Cześć.
Trochę na wyrost i opacznie potraktowałeś poetyckie zdanie z mojej, inicjującej forum, wypowiedzi. Zdefiniowałem humanizm renesansowy, jako potrzebę ciągłego zaciekawienia światem i wytworami człowieka. Stąd przyjmuję ze zdziwieniem Twój brak zainteresowania malarstwem, choć masz do tego prawo. Rysunki Eschera są matematycznie piękne, nietrywialnie (chociażby seria z powierzchnią nieeuklidesową).

Nieprawdą jest stwierdzenie, że 'ścisłowiec' nie zastanawia się nad etymologia słów. To jakaś bzdura. Znasz takiego człowieka?! Skąd wiesz, że się nie zastanawia?
Zresztą wszystkie przykłady w tym akapicie, nad czym niby 'ścisłowcy' się nie zastanawiają to nieprawda.
Czemu ma służyć ten przykład? Bardzo nisko oceniasz humanistów, że zakładasz iż mogłyby im takie twierdzenia o 'ścisłowcach' przyjść do głowy!


Twierdzę, że nie zrozumiałeś przesłania wypowiedzi Feynmana. W 100% zgadzam się z wypowiedzią @Moniki z 09 lipca (w odpowiedzi na wpis @Ibadura z dnia 08 lipca). Polecam Ci tę wypowiedź, możesz ją traktować jak moją (przepraszam @Monika, ale bardzo mi się spodobało, co napisałaś).
Dodam tylko, że z racji Twojej awersji do sekcji zwłok nie wynika jeszcze niemożliwość fascynacji biologa anatomią koali. Piękno nie jest obiektywne. Dla niego piękne są organy, które przyroda stworzyła. Nie masz prawa mu tego odbierać. Może Ciebie to nie interesować, itd, ale to Twój gust.

pozdrawiam
Carmel

Cześć.
Trochę na wyrost i opacznie potraktowałeś poetyckie zdanie z mojej, inicjującej forum, wypowiedzi. Zdefiniowałem humanizm renesansowy, jako potrzebę ciągłego zaciekawienia światem i wytworami człowieka. Stąd przyjmuję ze zdziwieniem Twój brak zainteresowania malarstwem, choć masz do tego prawo. Rysunki Eschera są matematycznie piękne, nietrywialnie (chociażby seria...

1. "Trochę na wyrost i opacznie potraktowałeś poetyckie zdanie z mojej, inicjującej forum, wypowiedzi. Zdefiniowałem humanizm renesansowy, jako potrzebę ciągłego zaciekawienia światem i wytworami człowieka."

Które konkretnie zdanie masz na myśli? Bo czytam tę inicjującą wypowiedź dziesiąty raz i nie mogę się w niej doszukać sformułowania "humanizm renesansowy", a tym bardziej jego definicji. I w jaki sposób z tej definicji wynika Twoje zdziwienie faktem, że człowiek wcale nie określający siebie jako humanistę nie interesuje się malarstwem? Wybacz, że się czepiam, ale myślisz dla mnie trochę za szybko i naprawdę nie mogę nadążyć za tokiem Twojego rozumowania. Proszę, wyjaśnij mi to jak prostemu człowiekowi.


2. "Nieprawdą jest stwierdzenie, że 'ścisłowiec' nie zastanawia się nad etymologia słów. To jakaś bzdura." Masz rację. Najwyraźniej nie wyraziłem się ściśle, więc doprecyzowuję: mój hipotetyczny humanista zwraca się tylko do tych ścisłowców, którzy się nie zastanawiają. "Znasz takiego człowieka?! Skąd wiesz, że się nie zastanawia?" Znam i wiem, co zresztą jest moją prywatną sprawą i nie ma tutaj nic do rzeczy.


3. "Dodam tylko, że z racji Twojej awersji do sekcji zwłok nie wynika jeszcze niemożliwość fascynacji biologa anatomią koali. Piękno nie jest obiektywne. Dla niego piękne są organy, które przyroda stworzyła. Nie masz prawa mu tego odbierać. Może Ciebie to nie interesować, itd, ale to Twój gust."

Właśnie o tym mówię :-) Każdy ma inne odczucie piękna i artysta ma prawo uważać, że świat rozłożony na czynniki pierwsze i wtłoczony w równania jest mniej piękny od świata tajemniczego i niezrozumiałego.


Wypowiedź Moniki zamierzam jednak traktować jako jej własną i odpowiedzieć w odpowiednim wątku.

1. "Trochę na wyrost i opacznie potraktowałeś poetyckie zdanie z mojej, inicjującej forum, wypowiedzi. Zdefiniowałem humanizm renesansowy, jako potrzebę ciągłego zaciekawienia światem i wytworami człowieka."

Które konkretnie zdanie masz na myśli? Bo czytam tę inicjującą wypowiedź dziesiąty raz i nie mogę się w niej doszukać sformułowania "humanizm renesansowy", a tym...

