Tak właśnie, jak sądzę, obserwuje nas Opatrzność – włącza sobie do tego podkład muzyczny i przewija na szybciej. A jako że jest wszechmocny, dobiera muzykę idealnie do naszego życia.
Ostatnimi czasy żyje mi się jakoś absurdalnie, to pewnie przez sesję – najlepiej pasowałoby do tego 'Hamster Dance', ani chybi.
A tak ogółem? Niewiele, na szczęście, by pasował zawodzący 'My heart will go on', niewiele żenującego disco polo – niewiele techno i dance (no, poza sesyjnymi wyjątkami, ale wtedy każdemu świat staje na głowie), za to dużo soundtracków – ale znowu nic w stylu 'Magnifical Seven' (szkoda) czy nawet Disneya – myślę, że pasowałaby mi 'milutka' muzyka Johna Powella, a w wyjątkowych sytuacjach magiczne kawałki z Pottera (czy to bezczelne? - bo pasowałyby do świąt Bożego Narodzenia...); czasem przewinął się Grieg ('In the hall of the mountain king') bo komu czasem nie odbija..., czasem Two Steps from Hell czy Thomas J. Bergersen jakoś tak wzniośle ('Taaaak! Zdana matura!' XD); czasem Hans Zimmer ('Your'e so cool' i wakacje!), czasem folkowo ('Kamarinskaya' podczas prób gotowania...), często zwyczajny, ale przecież wpadający w ucho, pop... (Shakiry 'Try everything' ze 'Zwierzogrodu' tak kapitalnie pasuje do moich 'odwiedzin' w stolicy... że po prostu wow :) i myślę, walce (jak sobie płynę przez biblioteki szukając książek).

Tak właśnie, jak sądzę, obserwuje nas Opatrzność – włącza sobie do tego podkład muzyczny i przewija na szybciej. A jako że jest wszechmocny, dobiera muzykę idealnie do naszego życia.
Ostatnimi czasy żyje mi się jakoś absurdalnie, to pewnie przez sesję – najlepiej pasowałoby do tego 'Hamster Dance', ani chybi.
A tak ogółem? Niewiele, na szczęście, by pasował zawodzący 'My...

Scena pierwsza. Zbliżenie na twarz i cichutkie „Romeo and Juliet” Dire Straits. Zaciśnięte, pełne wargi, zmarszczone brwi i drżący piegowaty podbródek. Jedna łza, idealnie kulista. Dlaczego znów nie wyszło? Może po prostu czas nie ten?
Scena druga. Manekin, dziewczyna w stroju szermierczym ćwicząca atak na zasłonę piątą, potem czwartą i zwód na trzecią. Najazd kamerą. W tle „Iris” Goo Goo Dolls. Z każdą chwilą cięcia stają się coraz bardziej precyzyjne, coraz szybsze, jakby ciało zaczynało zapamiętywać sekwencję ruchów, a skupienie zastąpiły czyste emocje.
Scena trzecia. Dziewczyna w okularach przeciwsłonecznych. Siedzi za kierownicą poobijanego seata, uśmiechnięta i szczęśliwa, jadąc przed siebie wśród pól i łąk. Radio gra na cały regulator „Every Breath You Take” The Police albo „Legal Matter” The Who. Wybija rytm na kierownicy, śpiewając na cały głos.
Scena czwarta. Dziewczyna w czerwonej sukience w groszki. Otoczona przez przyjaciół, tańczy (nie do końca poprawnie) rock'n'rolla do „See You Later Alligator” Bill Haley & Comets. Ślizga się na podłodze i upada, nie mogąc przestać się śmiać.
Scena piąta. Idzie ulicą. Dżinsy, tunika, związane włosy, ale z całej jej postaci bije zadowolenie i energia. Przebiega na pasach. Długie ujęcie. W tle „Polka Trisch Trasch” Johanna Straussa.

