Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nigdy nie widziałem,powiadam ci,żeby dobry dobrze wychodził na swej dobroci.

Mówią, że tchórzostwo jest zaraźliwe.

Mam tylko jedną rzecz do powiedzenia, szanowny panie: jeśli nadal będziesz pan pił tyle rumu, świat wkrótce uwolni się od bardzo plugawego łotra!

Nie było jeszcze człowieka, który by ze mną zadarł i doczekał następnego dnia.

Jeden tylko ocalał na całą załogę,
Choć siedemdziesięciu pięciu wyruszyło w drogę.

Hej, na morze! Co mi tam skarby! Sława morska nęci mnie więcej niż one!

- (...) No, ale panie Bones…
- To nie moje nazwisko - przerwał ów.
- Dużo mnie to obchodzi - odpowiedział doktor.

- To nieszczęśliwy statek… ta „Hispaniola”, Jimie - ciągnął dalej, mrużąc oczy.
- Moc ludzi na nim pozabijano, moc ludzi zginęło i przepadło, odkąd wsiedliśmy na okręt w Bristolu. Nie widziałem nigdy tak podłego niepowodzenia, dalibóg, nie. Oto był tutaj ten O'Brien, a teraz… nie żyje, prawda? No, ja jestem człowiek nieuczony, a ty jesteś chłopcem, co to umie czytać i pisać; jak tobie się zdaje, czy człowiek umarły już umarł na zawsze, czy może znów ożyć?
- Możesz zabić ciało, panie Hands, ale nie duszę - odpowiedziałem.

Bardzo pięknie napisane, zapewne! Jak drukowane, słowo daję! Czy to twoje pismo, George?

- Jimie - rzekł Silver, gdy byliśmy sami. - Jeżeli ja ocaliłem ci życie, to i ty ocaliłeś moje, a tego ci nie zapomnę. Widziałem, że doktor namawiał cię do ucieczki, widziałem kącikiem oka, i widziałem, żeś powiedział: nie! Zupełnie jakbym słyszał.

- Ach - rzekł Silver - całe dla mnie szczęście, że miałem przy sobie Hawkinsa! Waszmość, panie doktorze, pozwoliłbyś na to, żeby starego Johna pocięto na kawałki i nawet byś się tym nie przejął?
- Nawet bym się tym nie przejął - odrzekł doktor Livesey pogodnie.

Piętnastu chłopów na Umrzyka Skrzyni –
Jo-ho-ho! i butelka rumu!
Diabli i trunek resztę bandy wzięli.
Jo-ho-ho! i butelka rumu!

Bywałem ci w krajach gorących jak smoła, gdzie wiara-kamraci zapadali na żółtą febrę, gdzie biesowska ziemia chybotała się jak morze — cóż by o tych krajach umiał powiedzieć wasz doktorek? A przecież przeżyłem to wszystko dzięki piciu rumu, mówię szczerą prawdę! To było moje pożywienie, mój napój, mój mąż i żona; gdy nie dostanę rumu, jestem jak stare, skołatane pudło okrętu, co nie może odbić od brzegu z powodu przeciwnego wiatru.

-Wszyscy doktorzy to partacze, a ten wasz doktor, skąd może się znać na chorobach marynarzy, hę?

Pas mgły uniósł się prawie równocześnie wraz z pojawieniem się księżyca. Na południowy wschód od nas ujrzeliśmy dwa wzgórza, odległe od siebie o jakieś dwie miłe, a za nimi trzecie, wyższe, którego szczyt nadal pokrywała mgła.

- Wygodna zatoka - przemówił w końcu - a karczma pięknie położona. Dużo miewacie gości, kamracie?
Ojciec odpowiedział, że bardzo niewielu, niestety.
- Doskonale! - rzekł przybysz.

Piętnastu chłopów na Umrzyka Skrzyni.
Jo-ho-ho! i butelka rumu!
Diabli i trunek resztę bandy wzięli.
Jo-ho-ho! i butelka rumu!

- Czy ten stół zastawiacie dla mego towarzysza Billa? - zapytał ów świdrując mnie zezem.