Czuję się wywołana.

We wspomnianej przez Carmela wypowiedzi z 09.07.2016 jakaś moja autorska myśl zawarta jest tylko w dwóch ostatnich zdaniach - od tych dwóch wara, można się zgadzać (lub nie), ale podpisałam się ja i dopisanych po fakcie współautorów mi nie potrzeba, nie jestem studentką pana profesora Carmela, żeby wszystko co moje było jego ;)

Pod resztą może się podpisać kto tylko chce, słowa są moje, ale jest to tylko wyjaśnienie znaczenia zacytowanych słów Feynmana dla tych, którzy sami zrozumieć ich nie zdołali - coś, czego Carmel zaniedbał, naiwnie oczekując rozmówców umiejących czytać ze zrozumieniem. Zakładam, że gdyby bardziej realistycznie ocenił możliwości intelektualne uczestników dyskusji, to sam by coś podobnego napisał.

@Jacek
Obiecałeś odpowiedzieć w odpowiednim wątku, a jakoś tej odpowiedzi nie widzę :(

PS. Odezwałam się głównie po to, żeby dostawać powiadomienia, bo nowe odpowiedzi w bocznym wątku nie wywlekają na wierzch dyskusji, odświeża ją tylko nowy, że się tak wyrażę, wpis główny, a tu się zanosi na zajmującą kłótnię, którą szkoda by było przegapić :)

Czuję się wywołana.

We wspomnianej przez Carmela wypowiedzi z 09.07.2016 jakaś moja autorska myśl zawarta jest tylko w dwóch ostatnich zdaniach - od tych dwóch wara, można się zgadzać (lub nie), ale podpisałam się ja i dopisanych po fakcie współautorów mi nie potrzeba, nie jestem studentką pana profesora Carmela, żeby wszystko co moje było jego ;)

Pod resztą może się...

@Moniko źle mnie zrozumiałaś chyba.
Jeśli piszę, że 'możesz ją traktować jak moją' to miałem tylko i wyłącznie na myśli, że TAK samo uważm. Dokładnie.
Mogłem sformułować to samo swoimi słowami, ale lepiej bym nie ujął tego co opisałaś.
Szkoda zaciemniać obraz na i tak rozbudowanym wątku, jeśli już coś zostało przedstawione.

pozdrawiam
Carmel

@Moniko źle mnie zrozumiałaś chyba.
Jeśli piszę, że 'możesz ją traktować jak moją' to miałem tylko i wyłącznie na myśli, że TAK samo uważm. Dokładnie.
Mogłem sformułować to samo swoimi słowami, ale lepiej bym nie ujął tego co opisałaś.
Szkoda zaciemniać obraz na i tak rozbudowanym wątku, jeśli już coś zostało przedstawione.

pozdrawiam
Carmel

Ach, mnie też woń nadchodzącej woalki tu przygnała. Z przyjemnością przyglądam się waszym potyczkom.
Wydaje mi się, że trudno jest nie przepuszczać wypowiedzi rozmówcy przez swój własny filtr, który je najzwyczajniej zniekształca.

Rozumiem wypowiedź Jacka jako podanie analogii do otwierającej wątek wypowiedzi Carmela, która analogia odwraca spojrzenie.

Moniko, zdanie o domyślnym posiadaniu przez profesorów praw własności do pomysłów studentów bardzo mi się podoba. Tak właśnie robi się naukę ;))

Ach, mnie też woń nadchodzącej woalki tu przygnała. Z przyjemnością przyglądam się waszym potyczkom.
Wydaje mi się, że trudno jest nie przepuszczać wypowiedzi rozmówcy przez swój własny filtr, który je najzwyczajniej zniekształca.

Rozumiem wypowiedź Jacka jako podanie analogii do otwierającej wątek wypowiedzi Carmela, która analogia odwraca spojrzenie.

Moniko, zdanie o...

@Carmel
Nie martw się, zrozumiałam. A że czepiam się pewnych sformułowań, to takie moje prawo jako wybitnie złośliwej bestii. Jak widzisz w mojej wypowiedzi jakąś buźkę, to sobie odpuść, prawdopodobnie nie jest to wypowiedź poważna i, jak wyraźnie zaznaczam, zdaję sobie z tego sprawę, nie trzeba mnie uświadamiać.

Co innego, jakby tej buźki nie było - wtedy bywa, że jest się o co pokłócić - jakby co, polecam się w co bardziej kontrowersyjnych tematach :)

@Carmel
Nie martw się, zrozumiałam. A że czepiam się pewnych sformułowań, to takie moje prawo jako wybitnie złośliwej bestii. Jak widzisz w mojej wypowiedzi jakąś buźkę, to sobie odpuść, prawdopodobnie nie jest to wypowiedź poważna i, jak wyraźnie zaznaczam, zdaję sobie z tego sprawę, nie trzeba mnie uświadamiać.

