Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bierze butelkę i wypija łyk wódki. Wódka to dobra rzecz, bo jakby uziemia tego, kto wcześniej wziął prochy. Nie jest też taka rzeczywista: człowiek się po niej uspokaja, cichną głosy.

Znowu ten jego dawny uśmiech. I tylko oczy są inne.

Człowiek to miliardy wspomnień zwalonych na jeden stos.

Jeśli zedrzeć skórę z ciała, oskrobać kości z tkanki i popatrzeć na człowieka wolnego od wiary, nadziei i złudzeń, zostaną same wspomnienia bez żadnej prawdy. Docieranie do niej bywa często szukaniem akceptacji dla własnych uprzedzeń i zabobonów. Łatwo się pomylić, więc wobec rzeczywistości należy zachować się wrogo i krytycznie.

Była przecież taka dobra w udawaniu kogoś, kim nie była.