No i na wstępie przekroczyłam 1500 znaków... Jak to skrócić? :/

No i na wstępie przekroczyłam 1500 znaków... Jak to skrócić? :/

Mój Drogi!
Jak doskonale wiesz, moim największym marzeniem było zobaczyć ocean. No i piszę teraz siedząc na plaży, chłodna fala obmywa me zmęczone stopy. Chyba jest odpływ.
Miałam wiele chwil zwątpienia, chciałam już odpuścić, nająć dyliżans czy innego Greyhounda i wrócić do was. Ale się nie poddałam i cel osiągnęłam. Pamiętasz Otto, gdy byliśmy młodzi, nasi sąsiedzi byli na wycieczce w Starym Świecie, w jakimś niewielkim kraju, którego nazwy już nie pamiętam. I będąc w tym kraju, nazywał się chyba na "P" jakoś, no więc jak piszę, zatrzymali się tam na kilka dni nad ichniejszym morzem. Pamiętam tamte fotografie. Tamto morze nazywało się Bałtyckie, zdaje się. Och, jakie ono było piękne!
I teraz siedzę nad naszym oceanem, stara oślica, zmęczona, z odparzonymi stopami, wpatruję się w ten bezkres i żałuję. Żałuję, że już życia nie starczy, by zobaczyć tamto piękne, choć podobno chłodne morze. Bo oceanem jestem zawiedziona. Nie jest tak piękny, niestety.
Ale i tak warto było, trzeba walczyć ze słabościami, trzeba spełniać marzenia, w tym jest sens życia.
Kocham Cię, i liczę, że niedługo zobaczę Cię w pełnym zdrowiu.
Etta

Mój Drogi!
Jak doskonale wiesz, moim największym marzeniem było zobaczyć ocean. No i piszę teraz siedząc na plaży, chłodna fala obmywa me zmęczone stopy. Chyba jest odpływ.
Miałam wiele chwil zwątpienia, chciałam już odpuścić, nająć dyliżans czy innego Greyhounda i wrócić do was. Ale się nie poddałam i cel osiągnęłam. Pamiętasz Otto, gdy byliśmy młodzi, nasi sąsiedzi byli...

Kochane lubimyczytać.pl!
Możecie się nie martwić kochani- czuję się wprost znakomicie. Mimo swojego wieku ( a może raczej dzięki swojemu wieku?) kilkanaście dni temu udało mi się spełnić swe największe i najbardziej nie dające mi spokoju marzenie. Tak swoimi osiemdziesięciodwuletnimi oczami, które widziały już nie jedne cuda i dziwy na tym świecie spojrzałam wreszcie w błękitne wody oceanu. Ta niby niepozorna chwila ujrzenia nieprzejrzystej otchłani i dalekiego sprawiły, że poczułam się jak bohaterowie moich ulubionych powieści dokonujących tych przełomowych odkryć, którymi tak się wówczas zachwycałam. Co tak bardzo mnie w tym pociągało? To że nasze całe życie jest niczym innym jak tym cudownym oceanem. Żyjemy bojąc się zrobić krok naprzód w obawie przed utonięciem, ale jednocześnie niezmiernie ciekawi nas to co skrywają niezbadane wodne podziemia. Znajdą się śmiałkowie, który zaryzykują i zanurkują w nieznane, ale większość osób wybierze bezpieczny grunt pod nogami i pewność, że nie zginą tak szybko ( przecież zawsze może przyjść nieoczekiwana powódź, która zaleje i suchy ląd, nieprawdaż?). W tym liście chciałabym Wam oznajmić, że już się nie boję zbadać swojego oceanu. Pamiętajcie, że będziecie żałować tego, że żyliście bez wszelkiego wyzwania i ryzyka, gdyż to właśnie one w pełni pozwalają się cieszyć owym życiem. Dzięki odwadze spełniamy nasze marzenia i dzięki trudowi w nie włożonemu prawdziwie je doceniamy. Moja podróż była właśnie takimi przemyśleniami spowodowana i nie żałuję żadnego kroku, jaki z wysiłkiem stawiałam, by dopiąć swego. Więc najmilsi mam Wam do powiedzenia już tylko jedno: nie bójcie się.
Ściskająca gorąco Etta.