Co innego, jakby tej buźki nie było - wtedy bywa, że jest...

Ale czemu odzywacie sie tak rzadko?!

Już chciałem odpuścic sobie zmagania z Jackiem, bo uznałem, że nikt tego nie czyta.

Dawajcie czasem plus (minus też powinien czasem być, ale nie ma takiej opcji, szkoda).
Albo napiszcie 'zgadzam sie', 'Nie zgadzam'.

Już bylem zrezygnowany I chciałem zamykać kram

Ale czemu odzywacie sie tak rzadko?!

Już chciałem odpuścic sobie zmagania z Jackiem, bo uznałem, że nikt tego nie czyta.

Dawajcie czasem plus (minus też powinien czasem być, ale nie ma takiej opcji, szkoda).
Albo napiszcie 'zgadzam sie', 'Nie zgadzam'.

Już bylem zrezygnowany I chciałem zamykać kram

Bez przesady... od razu zamykać.
Ja się odzywam rzadko, bo się przecież o tematach niedostępnych rozumkom humanistycznym nie będę wypowiadać. Jeszcze mnie ktoś w butach zje :))
I to publicznie!

Bez przesady... od razu zamykać.
Ja się odzywam rzadko, bo się przecież o tematach niedostępnych rozumkom humanistycznym nie będę wypowiadać. Jeszcze mnie ktoś w butach zje :))
I to publicznie!

Jedyna rzecz, której cały czas żałuję, to zjadanie w butach. Przepraszam wszystkich za to stwierdzenie.
Nie ma co się obawiać strawienia, pierwszy byłbym ja, bo jednak zacząłem wyliczanie od siebie.
Byłem kiedyś w Anglii i poznałem tam profesora matematyki. Ukrainiec, który emigrował przez Polskę na Zachód za chlebem. W szkole uczył go nauczyciel, który był uczniem samego Banacha.
Sposób w jaki pracował (już nie żyje) mnie fascynował. Jak miał problem, brał kartkę i liczył. Automatycznie przyjmował postawę ‘nie wiem czy wiem, ale zrobię wszystko, aby sprawdzić czy dam radę rozwiązać problem jak najlepiej potrafię’. A potrafił bardzo dużo. Mam do niego dużo szacunku i czułem się przy nim mały. Erudycja, pasja najwyższej próby. Nie musi to być od razu Noblista czy Hawking (nie ma Nobla).
Czytając czyjś wypowiedź na forum, pomyślałem o tym profesorze i stąd zareagowałem z tym zjedzeniem. Impuls wynikł z potrzeby obrony całej masy ludzi, którzy z pokorą dają z siebie wszystko co najlepsze. Przy czym nie uważam, że taka postawa to tylko immanentna cecha ‘ścisłowców’, równie wielu jest wspaniałych ‘humanistów’ . Ale ja głównie znam świat ‘zmatematyzowany’ i ich będę bronił.

Jedyna rzecz, której cały czas żałuję, to zjadanie w butach. Przepraszam wszystkich za to stwierdzenie.
Nie ma co się obawiać strawienia, pierwszy byłbym ja, bo jednak zacząłem wyliczanie od siebie.
Byłem kiedyś w Anglii i poznałem tam profesora matematyki. Ukrainiec, który emigrował przez Polskę na Zachód za chlebem. W szkole uczył go nauczyciel, który był uczniem samego...

Pokora jest tak rzadką cechą, raczej nie osiąga dużej masy.

Pojedynczych wielkich ludzi spotykałam, zbyt niewielu, żeby złagodzić efekt wielu spotkanych bufonów. Muszę przyznać, że taki pokorny wielki człowiek budzi ogromny podziw.

Pokora jest tak rzadką cechą, raczej nie osiąga dużej masy.

Pojedynczych wielkich ludzi spotykałam, zbyt niewielu, żeby złagodzić efekt wielu spotkanych bufonów. Muszę przyznać, że taki pokorny wielki człowiek budzi ogromny podziw.

Jedyna rzecz, której cały czas żałuję, to zjadanie w butach. Przepraszam wszystkich za to stwierdzenie.
Jasne, teraz będziesz zjadał bez butów, też bym z butami jeść nie chciała :)))))

A, jak pokazuje Twój przykład, możliwość dawania minusów po raz kolejny okazuje się funkcją, za którą nie tylko ja tęsknię. Jedna rzecz to krótkie, bez zbędnych postów, wyrażenie sprzeciwu wobec czyjegoś zdania, a dodatkowy bonus to informacja, że wątek jest czytany i wzbudza emocje. Czytam prawie wszystko, co jest tu pisane, w zasadzie wszystko w wątkach, które choć przez chwilę mnie interesowały, ale nie zawsze to widać. Stosunkowo rzadko zgadzam się z całością wypowiedzi i czuję potrzebę zaplusowania. Ale brak plusa nie oznacza niezgody, to tylko brak pełnego poparcia, więc całkowity protest chciałabym czasem wyrazić minusem, bo nie zawsze mam ochotę na długą kłótnię w potwornie długich postach.
I nie, nie czułabym się źle, gdyby to moje posty zbierały dziesiątki minusów. Przecież wartość człowieka najlepiej mierzyć liczbą i wartością jego wrogów :)

