Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy człowiek czuje się beznadziejnie, świadomość, że wygląda tak, jak się czuje, stanowi pewne pocieszenie.

To, że robi się coś za kogoś innego, bo nie ma innego wyjścia, nie czyni z ciebie bohatera.

Nie można się smu­cić, je­dząc ba­becz­kę bo­rów­ko­wą – je­stem pewna, że to fakt na­uko­wy.

Heroizm to niefortunny nawyk.

Lepiej być potencjalnym przeciwnikiem niż jednym z "takich jak wy". Przeciwnicy przynajmniej coś znaczą.

Nigdy nie chcia­łam być bo­ha­ter­ką – ode­zwa­łam się po chwi­li mil­cze­nia.

– Nikt tego nie chce – od­rzekł po­waż­nie.

Na ulicy poczułam się, jakby były moje urodziny. Byłam oszołomiona szczęściem. Miałam ochotę śmiać się, tańczyć i obejmować nieznajomych. Okręciłam się wokół słupa latarnianego tylko dlatego, że mogłam to zrobić.

Myśli nie są grzeczne i przyjacielskie.

Zaraz, zaraz, kiedy uznałam, że to mor­der­stwo? Przecież dziew­czy­na się poślizgnę­ła, praw­da?