Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ale po co żałować czegoś, co jest nieodwracalne? Po cóż ten ściskający gardło, zdesperowany krzyk goniący cień dawnego kolegi? Przecież w głębi duszy czułem się spokojny i wyciszony; usatysfakcjonowany, że przytrafiło mi się wszystko, co było mi pisane, i że wypiłem swoją szklankę do dna. Statek ruszył, a ja obojętnie patrzyłem na tonące w ciemnościach miasteczko, które dało mi złudne poczucie trwałości istnienia. Wszystko, co miało jakieś znaczenie, przechowywałem w sercu.

Miłość potrzebuje fantazji.

Trzeba mi było dwuogniskowych okularów, w których jedna soczewka oznaczała życie, a druga śmierć, aby rzeczywiście móc zacząć widzieć.

Znieruchomiały na gorącym asfalcie czułem się tak, jakbym był figurką z kruchego szkoła. Miałem wrażenie, że jeśli zrobię jakikolwiek ruch, rozpadnę się na kawałki. Tkwiłem tak w prażącym słońcu i czułem kompletna pustkę.