Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kintsugi... Przypomina nam o tym, jak bardzo krucha jest miłość, ale też o tym, że jeżeli bardzo się staramy, to wszystko można posklejać na nowo. I nawet może się to stać bardziej wartościowe.

[..] Poza tym w życiu pewnych czynów nie da się wymazać, nikt jeszcze nie wymyślił takiej gumki. Choćbyśmy próbowali wszystkiego.

Bo gdy się kogoś kocha, to nieważne jest to, że ktoś nas odrzuci czy wyśmieje. Istotne jest to, że gdy nasze życie się kończy, możemy sobie powiedzieć, że zrobiliśmy wszystko, by miłość zwyciężyła.

Życie nigdy nie jest czaro - białe.Nigdy nie jest proste. Każdy z nas ma jakieś tajemnice, o których nie chce mówić. Jednak przychodzi czas, gdy te sekrety muszą wyjść na światło dzienne. trzeba wyjąć je z głębi życiowej szuflady i pokazać. Może nie całemu światu, ale tym osobom, które były zainteresowane naszym bałaganem.

(...)Miłość nie przychodzi na życzenie, miłość często zjawia się jak nieproszony gość, a gdy się ją woła, ucieka i udaje, że nas nie słyszy.

Czasem sami musimy dźwigać nasze ciężkie bagaże (...) Czasem naprawdę nie ma nam kto pomóc, a sami nie dajemy rady. (...) Czasem za dużo na siebie weźmiemy i nie dajemy rady tego unieść. (...) A potem nas pociąg odjeżdża. Bez nas. I bez naszej walizki.

Zdałam na same szóstki, przecież nauka była najważniejsza. Umiałam wszystko perfekcyjnie. Wszystko oprócz tego, jak mam sobie radzić sama. Bo do życia mama przygotowała mnie trochę mniej.

-Zawsze można coś zrobić. Nie ma takiej sytuacji, z której nie byłoby wyjścia - powiedziała pewnie pani Irena. - Dopóki dwie osoby żyją, zawsze można naprawić relację. Ludzie nauczyli się, że teraz wszystko wyrzuca się do śmieci zamiast naprawiać.

- To jednak miłość istnieje. I nie jest taka zła.
- Jest. Jest niszcząca jak huragan. Na początku wydaje ci się, że to ciepły zefirek, który delikatnie otula cię całą, a potem, gdy targają tobą porywiste podmuchy, jest już za późno, by się wycofać.