Mamo,
Nie potrafie Ci tego powiedziec, więc spróbuje napisać list. List, którego prawdopodobnie nigdy nie wyśle, ale mimo to musze to z siebie wyrzucić. Wiesz, że nie rozmawiam o uczuciach, ale teraz nie widze innego wyjścia. Mam męża, którego kocham. Męża, którego Ty zawsze chciałaś mieć, męża którego desperacko szukałaś i mężem tym jakże desperacko uczyniłaś mojego ojca. Przykro mi, że Tobie nie wyszło. Wiem, że "tata"( jakkolwiek to słowo brzmi z moich ust), nie sprawdził się, nie tylko jako mąż, tata, ale przede wszystkim nie sprawdził się jako człowiek. Nie przypisuj jednak wszystkich jego okropnych cech, mojemu Marcinowi. On się od niego diametralnie różni. Tak jak ja od Ciebie. Nie wmawiaj mi, że jestem słaba, i że sobie nie poradze. Mamo, nie jestem Tobą. Widziałam jak cierpiałaś, dlatego postanowiłam uczyć się nie tylko na swoich, ale również na Twoich błędach. Dziękuje, że pozwoliłaś mi z nich czerpać lekcje, ale teraz to już koniec. Nie chce więcej słyszeć, że "nie moge tego" albo "musze tamto". To co zrobię, to będzie moja (i tylko moja) świadoma decyzja. Mam nadzieję, że to zrozumiesz i chociaż raz uszanujesz moją decyzję. Nie jestem już małą dziewczynką, Kocham Cię. Anita.

Mamo,
Nie potrafie Ci tego powiedziec, więc spróbuje napisać list. List, którego prawdopodobnie nigdy nie wyśle, ale mimo to musze to z siebie wyrzucić. Wiesz, że nie rozmawiam o uczuciach, ale teraz nie widze innego wyjścia. Mam męża, którego kocham. Męża, którego Ty zawsze chciałaś mieć, męża którego desperacko szukałaś i mężem tym jakże desperacko uczyniłaś mojego ojca....

Kochana mamo !
Zawsze będziesz dla mnie najważniejsza i będę Cię kochać, ale muszę Ci powiedzieć co leży mi na sercu. Czy zauważyłaś, że już dorosłam ? Nie jestem małą dziewczynką dlatego chcę samodzielnie podejmować decyzje, żyć tak jak mam na to ochotę bez ingerencji z Twojej strony. Zrozum, jestem już na to gotowa. Odcinam pępowinę. Pomyśl o sobie, zrób rzeczy o których zawsze marzyłaś i bądź przy mnie jako partnerka, nie przeszkoda.
Ewa

Kochana mamo !
Zawsze będziesz dla mnie najważniejsza i będę Cię kochać, ale muszę Ci powiedzieć co leży mi na sercu. Czy zauważyłaś, że już dorosłam ? Nie jestem małą dziewczynką dlatego chcę samodzielnie podejmować decyzje, żyć tak jak mam na to ochotę bez ingerencji z Twojej strony. Zrozum, jestem już na to gotowa. Odcinam pępowinę. Pomyśl o sobie, zrób rzeczy o których...

Kochana mamo!
Boję się, że kiedy to przeczytasz, przestaniesz mnie kochać, nigdy więcej się do mnie nie odezwiesz, a ja będę się czuła jak zbrodniarka. Ale muszę to zrobić. Kocham cię i jestem Ci wdzięczna za wszystko, co mi dałaś, ale nie mogę tak dłużej żyć. Jestem dorosłą osobą i muszę sama o sobie decydować. Trudno jest zostawić za sobą dzieciństwo, ale to się kiedyś musi stać. Kontrolujesz mnie na każdym kroku, zabijasz moje poczucie własnej wartości. Nie chcę tak już żyć. Chcę wreszcie być sobą w każdym znaczeniu tego słowa, a nie tylko Twoją córką.
Przepraszam cię, mamo, wiem, że Cię zranię, ale siebie też ranię. Nie opuszczam Cię na zawsze. Kiedy już będę miała wystarczająco dużo siły, odezwę się. Obiecuję.
Kocham Cię, mamo!
Twoja córka, Anita

Kochana mamo!
Boję się, że kiedy to przeczytasz, przestaniesz mnie kochać, nigdy więcej się do mnie nie odezwiesz, a ja będę się czuła jak zbrodniarka. Ale muszę to zrobić. Kocham cię i jestem Ci wdzięczna za wszystko, co mi dałaś, ale nie mogę tak dłużej żyć. Jestem dorosłą osobą i muszę sama o sobie decydować. Trudno jest zostawić za sobą dzieciństwo, ale to się kiedyś...

