Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciężko mi ocenić tę książkę jednoznacznie. Z jednej strony przypomina mi formułą popularne teraz powieści (m.in. Igrzyska Śmierci). Mamy grupę ludzi, którzy są nieświadomi swojej rzeczywistej sytuacji, drugą grupę, która tym wszystkim steruje i na koniec obserwatorów całego widowiska. Reakcje i zachowania postaci są często przerysowane, momentami wręcz teatralne. A do tego miałam wrażenie, że w niektórych momentach autor gubi się w myślach osiemnastolatki, nie do końca wie, co dziewczyna w tym wieku ma w głowie, przez co miejscami przemyślenia Leo były trochę infantylne. Poza tym była dość przewidywalna.
Z drugiej jednak strony dobrze mi się czytało, a końcówkę niemal połknęłam. I jestem bardzo ciekawa, jak to wszystko się skończy, bo przyznaję, że jestem zaintrygowana i zastanawiam się, czy moje przewidywania są słuszne.
Mimo kilku wad, książka jest dobra. Nie wybitna, ale dobra. Czy polecam? Tak, dlatego że czyta się ją lekko, a sama fabuła jest niezła.

Ciężko mi ocenić tę książkę jednoznacznie. Z jednej strony przypomina mi formułą popularne teraz powieści (m.in. Igrzyska Śmierci). Mamy grupę ludzi, którzy są nieświadomi swojej rzeczywistej sytuacji, drugą grupę, która tym wszystkim steruje i na koniec obserwatorów całego widowiska. Reakcje i zachowania postaci są często przerysowane, momentami wręcz teatralne. A do tego...

Bardzo przyjemna książka. W pełni pochłonęła mnie ta urzekająca historia o miłości dwojga ludzi z różnych warstw społecznych. Sparks podbił nią moje serce. Jedna gwiazdka mniej, gdyż liczyłam, po zapewnianiach innych czytelników tego autora, że się rozpłaczę. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że jest to książka warta polecenia.

Bardzo przyjemna książka. W pełni pochłonęła mnie ta urzekająca historia o miłości dwojga ludzi z różnych warstw społecznych. Sparks podbił nią moje serce. Jedna gwiazdka mniej, gdyż liczyłam, po zapewnianiach innych czytelników tego autora, że się rozpłaczę. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że jest to książka warta polecenia.

Po cięższej "Krwi Olimpu" nadszedł czas na nową serię. Pierwsza część - "Miecz Lata" - była dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Po ostatniej części "Olimpijskich Herosów" nie nastawiałam się na dużo. Rozważałam nawet niezaczynanie przygody z tą książką. I teraz powinnam całować dłonie przyjaciółki, która nalegała, żebym przeczytała. Autor nie wzorował się na poprzednich seriach, choć schemat był podobny - półbóg, nieznany rodzic, specjalne miejsce dla takich jak on, misje. Tytuły rozdziałów - przezabawne, zresztą tak samo jak i treść książki. Mimo ok 500 stron pochłonęłam prawie od razu. Wspaniała.

Po cięższej "Krwi Olimpu" nadszedł czas na nową serię. Pierwsza część - "Miecz Lata" - była dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Po ostatniej części "Olimpijskich Herosów" nie nastawiałam się na dużo. Rozważałam nawet niezaczynanie przygody z tą książką. I teraz powinnam całować dłonie przyjaciółki, która nalegała, żebym przeczytała. Autor nie wzorował się na poprzednich...