Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nagle ból staje się zbyt dużym ciężarem.

Istnieje różnica między życiem a przetrwaniem. Ja nie potrafię poradzić sobie ani z jednym, ani z drugim. Nigdy tak naprawdę nie żyłam. Zawsze trwałam w zawieszeniu, zawsze zajmowałam się problemami kogoś innego [...].

Rozpadłam się na drobne kawałki i nawet nie chcę, żeby
ktoś je pozbierał.

Nie mam pojęcia, co powiedzieć ani co myśleć, ale czuję, że moje zamrożone z bólu serce powoli zaczyna się roztapiać.

Wszyscy są uśmiechnięci i zajęci rozmową. Wszyscy oprócz mnie. Nie potrafię otrząsnąć się z szoku i smutku, które wciąż trzymają mnie w szponach. Co jest ze mną nie tak? Powinnam być zachwycona, a zamiast tego tonę w milionie różnych emocji.

Chcę się obudzić z tego koszmaru… a może właśnie się
z niego obudziłam. Sama już nie wiem, co jest snem, a co
jawą.

Wszystko, czego teraz pragnę, to zniknąć, zdematerializować się, byleby znaleźć się jak najdalej od tego wszystkiego.

- Nigdy nie pokocham potwora. Skąd w ogóle pomysł,
że mogłabym cię pokochać? Możesz kupić moje ciało, ale
nie możesz kupić mojej duszy.

Nie chcę z nim kończyć. Jest jedynym człowiekiem, który
sprawił, że doświadczyłam wszystkich uczuć naraz, a jednocześnie każdego z osobna.