cytaty z książek autora "Pawło Zahrebelny"
Istniejemy do tej pory, dopóki my, łącząc się nieustannie ze wszystkim, co nas otacza, jednocześnie oddzieleni jesteśmy od tego powłoką swojego ciała, swoim duchem i niepowtarzalnością.
Być może to właśnie ciemność stała się jej Bogiem? Bogiem kobiety, bo kobieta panuje właśnie w nocy, czyniąc prawdziwe cuda, budząc w duszy okropnego despoty dobroć, delikatność, mądrość, sprawiedliwość, prostotę i zachwyt.
Jeśli o kimś wspominam to jedynie o Tobie. Jeśli otwieram usta swe, to tylko po to, by powiedzieć o Tobie. Jeśli jest mi dobrze, to przyczyną tej radości jesteś Ty. Jeśli chcę skłamać, cóż - tego nauczyłeś mnie Ty.
Cechą prawdziwych ludzi jest umiejętność milczenia. Robią swoje ale bez szumu. To ludzie, o których się nic nie słyszy i nic nie wie. (...) Jedny sposób, by zostać zauważonym - to rzucać się w oczy: umieć żyć, stroić się i pokazywać kim się jest.
(...) podobają mi się wysokie dziewczyny. Ale nie aż tak. Ludzie lubią, kiedy wszystko służy swemu przeznaczeniu, czy to dojna krowa, czy wąż grzechotnik.
Nasi przodkowie żyli w wodzie. Przecedzali wodę przez skrzela i milczeli. Później ten, co zapoczątkował ród ludzki, okazał się najmędrszy wśród ssaków i wylazł na ląd. Zaczerpnął powietrza i zaczął gadać! Od tego czasu ludzkość nie potrafi zmilknąć.
Panuje tu szaleństwo. Coś się tu rodzi i kształtuje, odbywa się tu wielkie misterium – ludzie poprawiają błędy Pana Boga, który stworzył ponoć świat w ciągu sześciu dni, a siódmego dnia już usiadł, żeby odpocząć, zapominając o mnóstwie rzeczy, niezbędnych do normalnego funkcjonowania tego świata; i oto od tysięcy lat człowiek nic innego nie robi, tylko usiłuje zaradzić skutkom niedopatrzenia i niedołęstwa tego pierwotnego działacza...
Przybrał niespodzianie na wadze; naruszona ilość przeszła w złą jakość.
Życie jest bowiem jak las, przez który trzeba się przedzierać z siłą spycharki, więc jestem spycharką i nazwijcie to, jak chcecie: albo nieustępliwością, albo nastawieniem ideowym czy też walką różnych ideologii.
Gdyby człowiek wiedział, co go czeka w przyszłości, może zrezygnowałby w ogóle z życia.
(...) on mnie właśnie przekonał, że tak się wylegiwać nie wypada, że to wprost śmieszne, jest bowiem mnóstwo spraw przyjemnych i ważnych poza zasięgiem mojej kanapy.
Kiedy myśmy byli młodzi, Matwiju, nikt się nie liczył z młodzieżą, a kiedyśmy się zestarzeli, teraz starzy nie cieszą się szczególnym szacunkiem. Pechowe jest to nasze pokolenie.
Wielkość człowieka ujawnia się w spokoju, a spokój - w cierpliwości i braku pośpiechu. Bez zwłoki należy się rozprawiać jedynie z wrogami.
Przeszłość, nawet wtedy, kiedy zostaje w tyle, nigdy nie umiera w człowieku bezpowrotnie. Przeplata się z teraźniejszością, czasem jedynie majacząc na horyzontach świadomości.
Dziwny jest człowiek. Z. niewiarygodną chciwością przygarnia do siebie wszystko, co jest na tym świecie i niesamowicie cierpi, kiedy czegoś mu brakuje, ale jeszcze bardziej przychodzi mu się męczyć, gdy nie może w ten albo inny sposób pozbyć się tego, co z takim trudem zdobył.
Tylko kobieta potrafi się podzielić na ciało i duszę - to jej wielka przewaga nad mężczyzną i nad wszelkim istnieniem.
Ciało jest bardzo ważną częścią naszego jestestwa.
Człowiek posiadający władzę różni się od zwykłego człowieka tak samo, jak osoba uzbrojona od nieuzbrojonej.
Pamięć zaczyna się w człowieku o wiele wcześniej od wszystkich radości i nieszczęść, które są mu pisane.
Pragniemy tego, czego nie mamy.
Można drażnić ludzi, rzucać im złośliwe słowa, dyszeć nienawiścią, a można radować ich, bawić serca, mając nadzieję na dobro, gdyż kto rzuca złość, otrzymuje w zamian także złość; kto pokazuje łzy, w odpowiedzi zobaczy również łzy; a kto daje śmiech, nieuchronnie usłyszy śmiech w odpowiedzi, być może i ukryty, stłumiony, schowany w głębi duszy.
Kiedy życie ludzkie jest ograniczone, to i człowiek jest ograniczony.
Bezkresne nieszczęście i beznadzieja jednych łamią na zawsze, a dla innych nieoczekiwanie stają się drogą ku szczytom ducha.
Człowieka można pozbawić wszystkiego - szczęścia, radości, wolności. Ale nie odwagi.
Oj, głęboka studzienka
Lękam się, bym tam nie wpadła.
Pokochałam niewiernego -
teraz jam przepadła...
Żadna kobieta nie może oprzeć się ciekawości, która siedzi w niej od zarania wieków.
Człowiekowi nie wystarczy po prostu życie. By żyć, potrzebuje ojczyzny, wolności, pieśni.