Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nigdy później nie ma się już takich przyjaciół jak w wieku piętnastu lat.

Całe dobro, które czynisz dzisiaj, jutro może zostać zapomniane przez innych. Mimo to czyń dobro.

Nie jest trudno się bić. Czasem to jednak najtrudniejsza rzecz na świecie. Zależy, po której stronie skóry się to robi.

Rodzic jest niczym za mały kocyk. Jakkolwiek próbowałoby się przykryć nim wszystkich, to i tak zawsze ktoś marznie.

Jedyne, co daje nam sport, to chwile. Ale do cholery, czym więcej jest życie, jeśli nie chwilami?

Wielkie tajemnice czynią nas małymi ludźmi, zwłaszcza gdy jest się człowiekiem, przed którym inni mają tajemnice.

Nigdy nie ufaj nikomu, kto nie ma w swoim życiu niczego, co kocha niekontrolowanie.

Jednym z najstraszniejszych efektów żałoby jest to, że jej brak tłumaczymy egoizmem.

Dla sprawcy gwałt trwa kilka minut. Dla ofiary nie kończy się nigdy.

Czym jest społeczność?
Sumą naszych wyborów.

Ludzkość ma wiele trucizn, ale żadnej mocniejszej niż dumą.

Prawie wszystko może się zdawać całkowicie normalne, jeśli porównuje się wystarczająco długo.

Jedną z najtrudniejszych rzeczy w starzeniu jest przyznanie się do błedów, których nie można już naprawić.

Wszyscy dorośli mają takie dni, kiedy czują, że to już koniec. Kiedy nie wiedzą już, o co tak cały czas usilnie walczą, kiedy rzeczywistość i codzienność przytłacza i nie wiadomo, jak długo da się jeszcze radę. Fantastyczne jest to, że wszyscy mogą przetrwać bez załamywania się dłużej, niż im się wydaje. Przerażające, że nigdy nie wiadomo, jak długo.

Dlaczego pokładamy nadzieje na przyszłość w młodzieży? Bo tylko młodzi nie pamiętają, że kiedyś było lepiej.

Nigdy nie ufaj nikomu, kto nie ma w swoim życiu niczego, co kocha całkowicie niekontrolowanie.

Mówi się niekiedy, że żałoba jest psychiczna, tęsknota natomiast fizyczna. Ta pierwsza to rana, ta druga to amputowana część ciała, zwiędły płatek kwiatka w porównaniu ze złamanym pniem. Gdy coś rośnie dostatecznie blisko tego, co kocha, wrasta w te same korzenie. Możemy mówić o stracie, możemy ją przepracować i dać jej czas, ale biologia nadal zmusza nas do życia według pewnych reguł: przepołowione rośliny nie odradzają się, tylko umierają.

Dlaczego człowiek zajmuje się sportem?
Bo sport opowiada historie.

Długie małżeństwo to skomplikowana sprawa. Właściwie tak skomplikowana, że wielu zadaje sobie czasem pytanie: Tkwię w tym, bo jestem zakochany czy też dlatego, że nie mam już siły dać się komuś znowu tak dobrze poznać?

Jedna z najprostszych prawd dotycząca zarówno miast, jak i ludzi brzmi następująco: najczęściej nie stają się tym, czym mówimy, żeby byli, tylko tym, czym są według tego, co o nich mówią.

Wielkie tajemnice czynią nas małymi ludźmi, zwłaszcza gdy jest się człowiekiem, przed którym inni mają tajemnice.

Wszyscy dorośli mają takie dni, kiedy czują, że to już koniec. Kiedy nie wiedzą już, o co tak cały czas usilnie walczą, kiedy rzeczywistość i codzienność przytłacza i nie wiadomo, jak długo da się jeszcze radę. Fantastyczne jest to, że wszyscy mogą przetrwać bez załamywania się dłużej, niż im się wydaje. Przerażające, że nigdy nie wiadomo, jak długo.

Ramona nalewa sobie whisky. Śniadanie to w końcu najważniejszy posiłek w ciągu dnia.

Dzieci potrzebują kłamstw, by nie bać się zasypiać w swoich łóżkach, rodzice, by mieć siłę wstać następnego dnia.

Miłość rodzica do dziecka jest niezwykła. Wszystkich innych ludzi zaczyna się kiedyś kochać, ale nie dziecko. Je kocha się od zawsze, jeszcze zanim się pojawi. Jakkolwiek próbować się do tego przygotować, to pierwsza fala uczuć zalewająca wszystkich ojców i wszystkie matki, tak że aż tracą grunt pod nogami, ich szokuje. To niepojęte, nieporównywalne z niczym innym. To tak, jakby próbować opisać piasek między palcami stóp lub płatki śniegu na języku komuś, kto całe życie spędził w ciemnym pokoju. Uczucie, które wyżyma duszę.

Religia to coś między tobą a innymi ludźmi, jest pełna interpretacji, teorii i opinii. Wiara natomiast... jest tylko między tobą a Bogiem.

-Teraz ty też będziesz bał się ciemności. Do końca życia.

Talent przypomina wypuszenie dwóch balonów pod niebo: interesujące nie jest to, któey wzbije się szybciej, ale który ma dłuższy sznurek.

Prosta zasada, równie często powtarzana, co ignorowana: nieważne, czy powiesz dziecku, że da sobie radę ze wszystkim, czy że nie poradzi sobie z niczym. I tak prawdopodobnie masz rację.

Kultura to nie tylko to, co wspieramy, ale również to, na co pozwalamy.