Scena pierwsza. Zbliżenie na twarz i cichutkie „Romeo and Juliet” Dire Straits. Zaciśnięte, pełne wargi, zmarszczone brwi i drżący piegowaty podbródek. Jedna łza, idealnie kulista. Dlaczego znów nie wyszło? Może po prostu czas nie ten?
Scena druga. Manekin, dziewczyna w stroju szermierczym ćwicząca atak na zasłonę piątą, potem czwartą i zwód na trzecią. Najazd kamerą. W...

Melodia mojego życia to utwory Czesława Niemena, na różnych ścieżkach mojego życia towarzyszy mi nie tylko pieśń-sztandar: „Dziwny jest ten świat”, ale też inne dzieła:
- rankiem: „Nie wstawaj lewą nogą”,
- po pracy, gdy odpoczywam na łonie natury: „Człowiek jam niewdzięczny”, w kawiarnianym klimacie: „Pod Papugami”, gdy myślę o ukochanym Norwidzie – myślę „Idee fixe”,”Italiam, Italiam”, gdy wędruję po górach – „Domek bez adresu”,
- w chwilach romantycznych uniesień słyszę „Obok nas”,
– w młodości, gdy popełniałam błędy: „Jeszcze swój egzamin zdasz”,
– w okresie fascynacji kulturą rosyjską: „Russische Lieder”,
– jesień zawsze witam „Wspomnieniem”, potem wsłuchuję się w „Elegię śnieżną” i „Nim przyjdzie wiosna”,
– często myślę sobie: „Chciał(a)bym cofnąć czas”,
– dziś częściej nucę „Sukces”, niż „Stoję w oknie”, a w chwilach szczególnej melancholii „Czy mnie jeszcze pamiętasz?”, słyszę czasem: „Ach jakie oczy” lub „Hej, dziewczyno, hej”,
- często modlę się, mając w uszach słowa utworu „Moja piosenka”.
Mogłabym tak w nieskończoność. „Czas jak rzeka płynie”, a ja niezmiennie utożsamiam się z tymi utworami, czuję jak dookreślają moją wrażliwość, jak nazywają to, co wypełnia moje myśli.
Bieńczyk pisze o tych, co „nigdy nie odnajdą straty”, określając moją osobowość, Niemen głównie tworzył dla tych, którzy żyjąc, dążą do ideału, w miłości, spojrzeniu na wiarę i naturę…
W jego utworach i życiu nadzieja miesza się z rozczarowaniem, a radość ze smutkiem – podobnie jak w moim życiu.

Melodia mojego życia to utwory Czesława Niemena, na różnych ścieżkach mojego życia towarzyszy mi nie tylko pieśń-sztandar: „Dziwny jest ten świat”, ale też inne dzieła:
- rankiem: „Nie wstawaj lewą nogą”,
- po pracy, gdy odpoczywam na łonie natury: „Człowiek jam niewdzięczny”, w kawiarnianym klimacie: „Pod Papugami”, gdy myślę o ukochanym Norwidzie – myślę „Idee...

W filmie o moim życiu byłoby mnóstwo muzyki, i tworzyłaby ona raczej pozytywny soundtrack. Latom dzieciństwa towarzyszyłaby na pewno... "Fantazja" Fasolek, "Somewhere over the rainbow" (w wykonaniu jedynej i niepowtarzalnej Judy Garland z "Czarnoksiężnika z Oz") oraz "What a Wonderful World" Armstronga. W trakcie liceum i studiów znalazłoby się miejsce na "A little party never killed nobody", "Fight for your right (to party)" Beastie Boys i "Don't stop me now" Queen.... Czasy współczesne to bardziej rockowe klimaty – "You shook me all night long" AC/DC, "Dream on" Aerosmith, "Wasted Years" Iron Maiden ("don't waste your time always looking for those wasted years...") Smutnym momentom towarzyszyły by piosenki "Mad World" Garego Julesa i "Smile"Nata King Cole... Dla przyjaciół "Friends will be friends" Queen, dla chłopaka "Stand by me" Bena Kinga... Była by też "Barcelona"Giulia y los Tellarini, "Raindrops keep falling" B.J.Thomasa i przede wszystkim – "Always look on the bright side of life" Monthy Pythona.
Taki wydźwięk chciałabym, żeby ten film miał, bo tak też staram się żyć :)

