Hildegarda z Bingen.Wielka postać w historii średniowiecza.Mistyczka, lekarka, dietetyczka, muzyk i co każdy chce.Kilka osób w Polsce ukazuje jej dokonania, lecz to jest "ciut" mało.Nie mogą się "przebić" do szerokiej publiczności.A osoba GODNA POLECENIA.Mówię szczerze.Jeśli jest ktoś zainteresowany - przeszukaj DOBRE I PEŁNE informacje o Hildegardzie!

Hildegarda z Bingen.Wielka postać w historii średniowiecza.Mistyczka, lekarka, dietetyczka, muzyk i co każdy chce.Kilka osób w Polsce ukazuje jej dokonania, lecz to jest "ciut" mało.Nie mogą się "przebić" do szerokiej publiczności.A osoba GODNA POLECENIA.Mówię szczerze.Jeśli jest ktoś zainteresowany - przeszukaj DOBRE I PEŁNE informacje o Hildegardzie!

Dla mnie taką niezwykłą kobietą jest aktorka Magdalena Różczka. Przede wszystkim łączy mnie z nią to, że pochodzi z tej samej miejscowości, co ja. Jest dla mnie przykładem, że marzenia się spełniają i nie trzeba pochodzić ze stolicy oraz mieć "plecy", by urzeczywistnić swoje pasje. Z jej twarzy promienieje pozytywna energia. Jej uroda nie jest pospolita i zapada w pamięć. Ale ładny wygląd i uśmiech to nie wszystko. Ma dobre serce (udziela się w wielu akcjach charytatywnych), propaguje wegetarianizm i ekologiczny styl życia. Jest spełnioną, szczęśliwą i młodą kobietą, która niczego nie udaje, nie ma parcia na szkło, nie robi kariery za wszelką cenę i nie widać ją na każdej ściance czy imprezie. A popularność wykorzystuje w szczytnym celu. Jest dla mnie inspiracją, by nigdy nie przestawać wierzyć w siebie, pozostać sobą i dążyć do realizacji własnych marzeń i celów.

Dla mnie taką niezwykłą kobietą jest aktorka Magdalena Różczka. Przede wszystkim łączy mnie z nią to, że pochodzi z tej samej miejscowości, co ja. Jest dla mnie przykładem, że marzenia się spełniają i nie trzeba pochodzić ze stolicy oraz mieć "plecy", by urzeczywistnić swoje pasje. Z jej twarzy promienieje pozytywna energia. Jej uroda nie jest pospolita i zapada w pamięć....

Jest w moim pokoju takie zdjęcie. Przedstawia dziewczynę, o której właściwie nic nie wiem. Zdjęcie jest bardzo mroczne i starannie wykadrowane. Młoda dziewczyna – może ma szesnaście, osiemnaście, dwadzieścia lat? – klęczy na chodniku. Ma granatową bluzę, z ramion ześlizguje się jej przeciwdeszczowa folia. Dziewczyna ma długie, czarne włosy, kompletnie przemoknięte. Patrzy prosto w obiektyw. Takich spojrzeń nie powinno być na świecie: to wzrok osoby przegranej, straconej, martwej. Tak bardzo zrezygnowanej. To pożegnanie, ostatnie spojrzenie rzucone wszystkim innym.
Nad dziewczyną stoją policjanci. Nie widać ich twarzy, są tylko sylwetkami w mundurach. Ręka jednego z nich opada ku ramieniu dziewczyny, pewnie złapała je mocno sekundę później. Co się potem stało? Nie wiem. Dziewczyna była jedną z protestujących przeciwko dyktatorskim zapędem prezydenta jej kraju, Turcji. O niej nie wiem. On wciąż jest prezydentem.
Mogę tylko mieć nadzieję, że odwaga tej dziewczyny nie sprowadziła na nią nieszczęścia. Mogę tylko mieć nadzieję, że sama nigdy nie będę musiała być tak odważna. Każdego dnia, wpatrując się w jej oczy, czuję, że muszę być silna, choć nigdy nie zdołam jej dorównać.

