Miasto niedźwiedzia

Historia ciekawa , świetny język naprawdę dobrze się czyta ale dwie rzeczy utrudniały mi odbiór.
Po pierwsze przez pół książki autor podpowiada nam co się stanie i to w taki sposób że spodziewamy się gwałtu i mniej więcej orientujemy się kto będzie ofiarą i sprawcą.Taka narracja sprawiała że ciężko mi było być ciekawym co będzie dalej bo mniej więcej wiedziałem , dopiero po gwałcie książkę naprawdę połknąłem.
Po drugie postacie w książce są tak banalnie niebanalne że nie potrafiłem ich traktować poważnie oraz do żadnej się specjalnie nie przywiązałem.Rozumiem że autor chciał stworzyć interesujące postacie ale mam wrażenie że czasem na siłę chciał pokazywać bohaterów z innej strony.

Generalnie książka polecam

Historia ciekawa , świetny język naprawdę dobrze się czyta ale dwie rzeczy utrudniały mi odbiór.
Po pierwsze przez pół książki autor podpowiada nam co się stanie i to w taki sposób że spodziewamy się gwałtu i mniej więcej orientujemy się kto będzie ofiarą i sprawcą.Taka narracja sprawiała że ciężko mi było być ciekawym co będzie dalej bo mniej więcej wiedziałem , dopiero po...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Siła tej książki to wcale nie historia (chociaż nie mogę odmówić jej wielu atutów), tylko sposób prowadzenia fabuły i język. Twisty wcale mnie nie zaskoczyły, ale książka dotknęła tej głęboko skrywanej na co dzień wrażliwości, bez tanich sztuczek. Końcówkę przepłakałam. Polecam na tyle, że zamiast oddać właścicielce, przekazałam jeszcze mamie, by miała szanse przez chwile zanurzyć się w lodowatej, ale wrzącej krainie.

Siła tej książki to wcale nie historia (chociaż nie mogę odmówić jej wielu atutów), tylko sposób prowadzenia fabuły i język. Twisty wcale mnie nie zaskoczyły, ale książka dotknęła tej głęboko skrywanej na co dzień wrażliwości, bez tanich sztuczek. Końcówkę przepłakałam. Polecam na tyle, że zamiast oddać właścicielce, przekazałam jeszcze mamie, by miała szanse przez chwile...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cyt.:
„Jeśli w pierwszym akcie powiesiłeś strzelbę na ścianie, to w kolejnym musi wystrzelić. W przeciwnym razie nie umieszczaj jej tam”.
Antoni Czechow

Posłużyłem się tym cytatem Antoniego Czechowa, rosyjskiego klasyka, który tak sformułował swoją zasadę kompozycji literackiej pod koniec XIX wieku, rozpoczynając swoją opinię kolejnej, świetnej książki Fredrika Backmana „Miasto niedźwiedzia”.

Bo Fredrik Backman zrobił to zupełnie inaczej, jak zalecał Czechow. Na samym początku powieści umieścił zdarzenie, które zbudowało tak duże napięcie narracyjne, że w zasadzie nie pozostawił czytelnikowi praktycznie żadnego wyboru. Jeśli chcesz uzyskać odpowiedź – czytaj.

Backman w swoich powieściach w rolach głównych obsadza bardzo różnych bohaterów. Były to już osoby starsze i dzieci a tym razem, w „Mieście niedźwiedzia” , którego akcja rozgrywa się w niewielkim miasteczku Björnstad, zagubionym gdzieś na północy Szwecji pośród niczego, w rolach pierwszoplanowych pojawiają się 15 i 17 latkowie. Dorośli, społeczność miasteczka, stanowią w zasadzie tło. Miasto, chylące się ku upadkowi, gdzie lato trwa bardzo krótko a jego mieszkańcy wyznają jedyną w swoim rodzaju religię. Hokej. To hokej jest wszystkim, to jemu podporządkowane jest wszystko i to hokej ma się stać ratunkiem dla miasta, gdy drużyna juniorów awansuje do finału mistrzostw Szwecji. Ma mu umożliwić dalszą egzystencję i to z nim związane są wszystkie nadzieje. Wszystkie te marzenia mogą lec w gruzach, gdy w miasteczku dochodzi do tragedii.