Kochane lubimyczytać.pl!
Możecie się nie martwić kochani- czuję się wprost znakomicie. Mimo swojego wieku ( a może raczej dzięki swojemu wieku?) kilkanaście dni temu udało mi się spełnić swe największe i najbardziej nie dające mi spokoju marzenie. Tak swoimi osiemdziesięciodwuletnimi oczami, które widziały już nie jedne cuda i dziwy na tym świecie spojrzałam wreszcie w...

Kochany Otto!
Zatrzymałam się w małej wiosce, aby napisać do Ciebie list i trochę odsapnąć. Może i mam niezłomny charakter, ale ciało niestety nie. Tylko nie martw się o mnie, po prostu nogi mnie bolą. Nic mi nie jest.
Jeszcze tak daleko, ale też i blisko mi do oceanu! Daleko ciałem, lecz blisko duszą. Tak samo mi do Ciebie mój kochany daleko fizycznie, ale całym sercem jestem przy Tobie.
Podróż przebiega pomyślnie. Codziennie rano budzę się, wstaję i idę. Idę do mojego oceanu. Codziennie widzę nowe miejsca, nowe kwiaty, nowe zwierzęta i poznaję nowych ludzi. Ostatnio w małej, lecz pięknej osadzie spotkałam młodą dziewczynę. Płakała. Podeszłam do niej i zapytałam się jej dlaczego płacze. Odpowiedziała mi, że jej ukochany wyjechał do Afganistanu jako żołnierz. Płakała, bo nie może z nim być. Tęskniła. Bała się, że jej miłość nie wróci. Przytuliłam ją i powiedziałam jej to samo, co napisałam wcześniej Tobie. Możemy być od kogoś daleko ciałem, mogą nas dzielić tysiące kilometrów, ale póki nasza miłość trwa, nasze serca są zawsze razem.
I muszę Ci powiedzieć mój kochany Otto, dziewczyna ta od razu przestała płakać, uśmiechnęła się i podziękowała mi, po czym odeszła i już więcej jej nie widziałam. Nie wiem za co mi dziękowała. Cały czas nad tym rozmyślam, przecież powiedziałam jej tylko jak jest, powiedziałam jej prawdę...
Świat jest wielki i pełen zagadek mój drogi Otto, ale dopóki mamy siebie i marzenia nic nie stoi nam na przeszkodzie. Tak, więc pamiętaj Otto:Kocham Cię! Następny list dostaniesz ze zdjęciem moim i niebieskim jak szafir, bezkresnym oceanem.
Twoja Etta

Kochany Otto!
Zatrzymałam się w małej wiosce, aby napisać do Ciebie list i trochę odsapnąć. Może i mam niezłomny charakter, ale ciało niestety nie. Tylko nie martw się o mnie, po prostu nogi mnie bolą. Nic mi nie jest.
Jeszcze tak daleko, ale też i blisko mi do oceanu! Daleko ciałem, lecz blisko duszą. Tak samo mi do Ciebie mój kochany daleko fizycznie, ale całym...

Mój kochany!
Nie spodziewałam się, że dokonam niemożliwego!
Otóż chciałabym Cię z całą przyjemnością poinformować, że się udało!
Dotarłam do mego celu. Przede mną rozchodzi się widok morza. Lekkie fale muskają moje stopy, a słońce zachęca ku kąpieli. Wokół widzę rodziny z dziećmi, a to jest wręcz cudowne! Wszędzie pełno ludzi zachwycających się pięknem morza. Przed chwilą ośmioletni chłopiec podarował mi przepiękną muszelkę, aby mi nigdy nie było smutno. Jestem pewna, że tę chwilę zapamiętam do końca życia. Rodzice mogą być dumni z takiego dziecka! Moje ciało już dość stare zaczyna dokuczać po tej niezwykłej podróży, ale nie przejmuję się tym- warto było. Przepraszam Cię mój drogi, że Cię zostawiłam.Wiele bym dała, abyś podziwiał ze mną tej cudowny pejzaż. Nie martw się, niedługo wrócę do Ciebie i opowiem Ci całą resztę. Pozdrów także Russella,zapewne też się zamartwia.
Przesyłam Wam wiele uścisków.
Twoja kochająca żona, Etta.