Droga rodzicielko, piszę do ciebie ze smutkiem na twarzy. Zawsze próbowałam spełniać swoje marzenia, mimo że nigdy nie mogłam liczyć na twoje wsparcie, w zamian otrzymywałam jednak twoje surowe słowa. Słuchałam cię w każdej sprawie, brak mi było jednak ciepła, bardziej przypominałaś ojca aniżeli matkę. Życie ułożyłam po swojemu, poznałam kochającego męża który daje mi to czego ty nie dałaś mi w dzieciństwie, zrealizowałam się zawodowo, oczekuję dziecka więc jestem najszczęśliwszą osobą na świecie.. no prawie do pełni szczęścia brakuje mi tylko jednej rzeczy. Świętego spokoju, przez całe życie brak mi było odwagi, by powiedzieć ci co myślę, co czuję ponieważ zawsze mnie lekceważyłaś ale teraz kiedy mam kochającego męża, własną rodzinę nie boję się. Kocham cię matko mimo wszystko jednak nie zrozum mnie źle, pozwól że to ja zadecyduję o swoim życiu. Zaakceptuj mnie taką jaką jestem, pokochaj moją rodzinę a jeśli nie chcesz to po prostu zostań sama, sama ze sobą. Rozstanie się z naszą wspólną przeszłością sprawia mi ból, jednak wiem że muszę. Żegnam cię droga mamo, mam nadzieję że zmienisz swoje podejście do mnie. Anita

Droga rodzicielko, piszę do ciebie ze smutkiem na twarzy. Zawsze próbowałam spełniać swoje marzenia, mimo że nigdy nie mogłam liczyć na twoje wsparcie, w zamian otrzymywałam jednak twoje surowe słowa. Słuchałam cię w każdej sprawie, brak mi było jednak ciepła, bardziej przypominałaś ojca aniżeli matkę. Życie ułożyłam po swojemu, poznałam kochającego męża który daje mi to...

Mamo,
pamiętasz ten deszczowy dzień (to chyba był listopad) kiedy zaczął mi się ruszać pierwszy mleczak i z przerażaniem pobiegłam do Ciebie myśląc, że umieram? Wytłumaczyłaś mi wtedy, że to normalne, że mleczne zęby muszą wypaść. Wprawdzie można czekać, aż wypadną same, lecz to długo trwa i łatwo w ten sposób doprowadzić do krzywego wzrostu zęba stałego. Można też obwiązać już ruszający się mleczny ząb nitką, pociągnąć… i pomóc mu odejść, by przestał być częścią nas samych. Powiedziałaś wtedy, „od ciebie zależy co robić”. Wybrałam rwanie. „Zaboli” – szepnęłaś i pociągnęłaś sznurek…
Dzisiaj to ja powiem do Ciebie, że zaboli. Bo i ja, jak ten mleczny ząb muszę odejść, przestać być Twoją częścią, muszę wyrwać z korzeniami całą siebie, póki nie jest za późno i nie wyrośnie z tej relacji coś krzywego. Już zbyt długo się chwieję, zbyt długo mam niepewny grunt.
K.

Mamo,
pamiętasz ten deszczowy dzień (to chyba był listopad) kiedy zaczął mi się ruszać pierwszy mleczak i z przerażaniem pobiegłam do Ciebie myśląc, że umieram? Wytłumaczyłaś mi wtedy, że to normalne, że mleczne zęby muszą wypaść. Wprawdzie można czekać, aż wypadną same, lecz to długo trwa i łatwo w ten sposób doprowadzić do krzywego wzrostu zęba stałego. Można też...