Jedyna rzecz, której cały czas żałuję, to zjadanie w butach. Przepraszam wszystkich za to stwierdzenie.
Jasne, teraz będziesz zjadał bez butów, też bym z butami jeść nie chciała :)))))

A, jak pokazuje Twój przykład, możliwość dawania minusów po raz kolejny okazuje się funkcją, za którą nie tylko ja tęsknię. Jedna rzecz to krótkie, bez zbędnych postów, wyrażenie sprzeciwu...

@Jacku
Ad1
Renesansowy humanista to moje marzenie. Chyba skrótowość polega na tym, że nie odwołałem się do wcześniejszej mojej wypowiedzi z 10 lipca, gdzie napisałem:

"Vinci był człowiekiem renesansu i archetypem tego pojęcia współcześnie. Dla niego, nie było różnicy między uprawianiem sztuki, inżynierii, nauk ścisłych czy przyrodniczych. Moja idee fixe, to zrozumieć wykopane rowy między humanistami i ścisłowcami od czasów Leonarda. "

Nie traktuj moich odczuć odnośnie piękna, niezrozumienia osób, które nie interesują się różnymi wytworami ludzkimi czy przyrodą, jako definiowalnego i wymagającego dowodzenia stwierdzenia. To ogólne postawienie problemu. Jestem CO NAJWYŻEJ zadziwiony, zafrapowany takimi postawami, stąd całe to forum. Chcę ZROZUMIEĆ inność. Pokazać, że są rzeczy, których próba zrozumienia daje frajdę, satysfakcję, daje poczucie pełniejszego bycia (generalnie streściłem Ci moje wszystkie czasem przydługie wypowiedzi na forum).

Ad2
Z całym szacunkiem, wszystko, co wiesz to Twoja prywatna sprawa. To tautologia. Nas (przynajmniej mnie), interesują rzeczy, którymi chcesz się podzielić. Resztę możesz spokojnie nie ujawniać.

Ad3
Konia z rzędem temu, kto ze stwierdzenia:

"...ale jeśli biolog zrobi mu sekcję zwłok, to najprawdopodobniej nie będziemy mieli szczególnej ochoty na to patrzeć."

zrozumie, że chodzi o TWOJE odczucia piękna, bądź jego braku.

@Jacku
Ad1
Renesansowy humanista to moje marzenie. Chyba skrótowość polega na tym, że nie odwołałem się do wcześniejszej mojej wypowiedzi z 10 lipca, gdzie napisałem:

"Vinci był człowiekiem renesansu i archetypem tego pojęcia współcześnie. Dla niego, nie było różnicy między uprawianiem sztuki, inżynierii, nauk ścisłych czy przyrodniczych. Moja idee fixe, to zrozumieć...

"Konia z rzędem temu, kto ze stwierdzenia (...) zrozumie, że chodzi o TWOJE odczucia piękna, bądź jego braku."

A ja bym mu nie dał nawet łysej szkapy, bo wcale nie chodziło mi o MOJE odczucie piękna. Chodziło mi o odpowiedź na stwierdzenie Feynama, że "...nauka jedynie wzmaga fascynacje kwiatem, jego tajemniczość i urok. Tylko wzmaga, nie widzę, jak miałaby osłabiać." Mój przykład miał pokazywać, że nauka może (w czyimś odczuciu) odzierać z piękna. Oczywiście, komuś rozbebeszony koala może się podobać bardziej niż żywy... ale chyba teraz moja kolej zapytać: Carmel, znasz takiego człowieka?

Mówiąc ogólniej, wiedza może sprawiać, że coś przestaje wydawać się piękne i fascynujące. Sprawia, że coś tajemniczego i nieodgadnionego staje się znajome i zwyczajne. Gracie może na jakichś instrumentach? Jeśli tak, to czy nie macie czasem uczucia, że jeśli nauczycie się grać swój ulubiony utwór - rozłożycie go na pojedyncze nuty, takty, akordy i nauczycie się tego wszystkiego na pamięć - to nagle jego czar zaczyna pryskać? Owszem, dalej się podoba, ale staje się czymś dużo bardziej zwyczajnym. Może z tego samego powodu niektórym parom zaraz po ślubie mija zakochanie?

