Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Była niegasnącą iskrą, która spalała mnie od środka – kawałek po kawałku, minuta po minucie. Nie potrzebowałem i nie planowałem tego, ale ta malutka kobieta całkowicie mną zawładnęła.

Zrozumiałam. Przypomniałam sobie, jak mówią na
niego mieszkańcy naszego miasta. Anioł śmierci. Samael
z Nowego Orleanu. Czyżby mieli rację? Wiedziałam, że jedyną właściwą reakcją byłaby w tym momencie ucieczka,
ale nie umiałam odejść. W głębi duszy czułam, że nie był
potworem, na jakiego się kreował.

Gdybym pokazał jej swoje prawdziwe oblicze, zgasiłbym całą jej radość i światło, które w sobie nosiła, a tego nie umiałbym sobie wybaczyć.

- Kto cię tak skrzywdził? - spytała cicho.
- To nie ma żadnego znaczenia.

Obawiałem się spustoszenia, które zapanowałoby po naszym zbliżeniu. Ona pragnęła uczucia, perspektyw na przyszłość, a ja błyskawicznie zgniótłbym jej nadzieję. Nie potrzebowałem ani nie chciałem wikłać się w związek. Co więcej, nie byłem do tego stworzony.