W filmie o moim życiu byłoby mnóstwo muzyki, i tworzyłaby ona raczej pozytywny soundtrack. Latom dzieciństwa towarzyszyłaby na pewno... "Fantazja" Fasolek, "Somewhere over the rainbow" (w wykonaniu jedynej i niepowtarzalnej Judy Garland z "Czarnoksiężnika z Oz") oraz "What a Wonderful World" Armstronga. W trakcie liceum i studiów znalazłoby się miejsce na "A little party...

Kiedyś oglądając serial,,Ally McBeal '' podobało mi się gdy bohaterowie chodząc po ulicach niby słyszeli muzykę, nucili ją sobie, a nawet podrygiwali do niej. Pomyślałam sobie nawet wtedy, że byłoby świetnie, gdyby naprawdę czasem słychać było muzykę oddającą nastrój danej chwili. Tylko jak uniknąć dźwiękowej kakofonii? W pewnym sensie sprawę rozwiązują Mp3 i słuchawki. Na mojej podręcznej playliście już znajdują się oprócz muzyki filmowej właśnie z Ally, ulibione albumy Offspring. Zawsze dają mi kopa i motywują do działania, szczególnie gdy brak mi energii. Jak dla mnie te kawałki mogą być odtwarzane automatycznie w moim mózgu i wtedy pogodny nastrój będę miała gwarantowany.

Kiedyś oglądając serial,,Ally McBeal '' podobało mi się gdy bohaterowie chodząc po ulicach niby słyszeli muzykę, nucili ją sobie, a nawet podrygiwali do niej. Pomyślałam sobie nawet wtedy, że byłoby świetnie, gdyby naprawdę czasem słychać było muzykę oddającą nastrój danej chwili. Tylko jak uniknąć dźwiękowej kakofonii? W pewnym sensie sprawę rozwiązują Mp3 i słuchawki. Na...

Muzyka ta wyzwala we mnie wszystko co jest piękne i warte poznania. Mogę słuchać każdego rodzaju muzyki.
Życie jest jedno i przedstawia mi moją polską drogą, którą wybieram każdego dnia.Towarzyszyła by ścieżka dźwiękowa mojemu życiu wybrałabym muzykę symfoniczną.

Muzyka ta wyzwala we mnie wszystko co jest piękne i warte poznania. Mogę słuchać każdego rodzaju muzyki.
Życie jest jedno i przedstawia mi moją polską drogą, którą wybieram każdego dnia.Towarzyszyła by ścieżka dźwiękowa mojemu życiu wybrałabym muzykę symfoniczną.

Życie człowieka nie jest jedną melodią, która powtarza się każdego dnia. Życie to miliony brzmień, które są często zupełnie różne. Tak jest w moim przypadku. Każdy dzień to nowa szansa, nowa przygoda i z pewnością nowa ścieżka dźwiękowa. Będą to i słodkie, przyjemne melodyjki, ale i te które powodują, że łza zakręci się w oku. Jak to w życiu - niczego nie braknie.

Życie człowieka nie jest jedną melodią, która powtarza się każdego dnia. Życie to miliony brzmień, które są często zupełnie różne. Tak jest w moim przypadku. Każdy dzień to nowa szansa, nowa przygoda i z pewnością nowa ścieżka dźwiękowa. Będą to i słodkie, przyjemne melodyjki, ale i te które powodują, że łza zakręci się w oku. Jak to w życiu - niczego nie braknie.

