Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzi należy brać jakimi są.

Człowiek opanowany przez jakąś natrętną myśl znajduje się na pograniczu obłędu.Jest człowiekiem niebezpiecznym,choćby jego idea była najsprawiedliwsza.

Jedynie w działaniu znajdujemy pokrzepiające złudzenie niezależnego bytu jako przeciwstawienie całokształtowi zjawisk, którego jesteśmy zaledwie niezdarną cząstką.

Tylko w naszym działaniu znajdujemy pokrzepiające złudzenie istnienia niezależnego od całokształtu rzeczy, którego jesteśmy bezradną cząstką.

Temu krajowi potrzeba praworządności, zaufania, porządku i bezpieczeństwa. Każdy umie o tych rzeczach deklamować, ale ja pokładam nadzieję w interesach materialnych. Wystarczy, aby one mocno stanęły na nogach, narzucą wtedy siłą rzeczy warunki, w których się będą mogły rozwijać. To usprawiedliwia osobiste bogacenie się w obliczu tutejszego bezprawia i zamieszek. Usprawiedliwia je, gdyż bezpieczeństwo, jakiego ono wymaga, staje się udziałem uciśnionej ludności.

Wartość słowa zależy od gatunku człowieka, który je wypowiada, gdyż żaden mężczyzna ani żadna kobieta nie znajdzie już słów niezużytych.

Wydawało mu się, iż każde silne przekonanie, z chwilą gdy przejawia się w czynie, przemienia się w ten rodzaj demencji, jaki bogowie zsyłają na ludzi przeznaczonych przez siebie na zagładę.

Sama uczciwość nie daje gwarancji bezpieczeństwa. Trzeba szukać w człowieku dyskrecji i roztropności.

...wartość rzeczy nie tkwi w tym, czym one są same w sobie. Zaczynam myśleć, że ich waga polega na duchowych wartościach, które człowiek odkrywa we własnym działaniu.

...najwyższą formą demokracji jest cezaryzm: rządy cesarza, oparte na woli ludu, ujawnionej w bezpośrednim głosowaniu.

Republikanizm się przeżył. Demokracja pod wodzą cezara to potęga przyszłości.

Przyszło jej na myśl, że aby życie było piękne i pełne, musi obejmować przeszłość i przyszłość w każdej przemijającej chwili. Codzienna praca musi być wykonywana na chwałę tych, którzy odeszli, i dla dobra tych, którzy przyjdą.

Czyn jest pokrzepiający. Zabija myśl i sprzyja pochlebnym złudzeniom. Tylko prowadząc akcję odnajduje człowiek poczucie władzy nad przeznaczeniem.

Ci, którzy odchodzą, nie są w stanie przewidzieć olbrzymich zmian, jakie śmierć danego człowieka może wprowadzić w sam wygląd świata.