Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cofnął się i wsparł prawą rękę na karku konia. Poczuł czyjeś dotknięcie.
— Rusty! — usłyszał głos Maisry. — Chodź do domu.
Przymknął oczy.
— Nie — odparł. — Przyszłaś, żeby ze mną zostać na zawsze!
Czuł, że jeżeli dziewczyna odstąpi w tej chwili od niego, to już na zawsze. Nie otwierając oczu, wyciągnął lewe ramię. Znalazł ją i przygarnął do siebie. Wtedy dopiero otworzył oczy. Maisry milczała, bo nie potrzebowała mówić. Żadne się nie poruszyło, ale Rusty czuł, że ich serca biją jednakowo. Ujął ją za rękę, małą, ciepłą i silną. Pasowała do jego dłoni. Byli stworzeni dla siebie, dobrani.