Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla Morza wszyscy jesteśmy równi.

Morze nie oszczędza nikogo, kiedy się uniesie, ale też grzeszników nie karze bardziej.

Zapamięta, że nie ma nic bardziej pierwszego i prawdziwego na świecie niż mrok.

Piszesz historie o duchach, a nie widzisz, że to my nimi jesteśmy? Napisz książkę na podstawie tych notatek. O nas wszystkich. O opowieściach, które często nie mają imion, czasu i miejsca, bo nie jesteśmy istotni. Rodzice dają nam życie i światło, a wraz z nim smierć i mrok. My przekazujemy to dalej udając, że tak ma być, że tak to powinno wyglądać. Dopiero potem przychodzi właśnie ten moment, który dopada każdego, prędzej czy później. Świadomość, że to nie jest prawdziwe życie. Nie żyjemy od samego początku. Martwi ze świadomością, że jesteśmy martwi, a to już jest piekło. Piekło jest tutaj, a życie nie istnieje. Życie nie mogłoby być aż tak okrutne.

Nie kochać wcale albo kochać niewiele. Tylko tak można przeżyć życie bez bólu.

Po jakimś czasie każdemu przestaje przeszkadzać własny smród.

Kłamstwo powtarzane tysiąc razy staje się prawdą.

Piekło jest tutaj, a życie nie istnieje.
Życie nie mogłoby być aż tak okrutne.

Im mocniej kochasz, tym większe jest cierpienie.

(...) wiedział bowiem, że coś się stało. Coś niezauważalnego, nienazwanego, ale się stało; tak jakby gdzieś w domu otworzyły się cicho, bez skrzypnięcia małe drzwi, które należało teraz po prostu znaleźć. I jak najszybciej przez nie uciec.

Im mocniej kochasz, tym większe jest cierpienie - i trzeba zapamiętać to raz na zawsze. Nie kochać wcale albo kochać niewiele. Tylko tak można przeżyć życie bez bólu. Ja jestem bólem.

Chyba to nie ja płynę dookoła świata, to on przepływa przeze mnie.

Wiara w istnienie trzyma nas w ryzach, trzymamy się jej kurczowo jak różańca w śmiertelnej chorobie. Myśl, że tak naprawdę to wszystko jest niczym, doprowadza do obłędu. Kiedy ta myśl na ciebie spojrzy, już po tobie.