrafią żyć ze świadomością, że zabili tylu ludzi? Ludzie skupiają się na ofiarach wojny. Nie twierdzę, że to źle, wręcz przeciwnie, ale jak w każdej sytuacji istnieje też druga strona tego medalu. Równie ciemna i...

Jest wiele książek, które urzekły mnie swoją mądrością. Ich przekazy trafiły do głębi mojego serca i pomagają mi na co dzień. Jest jednak historia, która pomogła mi wydostać się na powierzchnię. Taka niepozorna, niby zwykłe czytadło dla nastolatek jakich wiele. Jednak Ja, diablica[bookLink]63948|Ja, diablica[/bookLink] pomogła mi wyjść z największego dołka psychicznego mojego życia. Powiem tylko, że depresja to wredna małpa, która nie lubi opuszczać swoich ofiar. Lekarze faszerowali mnie lekami, babcia uważała, że pomoże domowy rosołek. Za to mama, mama dała mi książkę. Nie była to powieść historyczna, które tak kocha. Mama - jedyna rozumiejąca mnie istota - podarowała mi "zwykłą" książkę fantasy. Przez tydzień tylko na nią patrzyłam, aż wreszcie otworzyłam ją. Na początku nieufnie przebiegałam wzrokiem po literach, jednak po kilku stronach zaczęłam się... śmiać! Moi bliscy dawno nie słyszeli tego dźwięku i nie wiedzieli co się dzieję. Wszyscy przybiegli do mojego pokoju i ujrzeli mnie zaśmiewającą się do łez z książką w ręku. Nie mogli uwierzyć. I tylko mama stanęła z tyłu i z uśmiechem kiwała głową. Kiedy trochę się uspokoiłam zdołałam wykrztusić tylko 3 słowa przed kolejnym wybuchem.
- Musicie to przeczytać!

Jest wiele książek, które urzekły mnie swoją mądrością. Ich przekazy trafiły do głębi mojego serca i pomagają mi na co dzień. Jest jednak historia, która pomogła mi wydostać się na powierzchnię. Taka niepozorna, niby zwykłe czytadło dla nastolatek jakich wiele. Jednak Ja, diablica[bookLink]63948|Ja, diablica[/bookLink] pomogła mi wyjść z największego dołka psychicznego...

Chciałoby się rzec: Dawno temu i nieprawda. Jednak pamiętam to doskonale. Unoszący się w powietrzu zapach kawy powoli uspokaja mnie. Kolejny raz zalałam książkę morzem łez. Być może zapytacie, dlaczego ta wesoła książeczka wyciska ze mnie wszystkie łzy.

Wszystko zaczęło się ocean łez temu, gdy podstępne erynie zmazały uśmiech z mojej twarzy. Otoczona szczelną powłoką bezradności zmieszanej z rozpaczą, stałam się silną i cichą kobietą. Kiedy musisz zmierzyć się z tragedią, która każdego dnia rozdziera ci serce, a bliscy „rozsypali się” to nie masz wyjścia- TY musisz się trzymać. Nie wolno się rozkleić. Żadnych łez. Bez łez nie ma katharsis.•Nie chciałam „utonąć” w łzach moich bliskich i dlatego uciekłam leczyć się na drugim końcu świata. Duszy jednak nie oszukasz, smutek jedzie z tobą „ na gapę”.

Pewnego dnia, ani szczególnie słonecznego, ani deszczowego, w autobusie, którego numeru już nie pamiętam, naprzeciw mnie usiadła kobieta z dzieckiem. Dziecko przewracało sztywne kartki książeczki, głośno się śmiejąc. Nagle przestało się śmiać, przeszywając mnie przenikliwym wzrokiem. Dzieci nie oszukasz, one przejrzą cię na wylot. Maluch przysunął się do mnie i z całych sił przytulił mnie. Zesztywniałam i rozpłakałam się. Maluch widząc morze łez wręczył mi książeczkę. Na nic zdały się protesty. Od tamtej pory There Was An Old Lady Who Swallowed a Fly[bookLink]129821|There Was An Old Lady Who Swallowed a Fly[/bookLink] zawsze wyciska ze mnie łzy. To dziecko, ta książka, tamten dzień zmieniły mnie. Dziś są to już tylko łzy spokoju i radości.

Chciałoby się rzec: Dawno temu i nieprawda. Jednak pamiętam to doskonale. Unoszący się w powietrzu zapach kawy powoli uspokaja mnie. Kolejny raz zalałam książkę morzem łez. Być może zapytacie, dlaczego ta wesoła książeczka wyciska ze mnie wszystkie łzy.

Wszystko zaczęło się ocean łez temu, gdy podstępne erynie zmazały uśmiech z mojej twarzy. Otoczona szczelną powłoką...