Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Życie to podróż, w trakcie której stopniowo wypuszczany pamięć z rąk.

A skoro się czegoś nie pamięta, to tak, jakby nigdy nie istniało.

Jak się zrobi dobry uczynek, to i niebo się rozpogadza, i papieros smakuje wybornie.

Życie to podróż, w trakcie której stopniowo wypuszczamy wszystko z rąk.

Kiedy przygniata cię smutek lub niepokój, krzycz! Tamten człowiek mnie tego nauczył. Nadziei. Podnoś się wiele razy, jeśli trzeba! Krzycz głośno, gdy na świecie dzieje się niesprawiedliwość!

Skoro się czego nie pamięta, to tak, jakby to nigdy nie istniało.

No tak, kiedy człowiek dochodzi do tego punktu, to bez względu na to, jak ważny był za życia i ile miał pomiędzy, zostają mu już tylko wspomnienia.

Co by nie mówić, dzieci to prawdziwy skarb tego świata.

Czyż bogowie nie śmieją się z nas, robiąc złośliwe miny?

Myślę, że istota o imieniu Hatsue nie zniknie zupełnie, nawet gdy pani tam odejdzie. Bo pewne jest, że na dnie duszy ludzkiej przechowywana jest tak zwana pamięć pokoleń.

A jeśli ktoś ma pretensje do życia, żal mu się z nim rozstawać, odczuwa silne przywiązanie, nie dotrze na tamten świat. W tej sytuacji jego dusza będzie tkwić bez ruchu w jednym miejscu.

Kiedy człowiek dochodzi do tego punktu, to bez względu na to, jak ważny był za życia i ile miał pieniędzy, zostają mu już tylko wspomnienia.

Zdjęcia mają moc.

Hatuse uważnie wpatruje się w fotografię. Po chwili dostrzega tylko jej chropowatość i kolorowe punkciki. Jednak, mimo że zdjęcie to po prostu zlepek kolorów, czuje, że w tym prostokąciku jest wszystko: odgłosy, wiatr, uczucia, powietrze z tamtych czasów. Ukryte gdzieś pod tymi kropkami.

Przeglądając uważnie zdjęcia, uświadamia sobie, że o wielu sprawach zapomniała na całe lata. I nawet nie miała świadomości, że uleciały jej z pamięci.

(...) w ten sposób fotografia staje się jedyną formą, w jakiej mogą przetrwać krajobrazy, które zniknęły na zawsze. A ta, choć przedstawia widok niemający w sobie nic szczególnego, dla Hatsue jest niezwykle cenna.

Niektóre zdjęcia, na przykład, nie są przechowywane w zamknięciu, a im bardziej ulubione, tym częściej stawia się je jako ozdoby, bierze do rąk i ogląda. W ten sposób niszczeją, tracą kolor. Tak samo jest z pamięcią. Cenne wspomnienia przywołuje się przy różnych okazjach, ale z czasem coraz trudniej jest przypomnieć sobie szczegóły.

Niektórych rzeczy nie da się przekazać inaczej niż w bezpośredniej rozmowie.

Słychać cykady. Jak jedna zaczyna koncert, pociąga za sobą drugą i ta również zaczyna grać. Spędziły dużo czasu w ziemi, umrą, nie doczekawszy kolejnego lata, mają krótki żywot, ale oczywiście nie mogą o tym wiedzieć. Jak się spojrzy wstecz, życie ludzkie jest podobne, upływa, zanim się spostrzeżemy.

Bywały dobre dni, kiedy wszystko szło gładko, aż trudno było uwierzyć, ale bywało też tak, że mimo starań nic się nie układało. Były sytuacje, których nie chce się wspominać, oraz takie, których wspomnienia koją serce, były też wspaniałe przeżycia.

Są w życiu chwile, gdy człowiek chce obdarować kogoś płynącymi z głębi duszy słowami pociechy, choć nie wie, czy obdarowany się ucieszy.

Kim ja właściwie jestem, że kończę życie bez wspomnień, przez nikogo nieznany? Czy moje życie miało jakikolwiek sens, czy coś znaczyło, skoro żyłem nijako i nijako umarłem, nie pozostawiając śladu w niczyjej pamięci? Po co ja właściwie żyłem?

Dzieci mogą być okrutne dla innych, bo ludzie się nie oburzają, nie krzyczą na nie. Myślą więc, że można atakować ile wlezie, zwłaszcza tych, którzy się od nich różnią, nie należą do tej samej kategorii ludzi.

Nawet okrucieństwo ma swoje granice, których człowiek nie powinien przekraczać.

Rany na rękach czy inne uszkodzenia ciała kiedyś się zagoją, ale rany na bezcennych rzeczach są nie do wyleczenia.

W życiu nie ma żadnych "jeśli", "gdyby". A teraz doświadczam skutków moich ciągłych wyborów tej bocznej drogi.

- Ale naprawdę, tyle się zapomina! Myślałam, że wszystko pamiętam, tymczasem okazuje się, że wszystko po kolei zapomniałam Przecież twarze ojca i matki oglądałam tak często. Z pamięci uleciała i ulubiona książka z obrazkami i cynowa puszka. A skoro się czegoś nie pamięta, to tak jakby to nigdy nie istniało.
- Tak to już jest. Życie to podróż, w trakcie której stopniowo wypuszczamy pamięć z rąk.

Kiedy przygniata cię smutek lub niepokój, krzycz! Tamten człowiek mnie tego nauczył. Nadziei. Podnoś się wiele razy, jeśli trzeba! Krzycz głośno, gdy na świecie dzieje się niesprawiedliwość.
Krzycz, Mitsuru!

Dzieci mogą być okrutne dla innych, bo ludzie się nie oburzają, nie krzyczą na nie. Myślą więc, że można atakować ile wlezie, zwłaszcza tych, którzy się od nich różnią.