Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie tracę nadziei, lecz nadzieja pomnaża cierpienia,
płaczę, a płacz karmi umęczone serce,
śmieję się, lecz śmiech mój do wnętrza nie przenika,
goreję, lecz ognia na zewnątrz nie widać,
boję się tego, co widzę i czuję,
wszystko napawa nową udręką,
z nadzieją w sercu płaczę, śmieję się i płonę,
i boję tego, co słyszę i widzę (SL, 422).