Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedyną gorszą rzeczą od obserwowania własnej starości jest patrzenie, jak starzeją się ci, których się niegdyś kochało.

(...) istnieje słowo onsra opisujące głębokie emocje, jakie odczuwa człowiek w chwili, gdy zdaje sobie sprawę, że miłość, którą czuje do drugiej osoby, nie przetrwa.

Ubieranie to rola, którą odgrywamy w życiu tak jak każdą inną: to niepokojącą myśl. Nigdy nie jesteś prawdziwym sobą, chyba że jesteś sam - tylko kto chce być sam, umierając?

Uwalniajmy dalej węgiel do atmosfery, a prędzej czy później, wygląda na to, że raczej prędzej, będziemy mieli przesrane. I żeby było jasne, jeśli istnieje choćby promyk nadziei, zależy on od przeżycia liberalnej demokracji. Nic nie przyspieszy końca planety, na której da się żyć, bardziej niż wzrost skrajnej prawicy.

Dlaczego umierający ludzie nie mają prawa, by zakończyć własne życie?
– Zdobędą je, kiedy już będzie tylu starych i śmiertelnie chorych, że zagrożą naszemu systemowi opieki zdrowotnej, aż ten runie.

Wiele już napisano o tym, że historie kryminalne są jak bajki – popularne z tych samych powodów. Zamiast ogrów – seryjni zabójcy. I choć nie mają czystych serc (zero książąt, rycerzy czy świętych), to detektywi są herosami, sprawiedliwymi, nawet jeśli nie zawsze szlachetnymi mścicielami.

(...) porównuje się doświadczenie obserwowania umierającej osoby z intensywnością zakochiwania się. I wiecie, wcale bym się nie zdziwiła, gdyby się okazało, że w jakimś języku jest na to konkretne słowo- jak słowo na pewien rodzaj miłości w języku ludu Bodo: onsra.

Wydaje mi się również, że kobiety, kiedy poprosi się je o zrobienie czegoś dla kogoś, nawet jeśli nie okażą wielkiego entuzjazmu, to chętniej niż mężczyźni się zgodzą.

Każdy z nas mówi osobnym językiem, którego znaczenie jest jasne dla nas samych, ale poza tym dla nikogo innego.
-Nawet dla zakochanych? (...)
Ale kilka lat później, przy gorzkim rozstaniu, nadeszła gorzka odpowiedź: to dotyczy przede wszystkim zakochanych.

Podobno, kiedy masz trudny czas, jednym ze sposobów poprawy nastroju jest zrobienie czegoś dla kogoś innego.

[...] i to jest naprawdę wspaniałe w czytaniu, że zapominasz o sobie.

Spójrz na księżyc. Policz gwiazdy. "Tam przez cały czas bez ciebie: i na wieki wieków, świat bez kresu (Joyce). Nieskończenie bogaty, nieskończenie piękny. Wszystko będzie dobrze.

[...] gdyby naprawdę istniała jakaś Wyższa Istota, która musiałaby nieustannie wysłuchiwać ludzkich modlitw, na pewno postradałaby już zmysły.

Zrozumiałam: język ostatecznie fałszuje wszystko, jak zawsze. Pisarze wiedzą o tym doskonale, wiedzą lepiej niż ktokolwiek, dlatego ci dobrzy pocą się i krwawią nad swoimi zdaniami, a najlepsi pękają na kawałki nad swoimi zdaniami, jeśli bowiem istnieje kiedykolwiek prawda do znalezienia, wierzą, że znajdą ją właśnie tam. Ci autorzy, którzy wierzą, że to, jak piszą, jest ważniejsze niż wszystko, o czym piszą – tylko tych chcę jeszcze czytać, tylko oni podnoszą mnie na duchu. Nie mogę już czytać książek, które.

Nieważne, jak bardzo się staramy ująć najważniejsze rzeczy w słowa, to zawsze będzie próba tańczenia w chodakach jak na puentach.