Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie sądzę, żebyśmy mieli możliwość uciec. Każdemu pisany jest jakiś los, a naszym losem było trafić właśnie tam. Do piekła.

Nie wierzę w przeczucia. Wszystko jest kwestią kalkulacji, zmysłów oraz analizy rzeczywistości. Bez przerwy analizujemy nasze otoczenie. A uwierzcie mi, człowiek zastraszony robi to z jeszcze większą wnikliwością. Odnotowuje szczegóły, które normalnie nie zwróciłyby jego uwagi.

Po latach powtarzania różnych prawd i kłamstw już sam nie potrafię rozdzielić fikcji od rzeczywistości. Nie pamiętam co wydarzyło się naprawdę. Wiem natomiast, że spłynęło na nas zło.

Goya, obawiając się inkwizycji, podarował wszystkie odbitki oraz matrycę cyklu Kaprysy królowi Hiszpanii. My nie mieliśmy komu podarować naszych żyć.

Dobrze pamiętam pierwszą wizytę na tamtym podwórku, Zżerały mnie emocje, bałem się i wstydziłem. A mimo to chciałem iść poznać dzieci, o których mówił ojciec, Nie wiedziałem czy to jedyne dzieci w okolicy, ale ciekawiły mnie. W końcu w pewnym wieku wszyscy tworzą paczkę znajomych. Bijących się, wyzywających, ale ostatecznie wracających na wspólny plac zabaw. Na boisko lub na to samo drzewo.