Jest duży, cichy pokój. Z przyczajonej oddali delikatne szuranie pędzla na płótnie. Mlaśnięcie zbyt dużej ilości terpentyny w farbie. Szuranie ołówka i delikatna muzyka zrzuconej kolejnej kartki. Gdy wszystkie pędzle leżą w zapomnieniu, życie próbuje wpleść te melodie już znane. Senne i powolne nuty, niczym z filmu "Tylko kochankowie przeżyją". Szarpane czasem źle zagranym na gitarze akordem struny, który miał być preludium melodyjnego rocka, a stał się drapieżnym rockiem gotyckim. Jednak to wszystko cichnie. Wkrada się kunsztowne, kształtne brzmienie walca , niczym walca walca cis moll Chopina. Gdy wracam do płótna, gra tylko ona. I muzyka duszy. Muzyka cichej duszy zakochanej w brzmieniu swej natury. Tak brzmi moje życie.

Jest duży, cichy pokój. Z przyczajonej oddali delikatne szuranie pędzla na płótnie. Mlaśnięcie zbyt dużej ilości terpentyny w farbie. Szuranie ołówka i delikatna muzyka zrzuconej kolejnej kartki. Gdy wszystkie pędzle leżą w zapomnieniu, życie próbuje wpleść te melodie już znane. Senne i powolne nuty, niczym z filmu "Tylko kochankowie przeżyją". Szarpane czasem źle zagranym...

Mojego życia nie da się zamknąć w jednej piosence... Czasami za dużo rzeczy się dzieje w jednej chwili, czasami nostalgia zabija, zatem:

Przy podlewaniu kwiatków podryguję do Bee Gees - Stayin alive
Pracuję zapętlając godzinną wersję Lost Frequencies ft. Janieck Devy - Reality
Kiedy nachodzi mnie wieczorną porą chęć dzikich pląsów Kelis - Trick me
Rozkręcić mi się pomaga Gramatik - Break loose
+10 do mocy Bob One ft. Bas Tajpan - Daj z siebie wszystko
Nostalgiczno-dobijający nastój Coldplay - Fix You oraz Guns n Roses - Don't cry

Mojego życia nie da się zamknąć w jednej piosence... Czasami za dużo rzeczy się dzieje w jednej chwili, czasami nostalgia zabija, zatem:

Przy podlewaniu kwiatków podryguję do Bee Gees - Stayin alive
Pracuję zapętlając godzinną wersję Lost Frequencies ft. Janieck Devy - Reality
Kiedy nachodzi mnie wieczorną porą chęć dzikich pląsów Kelis - Trick me
Rozkręcić mi się...

Ścieżka dźwiękowa mojego życia zawiera siedem utworów muzycznych.

Znowu płaczę i pogrążam się w cierpieniu. Przesyca mną ból, a więc pora na: Queen - The Show Must Go On

Cieszę się i jestem szczęśliwa, to oznacza, że dzisiaj posłucham: The Ramones - Baby I love you

Znajduję się w romantycznym nastroju: Beethoven - Melody of love (ewentualnie Elvis Presley - Always On My Mind)

Sprzątam, gotuję, piorę i prasuję: Edith Piaf - Non, Je ne regrette rien

Jadę autem lub innym środkiem komunikacji miejskiej: Guns N' Roses - Sweet Child O' Mine

Spaceruję: The Beatles - Don't let me down

Na stan imprezowy najlepsza jest: The Rolling Stone - Doom And Gloom

Ścieżka dźwiękowa mojego życia zawiera siedem utworów muzycznych.

Znowu płaczę i pogrążam się w cierpieniu. Przesyca mną ból, a więc pora na: Queen - The Show Must Go On

Cieszę się i jestem szczęśliwa, to oznacza, że dzisiaj posłucham: The Ramones - Baby I love you

Znajduję się w romantycznym nastroju: Beethoven - Melody of love (ewentualnie Elvis Presley - Always On My...