PS. Moniko, na pewno Ci odpiszę, ale proszę o cierpliwość - w pracy podsumowanie miesiąca, w domu małe dziecko - skupiam się na razie na wątkach, w które już, że tak powiem, wdepnąłem ;)

Pozdrawiam

"Konia z rzędem temu, kto ze stwierdzenia (...) zrozumie, że chodzi o TWOJE odczucia piękna, bądź jego braku."

A ja bym mu nie dał nawet łysej szkapy, bo wcale nie chodziło mi o MOJE odczucie piękna. Chodziło mi o odpowiedź na stwierdzenie Feynama, że "...nauka jedynie wzmaga fascynacje kwiatem, jego tajemniczość i urok. Tylko wzmaga, nie widzę, jak miałaby osłabiać."...

możliwość dawania minusów (...) jako wyrażenie sprzeciwu wobec czyjegoś zdania
Jaki sens ma taki sprzeciw bez żadnych argumentów?

możliwość dawania minusów (...) jako wyrażenie sprzeciwu wobec czyjegoś zdania
Jaki sens ma taki sprzeciw bez żadnych argumentów?

A czy odpowiedź można odczytać z suwaka logarytmicznego, bo mam coś takiego w domu? :))

A czy odpowiedź można odczytać z suwaka logarytmicznego, bo mam coś takiego w domu? :))

33 równania (czyli znowu nie aż tak dużo) pozostawią mniej niż jednego czytelnika :)

33 równania (czyli znowu nie aż tak dużo) pozostawią mniej niż jednego czytelnika :)

Jak to się liczy?

Podoba mi się to zadanie :)

Jak to się liczy?

Podoba mi się to zadanie :)

Suwak można użyć jak najbardziej.
Padła jednak poprawna odpowiedź.
Pytanie tylko czy poprze użycie logarytmu, czy 'brute force' przez dzielenie iteracyjne przez potęgi dwojki?

Suwak można użyć jak najbardziej.
Padła jednak poprawna odpowiedź.
Pytanie tylko czy poprze użycie logarytmu, czy 'brute force' przez dzielenie iteracyjne przez potęgi dwojki?

oznaczmy przez n ilość równań w książce,
7 mld/2^n to ilość czytelników jaka pozostanie po wstawieniu do książki n równań np.:
dla n=0 mamy 7 mld/1 = 7 mld
dla n=1 mamy 7 mld/2 = 3,5 mld
dla n=2 mamy 7 mld/4 = 1,75 mld
itd.
obliczmy teraz ile równań potrzeba aby pozostał nam jeden czytelnik:
7 mld/2^n = 1
i tu przydaje się logarytm ;)
n = log2 7 mld
n = 32,7
zaokrąglając do kolejnej liczby naturalnej mamy n = 33

oznaczmy przez n ilość równań w książce,
7 mld/2^n to ilość czytelników jaka pozostanie po wstawieniu do książki n równań np.:
dla n=0 mamy 7 mld/1 = 7 mld
dla n=1 mamy 7 mld/2 = 3,5 mld
dla n=2 mamy 7 mld/4 = 1,75 mld
itd.
obliczmy teraz ile równań potrzeba aby pozostał nam jeden czytelnik:
7 mld/2^n = 1
i tu przydaje się logarytm ;)
n = log2 7 mld
n = 32,7
zaokrąglając do...

a tak na marginesie nigdy nie otrzymamy 0 czytelników ;) zawsze zostanie jakiś ich ułamek :D

a tak na marginesie nigdy nie otrzymamy 0 czytelników ;) zawsze zostanie jakiś ich ułamek :D

Dokładnie. Dzięki za opis, bo na telefonie pisałbym z godzinę.

Dokładnie. Dzięki za opis, bo na telefonie pisałbym z godzinę.

Ale mniej niż jeden czytelnik to zero czytelnika jednak.

Ale mniej niż jeden czytelnik to zero czytelnika jednak.

W sumie tak jest. Mniej niż jeden czyli nie więcej niż 0,99999... człowieka to już nie jeden pełen człowiek.

W treści zadania powinienem umieścić jeszcze uwagę, że KAŻDY z tych 7 mld ludzi jest czytelnikiem, który siada do książki (wciąż niestety istnieje analfabetyzm na świecie).

W sumie tak jest. Mniej niż jeden czyli nie więcej niż 0,99999... człowieka to już nie jeden pełen człowiek.

W treści zadania powinienem umieścić jeszcze uwagę, że KAŻDY z tych 7 mld ludzi jest czytelnikiem, który siada do książki (wciąż niestety istnieje analfabetyzm na świecie).

0,999... = 1,000... :)
czyli nie tylko nie więcej niż 0,999... ale i nie równe tej liczbie ;) sorry za czepianie się ;)

0,999... = 1,000... :)
czyli nie tylko nie więcej niż 0,999... ale i nie równe tej liczbie ;) sorry za czepianie się ;)

W sensie jako granica, to tak.

W sensie jako granica, to tak.

