Dla mnie to Whitehead się wykluł że Steinbecka. Albo przynajmniej skorupka za młodu nasiąkła :)

Dla mnie to Whitehead się wykluł że Steinbecka. Albo przynajmniej skorupka za młodu nasiąkła :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Wydaje mi się, że ten problem dotyczy głównie Polski- być może krajów Europy środkowowschodniej, bo nigdy nie interesowało mnie w tych tematach poletko zagraniczne, ale z tego co wiem (i słyszę od ludzi dobrze zorientowanych), na zachodzie nie ma tak silnych podziałów na kulturę wysoką i popkulturę. Mało tego, taka sytuacja bywa dla nich mocno niezrozumiała.
W ogóle sprawa jest dość skomplikowana i należałoby w pierwszej kolejności zdefiniować popkulturę i kulturę wysoką. W przekonaniu większości (polskiej inteligencji) fantastyka na ten przykład uchodzi za popkulturę. Pytanie, czy Lema lub Tolkiena można zaliczyć do popkultury? Z kolei Masłowska, czy Pilch nad którymi rozpływają się poloniści tworzą tzw. kulturę wysoką? W jednym, jak i w drugim przypadku mógłbym mocno polemizować.
W moim przekonaniu problem ma zupełnie inny grunt, a ów podział ma charakter narzędzia konfliktu. Rzeczywistym problemem jest fakt, że to, co rozumiemy przez "kulturę wysoką" jest zawłaszczone przez pewien umowny zbiór środowisk artystycznych, mających często korzenie w PRL-u, posiadających mentalność klasistowską (wartościowe jest to, co my uznajemy za wartościowe) i system wyłaniania nowych kadr z samych siebie. Wystarczy głębiej poszperać np. w historii większości polskich nagród literackich i prześledzić kariery większości ich laureatów.

Z kolei do wielu artystów wywodzących się "znikąd" lub po prostu spoza ww. kręgów, w pierwszej kolejności podchodzi się sceptycznie, a jeśli nie podzielają naszej estetyki i schematów kulturowo-ideologicznych, traktuje się ich przynajmniej antypatycznie. Najczęściej z pogardą- a najchętniej spuszcza nad nimi zasłonę milczenia.

Wydaje mi się, że ten problem dotyczy głównie Polski- być może krajów Europy środkowowschodniej, bo nigdy nie interesowało mnie w tych tematach poletko zagraniczne, ale z tego co wiem (i słyszę od ludzi dobrze zorientowanych), na zachodzie nie ma tak silnych podziałów na kulturę wysoką i popkulturę. Mało tego, taka sytuacja bywa dla nich mocno niezrozumiała.
W ogóle sprawa...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie wiem, czy ktokolwiek zainteresowany literaturą wysoką, nie zdaje sobie sprawy, że klasycy literatury, to też ludzie z krwi i kości. Wystarczy przeczytać kilka biografii, by przekonać się, jak wielu z nich było zwykłymi bawidamkami, znajdującymi uciechy w pijaństwie i hazardzie 😉 Jednak będąc bliżej tematu, przykładów też nie trzeba daleko szukać, Stanisław Lem nie krył sympatii do Gwiezdnych Wojen. Bolesław Leśmian i Władysław Reymont fascynowali się popularnym w tamtych czasach spirytyzmem i okultyzmem, czego dali dowód pisząc opowieści grozy. Na fali panującej w Europie mody na starożytny Egipt, Bolesław Prus napisał "Faraona". Antoni Czechow w młodości napisał powieść kryminalną, czego później się bardzo wstydził i starał się ukryć. Można by naprawdę długo wymieniać.

Nie wiem, czy ktokolwiek zainteresowany literaturą wysoką, nie zdaje sobie sprawy, że klasycy literatury, to też ludzie z krwi i kości. Wystarczy przeczytać kilka biografii, by przekonać się, jak wielu z nich było zwykłymi bawidamkami, znajdującymi uciechy w pijaństwie i hazardzie 😉 Jednak będąc bliżej tematu, przykładów też nie trzeba daleko szukać, Stanisław Lem nie krył...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post