Droga Mamo. - patrz jak ładnie zaczęłam, ty nigdy nie byłaś tak miła.
Więc nie rozumiem. Nie rozumiem, czy mnie nie kochałaś, czy mnie nienawidziłaś, czy byłam ci obojętna. Mam analityczny umysł, więc to nie daje mi spokoju. Zwłaszcza, odkąd znów pojawiłaś się w moim życiu. Może to ciekawość, chęć wiedzy... Choć znając cię tak długo, wiem że dla ciebie to tylko wścibskość.
Gdy byłam mała, krzyczałaś na mnie. A to że za cicho mówię, a to że płaczę. Jak miałam nie płakać? Bałam się. Chciałam uciec. Uciec od ciebie. Zrobiłabym to, gdyby nie strach że mnie znajdziesz i ukarzesz. Zawsze uczyłam się najlepiej. Zawsze. Ale to było za mało. Krzyczałaś, że jestem głupia, że zamiast piątki mogła być szóstka. Ponirzałaś mnie, mówiąc wszystkim że nie umiem zrobić tego, czy tamtego. Nie wiem co chciałaś tym osiągnąć. Porównywałaś mnie do innych mówiąc że jestem gorsza. Zawsze. Czytając to, pewnie twierdzisz, że jestem okropna i miewdzięczna. Że powinnam ci dziękować. Okej, ale za co? Czy za to że płakałam przez ciebie po nocach? Może za to że bałam się przyprowadzać znajomych do domu? Nie, nie podziękuję ci. Chociaż... Aby ci się przypodobać byłam perfekcyjna i tak zostało. Więc dzięki. Wiem że uważasz mnie też za tchórza bo piszę list zamiast powiedzieć ci to prosto w twarz. Ale mam dość. Zostaw mnie. Nie chcę cię widzieć. Ale mam prośbę. Napisz dlaczego. Po prostu. A.
I wbrew temu co przewidywałaś, nie wylądowałam na śmietniku, nie jestem bezrobotna i mam męża.

Droga Mamo. - patrz jak ładnie zaczęłam, ty nigdy nie byłaś tak miła.
Więc nie rozumiem. Nie rozumiem, czy mnie nie kochałaś, czy mnie nienawidziłaś, czy byłam ci obojętna. Mam analityczny umysł, więc to nie daje mi spokoju. Zwłaszcza, odkąd znów pojawiłaś się w moim życiu. Może to ciekawość, chęć wiedzy... Choć znając cię tak długo, wiem że dla ciebie to tylko wścibskość.
...

Edyto,
chcę ci powiedzieć, co czuje i tylko poprzez list mogę w końcu wydusić to wszystko z siebie. Bez Twojego przerywania, krzyków i ciągłego wybijania mnie z głównej myśli.
Nawet sam początek tego listu jest dla mnie dziwny. Nie pozwoliłaś nazywać się „mamą”, tylko mówiłam do Ciebie po imieniu. Czy słowo „mama” sprawiało, że stawałaś się mniej zimna i despotyczna? Nie martw się, dzisiaj już tak do Ciebie nie powiem. Nie umiem.
Każdego dnia mojego życia nie podcinałaś mi skrzydeł, Ty je ucinałaś u samej nasady, żeby nigdy nie wyrosły. Żebym trwała przy tobie, zależna i pokorna. Żebym nie wierzyła, że mogę cokolwiek sama osiągnąć. Bałaś się moich sukcesów. Bałaś się, że stanę się kimś zdolniejszym i ważniejszym niż Ty.
Nigdy nie byłam dla Ciebie dość dobra. Nie cieszyłaś się z moich szkolnych sukcesów. A nawet jeśli udało mi się coś wyjątkowego, przyjmowałaś to za pewnik. Przecież gdybym nie dostała się na studia, nawet byś nie chciała ze mną rozmawiać.
Teraz jednak wszystko się zmieniło. Mam kogoś kogo kocham i kto kocha mnie. Miłością szczerą i prawdziwą, bez manipulacji i poczucia winy. Nie chcę żebyś to zniszczyła. W końcu jestem szczęśliwa. Mam wsparcie, poczucie wartości i uśmiech każdego dnia.
Może kiedyś będziemy w stanie zbudować naszą relację od nowa. Na razie jednak potrzebuję czasu. Nie chcę Twoich rad, nie chcę komentarzy ani złośliwości. Jeśli nie umiesz się od nich powstrzymać, to nie dzwoń i nie pisz. Nie jestem Twoją własnością.
A.

Edyto,
chcę ci powiedzieć, co czuje i tylko poprzez list mogę w końcu wydusić to wszystko z siebie. Bez Twojego przerywania, krzyków i ciągłego wybijania mnie z głównej myśli.
Nawet sam początek tego listu jest dla mnie dziwny. Nie pozwoliłaś nazywać się „mamą”, tylko mówiłam do Ciebie po imieniu. Czy słowo „mama” sprawiało, że stawałaś się mniej zimna i despotyczna? Nie...