Pani matematyk stwierdza, że dla niej matematyka to nauka bardzo humanistyczna. Poza tym nie dziwi mnie jej irytacja, gdy ktoś pyta po co ta cala matematyka.
Ona tym żyje. Oczywiście to jeszcze nie powód, aby wszyscy się fascynowali tym samym co ona.
Wspomniany trening mózgu to dla mnie właśnie PROCES - coś, co napędza i w efekcie rozwija.
Czytam teraz książkę "Miłość i matematyka" i autor pokazuje czemu matematyka jest wyjątkowa. Bo w tej nauce wszyscy pracują na jeden spójny obraz. Nie ma wieloznaczności, oszustwa nie mają szans. Czerpie się z dziedzictwa poprzedników, którzy dołożyli swoje cegiełki do budynku z napisem 'MATEMATYKA'. Jest najbardziej demokratyczna z nauk.

PS
Ciekawostka.
Na tablicy na zdjęciu jest zapisane równanie Kortewega-de Vriesa. To jedno z baaardzo niewielu równań różniczkowych używanych w fizyce, gdzie pojawia się aż 3-cia pochodna.

Pani matematyk stwierdza, że dla niej matematyka to nauka bardzo humanistyczna. Poza tym nie dziwi mnie jej irytacja, gdy ktoś pyta po co ta cala matematyka.
Ona tym żyje. Oczywiście to jeszcze nie powód, aby wszyscy się fascynowali tym samym co ona.
Wspomniany trening mózgu to dla mnie właśnie PROCES - coś, co napędza i w efekcie rozwija.
Czytam teraz książkę "Miłość i...

Opisany przez ciebie pięknie proces, wydobywania prawd matematycznych z Platońskiego uniwersum, stanowi jeden z fundamentalnych katalizatorów rozwoju nauk ścisłych. To estetyczne poszukiwanie prawdy w symetrii geometrycznej i fizycznej (chociażby w twierdzeniu Noether) ma swe źródła i inspiracje w przyrodzie, o czym pięknie pisał Herman Weyl. Następnie ta geometryczność struktur zrodziła teorię grup, porządkującą zbiory.
Czasami aż trudno wyjść z podziwu jaka wielość przyrody realizuje zaawansowane matematycznie konstrukty. Przykładem jest muszla głowonoga Nautilus, czy układ ziaren słonecznika, które tworzą spiralę logarytmiczną. Wiele istot żywych realizuje tak swój plan budowy, że da się go opisać tzw. liczbami Fibonacciego. Można tu się dopatrywać głębokiego zespolenia suchych i zimnych z pozoru liczb, z przyrodą.
Wypada jedynie przypomnieć Eugena Wignera i jego słynne zdziwienie, które określił jako "nieprawdopodobną skuteczność matematyki w naukach przyrodniczych”.
Same wypracowane przez matematyków narzędzia pomogły, chociażby renesansowym malarzom, tworzyć obrazy przestrzenne na płaszczyźnie. Cała architektura to jeden wielki pomnik wystawiony geometrii.
Fizyka czerpie pełnymi garściami z matematyki oraz z piękna przyrody. Są one dla nich fundamentami przy wyborach własnych dróg poszukiwań i dociekań. Równania Maxwella (pola elektromagnetycznego) czy Einsteina (klasycznego pola grawitacyjnego) wyrosły z potrzeby pięknego, zwartego ujęcia całych klas zjawisk w formule matematycznej.
Bardzo pięknie i przekonująco o fenomenologii doświadczenia matematycznego pisał w popularnej pracy Marian Grabowski.
Oczywiście na końcu procesu poznawczego w matematyce i fizyce mamy inny produkt. W brutalny sposób ujął to Godrfey Hardy w "Apologii matematyki", dzieląc naukę na matematykę czystą (uprawiana bez kontekstu i utylitarystycznych pretensji) i całą resztę. Fizyka natomiast dąży do wybrania tych Platońskich elementów, które realizuje świat nas otaczający.
Pytanie, które postawiłeś w związku z tarciami między 'humanistami' a 'ścisłowcami' jest niestety chlebem powszednim naszego nie-Platońskiego świata. Wiele jest przyczyn takiego stanu rzeczy. Główny upatruję w niedobrym klimacie do nauk matematyczno-fizycznych, jako nieprzystających do pełnego bylejakości, 'brawo ja' pokemonowego plastiku, w braku wzorców i zwyczajnego lenistwa w hedonistycznym i materialistycznie nastawionym świecie. Naukowcy i fascynaci nauk ścisłych wydają się magami w wieżach z kości słoninowej, albo co gorsza szarlatanami czy nieznośnymi dziwakami.

