Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nikt nie przechodzi przez życie, nie raniąc innych i nie będąc dla kogoś powodem do rozczarowania, troski, nie zadając bólu czy nawet cierpienia. Jednak na każde działanie, które szkodziło innym, można znaleźć odpowiedź i wyrównanie krzywd (...).

Wszystkie rany, nawet te głębokie, w końcu się goją, jeśli się ich nie rozdrapuje.

- Tęsknię za Tobą- powiedział na koniec. - Bez Ciebie mam wrażenie, że wszystkiego jest tylko połowa.

Są rzeczy gorsze niż śmierć, mawiamy, i jest w tym powiedzeniu sporo prawdy. Już sama strata jest ogromną katastrofą, pozostawiając rany, które nie chcą się zabliźnić.

Czyżby strach był objawem winy?

Niestety, w życiu już tak jest, że niektórych rzeczy nie da się wytłumaczyć. Czasem nie mamy innego wyjścia, jak zaakceptować rzeczywistość, niezależnie od tego, jakie to dla nas trudne.

Wielka krzywda się stała, lecz winnych jej dosięgnie taki sam ból jak ten, który sprawili swoją obojętnością, chciwością, próżnością i bezmyślnością. Oni właśnie, którzy z własnej woli noszą brzemię winy, niech żyją w strachu i przerażeniu, bo oto przyszedłem sądzić żywych i umarłych.

Wierzyć, znaczy nic nie wiedzieć.

Czasami ktoś mógłby pomyśleć, że policja działa bezdusznie, przepytując osoby, które właśnie przeszły przez piekło. Jednak im wcześniej przesłucha się świadka, tym większa szansa, że zdobędzie się wiarygodne zeznania. Jeśli dać świadkowi czas, żeby wszystko sobie przemyślał i przytrawił albo nie daj Boże omówił swoje przeżycia z innymi, w jego zeznaniach nieuchronnie pojawiają się też wnioski i emocje. Ludzki mózg jest tak skonstruowany, by chronić duszę przed ranami, więc wypiera złe przeżycia albo dzieli je na fragmenty, z którymi łatwiej sobie radzić.

Porażka zawsze jest szkodliwa dla dalszej kariery. A porażka na oczach tłumu oznacza zawodowe samobójstwo.