Jest w moim pokoju takie zdjęcie. Przedstawia dziewczynę, o której właściwie nic nie wiem. Zdjęcie jest bardzo mroczne i starannie wykadrowane. Młoda dziewczyna – może ma szesnaście, osiemnaście, dwadzieścia lat? – klęczy na chodniku. Ma granatową bluzę, z ramion ześlizguje się jej przeciwdeszczowa folia. Dziewczyna ma długie, czarne włosy, kompletnie przemoknięte. Patrzy...

być może nie będę Najbardziej Oryginalną Osobą Na Całym Bożym Świecie, jeśli powiem, że mnie od zawsze inspirowała moja mama. Nigdy nie była zbyt silna, zarówno fizycznie, jak i duchem. Wiecznie bujała w obłokach (po kimś to przecież musiałam odziedziczyć). Kiedyś miała towarzysza – mojego tatę – i wtedy dużo się śmiała. Tata – anioł, nie człowiek. I jak to bywa z aniołami, wrócił do nieba szybciej, niż ktokolwiek by się spodziewał. Miałam wtedy 10 lat, moje siostry 14 i 18. Ja, na jej miejscu, pewnie bym się załamała. Ale ona jakoś dała sobie radę. Zwykła kobieta, w świecie zdominowanym przez mężczyzn, wychowała trzy córki. Nie wiem, jak tego dokonała, ale to niezwykle imponujące. Więc chociaż niemal codziennie drzemy ze sobą koty, dla mnie zawsze pozostanie Superbohaterką.

być może nie będę Najbardziej Oryginalną Osobą Na Całym Bożym Świecie, jeśli powiem, że mnie od zawsze inspirowała moja mama. Nigdy nie była zbyt silna, zarówno fizycznie, jak i duchem. Wiecznie bujała w obłokach (po kimś to przecież musiałam odziedziczyć). Kiedyś miała towarzysza – mojego tatę – i wtedy dużo się śmiała. Tata – anioł, nie człowiek. I jak to bywa z aniołami,...

Demi Lovato. Tak jest piosenkarką, ale nie dlatego jest dla mnie numerem one. Spójrzmy prawdzie w oczy, dzisiaj człowiek niszczy człowieka. Ludzie nawzajem popychają siebie do samobójstwa. Depresja w dzisiejszych czasach jest coraz częściej spotykana. Nienawiść do samego siebie jest już powszechnym zjawiskiem. Jak nie zwariować w świecie, w którym cały czas wbijają ci sztylet w sercu, gdzie słowa ranią bardziej niż czyny, a ludzie zatracają samych siebie, chcąc zasłużyć na czyjąś przyjaźń? Demi Lovato jest nauczycielką w kwestii przetrwania. Ona przeszła już przez najgorsze. Bulimia i anoreksja są jej starymi przyjaciółkami, a blizny po samookaleczeniu wciąż widoczne są na jej nadgarstkach. Myśli samobójczych, smutków i trosk nie da się wymazać z piosenek, który napisała. Przeszła przez piekło, ale wyszła z niego i dziś tańczy z aniołami w niebie. (Metafora, żeby nikt nie pomyślał, że nie żyje xD) Demi przetrwała. była silna i dziś cieszy się z życia. Jest symbolem przetrwania i moją nauczycielką od walki ze światem i samym sobą. Dzięki niej wiem, że da się przetrwać, że uśmiechania się jest jeszcze możliwe.

Demi Lovato. Tak jest piosenkarką, ale nie dlatego jest dla mnie numerem one. Spójrzmy prawdzie w oczy, dzisiaj człowiek niszczy człowieka. Ludzie nawzajem popychają siebie do samobójstwa. Depresja w dzisiejszych czasach jest coraz częściej spotykana. Nienawiść do samego siebie jest już powszechnym zjawiskiem. Jak nie zwariować w świecie, w którym cały czas wbijają ci...