Mamo !
Wiele razy chciałam Ci to powiedzieć, ale zabrakło mi odwagi. Kocham Cię, ale chcę żyć własnym życiem, samodzielnie podejmować decyzje i być niezależna. Wiem, Jesteś bardziej doświadczona ode mnie dlatego chętnie skorzystam z Twoich rad, ale pozwól mi popełniać swoje błędy i uczyć się na nich. Czas już odciąć pępowinę. Ale pamiętaj, że zawsze będziesz mi bliska i nadal będzie mi zależało na kontakcie z Tobą.
Twoja córka Anita

Mamo !
Wiele razy chciałam Ci to powiedzieć, ale zabrakło mi odwagi. Kocham Cię, ale chcę żyć własnym życiem, samodzielnie podejmować decyzje i być niezależna. Wiem, Jesteś bardziej doświadczona ode mnie dlatego chętnie skorzystam z Twoich rad, ale pozwól mi popełniać swoje błędy i uczyć się na nich. Czas już odciąć pępowinę. Ale pamiętaj, że zawsze będziesz mi bliska i...

Kochana mamo,
Nie jestem już dzieckiem, dorosłam. Sama własnoręcznie zbudowałam sobie poczucie wartości. Proszę, nie zabieraj mi tego, na co tak długo pracowałam.
Kiedy byłam dzieckiem, bardzo Cię potrzebowałam. Jak to jest, że własnemu dziecku wmawia się do głowy, że jest nikim? Powiedz mi, proszę, mamo, dlaczego pozwoliłaś mi uwierzyć w słowa wypowiedziane niechcący? Jak mogłaś karmić mnie truciznami? Przez Ciebie myślałam, że nie jestem niczego warta, że nic nie osiągnę, że nie można mnie kochać!
Całe życie starałam się naprawić szacunek samej do siebie. Wiesz jak trudno kocha się drugą osobę? Wyobraź sobie, że jeszcze trudniej jest pokochać siebie. Proszę Cię więc, abyś odeszła. Zostaw mnie, moje życie. Pozwól mi być szczęśliwą. Nawet jeśli ma to oznaczać, stracenie Ciebie.
Twoja, Anita!

Kochana mamo,
Nie jestem już dzieckiem, dorosłam. Sama własnoręcznie zbudowałam sobie poczucie wartości. Proszę, nie zabieraj mi tego, na co tak długo pracowałam.
Kiedy byłam dzieckiem, bardzo Cię potrzebowałam. Jak to jest, że własnemu dziecku wmawia się do głowy, że jest nikim? Powiedz mi, proszę, mamo, dlaczego pozwoliłaś mi uwierzyć w słowa wypowiedziane niechcący?...

Mamo,
Długo się zbierałam, żeby to zrobić i żałuję, że nie wzięłam się w garść wcześniej. Ale z tym koniec! Mam już dość!
Całe życie mnie krytykowałaś, twierdziłaś, że jestem do niczego! Nic tylko wytykałaś mi moje błędy i słabości, ale nadszedł już kres tego wszystkiego. Jeżeli nie skończysz z tym, już nigdy więcej mnie nie zobaczysz. Chciałabym tylko wiedzieć "czemu?". Czemu to wszystko robiłaś? Czym zawiniło ci niewinne dziecko, które starało się tylko zwrócić na siebie twoją uwagę, zebrać chociaż jedną pochwałę?
Na koniec powiem tylko tyle: Wybaczam Ci. Wybaczam, chociaż nie powinnam. Może postępuję źle, ale nie chcę żywić urazy do kobiety, która dała mi życie. Jednak, jeżeli się nie zmienisz, możesz się pożegnać z córką.
Życzę Ci szczęścia, mamo.
Anita

Mamo,
Długo się zbierałam, żeby to zrobić i żałuję, że nie wzięłam się w garść wcześniej. Ale z tym koniec! Mam już dość!
Całe życie mnie krytykowałaś, twierdziłaś, że jestem do niczego! Nic tylko wytykałaś mi moje błędy i słabości, ale nadszedł już kres tego wszystkiego. Jeżeli nie skończysz z tym, już nigdy więcej mnie nie zobaczysz. Chciałabym tylko wiedzieć...