==========
Symetria[bookLink]90180|Symetria[/bookLink]

Niezwykłe liczby Fibonacciego. Piękno natury, potęga matematyki[bookLink]236325|Niezwykłe liczby Fibonacciego. Piękno natury, potęga matematyki[/bookLink]

Podziw i zdumienie w matematyce i fizyce[bookLink]61416|Podziw i zdumienie w matematyce i fizyce[/bookLink]

Apologia matematyka[bookLink]90174|Apologia matematyka[/bookLink]

Opisany przez ciebie pięknie proces, wydobywania prawd matematycznych z Platońskiego uniwersum, stanowi jeden z fundamentalnych katalizatorów rozwoju nauk ścisłych. To estetyczne poszukiwanie prawdy w symetrii geometrycznej i fizycznej (chociażby w twierdzeniu Noether) ma swe źródła i inspiracje w przyrodzie, o czym pięknie pisał Herman Weyl. Następnie ta geometryczność...

 [bookCover]90180|Symetria[/bookCover]  [bookCover]236325|Niezwykłe liczby Fibonacciego. Piękno natury, potęga matematyki[/bookCover]  [bookCover]61416|Podziw i zdumienie w matematyce i fizyce[/bookCover]  [bookCover]90174|Apologia matematyka[/bookCover]

Podział na ‘humanistów’ i ‘ścisłowców’ jest faktyczne sztuczny i dość stereotypowo dzieli powodując napięcia. Określa jedynie pewną wygodna medialnie postawę wobec różnych rodzajów wiedzy.
W dyskusji staram się używać apostrofu dla pojmowania tych pierwszych jako nie-matematycznie lub nie-fizycznie zorientowanych ludzi.
Drudzy natomiast to przeciwieństwo ‘humanistow’ z których część ma czasem nieuzasadniane przekonanie o własnej wyższości lub jest znudzona podejściem adwersarzy do różnych tematów.
Moje pojmowanie prawdziwego humanisty to synonim człowieka renesansu, zainteresowanego każdym aspektem życia i kondycją człowieka, włócznie ze środowiskiem (społecznym, fizycznym), w którym wypadło mu egzystować.
Jakiś czas temu starałem się na wątku wykazać, że odbieranie fascynatom nauk ścisłych szans do bycia humanistami (bez apostrofu) jest niesłuszne na wielu poziomach.
Nie tylko nie jest prawdą, że są oni niezainteresowani, bądź wręcz niezdolni, do odbioru ‘miękkich’ działalności człowieka (szeroko pojmowana sztuka). Starałem się dodatkowo wykazać, ze ciekawość ludzi, którym bliskie są matematyka i fizyka, daje pełniejsze zrozumienie świata oraz sporo z ich motywacji i pęd do wiedzy ma swe źródło w estetyce i głębokim poczuciu piękna.(*)
Oczywiście łatwo uzasadnić wygodny pogląd, że 'druga strona' dokonała wynaturzenia idei sposobu odbioru i opisu świata. Tu pozwolę sobie na ciekawe przykłady książkowe. Z jednej strony mamy kompletnie nieczytelną i masochistyczną (dla potencjalnych czytelników) powieść Joyce'a "Finnegance Wake", gdzie dostajemy lingwistyczny multi-chaos. Z drugiej strony mamy "Principia Mathematica" Alfreda Whiteheada i Bertranda Russella, gdzie autorzy wyłącznie językiem logiki dowodzą, że 1+1=2. Przy czym zajmuje im to 362 strony tekstu mającego postać:

:.(x).dx.v.(x).y≡αФ(y):.dy. ψ:

@Shino11 wspomniałaś, że 'ścisłowcom' łatwiej przychodzi nauka przedmiotów 'humanistycznych'. Też mam takie przeczucie. Przedmioty, w których matematyka stanowi istotny element, są trudne i wymagają treningu umysłu, cierpliwości i pokory. Dzięki wypracowanemu PROCESOWI poznawczemu, o którym pisałem jakiś czas temu, łatwiej radzą sobie z różnymi 'kawałkami' wiedzy.

==========
(*)
Dlaczego prawda jest piękna. O symetrii w matematyce i fizyce[bookLink]126162|Dlaczego prawda jest piękna. O symetrii w matematyce i fizyce[/bookLink]

Podział na ‘humanistów’ i ‘ścisłowców’ jest faktyczne sztuczny i dość stereotypowo dzieli powodując napięcia. Określa jedynie pewną wygodna medialnie postawę wobec różnych rodzajów wiedzy.
W dyskusji staram się używać apostrofu dla pojmowania tych pierwszych jako nie-matematycznie lub nie-fizycznie zorientowanych ludzi.
Drudzy natomiast to przeciwieństwo ‘humanistow’ z...

