Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przebywanie przez długie lata z jedną osobą nieodwołalnie i ostatecznie niszczy złudzenia, że człowiek posiada wolną wolę.

Są na świecie miejsca zbyt nikczemne, aby pozwolić im istnieć.

Życie opiera się na idei gwałtu i przemocy.

Zło! Nie ma takiej rzeczy. Zło nie istnieje. Nie istnieje gwałt. Jest tylko potęga. Władza. Potęga lub, jeśli pan woli, siła. Siła jest filarem, na którym opiera się wszechświat. Zapewnia ład. Siła jest jedyną rzeczywistością. Tak zwany gwałt jest po prostu próbą zaprowadzenia ładu, jest manifestacją potęgi. Gwałt jest potęgą. Wszystko, czego się boimy, i sam lęk są rezultatami manifestacji siły stosowanej wobec nas. I wszyscy szukamy sposobów wyzwolenia się z owego lęku.

Pieśń Kali jest z nami. Towarzyszy nam od bardzo długiego czasu. Jej chór nieustannie rośnie i rośnie, i rośnie.
Ale można usłyszeć inne głosy. Można śpiewać inne pieśni.

Myślę, że istnieją czarne dziury w rzeczywistości. Czarne dziury w ludzkim duchu. I całkiem realne miejsca, gdzie ze względu na ogrom cierpienia lub zwykłej ludzkiej przewrotności, tkanina rzeczy po prostu się rozrywa, a to czarne jądro ukryte w naszym wnętrzu pochłania całą resztę.
Czytam gazety. Rozglądam się i umacniam się w przygnębiającym przekonaniu, że te czarne dziury są coraz większe, coraz liczniejsze, że karmią się własnym podłym apetytem. I nie pojawiają się wcale tylko w obcych miastach w odległych krajach.

Wyglądało na to, że tylko cienka zapora w postaci elektrycznego światła dzieli wielkie miasta od całkowitego zdziczenia.

Kiedy widziałem Abe’a po raz ostatni, stał z ręką wyciągniętą w moją stronę – być może chciał mi pomachać na pożegnanie, a być może był to jedynie gest zmęczonej rezygnacji.

Niektóre miejsca są tak złe, że nie powinny istnieć. Niektóre m i a s t a są tak nikczemne, że nie da się ich znieść. Kalkuta jest takim właśnie miejscem.