Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziecko, to nie zbiór komórek - to zbiór naszych uczuć.

Życie (...) komu i jak się powiedzie, to sprawa każdego z nas - z osobna. Byle się nie bać zmian, nie zatopić w niechęci i fochach. Szkoda życia na złość. A na miłość... aż go za mało.

Ból musi wyboleć. Łzy muszą wypłynąć co do ostatniej.

Miłość nie zna pojęcia za późno, nie ma metryki.

Skoro tęsknię, to znaczy, że cię kocham!

Ogród to wielka sztuka cierpliwości

Los bywa zazdrosny o szczęście.

Wspólny sen, taki przytulony, to świadectwo zaufania i czułości.

Oj, lubią sobie nasi drobnomieszczanie podnieść ciśnienie plotami!

Tęsknota jest probierzem miłości.

To takie dobre uczucie - kochać i być kochaną. Taki banał!

Najważniejsze to czuć, myśleć, być kowalem własnego losu.