Moją największą kobiecą inspiracją jest moja przyjaciółka Karolina. Znamy się od przedszkola i od tego czasu jesteśmy nierozłączne. Będzie już około 23 lat. Bywało różnie między nami, ale dziś wiemy, że skoro ta przyjaźń przetrwała trudne czasy i okres nastoletniego buntu, przetrwa do końca naszych dni. Nic jej nie złamie. Dziś już mamy swoje rodziny, a dalej zachowujemy się przy sobie jak małe dziewczynki. Karolina została pielęgniarką. Z zachwytem patrzę, jak pracuje po godzinach pomagając innych ludziom. Jest ciepła, pełna serdeczności i wrażliwości.Cierpliwie odpowiada na wszystkie pytania. Nie zawsze taka była, ale kontakt z ludźmi wydobył z niej to co najlepsze. Życzę całej Polsce takich pielęgniarek. Z prawdziwego powołania. I takich przyjaciółek! ;)

Moją największą kobiecą inspiracją jest moja przyjaciółka Karolina. Znamy się od przedszkola i od tego czasu jesteśmy nierozłączne. Będzie już około 23 lat. Bywało różnie między nami, ale dziś wiemy, że skoro ta przyjaźń przetrwała trudne czasy i okres nastoletniego buntu, przetrwa do końca naszych dni. Nic jej nie złamie. Dziś już mamy swoje rodziny, a dalej zachowujemy...

Mam blisko siebie kilka kobiet które mnie inspirują i dają siłę do działania. Wymienię dwie.
Pierwszą jest moja mama. Wywodzi się z domu pełnego przemocy i dotkniętego nałogiem alkoholowym. Mimo wszystko wspiera swojego ojca, który obecnie choruje, a zmieniał przez lata ich życie w piekło. Nauczyła mnie przebaczać i akceptować pewne rzeczy. Nie, by zgadzać się, na to by nas krzywdzili, ale żeby zaakceptować sytuacje i szukać rozwiązania, wyjścia. Pokazała mi, że wszystko można przeżyć i to czyni nas silnymi. Po śmierci męża, mojego ojca, podniosła się z załamania i ogarnęła potrzebne sprawy. Poza tym najważniejsze: była i jest cudowną matką i przyjaciółką.
Drugą przyjaciółka Anna, która radzi sobie z życiem jak potrafi, po śmierci ojca który popełnił samobójstwo wieszając się w salonie ich domu kilka lat temu. Znalazła go. Jest w stanie tam mieszkać, cieszyć się życiem, pomagać i wspierać, a także współczuć, gdy innym dzieje się krzywda. Mimo, że sama przeżyła straszne rzeczy nie bagatelizuje problemów innych.
Te dwie kobiety nie miały łatwego życia a jednak sobie radzą. Może właśnie dlatego ja też jestem silna. Przetrwałam chorobę, śmierć ojca, rok później śmierć babci, a w listopadzie zmarła na zawał moja ciocia, z którą wracałam od lekarza. Byłam kierowcą i jedyne co zdołałam zrobić to trzymać ją za rękę, gdy opuszczała nasz świat.
Jestem silną osobą, bo muszę i dlatego, że właśnie te dwie wspaniałe kobiety pokazują mi wciąż, że wszystko można przetrwać.
Kocham je!

Mam blisko siebie kilka kobiet które mnie inspirują i dają siłę do działania. Wymienię dwie.
Pierwszą jest moja mama. Wywodzi się z domu pełnego przemocy i dotkniętego nałogiem alkoholowym. Mimo wszystko wspiera swojego ojca, który obecnie choruje, a zmieniał przez lata ich życie w piekło. Nauczyła mnie przebaczać i akceptować pewne rzeczy. Nie, by zgadzać się, na to by...