Mój kochany!
Nie spodziewałam się, że dokonam niemożliwego!
Otóż chciałabym Cię z całą przyjemnością poinformować, że się udało!
Dotarłam do mego celu. Przede mną rozchodzi się widok morza. Lekkie fale muskają moje stopy, a słońce zachęca ku kąpieli. Wokół widzę rodziny z dziećmi, a to jest wręcz cudowne! Wszędzie pełno ludzi zachwycających się pięknem morza. Przed chwilą...

Drogi wnuczku!
Po tygodniu wędrówki, moje łydki wyglądają jak u jurnej osiemnastki. Wyrzuciłam już nawet te przeklęte rajtki na żylaki. Crocsy dają radę, choć z nasilenia ilości piachu jaki przez nie przelatuje, wnioskuję, że do plaży już niedaleko. Tylko balkonik nie wiem jak oddam do wypożyczalni, bo rączka straszliwie się przetarła od noszenia foliówki z lekami.
Meteopatia to istny skarb, mój Drogi. Strzykanie w kolanie ostrzegło mnie przed ogromną ulewą. Na czas zdążyłam owinąć włosy reklamówką. Musiałam łyknąć wszystkie leki, bo bez folii i tak by zmokły. Ależ to był wieczór!
Bardzo mi przykro, ale zgubiłam sztuczną szczękę, którą dostałam od Was na urodziny. Musiała się zawieruszyć, kiedy malowałam usta. Wiesz, zawsze ją wyjmuję, żeby szminka nie została na zębach.
Kiedy tylko dotrę na miejsce, usiądę na plaży i wyhaftuję cały ten ocean, dokładnie tak jak wygląda w rzeczywistości. Natchnienie z pierwszej ręki! Mam nadzieję, że wzięłam wystarczająco niebieskiej włóczki.
Pamiętaj karmić Pusię.
Do zobaczenia, Złotko!

Drogi wnuczku!
Po tygodniu wędrówki, moje łydki wyglądają jak u jurnej osiemnastki. Wyrzuciłam już nawet te przeklęte rajtki na żylaki. Crocsy dają radę, choć z nasilenia ilości piachu jaki przez nie przelatuje, wnioskuję, że do plaży już niedaleko. Tylko balkonik nie wiem jak oddam do wypożyczalni, bo rączka straszliwie się przetarła od noszenia foliówki z lekami.
...

Kochani czytelnicy!
Zapewne znaleźliście mój list.Napisałam go aby wam opowiedzieć jak tu jest.Słońce świeci, promienie odbijają się od przejrzystego jak szklanka wody oceanu.Widoki są przepiękne.Niedługo będe wyruszała w rejs łudką po oceanie.Niemogę się doczekac powrotu .


Twoja Etta.

Kochani czytelnicy!
Zapewne znaleźliście mój list.Napisałam go aby wam opowiedzieć jak tu jest.Słońce świeci, promienie odbijają się od przejrzystego jak szklanka wody oceanu.Widoki są przepiękne.Niedługo będe wyruszała w rejs łudką po oceanie.Niemogę się doczekac powrotu .


Twoja Etta.

Drogi Russelu!
Nieprzerwanie idę naprzód, chociaż wiatr jest tak silny, że czasem zwala mnie z nóg. Nie mam pojęcia, gdzie się aktualnie znajduję, ale wiem, że są tu przemili ludzie. Wszyscy tacy uśmiechnięci i pełni życia!
Pewnie teraz zastanawiasz się, dlaczego to właśnie do Ciebie zaadresowałam mój list. Pewnie nie pamiętasz tego jedynego Bożego Narodzenia spędzonego w moim towarzystwie, ale nie dziwię Ci się. Kto pamiętałby nudną rozmowę o morzu?
W każdym razie podczas mojej wędrówki po marzenia czułam, że to właśnie do Ciebie powinnam napisać. Że to właśnie Ty powinieneś jako pierwszy zostać poinformowany o moim stanie. Wciąż walczę, chociaż z każdym dniem jest coraz gorzej. Nie mogę stracić nadziei. Pięknie byłoby umrzeć pośród szumu fal.
Etta.

