Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Brzmi to nieco ckliwie, ale... Kiedy czujesz miłość, musisz w nią wierzyć.

Proooooszę, nie każ mi myśleć o tym, co sobie robisz pod prysznicem, myślę, albo zrobi się bardzo niestosownie, i to szybko. Przynajmniej w mojej głowie. Chociaż z drugiej strony tam zawsze jest niestosownie. Jakbym miała w niej wyświetlaną non-stop galerię na Pintereście z gorącymi, ledwo ubranymi facetami.

Kiedy jesteś młoda, widzisz świat tylko w czarno-białych barwach. Z wiekiem zdajesz sobie sprawę, że to wszystko jedynie szarość. Z miłością jest tak samo.

Życie po­zo­sta­wia po sobie bli­zny. Cza­sa­mi za­uwa­ża się je do­pie­ro póź­niej. Cza­sem nie wiesz, skąd się wzię­ły. Po­tra­fią znik­nąć na two­ich oczach. Ale świat zo­sta­wia na nas swój znak.

- Zapytałem, czy chcesz wziąć ślub - powtarza, a ja zdaję sobie sprawę, że prawdopodobnie odbyła się tu jakaś niesłychanie ważna rozmowa i nic o tym nie wiem. Poza tym Linden... małżeństwo... te dwie kwestie jakoś zwykle nie idą w parze.
- Uch - stękam i naprawdę pragnę, żeby czerwień nie wypływała na moje policzki. - Wziąć ślub? Z tobą?

Nie chcę mieć czterdziestu lat, Nadine za żonę i kilkorga dzieciaków, plus nikogo wokół siebie, poza garstką osób, które kiedyś znałem i kochałem.
Nie chcę ich stracić, ale kiedy rozglądam się wokół, zastanawiam się, czy tak po prostu nie jest w życiu. Wiek nas połączył i wiek nas rozdzieli.

- Wiesz, nie ma nic złego w tym, że mnie pragniesz - mówi ochryple.
Żołądek mi się zaciska. Udaje mi się potrząsnąć głową i teraz jego palce przesuwają się na moją szyję, docierają do nasady włosów, a po moim kręgosłupie przechodzi kolejny dreszcz.
- Od kiedy to nic złego pragnąć najlepszego przyjaciela? - pytam łagodnie, prawie krztusząc się tymi słowami. Bo tym właśnie jest, tym zawsze był.
Uśmiecha się lekko, a oczy błyszczą mu w kącikach.
- A czy to nie jest najlepsza osoba, której można pragnąć? Ta, która zna cię na wskroś. Ta, która widziała cię w najgorszej i najlepszej wersji, a nadal chce z tobą być. Ta, która wierzy w ciebie i zawsze stoi przy tobie, bez względu na wszystko. - Potem jego uśmiech blednie, a brwi się marszczą. – Zawsze byłaś dla mnie kimś więcej niż przyjaciółką, Steph. Zawsze. Nie masz pojęcia, co czułem i co nadal do ciebie czuję.

- Nie chcę tylko, żeby to wybuchło nam prosto w twarz i zniszczyło wszystko, co mieliśmy. Nie chcę cię stracić.
Bierze mnie za rękę i przyciąga do siebie.
- Nie stracisz - zapewnie patrząc mi w oczy. - Obiecuję. (...)
- A co jeśli ty stracisz mnie?
Uśmiechasz się, a jego uścisk jest stanowczy.
- Po prostu cię mocno trzymał.

każdy z nas potrzebuje w życiu takiej osoby, która przypomni nam, do czego jesteśmy zdolni.

Życie podąża w wielu kierunkach i trzeba mieć nadzieję, że w końcu umysł, ciało, życie i miłość spotkają się w jednym miejscu.

Tylko dlatego, że jesteś "dorosła" (...) nie znaczy, że nie możesz się zabawić. Ja wcale nie czuję się na trzydzieści lat. Może właśnie tyle skończyłam, ale co mi tam. Czuję się na dwadzieścia pięć. Albo nie, bez określenia wieku. I to jest w porządku. Nie chcę czuć się na swój wiek, jeśli to oznacza, że nie mogę się zabawić.