Na tym tle Backman stworzył rewelacyjną opowieść o małej społeczności, o nadziejach, przyjaźniach, lojalności, kłamstwie, zdradzie, obłudzie, waśniach, rywalizacji. O tym jak wiele trzeba poświęcić by osiągnąć sukces i za jaką cenę. O miłości i pasji. Pełna emocji, dylematów moralnych, powieść o dorastaniu, o wyborze właściwej drogi. Jak znaleźć swoje miejsce w życiu? I czy będzie to miejsce właściwe?

To kolejna powieść Fredrika Backmana, po „Mężczyzna imieniem Ove”, która doczekała się ekranizacji. Na jej podstawie powstał serial HBO.

Cyt.:
„Nigdy później nie ma się już takich przyjaciół jak w wieku piętnastu lat.”
Fredrik Backman, „Miasto niedźwiedzia”

Urzekająca. Tej książki nie można przeoczyć.

Polecam.

Cyt.:
„Jeśli w pierwszym akcie powiesiłeś strzelbę na ścianie, to w kolejnym musi wystrzelić. W przeciwnym razie nie umieszczaj jej tam”.
Antoni Czechow

Posłużyłem się tym cytatem Antoniego Czechowa, rosyjskiego klasyka, który tak sformułował swoją zasadę kompozycji literackiej pod koniec XIX wieku, rozpoczynając swoją opinię kolejnej, świetnej książki Fredrika Backmana...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lubię sport i lubię małomiasteczkowe klimaty. Czułam, że ta książka mi się spodoba. Jednak tego, że mnie oczaruje, a potem zmiażdzy i wgniecie w kanapę się nie spodziewałam. To książka z tych, których się nie czyta, tylko się je pochłania. Z wzajemnością. Bardzo dobra historia. Świetnie skonstruowana fabuła, przemyślana w każdym szczególe. Tak samo z bohaterami, nie ma tam postaci nijakich, bezbarwnych. Każdy z mocnym charakterem, ale kto jest silny a kto słaby - okaże się dopiero w chwili najcięższej dla całej społeczności próby. To książka o sile: sile sportu, ale też siłę pieniądza i siłę małomiasteczkowej mentalności.
Tym, którzy po lekturze będą czuli niedosyt polecam też kontynuację "Miasta Niedźwiedzia" - "My przeciwko wam".

Lubię sport i lubię małomiasteczkowe klimaty. Czułam, że ta książka mi się spodoba. Jednak tego, że mnie oczaruje, a potem zmiażdzy i wgniecie w kanapę się nie spodziewałam. To książka z tych, których się nie czyta, tylko się je pochłania. Z wzajemnością. Bardzo dobra historia. Świetnie skonstruowana fabuła, przemyślana w każdym szczególe. Tak samo z bohaterami, nie ma tam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na pierwszych kilkuset stronach dowiadujemy się bardzo dużo o hokeju, o zasadach, o rozgrywkach, o poszczególnych zawodnikach, ich relacjach, współpracy, pozycji itd. Może to faktycznie zmęczyć i czytelnik mniej zainteresowany sportem może w tym momencie odłożyć książkę. Ale moim zdaniem warto przetrwać tę część, bo autor, w moim odczuciu, celowo wrzucił tu troszkę za dużo hokeja. Dlaczego? Bjornstad to miasto hokeja. Musimy to poczuć, musimy stać się częścią tego miasta, żeby zrozumieć późniejsze wydarzenia, emocje ludzi, ich zachowanie. Nie piszę nic więcej, bo otarłbym się o spoiler, a tego nie chcę.

Ogólnie uważam, że jest to książka ważna, potrzebna, może ciut za bardzo moralizatorska. Do niektórych wniosków czytelnik powinien dochodzić sam, jednak autor wyprzedza myśli czytelnika i sam podaje prawidłowe sposoby interpretacji wydarzeń. Za to i za trochę naiwności w końcówce (szczególnie, gdy czytamy o dalszych losach bohaterów) daję 7. Bez tego byłoby mocne 8 .

