Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chłopak wyłożył przyniesione książki ma biurko, po czym wszedł między regały. Uwielbiał to uczucie, nieporównywalne z żadnym innym. Jakby zagłębiał się w cienisty, pachnący żywicą tysiącletni las, w którym czekają go niezwykłe przygody. Może spotka elfy, krasnoludy, piękną wróżkę? Może przeżyje wielką miłość, a może będzie tropił złoczyńców?

Trzeba dostrzegać to, co się ma, a nie rozpamiętywać to, co się nie udało.

Wspomnienia trzeba dawkować ostrożnie, w przeciwnym razie zaczyna bardzo boleć.

Człowiek nie ma pojęcia, ile drzemie w nim siły, dopóki nie nadejdzie chwila próby.

Nie ma nic gorszego niż poczucie, że na całym świecie nie ma już nic, co mogłoby sprawić człowiekowi radość.