Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Łagodne środki, takie jak lewatywa z wody święconej, którą ksiądz Marek z pomocą przełożonej aplikował opętanej dziewczynie niczym matce Joannie od Aniołów, nie wystarczały. Trzeba było krępować, zawiązywać oczy przepaską, wkładać drewniany kołek między zęby. Pot, krew i łzy nie były udawane. Szatan wył z bólu, kiedy go wypędzano. Rozkoszą było patrzeć, jak cierpi.
Z unieruchomionej sznurami rudowłosej dziewczyny o białym jak mleko ciele szatan łatwo nie chciał wyjść. Weronika była cicha, spokojna, łagodniejsza i grzeczniejsza niż inne wychowanice, ale popełniła ciężki grzech. Pozwoliła, żeby zabito jej nienarodzone dziecko. Kiedy ksiądz Marek spoglądał na nią podczas odmawiania różańca, brała go litość. Weronika żałowała. Wyspowiadała się i okazała skruchę, chciała odpokutować. Ksiądz Marek udzielił jej rozgrzeszenia. Przymykała oczy podczas przyjmowania komunii. Kładł hostię tak, aby swoim palcem nie dotknąć jej wilgotnego, różowego języka.

Tajemnicą poliszynela był również fakt, że arcybiskup wykorzystuje swoją pozycję dla zaspokojenia niemałych potrzeb seksualnych. Wiadomym było, że wybiera sobie co ładniejszych kleryków, żeby mu usługiwali w pałacu, gdzie obmacywaniu, ściskaniu i całowaniu nie było końca. Wielu seminarzystów ulegało tym awansom ze względu na przyszłą karierę i bez większego oporu miękko lądowało w łóżku metropolity. Inni się opierali i wpadali w depresję. Jeszcze długo po zakończeniu terapii biegali do ubikacji wymiotować, kiedy widzieli arcybiskupa Spychalskiego w telewizji na czele religijnego orszaku. Kilku oblubieńców metropolity zrzuciło sutanny, paru zaliczyło pobyt na oddziale zamkniętym szpitala psychiatrycznego, jeden popełnił samobójstwo.

– Czytałem powieść kryminalną, w której jest zakład, gdzie produkują niemowlęta. W różnych celach. Do adopcji, na organy do przeszczepów. Trzymano tam kobiety, którym wszczepiano do macicy zarodki uzyskane metodą in vitro, a one donaszały ciążę i rodziły dzieci.
– Surogatka! – Prokurator Rybacka stuknęła się dłonią w czoło. – Że też o tym nie pomyślałam.
– Inaczej matka zastępcza. W Indiach i Pakistanie to legalny proceder. Kobiety za opłatą wynajmują się jako surogatki dla rodziców z Europy i Ameryki. Przypomniało mi się to w związku z tą utopioną dziewczyną. To, że nie była genetyczną matką martwego dziecka z lasu, nie znaczy, że go nie urodziła. A jeśli tamto dziecko urodziła, wtedy to właśnie ona, o ile dobrze pamiętam przepisy kodeksu rodzinnego, była według prawa jego matką. Kodeks nie wspomina nic o genach, mówi tylko o urodzeniu dziecka.