Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uparcie trzymamy się poglądu, że sukces jest prostą funkcją indywidualnych zdolności, a świat, w którym wszyscy dorastamy, i reguły, które stanowimy jako społeczeństwo, nie mają żadnego znaczenia.

Nawet Mozart, największy muzyczny geniusz wszech czasów, nie nabrał wprawy, dopóki nie zaliczył dziesięciu tysięcy godzin ćwiczeń. Nie zaczynamy ćwiczyć, kiedy już mamy w czymś wprawę. Ćwiczymy po to, żeby ją zdobyć.

jeżeli ciężko pracujesz,masz własne zdanie,myślisz i masz wyobraźnie,możesz ukształtować świat według własnych pragnień.

Samodzielność, złożoność i związek między wysiłkiem a nagrodą są, zdaniem większości ludzi, trzema wyróżnikami pracy przynoszącej zadowolenie. Na naszą satysfakcję wpływa nie tylko poziom zarobków, lecz przede wszystkim spełnienie zawodowe. Gdybym zaproponował wam wybór między posadą architekta z wynagrodzeniem 50 tysięcy dolarów rocznie a pracą w punkcie poboru opłat na autostradzie codziennie przez resztę waszego życia za 100 tysięcy dolarów rocznie, którą z nich wybralibyście? Domyślam się, że tę pierwszą, bo znajdziecie w niej złożoność, samodzielność oraz związek pomiędzy wysiłkiem a satysfakcją z pracy twórczej, co dla większości z nas jest warte więcej niż pieniądze.

Na pierwszy rzut oka dokonania znanych prawników, fenomenalnych matematyków i producentów oprogramowania wykraczają poza osiągnięcia zwykłych ludzi. Ale tak nie jest. Ich sukcesy są produktem historii, społeczeństwa, sposobności i dziedzictwa kulturowego. Nie ma w nich nic wyjątkowego ani tajemniczego. Mają swoje źródło w splocie kulturowych uwarunkowań, zasłużonych i niezasłużonych możliwości, a nawet szczęśliwych zbiegów okoliczności. Wszystko to wywarło przemożony wpływ na wszystkie ich losy. Okazuje się, że ludzie spoza schematu wcale poza niego nie wykraczają.

Miejsce i czas, w którym przyszliśmy na świat, wywierają ogromny wpływ na nasze życie. Nie uświadamiamy sobie, jak dalece kultura, z jakiej się wywodzimy, oraz dziedzictwo przekazane nam przez przodków kształtują nasz model życiowych osiągnięć.

Biolodzy często wspominają o „ekologii organizmów”. Najwyższy dąb w lesie osiągnął swoje rozmiary nie tylko dlatego, że wykiełkował z najodpowiedniejszego żołędzia. Jest najwyższy także dlatego, że inne drzewa nie zasłaniały mu słońca, wykiełkował w głębokiej i żyznej ziemi, nie obgryzły go z kory zające, gdy był młodą szczepką, ani nie ściął go drwal, zanim zdążył osiągnąć dojrzałość. Wszyscy wiemy, że ludzie odnoszący sukcesy wyrastają z silnych nasion. Ale czy na pewno wiemy dość o świetle słonecznym, które ich ogrzewało, o ziemi, w której zapuścili korzenie, o zającach i o drwalach, których uniknęli, dzięki szczęśliwemu zrządzeniu losu? „Poza schematem” nie jest książką o wysokich drzewach, lecz o lasach.