Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sztuka i miłość mają ze sobą wiele wspólnego. W obu albo dajesz z siebie wszystko, albo nic, nie istnieją półśrodki.

Bałem się tego bardzo. I nadal się boję. W końcu bardzo łatwo jest zamknąć się w sobie i pozwolić pochłonąć się mrokowi; dużo ciężej jest otworzyć swoje serce. To oznacza bycie wrażliwym, a z wrażliwością idzie w parze podatność na zranienie.

Poza byciem idolem jestem człowiekiem. Nie zamierzam rezygnować z muzyki, żeby móc kochać. Nie zamierzam rezygnować z miłości, żeby móc tworzyć muzykę.

Żyjemy w czasach, w których nienawiść jest cenną walutą, a uprzedzenie powszechne jak tlen.

Wyobraź sobie, że tkwisz w takim martwym punkcie z ogromną dziurą w sercu przez wiele miesięcy i budzisz się pewnego ranka, żeby odkryć, że to uczucie zniknęło. Bezpowrotnie. I na jego miejscu pojawiła się nadzieja. I jej źródłem jest inny człowiek.

- Żyjemy w takich chorych czasach. Teoretycznie w każdym momencie możemy zmienić nasze życie o sto osiemdziesiąt stopni. Wsiąść do samolotu i znaleźć się na innym kontynencie, kompletnie zmienić swój wizerunek, odciąć się od znajomych i rodziny. Nic nas nie zatrzymuje. - Nie odrywał wzroku od ekranu telewizora.
Juwon zrozumiał co raper chciał mu przekazać, i uśmiechnął się.
- Cały świat jest w naszych rękach, dlatego nie wiemy, co z nim zrobić.
Gabriel spojrzał na niego z zadumą.
- Tak - odparł. - Cały świat jest w naszych rękach, dlatego nie wiemy, co z nim zrobić.

Czasem wydaje mi się, że życia innych osób wydają się płynąć, wiesz, niczym strumień muzyki, liniowo jak na osi czasu. Moje życie przypomina bardziej uszkodzoną płytę, taką, która się zacina, przewija do tyłu, jakby trauma ją zarysowała, ale ktoś wciąż próbuję kłaść ją na talerzu gramofonu i nastawić igłę, choć jest ewidentnie zepsuta.

Czemu spotykasz się za plecami prezesa z raperem, który wygląda jak wszystkie zakazy w twoim kontrakcie?

Miłość jest zbyt pięknym uczuciem, żeby się z nim chować.

Muzyka, taniec, bycie idolem są tym co sprawia, że mogę być sobą, ale miłość jest tym, co sprawia, że jestem człowiekiem.

Liczyło się tylko tu i teraz. Liczył się tylko on.

Odwaga może przejawiać się na wiele sposobów. To nie musi być głośny sprzeciw czy wielkie poświęcenie. Można być odważnym poprzez codzienne zaciskanie zębów i podejmowanie wysiłku, żeby stawiać czoło swoim wyzwaniom. Nawet jeśli nie masz gwarancji, że jutrzejszy poranek cokolwiek zmieni.

Żyjemy w takich chorych czasach. Teoretycznie w każdym momencie możemy zmienić nasze życie o sto osiemdziesiąt stopni. Wsiąść do samolotu i znaleźć się na innym kontynencie, kompletnie zmienić swój wizerunek, odciąć się od znajomych i rodziny. Nic nas nie zatrzymuje. Cały świat jest w naszych rękach, dlatego nie wiemy, co z nim zrobić.

Jeśli jesteś wystarczająco odważny, świat sam zaczyna ci pomagać.

Marzenia są ważne, to dla nich żyjemy.

Sława jest jak trucizna, którą wszyscy świadomie pijemy, żeby choć na chwilę poczuć się lepszymi od innych.

Życie jest zbyt krótkie, żeby nie próbować nowych rzeczy.

Odkopywanie traum na pierwszym spotkaniu niekoniecznie należy do najlepszych pomysłów.

Sława jest męczącą konsekwencją posiadania talentu.

Lubię myśleć, że dostałem od życia złoty los.

Normalni ludzie nie piszą takich smutnych piosenek.

Muzycy nie płaczą, tylko pozwalają krwawić palcom, gdy szarpią struny.

Kiedy boli cię każdy centymetr ciała, nie masz raczej chęci ani tym bardziej sił na rozmyślanie o swoich głupich uczuciach.

Przepraszam w imieniu wszystkich tych, którzy cię zawiedli.

Najlepsi artyści to ci chorzy psychicznie.

Nie jesteśmy w stanie zmienić przeszłości, ale mamy wpływ na dalszy bieg naszej historii.

Nienawidzę, gdy ktoś daje mi radę, o którą nie prosiłam, i do tego ma rację.

Istnieje tylko jedna pieprzona rzecz na tym świecie, która sprawia, że widzimy go w różowych okularach. Tylko miłość.

Jeśli jest ciężko, to znaczy, że idziesz w dobrą stronę.

Dzięki papryczkom zupa przestaje być zupą i zmienia się w wyzwanie.