Odkąd zapoznałam się z twórczością Haliny Poświatowskiej, mojej ulubionej poetki - stała się Ona moją najgłębszą raną. Zarys biografii, pozostawione listy, każde, niewymiernie kruche słowo i wszystko to, co ofiarowała moim oczom Haśka, cała ta spuścizna kreuje mnie przez te wszystkie lata. Była piękną kobietą z poczuciem humoru, niebywale wrażliwą, ale i zbuntowaną przeciwnościom losu, a czasem (podobno) nawet złośliwą. Poświatowska mimo choroby starała się żyć jak normalna kobieta, ciągle szukała nowych form doświadczeń. Żyła chwilą; żyła tak, jakby jutro miało nie być świata - energicznie, niestety krótko. Gdy czytam jej wiersze mam wrażenie, że podczas pisania tkwiła w jakimś osobliwym zawieszeniu. Cała była zawarta w swojej poezji. Często wyobrażałam ją sobie jako głos martwych ptaków... Jej mąż często stawiał Ją nagą przed lustrem i mówił o tym, jaka jest piękna. Twórczość Haliny Poświatowskiej to przede wszystkim bitwa między najważniejszą z jej wartości – miłością i nieuniknioną śmiercią.
Była idealna jak każde z Jej Słów.

Odkąd zapoznałam się z twórczością Haliny Poświatowskiej, mojej ulubionej poetki - stała się Ona moją najgłębszą raną. Zarys biografii, pozostawione listy, każde, niewymiernie kruche słowo i wszystko to, co ofiarowała moim oczom Haśka, cała ta spuścizna kreuje mnie przez te wszystkie lata. Była piękną kobietą z poczuciem humoru, niebywale wrażliwą, ale i zbuntowaną...

Dla mnie najbardziej inspirującą kobietą jest Małgorzata Musierowicz, dzięki jej wspaniałym książką zrozumiałam jak powinna wyglądać: rodzina, przyjaźń, zaufanie, miłość. Poprzez książki Małgorzata Musierowicz naucza rzecze młodzieży oraz dzieci, pokazuje jaki wspaniały jest świat. Dodatkowo naucza metod rozwiązywania problemów, zawiązywania przyjaźni i życia w dużej rodzinie. Zawsze lubiłam prace tej pisarki, czytanie ich sprawiało mi ogromną radość i naprostowywało mój wypatrzony wizerunek ludzi. Małgorzata Musierowicz otrzymała wiele nagród za swoje prace, jest cenioną kobietą w świecie literatury i warto zapoznać się z jej pracami nawet jeśli wyrosło się z wieku młodzieżowego, gdyż dorosłe osoby również zostaną zainspirowane do tworzenia lepszego otoczenia.

Dla mnie najbardziej inspirującą kobietą jest Małgorzata Musierowicz, dzięki jej wspaniałym książką zrozumiałam jak powinna wyglądać: rodzina, przyjaźń, zaufanie, miłość. Poprzez książki Małgorzata Musierowicz naucza rzecze młodzieży oraz dzieci, pokazuje jaki wspaniały jest świat. Dodatkowo naucza metod rozwiązywania problemów, zawiązywania przyjaźni i życia w dużej...

Dorota Wellman to kobieta,która wniosła w moje życie odwagę,krytyczne spojrzenie na samą siebie ale i akceptacje własnego ciała, i własnego Ja.Pani Dorota jest dla mnie wielką inspiracją,to jak otwarta księga,z której bije humor,dobry dystans do świata i duża pewność siebie.Sprawiła,że zaakceptowałam siebie taka jaką jestem osobą,nie rozdrabniam się na drobne detale tylko patrzę na siebie w całości.Pani Dorota to mądra kobieta,bardzo niezwykła,kobieca i mądra babka

Dorota Wellman to kobieta,która wniosła w moje życie odwagę,krytyczne spojrzenie na samą siebie ale i akceptacje własnego ciała, i własnego Ja.Pani Dorota jest dla mnie wielką inspiracją,to jak otwarta księga,z której bije humor,dobry dystans do świata i duża pewność siebie.Sprawiła,że zaakceptowałam siebie taka jaką jestem osobą,nie rozdrabniam się na drobne detale tylko...