Na pierwszych kilkuset stronach dowiadujemy się bardzo dużo o hokeju, o zasadach, o rozgrywkach, o poszczególnych zawodnikach, ich relacjach, współpracy, pozycji itd. Może to faktycznie zmęczyć i czytelnik mniej zainteresowany sportem może w tym momencie odłożyć książkę. Ale moim zdaniem warto przetrwać tę część, bo autor, w moim odczuciu, celowo wrzucił tu troszkę za dużo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytając tę książkę miałam wypieki na twarzy. To opowieść o ludziach mieszkających w małej miejscowości Björnstad, mieszczącej się w środku lasu gdzieś w Szwecji, które kocha hokeja. Jednak aby tu przetrwać trzeba być gruboskórnym, bo pomaga to zarówno na ziąb jak i na zniewagi, a ludzie mają w sobie niedźwiedzia. W książce mamy świetnie zarysowane postacie takie jak utalentowany Kevin, nadzieja hokeja, który zaczął jeździć na łyżwach w wieku 2,5 lat, a w jego rodzinie perfekcja nie była celem, lecz normą oraz Amat, który umiał jeździć na łyżwach zanim nauczy się chodzić, a urodził się po to aby uprawiać sport na lodzie. Jest również drużyna juniorów na progu zdobycia najważniejszego tytułu. Świetnie opisana społeczność owładnięta hokejem, który może odmienić czyjeś życie. Ci chłopcy słyszeli o sobie, że są zwycięzcami i niedźwiedziami, a sport opowiada historie. Pewnego dnia zdarza się jednak coś, co na zawsze zmieni życie niektórych ludzi, i ich rodzin, a przecież Klub zawsze stawia się na pierwszym miejscu i wszyscy w drużynie powinni być lojalni względem siebie, bo to miasto hokeja. Gran na dobre i na złe. Czytając te książkę towarzyszyło mi mnóstwo emocji i choć jak najszybciej chciałam poznać finał to trudno było mi rozstać się z tymi twardymi ludźmi, którzy mają w sobie niedźwiedzia. Polecam.

Czytając tę książkę miałam wypieki na twarzy. To opowieść o ludziach mieszkających w małej miejscowości Björnstad, mieszczącej się w środku lasu gdzieś w Szwecji, które kocha hokeja. Jednak aby tu przetrwać trzeba być gruboskórnym, bo pomaga to zarówno na ziąb jak i na zniewagi, a ludzie mają w sobie niedźwiedzia. W książce mamy świetnie zarysowane postacie takie jak ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W świecie presji o wpływy i kasę warto mieć nadzieję, że są w ludziach ponadczasowe wartości - tę refleksję odnoszę wprost do dzisiejszej sytuacji w kraju

W świecie presji o wpływy i kasę warto mieć nadzieję, że są w ludziach ponadczasowe wartości - tę refleksję odnoszę wprost do dzisiejszej sytuacji w kraju

Pokaż mimo to

O ile do połowy książki akcja "Miasta Niedźwiedzia" kręci się stricte wokół hokejowych treningów i rozgrywek, i można troszkę się tym wynudzić, o tyle w drugiej połowie, kiedy następuje zwrot akcji, powieść staje się TRUDNA. Momentami tej książki już nie czyta się jak powieść – jest tu wiele fragmentów, kiedy wszechwiedzący narrator z offu, niczym Pan Lektor, przejmuje kontrolę, nie mogąc powstrzymać się od wypowiadania mocnych osądów. Dzięki temu autor pokazuje mechanizmy rządzące ludźmi w takich sytuacjach, każe postawić się w sytuacji bohaterów, zastanowić się, po czyjej stronie byśmy stanęli, zadaje ważne pytania, które dźwięczą w głowie. Nie sądziłam, że to będzie TAKA książka, książka, która wbije mnie w kanapę. Czytając ją czułam, że ta powieść jest ciężka (w sensie ładunku emocjonalnego), ale też i ważna, bo może dzięki niej właśnie ktoś będzie w stanie wykazać się większą empatią wobec kobiet, ofiar męskiej agresji. Brawa należą się autorowi za świetne wykreowanie małomiasteczkowego klimatu, ludzi zamkniętych we własnym kręgu, z którego trudno się wyrwać – a zarazem ciekawych i pełnych emocji postaci.