 [bookCover]126162|Dlaczego prawda jest piękna. O symetrii w matematyce i fizyce[/bookCover]

Jako zadeklarowany ścisłowiec muszę powiedzieć, że w szkole im lepiej poznawałam przedmioty ścisłe tym trudniej było skupiać się na przedmiotach humanistycznych. Polega to głównie na tym, że po prostu ścisłowiec oczekuje informacji, którą później będzie w stanie wykorzystać, a w podręcznikach do przedmiotów humanistycznych są całe strony tekstu, z których trudno taką informację wyciągnąć.
I nie chodzi tu o nieumiejętność abstrakcyjnego myślenia, bo przedmioty ścisłe, jak matematyka czy fizyka, na bardziej zaawansowanym poziomie niż absolutne podstawy to przecież czysta abstrakcja.

Jako zadeklarowany ścisłowiec muszę powiedzieć, że w szkole im lepiej poznawałam przedmioty ścisłe tym trudniej było skupiać się na przedmiotach humanistycznych. Polega to głównie na tym, że po prostu ścisłowiec oczekuje informacji, którą później będzie w stanie wykorzystać, a w podręcznikach do przedmiotów humanistycznych są całe strony tekstu, z których trudno taką...

Ciekawe, bo 'humaniści' mówią to samo o 'ścisłowcach'. Według nich to w przedmiotach matematycznych trudno im znaleźć treści przydatne?

Ciekawe, bo 'humaniści' mówią to samo o 'ścisłowcach'. Według nich to w przedmiotach matematycznych trudno im znaleźć treści przydatne?

Przyznam,że czasem zazdroszczę ścisłowcom.Zwłaszcza,na polu wiedzy dla mnie kosmicznej.

Przyznam,że czasem zazdroszczę ścisłowcom.Zwłaszcza,na polu wiedzy dla mnie kosmicznej.

Bo dla 'humanistów' na przykład nauka logarytmów jest bez sensu, przynajmniej według mnie... w końcu (poza maturą) po co im to? I tak znalazłoby się wiele przykładów.
Bardziej mówiłam tu o innym sposobie myślenia, podchodzenia do problemów, innym sposobie przyswajania wiadomości. Na przykład dla mnie rozprawka to zawsze był schemat do uzupełniania, za zdaniami, które zawsze wykorzystywałam i miejscem pomiędzy nimi na "niewiadome" czyli tezę, czy rozwinięcie argumentów, nawet podsumowywałam zawsze tymi samymi trzema zdaniami.

Bo dla 'humanistów' na przykład nauka logarytmów jest bez sensu, przynajmniej według mnie... w końcu (poza maturą) po co im to? I tak znalazłoby się wiele przykładów.
Bardziej mówiłam tu o innym sposobie myślenia, podchodzenia do problemów, innym sposobie przyswajania wiadomości. Na przykład dla mnie rozprawka to zawsze był schemat do uzupełniania, za zdaniami, które zawsze...

Czyli ważne sa również preferencje. Dla częsci ludzi podejscie 'szkiełka i oka' jest nieczytelne jak dla innych 'czucie i wiara'.
Tak jak dla Alexa rozprawka to szablon, tak dla 'humanisty' zadanie z tresicia to szablon.
Tylko to generalnie niebezpieczne dla swiadomego odbioru tresci. Dla mnie sam process intelektualnej przygody jest celem. Mam 'ciężka rękę' do pisania zwykłego tekstu, co widać w moich recenzjach na LC. Staram się nad tym pracować. Nigdy nie jest za późno, chyba.

Czyli ważne sa również preferencje. Dla częsci ludzi podejscie 'szkiełka i oka' jest nieczytelne jak dla innych 'czucie i wiara'.
Tak jak dla Alexa rozprawka to szablon, tak dla 'humanisty' zadanie z tresicia to szablon.
Tylko to generalnie niebezpieczne dla swiadomego odbioru tresci. Dla mnie sam process intelektualnej przygody jest celem. Mam 'ciężka rękę' do pisania...

@wiejskifilozof
Czemu masz zazdrościć i nie zaspokoić swojej ciekawości? Nie wiem na przykład czy wiesz, w jaki sposób w astronomii mierzy się odległość do gwiazd, galaktyk? Jest to fundament w tej nauce. Dzięki wypracowanym metodom ustalono, że cały Wszechświat to nie nasza tylko Galaktyka (1929), określono wiek całego Wszechświata i to, że przyspiesza rozszerzanie (w 1998).
Jest kilka metod i nie są trudne technicznie do zrozumienia na poziomie koncepcji. Nie wymagają wielkiej wiedzy wstępnej i dają satysfakcję - 'wiem coś, co ma kolosalny wpływ na uświadomienie sobie naszej małości, ograniczoności'.
Czyż to nie fascynujące?

@wiejskifilozof
Czemu masz zazdrościć i nie zaspokoić swojej ciekawości? Nie wiem na przykład czy wiesz, w jaki sposób w astronomii mierzy się odległość do gwiazd, galaktyk? Jest to fundament w tej nauce. Dzięki wypracowanym metodom ustalono, że cały Wszechświat to nie nasza tylko Galaktyka (1929), określono wiek całego Wszechświata i to, że przyspiesza rozszerzanie (w...