Drogi Russelu!
Nieprzerwanie idę naprzód, chociaż wiatr jest tak silny, że czasem zwala mnie z nóg. Nie mam pojęcia, gdzie się aktualnie znajduję, ale wiem, że są tu przemili ludzie. Wszyscy tacy uśmiechnięci i pełni życia!
Pewnie teraz zastanawiasz się, dlaczego to właśnie do Ciebie zaadresowałam mój list. Pewnie nie pamiętasz tego jedynego Bożego Narodzenia spędzonego w...

Ukochany!
Spełniłam wreszcie swoje największe marzenie! Wiek nie był mi przeszkodą. Lata, które z tobą przeżyłam były piękne. Ale to co przeżyłam w ciągu mojej samotnej podróży nad ocean jest także wyjątkowe. Wiem, że gdyby nie ty nigdy nie odważyłabym się na taki krok. Dziękuję, że cały czas powtarzałeś mi, że zawsze jest odpowiedni moment na realizowanie marzeń. W ciągu mojej wyprawy zdarzały się chwile, w których myślałam, że nie dam rady, że pora wracać do domu. Jednak ciekawość co wydarzy się kolejnego dnia była silniejsza. Spotkałam na swojej drodze wielu ludzi. Z każdym z nich wiąże nie niesamowita przygoda. Wsparcie jakiego sobie udzielaliśmy miało wielką moc. Miejsca, które odwiedziłam na zawsze zostaną w mojej pamięci. A najważniejsze z nich to ocean. Kochany, moje serce się raduje kiedy tylko przywołuje w pamięci jego widok. Woda wzburzona delikatnymi falami, błękitne niebo, melodia płynąca z serc ptaków, odgłos piachu pod moimi stopami i ta woń wolności. Poczułam się jak w raju. Pierwszy raz poczułam, że naprawdę moje życie miało sens. W dużej mierze ty nadałes mu barw, oprócz tej jednej, którą mógł podarować mi tylko ocean. Teraz pełna energii wracam do Ciebie, aby dalej Cię kochać i być kochaną, bo Ty i ocean jesteście dla mnie wszystkim.

Ukochany!
Spełniłam wreszcie swoje największe marzenie! Wiek nie był mi przeszkodą. Lata, które z tobą przeżyłam były piękne. Ale to co przeżyłam w ciągu mojej samotnej podróży nad ocean jest także wyjątkowe. Wiem, że gdyby nie ty nigdy nie odważyłabym się na taki krok. Dziękuję, że cały czas powtarzałeś mi, że zawsze jest odpowiedni moment na realizowanie marzeń. W ciągu...

Najukochańszy Otto,
Przeszłam jak na razie malutki kawałek mojej całej podróży. Nogi już odmawiają mi powoli posłuszeństwa, co głownie jest sprawa mojego wieku, ale nie pozwalam im się poddać. Jest bowiem na świecie jedna bardzo ważna rzecz, która stoi ponad wszystkim, a mianowicie cel. I ja do tego celu, najukochańszy dążę. Idę tam, aby zobaczyć na własne oczy ocen, o którym ostatnio śnię każdej nocy. Wyobrażam sobie jego jasny, błękitny kolor. Chłód jego, który otuli moje ciało. I szum, tak, ten szum staram sobie wyobrazić jak melodię, która zaprowadzi mnie do mety. I idę, dalej idę, nie zważając na wszystko co omijam. Idę, bo wiem, że gdzieś tam jest coś, na co czekałam całe życie. Ocen - to tylko cztery litery, a dla mnie wszystko co jeszcze na mnie czeka.
Twoja Etta.

Najukochańszy Otto,
Przeszłam jak na razie malutki kawałek mojej całej podróży. Nogi już odmawiają mi powoli posłuszeństwa, co głownie jest sprawa mojego wieku, ale nie pozwalam im się poddać. Jest bowiem na świecie jedna bardzo ważna rzecz, która stoi ponad wszystkim, a mianowicie cel. I ja do tego celu, najukochańszy dążę. Idę tam, aby zobaczyć na własne oczy ocen, o...