O ile do połowy książki akcja "Miasta Niedźwiedzia" kręci się stricte wokół hokejowych treningów i rozgrywek, i można troszkę się tym wynudzić, o tyle w drugiej połowie, kiedy następuje zwrot akcji, powieść staje się TRUDNA. Momentami tej książki już nie czyta się jak powieść – jest tu wiele fragmentów, kiedy wszechwiedzący narrator z offu, niczym Pan Lektor, przejmuje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Początek tej książki utwierdził mnie w przekonaniu, że wiem o czym ona jest i nic mnie nie zaskoczy. Liczyłam na zgrabną historię o małym miasteczku, w której wszyscy żyją hokejem i poprzez sportowe analogie autor pokazuje, co jest w życiu najważniejsze. Ale szybko okazało się, że jestem w błędzie. Tak, jest to historia o sporcie, o małej miejscowości, ale to też bardzo prawdziwy obraz pewnej społeczności, natury ludzkiej i wiele rzeczy mnie zaskoczyło, oczywiście pozytywnie.

Początek tej książki utwierdził mnie w przekonaniu, że wiem o czym ona jest i nic mnie nie zaskoczy. Liczyłam na zgrabną historię o małym miasteczku, w której wszyscy żyją hokejem i poprzez sportowe analogie autor pokazuje, co jest w życiu najważniejsze. Ale szybko okazało się, że jestem w błędzie. Tak, jest to historia o sporcie, o małej miejscowości, ale to też bardzo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

“Z drużyny można być dumnym z różnych powodów. Z miejsca, wspólnoty albo z jakiejś konkretnej osoby. Oddajemy się sportowi zarówno dlatego, że ukazuje nam, jacy jesteśmy mali, jak i dlatego, że czyni nas wielkimi”
.
Björnstad, malutka mieścina gdzieś w Szwecji a w niej małomiasteczkowi ludzie, społeczność owładnięta hokejem, drużyną juniorów na progu zdobycia najważniejszego tytułu. I ludzie, ich postrzeganie świata, ich myśli, ambicje, dążenia. Rodziny juniorów, sami nastolatkowie, urzędnicy i hermetyczna społeczność. I zdarzenie, które na zawsze zmieni życie niektórych ludzi, rodzin, społeczności.
.
Fredrik Backman udawania w tej książce, jak potrafi umiejętnie tworzyć postaci, które na długo zapadają w pamięć. Opisy szwedzkiej społeczności, krajobrazów i mentalności ludzi emocjonują mnie jeszcze bardziej, gdyż pokrywają się z moimi emigranckimi obserwacjami. Kiedyś, mieszkałam w podobnym miasteczku z podobną pasją do sportu mieszkańców i na własnej skórze poczułam jak to jest żyć w tak hermetycznym środowisku. Niejednoznaczności i określanie sytuacji i ludzi przyczynowo-skutkowe u autora jest tu na najwyższym poziomie. Wspaniały język, drastyczne zdarzenie i mnóstwo emocji jakie mi towarzyszyły przy czytaniu spowodowały, że trudno było mi rozstać się z tymi twardymi ludźmi, którzy mają w sobie niedźwiedzia. Ale czy na pewno? Czytajcie !

“Z drużyny można być dumnym z różnych powodów. Z miejsca, wspólnoty albo z jakiejś konkretnej osoby. Oddajemy się sportowi zarówno dlatego, że ukazuje nam, jacy jesteśmy mali, jak i dlatego, że czyni nas wielkimi”
.
Björnstad, malutka mieścina gdzieś w Szwecji a w niej małomiasteczkowi ludzie, społeczność owładnięta hokejem, drużyną juniorów na progu zdobycia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to