Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy zwolniony wyglądał zawsze tak samo. Czułam buzujące emocje i z trudem hamowałam łzy, nie chciałam jednak odstawić jakiejś sceny przy obcych. Cierpliwie wytrzymałam wszystkie piknięcia i wybiegłam od razu, gdy tylko cyfrowy wyświetlacz oznajmił, że w końcu dotarliśmy na parter. Mimowolnie zaczęłam się zastanawiać nad tym, czy Thomas byłby w stanie odrzucić moje wypowiedzenie, i natychmiast poczułam pieczenie w okolicy oczu. Łzy powoli zamazywały mi widok, a szloch uparcie próbował wydrzeć się z gardła, dlatego dodatkowo przyspieszyłam kroku.